CHAPTER 3
Tumunog ang cellphone niya.
Napakislot siya.
Si Janna ang nagtext.
"Good morning Hon, see you at lunch. Good luck sa new designation mo. Love u."
"Thanks Hon. See u at lunch." Reply niya.
Si Janna, ang kanyang mahal na mahal na kasintahan.Malaki ang bahagi ni Janna at ang pamilya nito sa kaniyang tagumpay.
Huminga siya ng malalim.
Inilapag niyang muli ang cellphone niya sa tabi ng laptop saka niya kinuha ang nakasabit niyang pantalon. Isinuot niya iyon habang nakaharap sa salamin na di muna inilalagay ang butones. Ilang hakbang lang ang layo ng kama sa kinatatalungkuan niya kung saan niya inilatag ang kaniyang longsleeves. Muli niyang pinagmasdan ang isusuot niya. Ngayon ay parang nagdadalawang isip na siya kung iyon ang susuotin niya dahil itim pala ang suit na ipapatong niya doon. Ngayon niya higit na kailangan ang opinyon ng girlfriend niya. Hindi siya sigurado sa magiging kalalabasan pero mukhang okey naman siguro, naisip niya. Ngunit minabuti niyang ibalik na lang sa hanger ang kinuha niyang light blue na longsleeve niya at mag-stick sa common. White longsleeve, black neck tie and suit. Simple ngunit elegante. Isinuot niya ang puting longsleeve sa harap ng salamin ngunit hindi na muna niya ipinapasok ang mga butones nito. Hindi kasi niya maiwasang muling pagmasdan ang repleksiyon niya sa salamin.
Hinaplos niya ang kaniyang maskuladong katawan pataas hanggang sa kaniyang mukha, sa nakakahumaling niyang kaguwapuhan. Hindi niya alam kung kailangan ba niyang magpasalamat na biniyayaan siya ng Diyos ng mala-Adonis na kahubdan o kamumuhian niya kung anong meron siya. Dahil kasi sa hitsurang iyon ay may mga masasakit siyang karanasan sa kaniyang kabataang pilit niyang kinakalimutan ngunit sa tuwing nakikita niya ang kakisigan niyang iyon sa harap ng salamin ay bumabalik ang lahat, kahit halos labinlimang-taon na ang nakakaraan.
Labintatlong-taong gulang lang siya noon. Matutupad na rin ang pangarap niyang makapag-aral sa bayan sa tulong ng kaniyang Tito. Nang mga unang araw ay nagiging maayos naman ang pakikitungo ng tito niya sa kaniya ngunit may napapansin lang siyang kakaiba sa mga titig nito sa kaniya lalo na kung hubad siya ng t-shirt at pawisan siya habang abala sa paglilinis sa kulungan ng mga alaga niyang baboy. Hindi niya iyon binigyan ng kahit anong malisya. Para sa kaniya, wala naman kasing masama kung tumititig ang ibang tao sa kaniya lalo pa’t pamilya rin naman niya ito. Kamag-anak.
Doon sa babuyan na iyon ay may tatlong maliit na kuwarto katabi ng mga kulungan na siyang nagsilbing tulugan nilang mga nag-aalaga ng baboy. Nang una hindi niya masikmura ang baho ng dumi ng mga baboy ngunit tinanggap na lang niya na iyon na ang magiging buhay niya kung gusto niya talagang makatapos ng pag-aaral. Naniniwala kasi siya na pansamantala lang naman siguro ang lahat. Kung magsisimula na ang pasukan ay doon na mismo sa bahay ng Tito niya siya patitirahin. Sana iba ang tito niya sa iba nilang kamag-anak na siyang tinirhan niya noong Grade 4 pa lang siya. Sana katulad siya ng Kuya Paul niyang may mabuting kalooban. Nasaan na kaya ang pinsan niyang iyon? Huli na niyang nakita at nakausap noong paskong iyon.
Magdadalawam-buwan na siya noong naninilbi sa Tito niya at ilang araw na lang magsisimula na ang klase nila pero doon pa rin siya siya nakatira sa masikip, mainit at mabahong kuwartong iyon. Ngunit kumakain din naman sila ng sapat at kung nalinis na nila ang kulungan at napakain ang mga baboy ay wala na silang trabaho pa. Siya lang naman ang kusang pumupunta sa bakery para tumulong dahil gusto niyang makita siya ng Tito niya na nagpupursigi. Doon sa bakery ay nahuhuli pa rin niya ang madalas na pagkakatitig sa kaniya ng Tito niya. Tulad ng nakagawian niya, patay-malisya lang ang lahat.
Sa gabing iyon ay bumuhos ang ulan at dahil maginaw at pagod ay mabilis siyang nakaidlip dahil sa pagod. Ngunit kaiidlip lang niya nang napabalikwas siya dahil naramdaman niyang parang may magaspang na palad na dumantay sa mura at patpatin niyang katawan. Ibinababa ng estrangherong iyon ang kaniyang suot na lumang shorts. Pinilit niyang kilalanin kung sino ang pumasok na iyon sa masikip at maalinsangan niyang kuwarto malapit sa kulungan ng mga alaga niyang baboy. Sa tulong ng pumapasok na sinag ng ilaw sa nakasiwang na bintana ay namukhaan niya ang lalaking iyon.
"Tito! Bakit ho! Ano hong ginagawa ninyo rito? Bakit ho ninyo ako hinuhubaran?" nanginginig niyang tanong.
"Huwag kang magulo kung ayaw mong masaktan!" paanas
iyon ngunit makapangyarihan.
Naamoy niya ang amoy-alak na hininga ng kaniyang tiyuhin.
"Bakit ho? Ano hong gagawin ninyo sa akin?" maluha-luhang niyang tanong.
Sinikap niyang hawakan ang shorts niya para hindi ito tuluyang mahuhubad ng kaniyang tito ngunit walang nagawa ang kaniyang bubot na lakas.
"Di ba gusto mong pag-aralin kita? Sandali lang 'to. Patatapusin kita kahit anong gusto mong kurso basta atin lang 'to. Pagbibigyan mo ako sa tuwing gusto ko at walang makakaalam sa munting lihim natin." Halatang jayok na hayok na ang tito niya. Malikot na ang mga mata nito at mga kamay.
"Tito, pamangkin ninyo ako. Kapatid ninyo ang tatay ko. Ayaw ko ho!" sinikap niyang tumayo ngunit hinila ng Tito niya ang kaniyang mga paa kaya siya muling napaupo.
"Tarantado ka ah! Gusto mo pang masaktan gago! Papag-aralin naman kita saka pinapakain at binubuhay tapos simpleng hiling ko di mo mapagbigyan! Anlaki na ng utang ng pamilya mo sa pagkakahospital ng kuya mo noon sa akin kaya kung tutuusin nabayaran na kita sa mga magulang mo!"
"Tito maawa na ho kayo. Pamangkin ho ninyo ako. Iiba na lang ho ang ipagawa ninyo sa akin, huwag ho sa paraang ganito..." pakiusap niya, nanginginig at napapaluha na siya.
"Anong iba na lang tarantado e ito ang gusto ko!" kasunod iyon ng isang malakas na suntok sa kaniyang sikmura na sinundan ng isa pa sa kaniyang tagiliran. Dahil sa kahinaan sa pagiging bata ay napapasinghap na lang siya. Para lang siyang isang basang sisiw na padausdos na pumuwesto sa sulok ngunit hinila pa rin siya ng Tito niya.
Pinadapa siya.
Umibabaw sa kanya ang nanginginig at nasa r***k ng makamundong pagnanasa ang tito niya kaya kahit anong gawin niyang pakikipag-usap, pakikipaglaban at pagwawala ay hindi niya nadadaig ang lakas nito.
May kung anong ipinapasok sa kaniya nang nasipa ng tito niya ang short na suot niya. Isang hindi niya aakalain at masisikmurang bumubundol sa puwitan niya. Sisigaw sana siya ngunit tinakpan na ng Tito niya ang kaniyang bibig. Napakapit siya sa gilid ng kaniyang kama. Ramdam na ramdam niya yung sakit, yung pambababoy sa kaniya ng kaniyang tiyuhin ngunit wala siyang sapat na lakas para lumaban noon. Masaganang luha ang bumaybay sa kaniyang pisngi. Nabuo yung silakbo ng galit.
Pinagsamantalahan siya ng inakala niyang makakapitan niya. Ginamit siya ng kaniyang Tito sa kaniyang kamunduhan. Hindi na niya hinintay pang maulit iyon. Sandali lang ang nangyari ngunit dala-dala niya ang galit na iyon hanggang ngayon. Sa tuwing naalala niya ang kahayupang ginawa sa kaniyang ng tito niya ng gabing iyon ay kumukulo ang dugo niya. Parang gusto niyang manakit. Gusto niyang maghiganti.
Pagkatapos mangyari ang kahayupang iyon ng Tito niya ay kinuha niya lahat ang damit nniya. Sumuong sa lakas ng ulan. Nagtatakbo hanggang makarating sa bus station papunta ng Manila...
CHAPTER 4Pinunasan niya ang luha sa kaniyang pisngi. Iyon lang naman kasi ang tanging nagagawa niya hanggang ngayon. Sa tuwing naaalala niya kasi ang nangyaring iyon ay nailalabas lang niya ang galit sa pamamagitan ng pagluha. Daman-dama kasi niya yung sakit na kung sino pa ang sana ay aasahan niyang kadugo na siyang tutulong sa kaniya sa mga oras na nasa kagipitan siya ay sila pa yung bumaboy at umalipusta sa kaniya.Muli siyang humugot ng malalim na hininga. Kailangan niyang ilabas ang poot sa dibdib. Ito na siya, ibang-iba na. Malayo na ang natahak niyang landas. Kailangan na sana niyang kalimutan ang mapait na mga nakaraan.Dahan-dahan na niyang inilagay ang butones ng kaniyang longsleeve. Nang maitali niya ang kaniyang necktie at nasuklay ang buhok ay nagwisik na siya ng mamahaling pabango na regalo sa kaniya ni Janna. Muli niyang binuksan ang aparador niya at kinuha ang isa sa mga suits niya. Isinuot niya iyon habang nakaharap sa salamin and that's it. He's ready to go!Ganoon
Chapter 5Sa edad ng First Daugher na dalawampu, masasabing isa ito sa pinakamaganda sa buong Pilipinas. Hilera ang mga Network Company at mga brands para mag-offer ng acting contract at mga brand para i-promote niya noong di pa lumalabas ang tunay niyang ugali ngunit nang nalaman ng midya ang kamalditahan at kasupladahan nito ay biglang nag-atrasan. Malakas na panghila nito ang maamo at maganda nitong mukha, ang parang nililok na kaseksihan at ang maputi at makinis na kutis ngunit kung magsalita na ito at kumilos, swertehan na lang kung hindi ka mamalditahan. Dahil nasa labas ng toilet ang salamin at faucet ay nagpang-abot sila doon habang pinapatuyo nito ang katiting na natapunan ng kape sa dulo ng dress niya samantalang nang pagmasdan ni Daniel ang natapong kape sa suot niya ay halos kalahati na nito ang kulay lupa na naikalat sa putim-puti niyang longsleeve."Sinusundan mo ba ako?" maangas na tanong ng anak ng Presidente habang hinuhubad ni Daniel ang kaniyang puting longsleeve
Chapter 6"We had a short encounter outside at may kaunting bagay hong sa tingin ko ay kinainisan niya sa akin. But I assure you Sir President that she will be in a good hands po. Pangako ko ho 'yan Sir.""Then, I think that would be all! Everything is now settled. Okey my princess, mamayang gabi na ang alis ninyo. You can go ahead kasi may pag-uusapan pa kami ni Mr. Sandoval." Mahina ngunit makapangyarihang tugon ng Presidente.Tumayo si Irish. Nagngingit siya sa inis. Kung nakakasugat ang tingin ay kanina pa duguan si Daniel.Kung alam lang sana ng Daddy niya kung bakit siya tumatanggi na si Daniel ang makakasama niya. Kung sana alam lang niya ang kaniyang lihim na pinagdadaanan.Pabagsak na isinara ni Irish ang pinto ng kaniyang kuwarto. Wala siyang pakialam kung ikinagulat iyon ng ilang PSG na noon ay nakatayo sa pasilyo. Kumukulo ang dugo niya sa Mr. Sandoval na iyon. “Ang yabang-yabang ng tingin niya. Akala mo kanina kung sino!” Humiga siya sa kaniyang kama na hindi nagpapalit
Nagkamali siya sa akala niya na kung malaman ng Daddy niya na napapasama na siya sa maling barkada ay muli na niyang makukuha ang atensiyon nito. Hindi niya akalain na mas lalala lang pala ang sitwasyon. Tuluyan siyang inilayo sa kanyang Daddy at Mommy. Isinabay siya ng kuya niya na mag-aral sa US. Doon na raw rin siya mag-aaral. Nangyari iyon dalawang taon bago tatakbo sa pagkapangulo ng Pilipinas ang kaniyang ama. Labag man sa kalooban niya ay wala rin siyang nagawa. Pakiramdam niya ay inilayo siya dahil ayaw ng Daddy niya na madungisan ang pangalan niya dahil sa pagkakaroon niya ng anak na katulad niya. Pinag-aral siya sa US at pagkaraan ng ilang taon din, nang kasalukuyan na itong Pangulo ay saka siya pinabalik sa Pilipinas. Kung kailan siya nasanay sa bansang iyon ay saka naman siya ngayon pinababalik na parang ganoon lang sa kanilang diktahan ang buhay niya. Mahirap na sa kaniyang iwan ang US dahil doon na kasi niya naranasang maging malaya. Dahil walang nakakakilala sa kaniyang
Chapter 8"Tayo? What the fuck Ash! Walang tayo. Hindi kailanman maging tayo. I admit, the sex that we often had was superb but it doesn't mean anything! Hindi kita kayang mahalin at di ako puwedeng patali sa iisa. I am still enjoying my youth!" sagot nito.Tumayo na siya mula sa pagkakadagan sa kaniya at kitang-kita pa niya ang tuluyang paglambot ng kanina ay galit na galit nitong pagkalalaki. “Kurt babae ako. You knew that you were my first. Kaya hindi ako maruming babae para makuntento sa ganito lang!” huminga siya ng malalim. Frustrated. “"So that's it? Kahit mahal na mahal na kita, we will just be a fucking buddies hanggang magsawa tayo sa isa't isa? Ganoon lang ba ang gusto mong mangyari?""Not anymore, Ash. We are not be doing this anymore. Ayaw kong nahahaluan ng emosyon ang ginagawa nating ganito. It will spoil all that we have. I tell you, when emotion comes in in this kind of relationship, I assure you that it will complicate everything. Kaya bago pa lumala ito, dapat nang
CHAPTER 9Kinagabihan ay dumating na si Daniel para sunduin si Irish."Hindi puwede yung suot mo ma’am. Baka puwede kang magpalit ng mas simple, mas mainam kung may sombrero kayo para hindi kayo makilala." Puna agad ni Daniel nang tumambad sa kaniya si Irish na naka-dress pa at todo make up."Wow! Really? Pati isusuot ko kailangan mong pakialaman? Dad, if he wants me to treat him well, he should minimize his intrusion." Mabigat na tinuran ni Irish sa Daddy niya na katabi ang Mommy nito."Do whatever he asked you to do. Sinabi ko na sa'yo, siya ang dapat mong pakisamahan, hindi siya ang dapat makisama sa'yo. Siya ng kailangan masunod at hindi ikaw ang dapat niyang paglingkuran.""What? Dad naman, hin-…”“I’ve said it. You should obey him.”Huminga siya ng malalim. “Sige, bigyan mo ako ng isang mabigat na dahilan Mr. Sandoval kung bakit hindi puwede ang suot ko."Huminga rin si Daniel ng malalim. “Mukhang may katigasan talaga ng ulo ang isang ito.” Naisip niya. Ngunit kailangan niya man
CHAPTER 10 Nang mga sandaling nakabalik na sa upuan si Daniel ay muli niyang pinagmasdan ang mala-anghel na mukha ni Irish. Kung pagmamasdan kasi ito, napakainosente ng hitsura. Saka lang nagbabago ang tingin ng kahit sino pagbukas ng kaniyang bibig at kung kumilos na. Matalim ang mga salita at magaspang ang kilos ngunit ano kaya ang nakatagong pagkatao sa likod ng ipinapakita niyang iyon? Gusto niyang maintindihan sana siya para mas madali niya itong pakisamahan ngunit nag-aalangan siyang makipagkuwentuhan dahil baka mapapahiya lang siya. Isa pa, ano naman ang pagkukuwentuhan nila e, magkalayong-magkalayo ang mundong kinalakhan nila. Saka nararamdaman niyang walang interes si Irish na kakuwentuhan siya.Hindi niya alam kung ang jacket na suot niya ang ibibigay niya o ang malaking tuwalya niya na kinuha niya sa kaniyang backpack para may pangharang si Irish sa lamig. Hindi nga pala puwede ang jacket kasi naroon ang itinatago niyang sandata.May kalakihan ang tuwalya at sa tingin niya
"Ano hong pinagsasabi ninyo? Bakit ba parang sa tuwing nag-uusap ho tayo e, parang laging lumalayo sa talagang usapan? Ang tinatanong ko lang, kung gutom ka at gusto mo munang bumaba kasi aabutin pa ng lima hanggang anim na oras ang biyahe natin.""Ikaw na lang." mapaklang sagot ni Irish."Hindi puwede e!" pagtutol ni Daniel pero tumayo na ito.Dumaan sa harap niya ngunit hindi ito umaalis sa tabi niya."Tara na! Nagugutom ako saka naiihi rin." Muli niyang ibinunggo ang siko nito sa balikat ng nakaupong si Irish."Ayaw ko nga!""Aysus! Sige naman na Miss A!" hinawakan ni Daniel ang isang kamay niya.Napalunok siya.Hinila na siya habang hawak siya sa braso."Bitiwan mo nga ako! Ano ba!" tinanggal niya ang kamay ni Daniel.Lalong mukhang nairita."Tara na kasi! Hindi nga kita kasi puwedeng iwan saka kahit hindi ka magsabi sa akin, alam kong nagugutom ka na kaya puwede bang bawas-bawasan ang tigas ng ulo. Sige ka, kung ayaw mo, bubuhatin kita!""Ayaw ko!" pagmamatigas pa rin ni Irish.U