Chapter 6 - Reel and Real Kiss

Didn’t I just warn you?” malamig, ngunit mababa ang tono. Para bang nilalagyan ng pader ang nararamdaman pero hindi rin matagal mapanatili.

“Hypothetical nga lang eh,” biro ni Alexis, pinilit na matawa, pero may bahid ng kaba ang kanyang tinig.

Hindi siya sinagot ni Ralph.

Sa halip, tumayo ito mula sa kinauupuan, at dahan-dahang lumapit sa kanya. Mabagal. Tiyak. Parang sinusukat ang bawat hakbang—hindi dahil nagdadalawang-isip siya, kundi dahil alam niyang walang atrasan kapag ginawa na niya ito.

“How do you want to confirm that?” tanong ni Ralph. Mahinang tinig, halos bulong—pero tumama diretso sa puso ni Alexis.

Nanatili siya sa kinauupuan. Napatingin sa mga mata nito. Nandoon na naman ang hindi maipaliwanag na init. Ang hindi nila pinangakuan, pero parehong pinipilit takasan.

Palapit nang palapit si Ralph.

Dahan-dahan. Ang kanyang kamay, halos dumampi na sa gilid ng mukha ni Alexis.

Ramdam niya ang bawat pulso ng babae. Ramdam ni Alexis ang bawat hininga ng lalaki. Unti-unti siyang napapikit. Parang isang panaginip na ayaw niyang matapos.

Ang labi ni Ralph, isang pulgada na lang ang layo.

Ang kanyang mga mata, nakatuon lang kay Alexis. Walang biro. Walang script. Wala silang ibang karakter—sila lang. Totoo.

Isang iglap pa sana—

Brrrrrring.

Tumunog ang cellphone.

Nag-ring ito sa pagitan nila. Buo. Malinaw. Parang kalabog ng katotohanan.

Napamulat si Alexis. Si Ralph, hindi na itinuloy ang galaw. Bahagyang lumayo.

Hinugot ni Ralph ang telepono mula sa bulsa. Saglit itong tumingin kay Alexis bago tinap ang green button.

“Yes?” tanong nito, malamig na ulit ang tono.

Narinig ni Alexis mula sa kabilang linya ang tinig ng publicist nila. “Confirming 9AM live interview tomorrow—press and bloggers included. Please be on time, sir.”

“Got it.”

Binaba ni Ralph ang tawag.

Tahimik ang kuwarto.

Tahimik silang dalawa.

Hanggang sa napailing si Alexis at tinakpan ang mukha gamit ang isang unan. “Seriously? That’s our timing?”

Bahagyang napangiti si Ralph. Hindi ngiti ng tagumpay—kundi ng pag-iwas. Ng pagtatago. Ng almost.

“Good thing it was just hypothetical,” sagot nito, sabay talikod.

Pero si Alexis, hindi na makangiti. Dahil kahit hindi natuloy ang halik, hindi na niya matatakasan ang katotohanang gusto niya itong matuloy.

“You’re crazy, Alexis!” sawata ni Alexis sa sarili nang sa wakas ay mapag isa na siya sa kwarto.

Tahimik si Alexis buong gabi matapos silang almost maghalikan ni Ralph. Wala namang nangyari—hindi natuloy, hindi nila pinag-usapan. Pero sa pagitan ng bawat kibot ng katawan, may tanong na bumabagabag.

“What if natuloy ’yon?”

Hindi niya masabi. Ayaw niya ring isipin. Pero buong magdamag, pabalik-balik sa isip niya ang lalim ng titig ni Ralph, ang init ng hininga nito, at ang paraan ng paglapit nito—parang hindi lang para sa palabas.

Kinabukasan, abala na sila sa paghahanda para sa live interview. Pero kahit may mga stylist at makeup artists sa paligid, hindi maitatago ang awkward tension sa pagitan nila.

“Good sleep?” tanong ni Ralph habang inaayos ang cufflinks.

“Yeah, sure. Great,” sagot ni Alexis, pilit ang ngiti.

Hindi nila binanggit ang nangyari. Wala sa kanilang gustong magsimula ng usapan. Kaya’t nanatili na lang sila sa routine—prangkahan, maayos, walang emosyon.

Pero sa tuwing magtatama ang kanilang mga mata, parehong napapalingon palayo.

Parehong may tinatago.

Ang venue ay puno ng media, vloggers, influencers, at fans. May mga LED walls na nagpapakita ng “Power Couple: Alexis + Ralph – The Love Story We Never Saw Coming.”

Magkatabi silang naupo sa harap ng cameras, magkahawak-kamay—pero sa ilalim ng mesa, parehong naninigas.

Iniintroduce na sila ng host.

“Everyone is talking about you two. You just came out of nowhere! Tell us, how did it all begin?”

“Unexpectedly,” sagot ni Ralph sabay lingon kay Alexis.

Ngumiti ito, pero kita sa mata ang pagkalito. Wala pa ring linaw kung saan nagtatapos ang pagpapanggap, at nagsisimula ang katotohanan.

“That’s mysterious! And so romantic.” papuri ng host

“But of course,” dagdag ng host habang tumitingin sa audience, “we’re all dying to see how real this love is…”

“KISS! KISS! KISS!” biglang hiyawan ng mga tao.

“Just one kiss!” sigaw ng fans sa likod.

Nagkatinginan silang dalawa. Si Alexis—nanginig ang labi, hindi alam kung paano magre-react. Si Ralph—tahimik, pero may bahagyang paghigpit ng hawak sa kanyang kamay.

“Let’s give them what they want,” bulong ni Ralph, mababa ang tinig, pero matalim.

Palapit siya nang dahan-dahan. Si Alexis, nanatiling nakatitig sa kanya—hindi makagalaw, hindi makahinga. Ang cameras ay parang lumabo. Wala na ang audience, wala na ang crew.

Ang mundo nila ay sandaling huminto.

Naglapit ang kanilang mga mukha.

Isang malambot, maikling halik.

Hindi pilit, hindi agresibo. Isang halik na parang tanong. Parang paghahanap. Parang paghinto ng pag-iwas.

Pagbitaw ni Ralph, dumilat si Alexis. Tahimik silang nakatitig sa isa’t isa.

“WOOOOOOOH!” naghiyawan ang crowd.

“Well, that’s the kind of chemistry we love to see!” sambit ng host.

Ngumiti si Ralph, pero hindi iyon scripted smile. At si Alexis—pilit ang ngiti, pero sa dibdib niya, parang may pumipintig na hindi na pwedeng itago.