Chapter 7 - Wedding Preparations

Tahimik na binabasa ni Alexis ang guest list sa harap niya. Nasa isang mahabang lamesa sila ni Ralph, kapwa may hawak na kopya ng draft ng wedding program. Sa ibabaw ng table ay nakakalat ang ilang bridal magazines, swatches ng tela, at sample invitations. Lahat ay mukhang perpekto—bukod sa nararamdaman niya.

Ilang minuto na siyang nakatitig sa pangalan na nakasulat sa gitna ng page.

Julio Menandro & Mica Esguerra.

Walang iba kundi ang mga taong nanakit kay Alexis. Nanlamig ang mga palad ni Alexis. Hindi siya agad nakapagsalita.

Parang biglang naging mabigat ang hangin sa loob ng silid.

Napansin ni Ralph ang pagbabago ng ekspresyon sa mukha ni Alexis. Hindi man siya tinanong, kusa na siyang nagsalita, tila inaagapan ang anumang sasabihin nito.

“Julio is like a brother to me,” aniya, diretsong nakatingin sa kanya. “While Mica… Mica and I had been together for more than 10 years. We have to make sure they attend the wedding.”

Hindi agad nakasagot si Alexis. Ang dami niyang gustong itanong, pero wala siyang lakas ng loob. Kaya tumango na lang siya, bagamat hindi niya alam kung ito ba ay pagsang-ayon o pagsuko.

Kinuha niya ang isang pen, kunwari’y chine-check ang ibang pangalan sa listahan. Pero sa totoo lang, hindi niya na mabasa nang maayos ang mga letra. Malabo na ang paningin niya—baka sa inis, o baka dahil naiiyak na siya pero pinipigilan lang.

“Fake wedding nga, pero bakit parang totoo na rin ang sakit?” tanong ni Alexis sa sarili.

Walang nakapansin sa mahinang buntong-hininga niya. Tumayo siya at kunwaring inabot ang folder ng supplier contracts sa kabilang mesa. Kailangan niyang umiwas kahit sandali.

“Okay ka lang?” tanong ni Ralph, mahinahon ang tono.

“Yeah,” maikling sagot ni Alexis. “May kulang lang sa listahan.”

Nagkunwaring busy si Alexis sa mga papeles habang pilit iniiwasan ang titig ni Ralph. Sa isip-isip niya, paano niya kakayanin ang mga susunod pang araw, kung ngayon pa lang ay parang unti-unti na siyang nauubos?

Ilang araw lang ang ipinaalam na leave ni Alexis at nararamdaman na niya ang pagod sa mga paghahandang ginagawa nila ni Ralph.

Mag-a-alas-siete na ng gabi nang matapos ang ikatlong venue na pinuntahan nila. Sa huling resort na tinignan, wala nang masyadong usapan. Tahimik lang si Alexis, nakasandal sa passenger seat ng kotse habang si Ralph ang nagda-drive pabalik ng Maynila.

Pasulyap-sulyap si Ralph sa kanya.

Mapungay ang mata. Wala sa ayos ang bangs. Ang dating alertong si Alexis ay parang… natutunaw.

“Pagod ka na.” Hindi tanong. Kumpirmadong obserbasyon.

Napadilat si Alexis. “Slight lang.” Pilit ang ngiti. Pero halata ang bigat sa tinig niya.

“You’ve been yawning since we left Tagaytay.”

Huminto si Ralph sa isang convenience store sa tabi ng kalsada, bumaba saglit, at pagbalik ay may dalang iced coffee at mini cake in a box.

“What’s this?”

“Energy. And apology.”

“Apology?”

Napakunot ang noo ni Alexis habang kinukuha ang baso.

"For dragging you all day. You looked like you were about to faint sa last venue. Kung hindi lang kita hawak sa baywang—”

“Hoy!”

Napatawa si Alexis, namula. “‘Wag mo ngang i-bring up ‘yon!”

“Sorry. Grabe lang kasi ang hawak mo sa braso ko. Kala ko kinikilig ka na eh.”

“Naghanap ako ng balance! Hindi kilig ‘yon.”

Ngumiti si Ralph, ‘yung tipo ng ngiting alam mong nanalo siya kahit pa anong depensa ang sabihin mo.

Tahimik ulit. Kumakain si Alexis ng cake, si Ralph naman ay nagmamaneho. Pero may isang sandaling tila naging mas mabigat ang katahimikan.

“Ralph…” mahinang tawag ni Alexis.

“Hmm?”

“Wala lang… Thank you. For noticing.”

Isang tingin lang ang ibinigay ni Ralph. Malambot. Parang sinasabi, “I always notice you.” Pero hindi na niya binigkas iyon.

“Next time, pahinga muna tayo sa day 3 ng planning. Bride ka, hindi ka dapat nauubos.”

“Bride na hindi naman talaga ikakasal,” bulong ni Alexis, halos di marinig.

Ngunit narinig ni Ralph. Hindi siya tumugon agad. Sa halip, inabot niya ang bottled water at sabay sabing:

“Fake or not, I’ll take care of you all the same.”

Ang sarap sa pakiramdam ng pangakong iyon subalit alam naman ni Alexis kung para saan ang lahat ng iyon kaya ngumiti at tumango na lamang siya.

"By the way, in 4 days na pala ang photoshoot. I won't bother you para nakapag beauty rest ka."

Muli tango ang naging tugon niya. Nang makarating sila sa bahay ni Alexis, they said their goodbyes at akmang pababa na si Alexis when Ralph kissed her cheeks. Halatang nagulat si Alexis sa actions na ito ni Ralph. She wanted to ask Ralph pero alam naman ni Alexis na ang lahat ng ito ay para mas mukhang natural ang lahat.

Tila pinarerealize lang sa kanya ni Ralph na dapat sanay na siya sa physical na pagpapakita nila ng atrasyon dahil ilang araw na lamang ay ganap na silang mag asawa sa mata ng publiko.