Pagpasok ni Mariya sa coffee shop na pagmamay-ari nila ay sinalubong kaagad siya ng kaniyang nakangiting kaibigan. “Kumusta, best? Ano-ano ang mga pinag-usapan ninyo? Bakit ka raw niya pinapapunta roon?“ sunod-sunod na tanong ni Nadine habang sinusundan si Mariya papuntang kusina. Kumuha ng tubig ang bagong dating at uminom. “P’wede bang mamaya na lang, best? Napagod kasi ako," sabat ni Mariya kay Nadine. Biglang nawala ang malawak na pagkakangiti ni Nadine. Nasasabik na sana siya sa kuwento mula sa kaibigan, na kanina pa niya hinihintay, pero nauunawaan naman niya si Mariya kaya napatango na lamang siya. Pagkatapos ay napatingin siya sa kaniyang nanay di-kalayuan sa kanila, na may hawak ng tray at matamang inoobserbahan ang dalawang matalik na magkaibigan. Katatapos lang din pagsilbihan ni Rosela ang kanilang customer. Napansin din nito ang kakaiba sa kilos ni Mariya pagkapasok ng shop kaya nagkibit-balikat na lamang siya sa anak nang tingnan siya ni Nadine. Pagkatapos niyon
“Ano ’to?“ tanong ni Mariya nang abutan siya ni Brylly ng isang tablet. “Just look at it,“ ayon na lang sa lalaki at itinuro ang bagay na hawak niya. Nang tingnan ni Mariya ay napakunot-noo siya ngunit napalitan kaagad ito ng pagkamangha. She can't help but to drop her jaw from the luxurious and glamorous event venue she saw on the tabloid. “Swipe it up. There are a lot of venues to choose from there. Just tell me and I’ll manage everything. Our wedding coordinator will arrive soon from L.A. You will meet him soon,“ sabi ni Brylly at umupo sa tapat ng kaniyang kinauupuan kung saan may glass table na hugis parihaba sa gitna. “Teka! ine-expect kong simple lang ang kasal natin. Seryoso ka bang totohanin mo na magiging big celebration ito?“ maang ni Mariya. “Saka ang mamahal ng mga ito.“ Pagturo niya sa kung anumang nakita sa hawak niyang tablet. “At hindi pa nga natin nakausap ang mga magulang mo. Mr. Montañez, importante na kasama natin sa plano ang mga magulang mo. Ano na lang
Habang naglalakad papasok ng lobby ay halos lahat ng mga mata ngayon ay nakatitig kay Mariya. Sari-sari ang mga nababasa niya mula sa mga mata ng mga ito. Mayroong humahanga at namamangha. Mayroong tila ba wala pa nga siyang ginagawa ay hinuhusgahan na kaagad ang buong pagkatao niya. No surprise lalo pa’t kahit hindi siya magpakikala ay kilalang-kilala na siya dahil sa ginawa ng ama ng anak niya. Simula kasi nang araw na iyon ay laman na siya sa kahit saang social media. Hindi nga siya nagkamali. May maganda at hindi magaganda siyang nababasa lalo na sa mga comment section ng mga online tabloid ng balita. Sabi nga ng kaibigan niyang si Nadine ay huwag ng pansinin dahil mga insecure o naiinggit lang ang mga ito. Lalo pa at galing siya sa isang simpleng pamilya na wala pang pangalan sa industriya ng pagnenegosyo. Ganoon naman daw talaga ang mundo. Balanse palagi. Even though she's not comfortable and feels anxious, still, she needs to be in figure while walking. Ayaw niyang mapahiya an
From the 30th floor of the building owned by his family, Brylly is now standing in front of the glass wall inside of his office and enjoying the scenery outside wherein the sun is rising. Hindi pa sumisilip ang araw sa umaga ay nasa opisina na si Brylly. Minsan lamang siya inuumaga ng pasok kung may out of town siya o hindi kaya ay early meeting sa labas. Kaya nga’y ang mga empleyado niya ay nahihiya sa kaniya sa tuwing papasok silang late. “Oh, sh*t!“ sigaw ni Bryan nang biglang pumasok na wala man lang abiso o katok sa pinto. “What the damn news! Bro, believe me. Ang ganda ng gising ko. Hihigop pa lang ako ng kape ko when this news flashes on my handsome eye and gives me goosebumps!“ Mula sa peripheral vision ay may tinapon ang kaibigan sa kaniyang lamesa bago narinig ang pag-uga ng sopa. Nakahalukipkip ang mga kamay na hinarap niya ang kaniyang kaibigan na ngayon ay nakahilata na sa sopa---nakaupo ito at nakasandal sa sandigan ng upuan, ngunit nakabukaka ang mga paa at kamay
“Are you okay?“ Napatingin si Mariya nang tanungin siya ni Brylly. Ngayon ay nasa loob na sila ng kotse pauwi sa Tagaytay. Brylly insists on driving them home kahit na marami naman silang driver na puwede niyang utusan. “I’m just thinking about something...“ sagot ni Mariya na ikinakunot-noo ni Brylly. “I am willing to listen if you allow me.“ Hilaw na napangisi si Mariya. Napatingin siya sa back seat kung saan mahimbing na natutulog si Bennett. “Mukhang ikaw nga ’yong maraming iniisip d’yan. Sa sobrang seryoso mo sa pagda-drive parang nasa racing tayo at maraming obstacle d’yan sa daan.“ Pagturo ni Mariya sa unahan. Tila wala kasi sa pagmamaneho ang isipan ng lalaki at hindi nito maiwasang magpatakbo ng mabilis. Kung hindi lang siguro natutulog sa backseat si Bennett, marahil ay kanina pa sila lumipad patungong Tagaytay o baka nga byaheng langit na ang abutin nila ngayon. Si Brylly naman ngayon ang hilaw na napangisi. “Nothing. I apologize for that,“ naging sagot na lan
“Wow! Ang laki ng bahay ni tatay, nanay!“ namamanghang sigaw ni Bennett habang nakadungaw sa bintana ng sasakyan. Papasok pa lang ang itim na kotse sa tila garahe ng bahay, kung bahay pa ba ito kung tatawagin, dahil kasing laki lang naman ito ng malacañang. Hindi rin masasabing garahe ang patutunguhan nila sa laki at lawak ng paligid. Mula sa mataas at malaking gate na tila ba takot manakawan ang may-ari hanggang sa naggagandahang bulaklak na tila hardin sa ganda at kulay na may munting fountain sa gitna ng lugar na may kumikinang na liwanag na parang christmas lights. Hindi maipaliwanag ang ganda ng paligid dahil tila hindi ordinaryo sa mag-ina ang klase ng lugar na pinagdalhan sa kanila ng ama ni Bennett. Parang may mahika na sa isang pitik lang ay hindi na namalayan ni Mariya ang mga nangyayari. Naging mabilis para sa kaniya ang lahat. Ang alam nalang niya ay dinala sila rito ng sasakyang sumundo sa kanila at ngayon ay kaharap na ang mansyon ng mga Montañez. “Ma’am, please fol