HINDI na namalayan ni Monica na masyado na siyang napalayo sa may security guard kaya nang paglingon niya sa likuran ay hindi na niya alam kung paano pa siya makakabalik sa may entrance ng beach resort. Napunta na siya sa mismong beach dahil buhangin na ang kaniyang nilalakaran at nasa harapan na niya ang asul at napakalinaw na dagat. May ilang nagsu-swimming at may iba na nagsasagawa ng iba’t ibang water activities na meron ang resort.
Siguro noong si Monica pa siya ay grabe ang pagmamahal niya sa beach resort na iyon dahil nararamdaman niya sa puso niya ang pagkagusto niya sa dagat. Lalo na ang mabining paghampas ng alon sa dalampasigan—ang sarap pakinggan ng tunog no’n. Nakakalma ng puso. Nakaka-relax nang sobra.
Ipinikit pa niya ang mga mata upang namnamin ang masarap na hangin mula sa dagat. “Ang sarap…” Bulong ni Monica.
Maya maya ay nagmulat na siya dahil tila napapa
“PASENSIYA ka na nga pala kanina kung medyo hindi naging maganda ang mga nasabi ko sa iyo. Nag-alala lang kasi ako na baka kung ano na naman ang mangyari sa iyo. Natatakot na akong maulit na mawala ka ulit nang matagal,” turan ni Martin kay Milagros habang naghahapunan sila.Adobong baboy na may itlog ang ulam nila ng gabing iyon. Si Milagros ang nagluto. Kahit na matagal itong nawala ay hindi pa rin nagbago ang lasa ng luto nito. Marahil ay may mga bagay talaga na kahit matagal na nawala ay ganoon pa rin kapag nagbalik at mananatili pa rin hanggang sa katapusan. Kagaya ng pagmamahal niya sa kaniyang asawa.“Wala `yon. Naiintindihan kita. Kasalanan ko rin kasi umalis ako na dapat ay hindi. Salamat sa pag-aalala mo.” Matapos magsalita ni Milagros ay tumitig ito sa kaniya na tila meron pa itong nais na sabihin. “May itatanong ako. Boyfriend ba talaga ni Sir Ambrose si Monica?”
TUMIIM ang bagang ni Valentina matapos ang pag-uusap nila ni Monica. Nangangamba siya na baka ngayong alam na nito na meron itong nobyo noon ay maging mabilis na ang pagbalik ng memoryang nawala rito. Malaking bahagi ng buhay ng anak niya si Ambrose at napakaraming alaala na meron ito na kasama ang lalaking iyon. Kaya iniiwasan niya talagang malaman ni Monica kung sino talaga si Ambrose sa buhay nito.Paano kung hindi pa iyon ang maging huling pagkikita ng dalawa? Paano kung ma-curious si Monica at patuloy itong makipagkita kay Ambrose at tuluyan na nitong maalala ang lahat? Paniguradong magwawala ito at isusumpa siya kapag nalaman nito ang mga pinagawa niya rito.Gusto na niyang matapos nang maaga ang pagpapanggap ni Monica bilang si Milagros. Kailangan na niyang planuhin ang pag-exit nito sa buhay ng mga taong nakapaligid kay Milagros bago mahuli ang lahat. Ngunit paano nga ba ang gagawin niya? Alam niya na ang gag
“WOW! Ang akala ko ay doon pa rin ikaw nakatira sa bahay ng nanay ni Martin. Hindi ko in-expect na may sarili na pala kayong bahay ng hubby mo!” Humahanga na sambit ni Apple nang nasa loob na ito ng bahay ni Martin.Hindi napigilan ni Monica ang mapangiti sa pagkamangha nito. “Kahit ako ay hindi ko inasahan na may bahay na pala kami pagbalik ko. Ang sabi ni Martin, habang wala ako ay nag-ipon siya ng pera at unti-unti niyang ipinatayo ang bahay na ito. Naniniwala kasi siya na babalik ako. Para kapag bumalik na ako ay meron na kaming sariling bahay. Meron na kaming privacy,” sagot niya.Sinundot ni Apple ang tagiliran niya at bahagya siyang napaigtad. “Sabagay! Hindi kayo makakabuo ng baby kung may iba kayong kasama sa bahay. Atleast dito ay kayong dalawa lang, `di ba? Anytime, anywhere!” Humagikhik ito na akala mo ay kinikiliti ang singit.Namula ang buong mukha ni Monica na
“GUSTO mong magtrabaho?” Umayos si Martin ng pagkakaupo at ibinigay niya ang buong atensiyon kay Milagros. “Kaya ko naman na mag-ipon nang mag-isa sa kailangan natin para rito sa bahay pero kung naiinip ka at gusto mo ng pagkakaabalahan ay baka gusto mong bigyan na lang kita ng puhunan. Mag-negosyo ka. Gamitin mo ang husay mo sa pagluluto.”“Hindi ko gusto na magnegosyo, Martin. Ang gusto ko ay trabaho talaga. `Yong kagaya ng sa iyo. Okay lang ba?”Sandaling nag-isip si Martin. Nagulat kasi siya sa kagustuhan ni Milagros na magtrabaho. Kung siya kasi ang papapiliin ay mas nais niya na sa bahay lang ang kaniyang asawa upang pag-uwi niya ay palagi niya itong makikita agad. Saka may takot pa rin siya na baka maulit iyong nangyari rito o kaya ay mawala ulit ito nang matagal. Bumabawi pa rin siya sa mga taon na nawala si Milagros at mababawasan ang oras nil
“KUMUSTA pala ang pag-a-apply mo sa Montealta?”Napahinto sa pagsubo ng kanin si Monica sa tanong ni Martin. Kasalukuyan silang kumakain ng hapunan. Ibinaba muna niya ang hawak na kutsara’t tinidor. “Okay naman. Feeling ko ay perfect ko `yong exam saka nakasagot ako nang maayos sa interview. Medyo kinabahan nga lang ako.” Matapat na tugon ni Monica.“Anong sabi sa iyo no'ng nag-interview sa iyo pagkatapos?” “Ihanda ko na raw ang mga requirements kasi anumang araw ay tatawag sila para sa pagpapasa ko no'n. Kapag siguro naipasa ko na ang mga requirements ay malapit na akong magsimula. Tama ba?”“Hmm.” Matipid at tila walang ganang sagot ni Martin.Naramdaman niya ang lungkot sa mukha ng lalaki. Ramdam niya na hindi sang-ayon ng buo si Martin sa pagtatrabaho niya at hindi niya matukoy ang totoo nitong dahilan.“Martin, magtapat
PAGKAUWI ni Ambrose sa kaniyang malaking bahay ay sinalubong siya ng isa sa tatlo niyang kasambahay. Sinabihan niya ito na hindi na siya magdi-dinner at dalhan na lang siya ng isang bote ng wine sa kaniyang office room na nasa third floor.Ang bahay na iyon sana ang magiging tahanan nila ni Monica kapag naikasal na sila. Matagal na niya iyong lihim na naipagawa at isang malaking sorpresa sana niya iyon kay Monica ngunit hindi na iyon mangyayari dahil sa wala na ito. Tuluyan na siya nitong iniwanan. Kaya nakakalungkot na tumitira siya sa bahay na iyon nang hindi niya ito kasama.Marahil, kung naikasal na sila noon ay baka sa kasalukuyan ay may anak na sila. Puno na siguro ng tawa at iyak ng bata ang bahay na iyon. Nakakalungkot isipin na hindi na iyon mangyayari.Sumaglit lang si Ambrose sa kaniyang silid-tulugan upang magpalit ng damit na pambahay. Sa kaniyang kwarto ay nakasabit sa dingding ang isang napakala
“SIX months ang duration ng contract na ito pero kapag maganda ang performance mo ay ire-renew ka namin. Na kay Sir Ambrose and decision about that kasi sa kaniya ka magtatrabaho. Siya ang makakakita at makakapagsabi ng performance mo. Pero since na nakapagtrabaho ka na pala rito sa same position ay naniniwala ako na magagawa mo nang maayos ang trabaho mo sa kaniya. Ang starting salary mo ay thirty thousand pesos per month at meron ka ring health card.”Hindi makapaniwala si Monica sa mga sinabi ni Anggie sa kaniya nang ipinaliwanag nito ang nilalaman ng kontrata. Para siyang nananaginip nang malaman na thirty thousand pesos ang sweldo niya kada-buwan at starting pa lamang iyon at ayon kay Anggie ay pwede pang madagdagan kapag na-renew siya.Malaking tulong na iyon para sa pag-iipon nila ni Martin para sa bahay.Teka, bakit ba niya iniisip ang bahay ni Martin? Hindi naman talaga siya si Milagros at
SABADO ng araw na iyon ngunit ang salitang “pahinga” ay wala sa bokubolaryo ni Ambrose. Imbes na ipagawa sa mga staff niya ang mga ibang bagay ay siya pa rin ang gumawa. Ngunit sa darating na Lunes ay alam niya na mababawasan na ang mga gawain niya dahil magsisimula na si Milagros sa pagtatrabaho sa kaniya bilang personal assistant niya.Sino bang mag-aakala na ang dating trabaho nito sa namatay niyang nobya ay siya ring magiging trabaho nito sa kaniya? Malaki ang tiwala niya kay Milagros lalo na’t nakita niya kung paano ito magtrabaho. Kung purihin ito ni Monica noon ay para bang sobrang perpekto nito. Isa pa, hindi naman magiging ganoon kabait si Monica kay Milagros kung hindi mabuting tao ang huli.Kilala niya si Monica—bihira itong maging mabait ng ganoon sa ibang tao. May nakita ito kay Milagros upang maging maganda ang pakikitungo nito sa naturang babae. Alam niya na bukod pa roon ang gi