"Lumabas na ang resulta ng appraisal, gusto mo bang tingnan natin nang sabay?" tanong niya.Alam na ni Cailyn ang resulta bago pa man ito lumabas. Tumango siya, saka marahang inilingon ang ulo kay Austin. "Sige."Umupo si Austin sa kanyang upuan at marahang binuksan ang dokumento. Bahagyang kumibot ang sulok ng kanyang labi, saka dahan-dahang tinanggal ang selyadong sobre, kinalas ang papel, at inumpisahang basahin ito.Sa unang tingin, bahagyang naningkit ang kanyang mga mata, pero hindi dahil sa galit.Tinitigan niya ang resulta: "Walang relasyon bilang magkadugo." Isang minuto niya itong pinanood bago niya nginisian nang mapait at iniabot kay Cailyn.Tinanggap ni Cailyn ang papel, isang tingin lang ang binigay bago ito inilapag. Tumingin siya kay Austin at mahinahong nagtanong: "Austin, puwede na ba nating pag-usapan ang kasunduan sa divorce?""Ha?"Mula ulo hanggang paa, tinitigan ni Austin si Cailyn. Ilang segundo siyang nanahimik bago biglang tumawa nang malakas. Walang pasabing
Walang nagsasalita tungkol sa kanyang nakaraan, na ang kanyang ama ay isang lasenggo, ang kanyang ina ay may kapansanan, at siya mismo ay kailangang mamulot ng basura upang maitawid ang pangangailangan ng pamilya.Hindi kailanman binanggit ni Helen ang kanyang nakaraan.Ngunit isang araw, may isang matapang na netizen na naglabas ng impormasyon tungkol sa kanyang buhay noon.Agad iyong nawala.Muling bumalik ang katahimikan sa internet.Si Cailyn, isang tila estrangherong tagapanood, ay walang ginawa kundi basahin ang bawat balita.Tatlong araw na lang bago ang unang malaking konsiyerto ni Helen sa Pilipinas.Walang dudang ang hot search ay sinadya upang itulak ang kanyang kasikatan.Nag-uumapaw ang papuri mula sa mga netizens, marami ang nagpahayag ng kanilang suporta, at kahit hindi man sila makabili ng tiket, pupunta sila sa labas ng venue upang ipakita ang kanilang pagsuporta.Si Helen, ang bagong diyosa sa paningin ng lahat.Ngumiti si Cailyn, inilapag ang kanyang cellphone, at is
Bahagyang kumunot ang noo ni Austin habang tinitingnan ang cellphone. Kinuha niya ito, mabilis na binuksan, at walang sabi-sabing sinuri ang laman.Nang makita ito ni Helen, dali-dali siyang nagpaliwanag. “Nasa labas lang ako, pero naririnig kong tuloy-tuloy ang tunog ng phone mo. Natakot akong baka may mahalagang tawag kaya kinuha ko.”Napansin ni Austin na si Cailyn pala ang tumatawag. Kumuyom ang kanyang panga, at unti-unting lumalim ang kanyang titig kay Helen.“Anong sinabi ni Cailyn?” tanong niya.Ayaw sanang sagutin ni Helen, pero sa huli, nagdesisyon siyang maging totoo. “Gusto ka nang papirmahin ni Cailyn sa kasunduan ng diborsyo, nang mabilis.”Nang marinig ito, nanigas ang ekspresyon ni Austin. Kita sa mata niyang nanlamig siya sa isang iglap.Hindi pa kailanman nakita ni Helen si Austin na ganito, parang masyadong tahimik para sa isang bagyong malapit nang sumabog. Kahit kinakabahan, pinilit niyang tanungin, “A-Austin, gusto mo ba talagang makipagdiborsyo? Kung gusto mong i
Nakatitig si Austin sa abalang likuran ni Cailyn, tila natulala. Ngunit nang makita niyang babaling ito paharap, agad siyang umiwas at lumabas ng silid. Hindi siya maayos na nakatulog nitong mga nakaraang gabi sa opisina. Ngayon, maaga siyang nagising. Gusto na niyang umuwi. Matapos ang apat na araw ng pagpapakalma sa sarili, pakiramdam niya ay kaya na niyang makipag-usap nang maayos kay Cailyn. Pagkaluto ni Cailyn ng almusal, lumabas siya ng kusina at nagtungo sa hapag-kainan. Ngunit bago pa siya makaupo, napansin niyang nandoon si Austin, nakahiga sa sofa sa sala. Umaga pa lang, pero tila pagod na pagod ito, nakasandal, may nakatakip na kamay sa kanyang noo, tila inaantok pa. Ang dating malamig at matigas na presensya niya, ngayon ay tila may bahid ng pagod at panghihinayang. Napahinto si Cailyn. Kailan pa ito bumalik? Lumabas mula sa kusina ang chef at si Manang Flor, dala ang almusal. Maingat nilang inilapag sa mesa ang dalawang set ng pinggan at chopsticks. Tahimik na um
Matapos dalhin si Austin sa London mula sa isang maliit na bayan sa hilaga, doon lang niya tunay na naintindihan ang kahalagahan ng cello. At sa loob ng limang taon, natutunan na rin niyang tugtugin ang piano. Maliban na lang kung likas na may talento si Helen, hindi basta-basta mararating ang antas ng isang tinatawag na "Cello Queen." Alam ni Cailyn ang isang bagay, kaya nahulog si Helen sa cello ay dahil gusto ito ni Austin. Pinag-aralan din niya ito noon, pero dahil hindi niya talaga gusto, sumuko siya sa kalagitnaan at mas piniling italaga ang sarili sa pag-aaral ng sinaunang aklat at kaalaman sa panggagamot. Samantala, matagal nang hindi nakikita ni Dahlia si Cailyn, at nang mapansin niyang namumula ang pisngi nito, napapanatag siya sa kaisipang hindi gusto ni Austin ang makeup. "Recital ni Helen ang pupuntahan mo, pero ganito ang suot mo? At bakit wala kang makeup?" Nakita niyang ordinaryong damit pangbahay lang ang suot ni Cailyn. May kaunting pulbo sa mukha, pero napakali
Dahil sayang lang ang oras kung uuwi pa para magpalit ng damit, diretso na sina Samantha sa concert hall. Puno na ito, at malapit nang magsimula ang palabas. Habang ipinakikilala ng host si Helen sa entablado, hindi nito mapigilang magtanong kung may buhay nga ba sa langit o sa lupa. Hinila ni Samantha si Cailyn at sabay silang yumuko nang bahagya bago tahimik na naupo sa kanilang pwesto. Nasa VIP area sila, ngunit nasa pinakadulo nito. Nang makaupo na sila, agad napatingin si Cailyn sa harapan, at namataan ang isang pamilyar na ulo na nakaupo sa iilang hanay mula sa kanila. Sinundan ni Samantha ang direksyon ng tingin nito, at saglit na napatigil nang makita si Austin. Magsasalita na sana siya ngunit mabilis siyang tinakpan ni Cailyn. "Shhh, ‘wag ka maingay," bulong nito. Napakahalagang gabi ito para kay Helen, kaya paano mangyayaring wala roon si Austin, ang lalaking laging nasa tabi niya? "Ang ganda ng mga bulaklak sa magkabilang gilid ng entablado," biglang sabi ni Samantha
Hindi maipinta ng host ang ekspresyon ni Austin, kaya tinawag niya ito, "Mr. Austin, sa isang mahalagang araw na ito, maaari ba kayong umakyat sa entablado at magsabi ng ilang salita para sa amin?" Masayang nagsigawan ang mga tagahanga sa audience, isa-isa silang nag-cheer sa kanya. Si Helen, na siyang gumastos ng malaking halaga upang maisaayos ang kaganapang ito, ay tumingin kay Austin nang may pananabik. Hinihintay niyang umakyat ito sa entablado. Kung hindi ngayon magpapakita ng suporta si Austin, siguradong parang sampal ito sa mukha ni Helen at higit pa, parang sinampal niya ang sarili niyang pangalan. Walang nakakaalam kung paano kakalat ang balitang ito sa labas. Sa gitna ng papalakas na sigawan ng lahat, napilitan si Austin na tumayo at pumunta sa entablado. Pagkapunta niya roon, hindi pa siya nakakaharap nang maayos sa audience nang biglang lumapit si Helen, hinawakan ang kanyang braso gamit ang parehong kamay, at tumayo sa dulo ng kanyang mga paa upang bigyan siya ng i
"Austin! Austin!" Samantala, biglang sumugod si Helen, hinawakan si Austin nang mahigpit, yumakap at nagsimulang umiyak. Paulit-ulit niyang sinisigaw, "Huwag n’yong saktan si Austin! Huwag n'yo siyang saktan!" Sa gulo ng eksena, unti-unting napalayo sina Austin at Helen, habang sina Cailyn at Samantha ay napalibutan ng galit na fans. Sinimulan nilang ipaghampasan ang kahit anong bagay na hawak nila, mga bag, bote, at kung anu-ano pa. Hindi lang 'yon, marami pang fans ang sumipa at nanakit sa dalawa, na para bang mga mababang uri ng babae lang sila na sumira sa buhay ni Austin. Sa sobrang lakas ng tulak sa kanila, bumagsak sina Cailyn at Samantha sa sahig. Ginutom ni Samantha ang sariling katawan para protektahan si Cailyn. At ganoon din si Cailyn, hindi niya hinayaan si Samantha. Niyakap niya ito, at magkasama silang nanginig sa takot. Nakita ni Austin ang lahat ng ito. Kitang-kita niya kung paano nila ipinaglaban ang isa’t isa. At sa isang iglap, dumaloy ang matinding galit s
Kahit may 5% shares si Dahlia sa Rux at isa siya sa mga director, hindi meeting ang habol niya ngayong araw.Ang totoo, pumunta siya para kay Raven.Alam naman niyang walang gusto sa kanya si Raven. Klarong-klaro ‘yon. Pero kahit gaano pa kahirap tanggapin, every chance she gets, sinusubukan pa rin niya. Wala na rin naman siyang dignidad na matitira pa, wasak na siya, so kahit ma-basted or ma-embarrass ulit.Samantala, si Andrew, kahit na medyo napikon nang i-remind siya ng anak niyang si Carlos na mali ang upuan niya, hindi na lang umimik. Bitbit ang kaunting pride, tumabi siya sa pinakaunang upuan sa kaliwang side ng rectangular table. Sumunod na umupo sa likod niya sina Carlos at Dahlia.Pagkakita ng secretary ni Mariel na kumpleto na ang mga directors, agad siyang tumakbo para mag-report.Tumingin sa relo si Mariel — 15 minutes pa bago mag-nine.“Pakiayos ng security, lagyan ng guards sa labas ng conference room,” utos niya, sabay lakad pababa kasama ang assistant niya. Susunduin
Habang pinapanood ni Austin na bumalik si Cailyn sa suite ni Mario, bahagyang kumislot 'yung gilid ng labi niya na parang ngiti, pero walang saya.Hindi raw tumuloy si Raven sa suite ni Cailyn? Ibig bang sabihin… wala talagang namamagitan sa kanila?Biglang may kumislap na pag-asa sa mata niya. Kahit sobrang liit, kumapit siya.Samantala, dahil nga may time difference pa rin, hindi pa rin inaantok si Cailyn. Past 1AM na pero nakaupo pa rin siya sa desk niya, binabago ang research paper niya.Grabe 'yung effort niya dito na ilang linggo niyang pinlano at inayos ‘to. At ngayon, kailangan niyang i-revise ‘yung ilang parts based sa notes ni Prof. David. Kailangan niyang maghanap ng stronger arguments para mas solid ‘yung stand niya.Habang busy siya sa laptop, biglang may mahinang katok sa pinto.Hindi niya pinansin noong una. Akala niya na-imagine lang niya.Tumigil siya saglit. Tahimik.Wala.Binalik niya ang focus niya sa pagta-type.Pero maya-maya lang— isang katok na naman...Huminto
"Yes."Tumango si Felipe at umalis na para gawin ‘yung bilin. Pero si Austin, hindi pa rin umaalis.Tahimik siyang nakasandal sa pader, katapat lang ng suite ni Cailyn. Parang hindi lang pinto ang tinititigan niya—parang si Cailyn mismo ang nasa harap niya.Napansin siya ng bodyguard, pero dahil pareho lang naman silang naka-check-in sa presidential suite at hindi naman niya hinaharangan ang pinto, wala itong karapatang paalisin siya.Lately, naadik na ulit si Austin sa yosi.Tahimik niyang hinugot ang sigarilyo’t lighter sa bulsa, parang automatic na lang. Isinubo niya ang yosi at papatungan na sana ng apoy, pero... huminto siya.Napangiti ng konti. Pinatay ang lighter at ibinalik sa bulsa. Tapos, tinanggal din ang sigarilyo sa bibig.Ayaw kasi ni Cailyn sa amoy ng yosi.Tatlong taon silang kasal. Kahit minsan, hindi siya nagyosi noon. Ngayon, kahit hiwalay na sila... hindi pa rin niya magawang ituloy.Nakasandal siya, hawak-hawak lang yung yosing hindi niya sinindihan. Biglang pumas
Pagkating ni Cailyn sa hotel, agad siyang tumawag kay Mariel.Alam ni Mariel na lumipad si Cailyn papuntang Canada, pero nang marinig niyang nasa hotel na ito, hindi na niya napigilan ‘yung excitement.“Miss Cailyn, pupunta na ko diyan para i-report yung updates ng Rux,” kontrolado man ang boses, ramdam pa rin ang tuwa ni Mariel.Ngumiti si Cailyn. “No rush. After work ka na lang pumunta. Sabay na rin tayo mag-dinner, kung wala kang lakad mamaya.”“Wala! Promise,” mabilis na sagot ni Mariel.First time niyang makikita in person ang big boss. Kahit pa may lakad siya, for sure, canceled agad.“Babangon agad ako pagkatapos ng work,” dagdag pa nito.“Okay. See you later.”Pagkababa ng tawag, tinignan ni Cailyn ang oras.Alas-singko y media ng hapon sa Jingbei. Kung walang traffic, in half an hour andito na si Mariel. Saktong-sakto, may oras pa siya para mag-shower at mag-ayos.First official meeting nila ni Mariel. Kahit siya ang boss, kailangan pa rin ng konting effort.Pagkatapos maligo
City of CambridgeMatapos ang maayos na paglipat ni Yanyan mula London University of the Arts papuntang Harvard, hindi na siya nagdalawang-isip. The next day after makuha ang offer, lumipad na agad siya pa-Cambridge.At dahil precious na precious si Yanyan, sinamahan siya siyempre nina Mario at Yllana. Dahil hindi pa rin totally ready ang bagong bahay nila sa Cambridge, pansamantala silang tumuloy sa Weston Manor.At okay lang din kay Cailyn 'yon, mas maganda nga na may kasama sina Daniela at Daniella habang wala siya sa bahay."Uncle Mario, nakausap na ni Mariel ‘yung mag-ama ng Sevilla family tungkol sa clinical trial ng bagong gamot ng Rux, pero deadma pa rin sila. So, balak kong lumipad bukas pa-Jingbei para personal ko nang ayusin ‘to."Unfortunately, since lilipat na rin si Yanyan sa Harvard, kailangan nang umalis ni Cailyn sa Cambridge.Pagkatapos ng dinner, kinausap niya si Mario tungkol dito.Ngumiti lang si Mario, halatang alam na niya ang lahat, “Naayos ko na. Bukas, sabay
Trending Topic: “Bagong gamot ng Rux, may namatay?!?”Umalog ang buong internet nang kumalat ang balitang may namatay daw sa clinical trial ng bagong gamot ng Rux. As in, top trending talaga, puro netizens ang nag-uusap, may #JusticeForLola pa sa Twitter. Dahil sobrang ingay, pumasok na rin agad ang mga government agencies para imbestigahan. Tuloy, pansamantalang stop muna ang trial.Pero si Cailyn? Chill lang. Hindi siya nag-panic, hindi rin nagpaka-defensive sa media. She was waiting for Raven’s report.Kasi sa totoo lang, kung wala pang final say si Raven, wala siyang balak gumalaw.Buti na lang, mabilis gumalaw si Raven. After only one and a half days, may malinaw na siyang sagot.Apparently, 'yung matandang babae na namatay, nasa seventies na, and hindi siya directly ang pumirma para sumali sa trial. Yung anak at manugang niya ang pumayag. At guess what, ang naglapit ng pamilya sa trial? Si Andrew.Meron palang apo 'yung matanda na nakakulong ngayon, 16 years ang hatol dahil sa m
Cambridge CityKakatapos lang ng malaking klase ni Cailyn at paalis na sana siya papunta sa lab ni David para ipagpatuloy ang experiment nila kahapon. Pero bago pa siya makasakay sa kotse, tumawag si Mariel.“Cailyn, may nangyaring problema sa bagong gamot natin.”'Yun agad ang bungad ni Mariel, diretsong diresto. Hindi talaga siya mahilig sa paikut-ikot. Alam niyang mahal ang oras ni Cailyn, kaya kapag tumatawag siya o nag-uulat, wala nang paligoy-ligoy."Ano'ng nangyari?"Sumakay na si Cailyn, sinuot ang Bluetooth headset, binaba ang phone, sabay fasten ng seatbelt at start ng makina. Kalma lang ang itsura niya.Alam niya kung anong gamot ang tinutukoy ni Mariel — 'yung bagong gamot ng Rux, pang-prevent at panggamot ng cervical at breast cancer sa mga babae. Kakagawa lang nito last month at ngayon nasa clinical trial stage na.Pag pumatok 'to sa trial, mapapabilis ang approval at mabebenta na sa market. Malaking kita 'to para sa Rux. At ito rin ang unang gamot na ilalabas simula nan
Tumango si Emelita, kinuha ang chopsticks at tinikman ang lahat ng ulam sa mesa.Kitang-kita na hindi ito ganoon kasarap."Tita, first time ko po magluto. Magpapractice pa ako, hihingi ng gabay sa mga master chefs, at sisiguraduhin kong magluluto ako ng mga putaheng babagay sa inyo, kay Tito, at kay Austin."Nakita ni Dahlia na hindi nagustuhan ni Emelita ang luto niya, kaya dali-dali siyang nag-explain.Oo, pinaghirapan niyang gawin ang dalawang putahe ngayong gabi, pero kung hindi dahil sa matiyagang paggabay ng chef, siguradong hindi ito magiging presentable—lalo na sa lasa.Napangiti nang bahagya si Emelita sa sinabi ni Dahlia. Tumingala ito at tumingin sa kanya. "Sige, umupo ka na at kumain."Pinapatawad na siya.Napa-pigil ng luha si Dahlia, sobra siyang natuwa. Bago tuluyang umupo, nagbigay pa siya ng ilang pambobola kay Emelita, bago sa wakas ay naupo na sa mesa.Pero bago pa siya makakuha ng pagkain, dumating si Lee.Mabilis silang tumayo at sinalubong ito."Akala ko ba hindi
Sa nakaraang kalahating buwan, hindi nagkaroon ng payapang araw si Emelita.Maraming bagay ang bumabagabag sa kanya, pero ang matinding sakit ng ulo na ilang buwan nang bumabalik ay muling umatake.Noong nandoon pa si Cailyn, tuwing sumasakit ang ulo niya, ito ang naghahanda ng gamot para sa kanya at marunong din magmasahe. Napakakomportable ng paraan ng pagmamasahe nito—isang beses lang siya mahilot, halos hindi na bumabalik ang sakit ng ulo niya.Kaya nang paalisin niya si Cailyn, nakalimutan niyang ito pala ang may pinakamabisang paraan para maibsan ang kanyang sakit.Ngayon, kahit uminom siya ng gamot at matulog, wala nang bisa.Sa nakaraang dalawang linggo, halos pumuti na ang kalahati ng kanyang buhok dahil sa matinding pahirap ng sakit ng ulo. Pumayat na rin siya nang husto.Nang iulat ng mayordoma na naroon si Dahlia, agad siyang sumigaw sa galit, “Palayasin mo siya!”Naguluhan ang mayordoma, hindi alam kung bakit nagbago ang ugali ni Emelita kay Dahlia. Nanginginig nitong sag