Kabanata 3

Kabanata 3

Nang naihatid ko na ang kanyang order ay akmang aalis na sana ako ngunit bigla niyang hinawakan ang braso ko. Umawang ang labi ko at nagulat sa kanyang ginawa. Hindi na bago sa akin ang ganitong galaw dahil naranasan ko na ito sa mga lalaki noon. Kung noon ay sinasabayan ko, ngayon ay nakaka-offend. Siguro dahil tuluyan na nga akong nagbago.

“Wait!” Nag-angat siya ng tingin sa akin. “We can just talk you know. I mean…”

Ngumiti ako ng tipid sa kanya. “Pasensya na po, Sir. May trabaho po ako.”

Nakita ko na tinapik din siya ng kasamahan niya. Ano ba ang problema ng lalaking ito at nanlalandi siya?

“Pasensya ka na, Miss. You can go now. My friend is just—”

“Oh, shut up!” He smiled at me. “You can sit here. I am going to ask about something.”

“I am sorry, Sir.”

He sighed. “Alright…” Tinaas niya ang kanyang kamay. “I’m sorry if I made you feel uncomfortable.”

Buti alam mo.

Tumango ako at saka tumalikod na.

Nang nakalapit ako sa counter ay agad akong niyugyog ni Jane na siyang ipinagtataka ako. Namumula na ang kanyang labi at halos magusot na ang damit ko sa kanyang ginagawa.

“Bakit?” Inayos ko ang damit ko.

Nginuso niya ang table ng dalawang lalaking masayang nagkukwentuhan. Napangiwi ako nang dumapo ang tingin ng lalaki sa akin at saka pumungay pa ang kanyang mata. Tumikhim ako sabay baling kay Jane.

“Bakit?” tanong ko.

“Beh, hindi mo ba alam? VIP customer iyan natin!” aniya sabay siko sa akin. “Sa private room iyan kadalasan kumakain kasama mga kaibigan niya tuwing gabi. Late dinner! Napapansin ko kasi na ginugulo ka niya. Hindi ba na loose thread panty mo?”

Uminit ang pisngi ko. “B-Bakit naman?”

Dismayado niya akong binalingan. “Ang gwapo ni Sir Tanaka!”

“Tanaka?”

“Oo!” sagot ni Jane at bumungisngis. “Alam mo naman na pangarap ko natitigan niya ako pero sa iyo nakatitig. Nang tumalikod ka kita ko pagpasada niya sa iyo. Parang sabik na sabik!”

“A-Ano ba sinasabi mo?”

Ngumisi siya at inilapit ang sarili sa akin. “Pustahan tayo, babalik iyan dito. Type ka niya. Taray, billionaire iyan. Maraming guards niyan nasa labas!”

Umawang ang labi ko sa nalaman. Dumapo muli ang tingin ko sa lalaking iyon at nakita ko siyang nagpupunas ng tissue sa kanyang labi. Ibang-iba ang personality niya sa ibang mayayaman na kilala ko rati. Hindi siya malamig. Hindi siya bad boy dahil ang hapon na ito ay halatang play boy at ako yata ang napagtripan ngayon.

I sighed. Titigil din iyan o hindi kaya ngayon lang iyan.

**

Nang matapos ang duty ko ay naglakad na ako patungo sa waiting shed upang maghintay ng masasakyan. Hindi pa nga ako nakalayo nang naramdaman ko ang isang SUV na parang sumusunod sa akin. Kinabahan ako kaya binilisan ko ang lakad ko. Hindi pa man ako nakalayo masyado nang isang dibdib ang humarang sa akin kaya tumama ang noo ko roon. Napasinghap ako at agad umatras. Inayos ko ang buhok ko at nag-angat ng tingin sa nabangga ko.

Umawang ang labi ko at namilog ang mata nang nakita ko ang hapon kanina sa restaurant. Nakangisi na siya sa akin ngayon habang nakapamulsa. Tumikhim ako at saka inayos ko ang tote bag ko.

“Ikaw pala…”

“Ako nga…” He smirked. “And I believe that you are going home. Puwede ba kitang maihatid?”

Kumunot ang noo ko. Masyado akong naguluhan sa lalaking ito. Kanina ko pa lang ito nakilala pero kung makaasta ay parang ang tagal na naming magkakilala.

Humigpit ang hawak ko sa tote bag ko at binigyan ko siya ng matalim na tingin.

“Hindi po puwede. May bus naman.”

He licked his lower lip. “Actually, I have to talk to you about something.”

Mas lalong kumunot ang noo ko. “Tungkol saan po?”

He sighed at tinuro niya ang SUV. “Can we talk in my SUV?”

Nadududa ko siyang tiningnan. “Bakit kailangan sa SUV? Hindi po ba puwedeng dito?”

Mahina siyang tumawa at inangat niya pa ang pareho niyang kamay na parang sumusuko. “Relax. I am not part of any gangs or I am not gonna rape you.” Tinuro niya ang mga armadong lalaki na nasa SUV. “They’re my bodyguards.”

I sighed. “Wala po akong business sa iyo sir at kailangan ko nang umuwi.”

“Please…”

Tiningnan ko siya ng matagal bago ako bumuntonghininga at pumayag. Medyo nagdadalawang-isip pa ako dahil baka ano ang gagawin niya sa akin pero nang nakapasok ako sa SUV ay pinalabas niya ang driver at iba pang nasa loob kaya kami na lang dalawa.

Pinagtagpo ko ang binti ko at inilagay ko sa hita ko ang tote bag ko.

“Ano po ang gusto niyong pag-usapan?” malamig kong tanong.

Pumikit siya bago may kinuha na envelop mula sa dashboard. Binuksan niya ito sa harap ko at saka inilahad sa akin.

“I am going to offer you this,” he said.

Kunot-noo ko siyang tiningnan bago ko tinanggap ang papeles at matang binasa. Umawang ang labi ko at halos kumulo ang dugo ko sa nakita.

FUCK BODY CONTRACT

Iyon ang nakalagay. Hindi ko maatim ang binasa ko at hinampas ko ito sa harap niya. Umawang ang labi niya at agad pinulot ang papel. Naghanap ako ng malalabasan ngunit naka-lock ang pinto. Inis ko siyang nilingon.

“Hindi po kita kilala sir at nakakainsulto po kayo. Hindi po ako bayaran na babae para pumayag sa ganiyan.”

“I like you,” diretsahan niyang sabi. “I am attractive to you and I want you. I will pay for everything. Just be mine for at least a month.”

Hindi makapaniwala siyang nilingon. “Excuse me, Sir. Puwedeng lumabas na? Nakaka-insulto ka. Hindi ako bayaran na babae at hindi ako pumapayag!”

Umigting ang kanyang panga.

“At saka bilyonaryo ka po di ba? Sabi ng kaibigan ko ay mayaman ka. May mga tauhan ka pa nga? Bakit hindi ka na lang bumili? Pasensya na, Sir. Sana ito na ang huling pagkakataong makita kita.”

At nang sandaling pilit kong buksan ang pinto ay hindi na ito naka-lock. Hindi ko na siya nilingon at agad lumabas ng SUV. Sari-sari ang nararamdaman ko. Para akong naiiyak. Hindi pa ako nababastos na gano’n. Kaya siguro siya gano’n makaasta sa akin kanina dahil iyon pala ang tunay na intensyon niya.

Napailing na lang ako.

Anak, hindi yata ako makahanap ng daddy mo kung ganito kagago ang mga lalaki. Napailing na lang ako at agad tumakbo nang nakita ko ang huminto na bus sa waiting shed.

**

Kinabukasan ay akala ko ay hindi ko na siya makikita dahil sa pagtanggi ko sa nakakabastos na offer niya pero halos ayaw ko na magtrabaho nang nakita ko na naman siyang mag-isa.

“Uy, sabi ko na,” narinig kong sambit ni Jane sabay sulyap sa akin. “Narito ulit ang si baby billionaire.”

Kinagat ko ang ibabang labi ko at nagtungo na lang sa ibang customer. Naramdaman ko ang kanyang matalim na paninitig sa akin. Para akong nalulusaw sa totoo lang pero pilit kong binabalewala iyon. Hindi ko na rin alam kung paano ko siya haharapin matapos ang kagabi. Nasisiguro ko naman na hindi na niya ako guguluhin tungkol sa kahapon dahil tahimik siya.

Nang walang lumapit na waitress sa kanya ay wala akong magawa kundi ang lumapit. Nasa papel ko lang ang titig ko habang ramdam na ramdam ko pa rin ang tingin niya sa akin.

“A-Ano ang order niyo, Sir?”

Narinig ko ang kanyang pagbuntong-hininga.

“I’m sorry about last night,” aniya kaya napaangat ako ng tingin sa kanya. Seryoso na ang kanyang mukha. “Hindi ko na lang sana ginawa iyon. I’m sorry. I hope you will forgive me.”

Kinagat ko ang labi ko at hindi ko siya magawang sagutin. Tumikhim siya at inayos niya ang kanyang damit.

“I like pine apple juice and some desserts. That’s all.”

Agad akong tumango at nanginginig na isinulat ang kanyang order. Nang nag-angat ako ng tingin ay nagtama ang tingin namin. Agad kong ibinaba ang tingin ko sa papel.

“Iyon lang po ba?” tanong ko.

“I am going to request for the VIP room.”

Umawang ang labi ko pero agad tumango. “Okay po, Sir.”

“And bring to lunches,” dagdag niya.

Tumango ulit ako. Mukhang may kasabay siyang kumain ako.

“That’s all.”

Tumango ako at saka agad lumayo sa kanya. Sinabi ko sa head na nag-request ang isang customer ng VIP room at ibinigay ko rin sa cook ang order niya. I sighed.

Casual naman siya sa akin. Mukhang hindi na niya ako guguluhin. Talagang kinilabutan talaga ako kagabi at hindi mawala sa isip ko ang contract na iyon. Ginagawa niya ba iyon sa mga babae niya?

Nang nasa VIP room na ang lalaki ay ako naman ang inatasan na magdala sa pagkaing in-order. Malaki ang VIP room ng restaurant at para lang  talaga siya sa mga VIP na katulad niya. Malawak. Malaki ang lamesa. Dim ang light at may TV. Kung gusto mo mag-karaoke ay ayos lang din. Pero kadalasan ang mga naririto ay ang mga politicians na may private meeting.

“Here is your order, Sir,” ani ko sabay lapag sa tray.

Nakabuka na ang kanyang hita habang nakasandal sa maitim na sofa. Ang kanyang kamay ay parehong nasa likod ng sofa at kita ko ang pagpasada niya ng tingin sa akin at kinagat niya pa ang kanyang labi bago umayos ng upo.

“You can sit.” Tinuro niya ang sofa na nasa gilid ko lang. “I actually bought two lunches for the both of us.”

Umawang ang labi ko.

“Po?”

“I want to talk with you, baby…” He smiled at me.