Share
Chapter 17
Related chapters
The Game of Destiny Chapter 18
Nandito na ako sa bahay, at sobrang gaan ng loob ko ngayon dahil siguro unting-unti nang naayos ang lahat. Iwan ko ba pero sobrang gaan ng loob ko ngayon, gayong bumalik na ang dating spencer na kilala ko. "Himala at good mood ka ngayon," napaigtad ako ng biglang sumulpot si yaya sa aking likuran. "Gutom lang ako yaya, " sabi ko sabay subo ng isang kutsarang kanin. Nasa kusina kasi ako ngayon at kasalukuyang kumakain bigla kasi akong nakaramdam ng gutom. Simula kaninang tanghali wala akong kain at snacks dahil sa kaluhang ginawa ng dalawa. "Kumain ka pa, pumayat ka nga ngayon," sabi niya at nilagyan niya ng kanin ang aking plato. "Ang suwerte siguro ng anak mo dahil ikaw ang nanay nila no?" hindi ko alam kung saan ko napulot ang tanong na iyan pero nais ko lang malaman. Since, I was a child, I never experienced to be treated by my mom like that. My mom always told me that I learned to be independent woman so that I can build a strong foundation to myself that kahit anong mangyari
The Game of Destiny Chapter 19
Ang bilis ng pangyayari at ang bilis lumipas ng panahon parang kahapon lang ay may kami tapos ngayon wala na, parang mapakanta ka na lang. Nais kong matawa sa aking mga iniisip, Kasalukuyan pala ako ngayong nakaharap sa salamin at minamasdan ang bawat parte ng aking katawan. Nag-aayos kasi ako ng aking buhok dahil ngayon ang araw ay opening ng aming foundation day. Naka-pony tail ang aking buhok at nakasout ako ngayon na kulay blue na damit bilang tanda na nasa blue team ako. Tatlong team kasi nahati ang mga estudyante, from sophomore to senior. Nasa blue team ako kasama si Spencer at si Rain naman ay sa Red team naman at siya ang pambato ng red team sa quiz bee. Hindi ko alam kung saan team si Archie dahil wala na akong balita sa kaniya simula last week. Suddenly, naputol ang aking pagmuni-muni nang may kumatok sa pintuan ng aking kuwarto. "Pasok!" malumanay kong sigaw. Nakaranig lang ako ng tunog ng sandal dahilan para mapagtanto ko na si mom pala. Binaling ko ang aking
The Game of Destiny Chapter 20
Nasa clinic ako ngayon at nakaupo sa isang bangko habang nakatingin sa lalaking nakahiga sa bed na mahimbing na natutulog. I found him so attractive kahit natutulog lang siya. From his eyebrows na sobrang kapal, at ang mataas niyang mga pilik-mata na siyang pinagmasdan ko nang maigi. Hindi ko maipagkakaila na maganda talaga ang hugis ng kaniyang mukha, hanggang sa dumapo ang aking paningin sa kaniyang mala rosas niyang labi. I hate admitting this, but I like his whole face features. This is my first time nga may tinitigan ko ang isang lalaking ganito katagal. Pero naiinis pa rin ako, dahil alam niya sa sarili niyang hindi maganda ang kaniyang pakiramdam pero nakuha niya pang sumali sa laro, sana nagpahinga na lang siya. "Is he crying?" habang tinititigan ko siya napatanong na lang ako sa aking sarili nang makita kong may lumabas na isang butil na luha mula sa kaniyang mga mata. At may sinabi siyang pangalan na hindi ko masyadong narinig, but the name that he uttered a while ago make
The Game of Destiny Chapter 21
Sumapit na ang takim silim at narito pa rin ako sa paaralan. Hindi pa ako umuwi simula kaninang umaga, parang ayaw ko nang umuwi dahil makikita ko lang ang pagmumukha ni mama, Kahit ganoon pa man na pinangunahan niya ang aking desisyon, ayaw ko pa rin umabot sa punto kamuhian ko siya dahil sa pagdedesisyon niya sa buhay ko.Opo, I understand her worries about me, but I hope she also understand that I have my own decisions too. I have my own life, and dreams too. I have my own happiness na nagkataon lang na hindi ko gusto and nais niya para sa akin.Kanina pa ako tinadtad ng message ni mom, but I didn't bother to reply her. As of now, I don't want to talk to her. I just wanted to enjoy this event, this moment, and this night. "Bakit ang tahimik mo? kanina ka pa diyan ha, may problema ba? Is there anything bothering you, maybe I can help, sabihin mo lang. " Napatingin ako sa gilid nang narinig ko ang mga katagang iyon, ngunit agad rin akong bumalik sa aking gawi.Tahimik akong nakaupo s
The Game of Destiny Chapter 22
Chapter 22One week na ang nakaraan simula na nang matapos ang foundation week namin at sa loob ng one week parang nanibago ako sa routine ko. Simula ng natapos ang foundation week. Hindi na kami masyadong nag kausap ni Archie at si Spencer naman ang lagi kong kasama. Para bang umiwas siya palagi sa amin, pero palagi ko siyang nahuling nakatingin sa akin at sinusundan ang bawat galaw ko. At si mom naman ay nasa business trip ulit at ang kasal na sinasabi niya, ewan ko lang kung totoo iyon 'cause after I walked out that morning hindi na namin napag-usapan pa at mabuti na lang dahil ayaw kong pag-usapan pang muli. Nandito na pala ako sa school at kasalukuyan nasa cafeteria kami nakap'westo habang hinihintay namin ang oras ng aming klase. Kasama ko ngayon si Rain na ngayo'y panay basa sa kaniyang notes at si Spencer naman ay naka-headset at tinitignan ang kawalan, kaya may naisip akong kalokohan. "Hoy!" Pinitik ko ang kaniyang noo dahilan para mapatingin siya sa akin. "Saan ka n
The Game of Destiny Chapter 23
Last subject na namin ngayon at Hindi ko nahagip ng aking paningin si Archie. Maya-maya lang kinalabit ako ni Spencer kaya nakuha niya atensiyon ko.“Hinahanap mo ba si Archie?” nakahalumbaba niyang tanong sa akin.“ah, Hindi palinga-linga lang ako” Sabi ko rito at tumingin sa unahan para makinig sa aming guro na ngayon ay nagsalita sa harapan.“I know you, kaya huwag ka na lang magsinungaling.” at tiinignan ko siya nang matalim.“Wala si Archie ngayon, may practice sila ng kanilang banda for the upcoming competition.” Pagkatapos niyang sabihin iyon ay hindi ko na lang siya pinansin.Pagkatapos ng subject namin, nagpaalam sa akin si Spencer na mauna na raw akong umuwi dahil may meeting sila ng kaniyang coach sa basketball. Maybe because may competition rin sa basketball.“May competition ka rin ba?” Inunahan ko nang tanungin si Rain dahil pansin ko sa kaniya panay basa at aral siya ngayon.“Hindi ko alam, pero if ever na mayroong competition for quiz bee sasali ako,” Sabi niya at ngumi
The Game of Destiny Chapter 24
Kinabukasan, maaga akong pumasok sa school. Napasyahan ko munang Hindi magpahatid ulit sa aming driver. Nagpapahatid lang Kasi Ako Kay Mang Rudy kapag late na Ako at kapag nandito si mom. Alam niyo Naman kapag nandito si mom, parang Wala akong karapantang magsaya.Pagkatapos Kong mag-ayos, nagpaalam na ako ni Manang Elsa na ngayon ay nasa kusina at kasalukuyang naghahanda ng pagkain."Saan Ang punta mo ngayon? Bakit ang aga mo, may project ka bang tatapusin sa school?" Nakita Kong nakapamewang si Manang Elsa habang tinatanong Ako kung bakit ang aga ko ngayon."May asikasyhin lang po ako," Sabi ko rito at kumuha Ako ng Isang toasted na slice bread sa lamesa at hinigop ang kapeng nakalapag sa table."Hindi ka ba kakain ng agahan?" Biglang tanong ni Manang nang Nakita niya akong nagmamadali."Ayaw mo bang mag-agahan? Sayang Naman itong hinanda ko," dagdag niya at sumimangot."Hindi iyan sayang, may mga tao naman sa bahay para Kumain sa niluto mo," tugon ko rito at ngumiti nang matamis."S
The Game of Destiny Chapter 25
Nang dumating na ako sa room, agad kong hinanap ang aking mata sina Rain at Spencer ngunit si Spencer lang ang narito, kaya agad akong tumabi sa kaniya at kinalabit siya."Nasaan si Rain?" bigla Kong tanong rito. Unting-unti niyang kinuha ang headset nasa kaniyang tainga at hinarap ako."Nasa office," tipid niyang sagot sa akin at binalik ang kaniyang headset sa tainga, Kaya napabuga ulit ako ng hangin. Wala si Archie ngayon dahil may praktis sa kanilang banda."Anong Mukha iyan, Colleen?" Biglang tanong sa akin ni Spencer. Hindi ko namalayan na tinitigan niya pala ako."Parang kanina ka pa balisa riyan," agad niyang Sabi kaya napakagat ako ng aking labi."Wala lang ito, si Mom Kasi hindi tumawag sa akin simula nang umalis sa para sa business trip." Nakita ko siyang huminga nang malalim bago tinampal ang aking noo."Hoy, huwag kang magsinungaling sa akin. I know you're lying," Sabi niya at tinitigan niya ako sa mata."Anong ibig mong sabihin?" Sabi ko rito, ngunit ngumiti lang siya a
Latest chapter
