Nero leaned in again, his breath caressing the shell of her ear, low, deadly, and full of promise. “Gusto mo bang ako pa ang magsuot ng kuwintas sa iyo mamaya?” he whispered, each word dripping with heat that clung to her skin. Cinderella didn’t flinch. She didn’t even glance at him. Instead, she smiled and raised her wine glass with unbothered grace. She sipped slowly. As if he hadn’t just undressed her with words in a room full of elites. The auction ended in a wave of polite applause, flashes from cameras lighting up the grand hall. But Nero? He didn’t even blink. Wala siyang pakialam sa spotlight, sa mga papuri, o handshake ng investors. Ang tanging mundo niya ay ang babaeng nakaupo sa tabi niya. Cinderella Fuentabella-Vergara.The woman who changed everything...Fearless and untouchable.His queen is shining in a gold slit gown, her eyes filled with danger and her stillness screams.Tumayo si Cinderella, her poise as regal as ever. She began exchanging thank-yous with one o
As the evening wore on, unti-unti nang nagpaalam ang mga bisita, mga huling handshake, yakap, at mga sulyap na puno ng pagtataka at tsismis. Sa gitna ng lahat ay tahimik na lumapit si Cinderella at tumayo sa tabi ni Nero. Wala ni isa sa kanila ang nagsalita. Pero ang katahimikang namamagitan sa kanila ay mas malakas pa sa anumang bulong na tila isang uri ng tensiyon na hindi basta-basta matatakasan. Ang init ng tagpong namagitan sa kanila kanina ay naroon pa rin… nakasabit sa bawat sulyap at bawat buntong-hininga. Pero hindi siya hinalikan ni Nero. Hindi siya hinawakan. Kahit halata sa mga mata nito ang paghahangad ay pinili nitong umatras sa huling segundo. At bagaman hindi ito sinabi ni Cinderella ay naroon ang bitin iyong parang... dapat may nangyari pero wala. Sa gilid ay nakamasid sina Aubrey at Zylan na parehong halatang aliw na aliw sa eksena. Ang ngiti sa labi ni Aubrey ay parang ngiting alam ang sikreto ng dalawa habang si Zylan ay hindi na nag-abalang ibaba ang boses. Zyl
VERGARA PENTHOUSE – MANHATTAN, NEW YORKPagkasara ng mabibigat na pinto ay parang may pumunit sa pagitan ng dalawang mundo. Sa loob ng penthouse ay isang katahimikang nakakabingi. Isang tensyong halos mahawakan parang kulog bago ang kidlat... parang hiningang nakabitin sa ere.Ang natira na lang siya at si Nero.At ang titig nitong nakabaon sa kaluluwa niya.Ang penthouse ay parang altar ng kasalanan, mahina ang ilaw at kumikinang ang city lights sa salamin ng floor-to-ceiling na mga bintana. Black marble floors reflected the shadows between them. Velvet furniture and gold finishes screamed obscene wealth. But the luxury didn’t matter.It wasn’t the room that made her knees weak.The man who gazed at her like a predator finally caught up with what he had been hunting. He stood there, still in his black suit, no words and no movement... pero ang presensiya niya parang isang suntok sa dibdib na nakakabaliw at nakakabighani.His eyes didn’t just look at her. They stripped her layer by l
Hinawakan ni Nero ang zipper. Mainit ang palad niyang dumampi sa likod ni Cinderella, skin-to-skin contact na parang kuryenteng dumaloy sa buong sistema niya.Nero slowly and gradually began to draw the zipper down, inch by torturous inch. Every second felt like eternity. The gold fabric loosened, revealing the graceful slope of her spine, the nape of her neck, and the vulnerability of an unguarded woman.He breathed shakily. "You're not trying," he remarked, his voice gravelly. "But you're still breaking me."At that moment, hindi na siya sigurado kung tuluyan siyang magbibitiw o kung siya mismo ang hihilingin nitong wag siyang bitawan.Hinila niya ito nang mabagal na dahan-dahan parang torture sa sarili niya. Habang bumababa ang zipper ay unti-unting lumilitaw ang likod ni Cinderella na makinis, mainit at amoy mamahaling pabango. Tiningnan niya ito na parang sinasamba.Pagkababa ng zipper ay hindi pa rin siya gumalaw. Tinitigan lang niya ang bawat pulgada ng balat nito at bago mara
Tahimik pero mabigat ang buong boardroom. Parang bawat paghinga ng mga board directors ay tinitimbang muna bago ilabas. Sa dulo ng mahabang black glass table ay nakaupo na si Nero. The typical sharp demeanor of the CEO was now unsettling. His jaw was clenched and his knuckles turned white from holding the report tightly in front of him. At sa tabi niya ay si Cinderella na tahimik lang na kalmado pero halatang wala sa loob ang isipan. Ang focus naman ni Nero ay nasa gitna na ng room, where Ashley Vergara was confidently presenting the Milan expansion report. Halatang ready si Ashley to defend her numbers. “So tell me again, Ashley,” tanong ni Nero, his tone was sharp. “How exactly did you miss this?” Hindi natinag si Ashley. She turned to the next slide and responded in a calm and concise manner."With all due respect, Mr. Vergara, the figures for the Milan expansion are accurate. We have factored in delays and reorganized logistics with the Montero Group, and our predictions
Ashley was frozen.Nakatigil ang kamay niya sa ere, hawak pa rin ang clicker na tila naging sandatang hindi na niya alam kung paano gamitin. Ang perpekto niyang tikas at ang kumpiyansa sa sarili ay unti-unting nabasag sa bawat segundong lumilipas sa gitna ng katahimikan.Hindi lang tahimik ang boardroom parang huminto ang oras. Lahat ay nakatingin sa kaniya at naghihintay kung lalaban siya o tuluyang lulubog.Si Cinderella? Hindi kumurap, hindi gumalaw at wala siyang kailangang gawin.Ang babaeng kanina lang ay abalang naglalaro ng Mobile Legends ay ngayon ay pinipira-piraso ang buong Milan expansion ni Ashley na parang simpleng assignment lang sa high school.At ang pinaka-nakakatakot? Ginagawa niya ito nang may kalmadong ekspresyon parang alam niyang siya ang tama simula’t simula pa lang.“Your freight estimate from Zurich to Milan…” Kalmado ang boses ni Cinderella pero matalim parang salamin na pumuputol ng balat. “…didn’t factor in the revised customs tariffs. They were updated two
Habang ang buong boardroom ay nababalot ng isang malagim na katahimikan, ang tensiyon ay hindi na lang basta nararamdaman dahil umabot na ito sa sukdulan. Lahat ay nakatingin kay Nero. Wala ni isa ang humihinga nang normal. At si Ashley na dati ay may hawak na kapangyarihan at tiwala sa sarili ay dahan-dahang nawawala sa kanyang dating posisyon sa harap ng mga mata ng mga board members. Nakatayo pa rin na pilit nilalabanan ang nanginginig na tuhod pero halata sa mga mata niya ang pagguho ng mundong matagal niyang inakyat. Si Nero ay hindi na nag-aaksaya ng panahon ay nagsalita ng mapanganib at mas malamig na tinig. “Ashley,” tinawag ni Nero ang pangalan niya nang walang kahit anong patunay ng emosyong nararamdaman. “Effective immediately, you are fired.” Walang paliwanag at walang pagbibigay-linaw. Wala ring pakiusap o awa. Parang may humigop ng hangin sa buong silid dahiil walang nagsalita at lahat ay natigilan. Pero si Ashley ay nagpumilit lumaban. Umangat ang baba na pilit in
"Miss Cinderella."Mabilis na napalingon si Cinderella, agad na nakasalubong ang matalim at walang bakas na ekspresyon ni Marie, siya ang pinagkakatiwalaang sekretarya ng kanyang ama. Tahimik ngunit may awtoridad ang bawat hakbang nito, ang tunog ng kanyang takong dumadagundong sa sahig habang papasok sa silid. Sa kanyang mga kamay ay isang gown ang marahang nakasampay—isang obra ng pinakamamahaling haute couture designer. Deep crimson, shimmering under the golden light, each intricate detail screaming elegance and power.Dumiretso si Marie sa kama na marahang inilapag ang gown na parang isang kayamanang hindi dapat madungisan. She crossed her arms and maintained an unyielding stance.“Wear this,” Marie’s voice was firm; there was no room for argument. “Darating ang makeup artist at hairdresser mo by six.”Tumingin si Cinderella sa orasan—5 PM. May isang oras pa. Isang oras para mag isip para matakasan ito.Narinig niya ang mahinang buntong-hininga ni Marie bago ito muling nagsalita.
Habang ang buong boardroom ay nababalot ng isang malagim na katahimikan, ang tensiyon ay hindi na lang basta nararamdaman dahil umabot na ito sa sukdulan. Lahat ay nakatingin kay Nero. Wala ni isa ang humihinga nang normal. At si Ashley na dati ay may hawak na kapangyarihan at tiwala sa sarili ay dahan-dahang nawawala sa kanyang dating posisyon sa harap ng mga mata ng mga board members. Nakatayo pa rin na pilit nilalabanan ang nanginginig na tuhod pero halata sa mga mata niya ang pagguho ng mundong matagal niyang inakyat. Si Nero ay hindi na nag-aaksaya ng panahon ay nagsalita ng mapanganib at mas malamig na tinig. “Ashley,” tinawag ni Nero ang pangalan niya nang walang kahit anong patunay ng emosyong nararamdaman. “Effective immediately, you are fired.” Walang paliwanag at walang pagbibigay-linaw. Wala ring pakiusap o awa. Parang may humigop ng hangin sa buong silid dahiil walang nagsalita at lahat ay natigilan. Pero si Ashley ay nagpumilit lumaban. Umangat ang baba na pilit in
Ashley was frozen.Nakatigil ang kamay niya sa ere, hawak pa rin ang clicker na tila naging sandatang hindi na niya alam kung paano gamitin. Ang perpekto niyang tikas at ang kumpiyansa sa sarili ay unti-unting nabasag sa bawat segundong lumilipas sa gitna ng katahimikan.Hindi lang tahimik ang boardroom parang huminto ang oras. Lahat ay nakatingin sa kaniya at naghihintay kung lalaban siya o tuluyang lulubog.Si Cinderella? Hindi kumurap, hindi gumalaw at wala siyang kailangang gawin.Ang babaeng kanina lang ay abalang naglalaro ng Mobile Legends ay ngayon ay pinipira-piraso ang buong Milan expansion ni Ashley na parang simpleng assignment lang sa high school.At ang pinaka-nakakatakot? Ginagawa niya ito nang may kalmadong ekspresyon parang alam niyang siya ang tama simula’t simula pa lang.“Your freight estimate from Zurich to Milan…” Kalmado ang boses ni Cinderella pero matalim parang salamin na pumuputol ng balat. “…didn’t factor in the revised customs tariffs. They were updated two
Tahimik pero mabigat ang buong boardroom. Parang bawat paghinga ng mga board directors ay tinitimbang muna bago ilabas. Sa dulo ng mahabang black glass table ay nakaupo na si Nero. The typical sharp demeanor of the CEO was now unsettling. His jaw was clenched and his knuckles turned white from holding the report tightly in front of him. At sa tabi niya ay si Cinderella na tahimik lang na kalmado pero halatang wala sa loob ang isipan. Ang focus naman ni Nero ay nasa gitna na ng room, where Ashley Vergara was confidently presenting the Milan expansion report. Halatang ready si Ashley to defend her numbers. “So tell me again, Ashley,” tanong ni Nero, his tone was sharp. “How exactly did you miss this?” Hindi natinag si Ashley. She turned to the next slide and responded in a calm and concise manner."With all due respect, Mr. Vergara, the figures for the Milan expansion are accurate. We have factored in delays and reorganized logistics with the Montero Group, and our predictions
Hinawakan ni Nero ang zipper. Mainit ang palad niyang dumampi sa likod ni Cinderella, skin-to-skin contact na parang kuryenteng dumaloy sa buong sistema niya.Nero slowly and gradually began to draw the zipper down, inch by torturous inch. Every second felt like eternity. The gold fabric loosened, revealing the graceful slope of her spine, the nape of her neck, and the vulnerability of an unguarded woman.He breathed shakily. "You're not trying," he remarked, his voice gravelly. "But you're still breaking me."At that moment, hindi na siya sigurado kung tuluyan siyang magbibitiw o kung siya mismo ang hihilingin nitong wag siyang bitawan.Hinila niya ito nang mabagal na dahan-dahan parang torture sa sarili niya. Habang bumababa ang zipper ay unti-unting lumilitaw ang likod ni Cinderella na makinis, mainit at amoy mamahaling pabango. Tiningnan niya ito na parang sinasamba.Pagkababa ng zipper ay hindi pa rin siya gumalaw. Tinitigan lang niya ang bawat pulgada ng balat nito at bago mara
VERGARA PENTHOUSE – MANHATTAN, NEW YORKPagkasara ng mabibigat na pinto ay parang may pumunit sa pagitan ng dalawang mundo. Sa loob ng penthouse ay isang katahimikang nakakabingi. Isang tensyong halos mahawakan parang kulog bago ang kidlat... parang hiningang nakabitin sa ere.Ang natira na lang siya at si Nero.At ang titig nitong nakabaon sa kaluluwa niya.Ang penthouse ay parang altar ng kasalanan, mahina ang ilaw at kumikinang ang city lights sa salamin ng floor-to-ceiling na mga bintana. Black marble floors reflected the shadows between them. Velvet furniture and gold finishes screamed obscene wealth. But the luxury didn’t matter.It wasn’t the room that made her knees weak.The man who gazed at her like a predator finally caught up with what he had been hunting. He stood there, still in his black suit, no words and no movement... pero ang presensiya niya parang isang suntok sa dibdib na nakakabaliw at nakakabighani.His eyes didn’t just look at her. They stripped her layer by l
As the evening wore on, unti-unti nang nagpaalam ang mga bisita, mga huling handshake, yakap, at mga sulyap na puno ng pagtataka at tsismis. Sa gitna ng lahat ay tahimik na lumapit si Cinderella at tumayo sa tabi ni Nero. Wala ni isa sa kanila ang nagsalita. Pero ang katahimikang namamagitan sa kanila ay mas malakas pa sa anumang bulong na tila isang uri ng tensiyon na hindi basta-basta matatakasan. Ang init ng tagpong namagitan sa kanila kanina ay naroon pa rin… nakasabit sa bawat sulyap at bawat buntong-hininga. Pero hindi siya hinalikan ni Nero. Hindi siya hinawakan. Kahit halata sa mga mata nito ang paghahangad ay pinili nitong umatras sa huling segundo. At bagaman hindi ito sinabi ni Cinderella ay naroon ang bitin iyong parang... dapat may nangyari pero wala. Sa gilid ay nakamasid sina Aubrey at Zylan na parehong halatang aliw na aliw sa eksena. Ang ngiti sa labi ni Aubrey ay parang ngiting alam ang sikreto ng dalawa habang si Zylan ay hindi na nag-abalang ibaba ang boses. Zyl
Nero leaned in again, his breath caressing the shell of her ear, low, deadly, and full of promise. “Gusto mo bang ako pa ang magsuot ng kuwintas sa iyo mamaya?” he whispered, each word dripping with heat that clung to her skin. Cinderella didn’t flinch. She didn’t even glance at him. Instead, she smiled and raised her wine glass with unbothered grace. She sipped slowly. As if he hadn’t just undressed her with words in a room full of elites. The auction ended in a wave of polite applause, flashes from cameras lighting up the grand hall. But Nero? He didn’t even blink. Wala siyang pakialam sa spotlight, sa mga papuri, o handshake ng investors. Ang tanging mundo niya ay ang babaeng nakaupo sa tabi niya. Cinderella Fuentabella-Vergara.The woman who changed everything...Fearless and untouchable.His queen is shining in a gold slit gown, her eyes filled with danger and her stillness screams.Tumayo si Cinderella, her poise as regal as ever. She began exchanging thank-yous with one o
The quiet clinking of glasses subsided as the lights darkened slightly, signifying the official start of the night. The auctioneer, a lady dressed in a sleek black dress, approached the podium in the center of the hall. Confident and polished, with the trained smile of someone used to selling million-dollar fantasy. “Good evening, ladies and gentlemen. Welcome to the Vergara Charity Auction.” Subtle applause rippled through the room, pero halos lahat ay nakatutok pa rin kina Nero at Cinderella. Two individuals sat too close, said too little, and the air between them crackled with a tension that was almost palpable. Cinderella crossed her legs slowly and deliberately, revealing a tempting stretch of golden skin through the daring cut in her dress. Bahagyang kumislap ang mata ni Nero, isang mabilis pero mapanganib na sulyap pababa. Isang kisapmata lang pero sapat para magliyab ang hangin sa paligid nila. Bahagyang ngumiti si Cinderella nang mapanukso at puno ng lihim habang
Tahimik ang powder room nang pumasok si Cinderella. The soft hum of the chandelier overhead, the marble counters lined with gold accents, and the heavy velvet drapes made the place feel like a secret sanctuary.She approached the vanity, her reflection regal, the gold silk of her gown clinging to her like molten power, the Vergara emerald earrings flashing with every turn of her head.Tumigil siya sandali at naglabas ng lipstick... ready to retouch when the heavy door slammed open behind her.Cinderella didn’t even flinch. She kept her hand steady and continued fixing her lipstick with precision.Sa gilid ng salamin, she saw them.Colleen Fuentabella. Ang stepsister niyang may mukha ng anghel, pero ang puso, punong-puno ng kasinungalingan at galit. Parang tila anghel sa itsura, pero sa likod ng mga ngiti, tanging pagkamuhi at inggit ang umiiral.At sa tabi niya ay si Samantha Montenegro. The one and only Colleen's bestfriend na walang ginawa kundi magtago sa likod ng mga mahahabang ku