Nang sa oras na nakalapit na ang hari sa kanila ay nag-alala ito ng makita si Prince Dylan na nahihirapan dahil sa kaliwang paa nito. "Anong nangyari?" tanong ng hari at tumingin kay Adira at Prince Damon. "Nawalan ng balanse kaya ang kaliwang paa niya ay na sprain," saad ni Adira. Nagtataka ang hari na tumingin kay Prince Dylan. "Ano ang ginawa niya? Ang alam ko ay dumating siya kanina at nagpapahinga." Samantala si Adira ay nakahalukipkip ang mga braso habang pinakikinggan ang hari, pero nanatili siya sa tabi ni Prince Dylan. Napatingin si Adira sa prinsipe sa kanilang harapan na kalmado lang at parang walang ginawang kasalanan kaya natamo ni Dylan ang sprain sa paa. "Nakita ko na nagsasanay siyang mag-isa na wala ako," biglang saad niya. Nalilito namang tumingin ang hari sa kanya. "Bakit naman niya gagawin iyon?" Lumipat ang kanyang tingin kay Dylan na ngayon ay tahimik lang at nakahawak sa kaliwang paa nito. "Hindi ko rin alam kung bakit siya nag-ensayo mag-isa dahil ang al
Lumapit siya at tinanong si Dylan "Nasaan ang hari at si Heneral Agustin, bakit ikaw lang ang narito?" Umangat ang ulo nito at tiningnan siya. "Si Heneral Agustin ay umalis at doon siya dumaan sa likuran ng palasyo para sunduin ang manggagamot, si ama naman ay pumunta ng kusina para utusan ang mga katulong na maghanda ng pagkain." Napapikit ito, mukhang malala ang natamo nitong pilay. "Masakit?" tanong niya. Tiningnan naman siya nito ng masama. "Nakikita mo naman na nasasaktan ako. Bakit itatanong mo pa?!" Napapikit naman ang mata niya ng ilang beses. "Bakit galit ka tinatanong ka lang naman?" "Halata naman na masakit!" "Hindi ko kasi makita kung nasasaktan ka talaga." Isang galit na tingin ang binigay nito sa kanya. Umupo siya sa tabi nito. "Dylan, magkaibigan ba talaga kayo ng prinsipe na 'yon?" Unti-unti namang kumukunot ang noo ni Dylan. "Anong sabi mo?" "Ang sabi ko magkaibigan ba talaga kayo ng prinsipe na 'yon!" "Hindi may kulang ka, lalo na sa pangalan ko." "Ano?"
Pagpasok pa lang nila sa kwarto ni Dylan ay agad na ibinaba ito sa kama at dahan-dahan na tinaas ang kanyang kaliwang paa. "Maiwan ko muna kayo rito. Kailangan ko lang sabihin sa hari na narito na ang manggagamot. " Tumango lang si Prince Dylan at agad na ring lumabas si Heneral Agustin. Naiwan naman ang doctor at si Adira kasama ang prinsipe. Habang sinusuri ng doctor ang paa ni Dylan ay umupo naman si Adira sa upuan sa gilid ng kama na may kalayuan. Pinagmamasdan niya lang kung paano masaktan si Dylan habang pilit na ginagalaw ng doctor ang paa nito. Lumingon ito sa kanya at napakunot ang noo dahil ngumisi siya, kaya nanlilisik na naman ang mata nito sa kanya. Binuka niya ang bibig ng walang boses at ang sinasabi niya ay, "Lampa." Tumagilid pa ang ulo ni Dylan at sinusubukan sigurong alamin kung ano ang sinasabi niya ng walang boses. Nakita niya na patapos na ang ginagawa ng doctor kaya tinigilan na niya si Dylan. Pasalamat ito dahil inalis niya ang atensyon nito sa masakit nitong
Napabuga siya ng hangin. "Paano ka makakapag-ensayo kung dalawang linggo kang makukulong sa kwarto mo. Kung hindi ka nag-ensayo mag-isa, sana ay hindi mo natamo 'yan." Nakita niya kung paano nag-iba ang emosyon sa mukha ni Dylan. "May gusto kasi akong patunayan." "Ano?" tanong niya. "Alam kong mahina ako lalo na sa pakikipaglaban, kaya nag-ensayo akong mag-isa at ginamit ang tinuro mo sa akin bago pa ako umalis ulit sa palasyo. Aaminin ko, wala talaga akong silbi sa paghawak ng mga armas, pero nag-iisa lang akong anak ng aking ama, kaya kailangan kong malaman ang lahat." Humalukipkip siya at seryosong sinagot ang mga sinasabi ni Dylan. "Hindi mo kailangan patunayan ang sarili mo kung alam mong hindi mo pa kaya, puwede kang mapahamak kung iisipin mo lagi na kailangan mong matuto kaagad dahil sa napapahiya ka." "Ilang taon na rin binibini, ang ibang prinsipe na pinagtatawanan lang ako dahil sobrang hina ko sa lahat." Tumingala ito at inaalala ang nakaraan. Simula na naman ng palig
Paglabas ni Adira sa kwarto ni Prince Dylan ay hindi muna siya lumakad paalis. "Magagawa ko 'yon kung tutulungan mo rin ako," bulong niya bago tuluyang umalis sa harap ng pintuan. Habang naglalakad siya ay madadaan niya ang parte kung saan kumakain sila King Stephen. Bumagal ang paglalakad niya at huminto sandali sa pader na hindi siya makikita. "Iparating mo sa iyong ama ang aking pasasalamat para sa prutas na dinala mo rito." Dinig ni Adira na saad ni King Stephen. "Makakarating po sa kanya ang iyong pasasalamat, King Stephen." Hindi na nasundan pa ang pag-uusap ng dalawa. Naramdaman ni Adira na may parating, kaya nagkunwari siyang magdadaan lang ng oras na 'yon. Lumabas sila King Stephen kasunod si Prince Damon. Kumunot ang noo ng hari at nagtataka kung bakit naroon siya. "Adira, bakit narito ka? Sino ang kasama ng prinsipe sa kwarto niya?" "Nagpapahinga na ang prinsipe kaya lumabas na ako." "Nakakain na ba siya?" "Oo." Tumingin si King Stephen kay Prince Damon. "Kung
Napangiti ng maliit ang misteryosong tao dahil bahagyang nakita ang labi nito. "Kung ganon ay makaka-alis ka na. Magkita na lang ulit tayo sa susunod na linggo." Agad namang umalis ang babae at naiwan ang kahina-hinalang tao. Bago pa man umalis ay tumingin muna ito sa palasyo ng Stalwart Castle na kita kung nasaan siya, saka ito mabilis na umalis. Samantala habang nakapikit si Adira ay may narinig siyang ingay mula sa labas na parang tumatakbo ng mabilis. Napabangon siya kaagad at lumabas. Nakita niya ang ibang kawal na nagmamadali sa paglalakad papunta sa kwarto ng prinsipe. Naalerto naman siya at sumunod sa mga ito, pero pagpasok niya pa lang at muntik pang madapa ay nakita niya ang ilang kawal na natigilan. Nagtaka siya, kaya sinundan niya ng tingin kung saan nakatingin ang mga mata nila, pero lalo pa siyang nagtaka sa nakita niyang kalagayan ng prinsipe. "Hindi mo naman sinabi mahal na prinsipe na diyan mo gustong humiga?" Si Dylan kasi ay na sa ibaba na ng kanyang higaan. Sa mis
Dahan-dahan namang tumango si Heneral Agustin. "Kung 'yon ang kailangan gawin kahit walang utos mula sa hari ay magtatalaga ako ng mga kawal sa bawat puwedeng pasukan ng tao." "Mabuti kung ganon, pero kailangan ko munang bumalik sa kwarto ng prinsipe dahil lumabas ako ng hindi nagpapaalam. Tiyak akong nagulat siya sa ginawa ko." Lumakad na siya pabalik sa loob papunta sa kwarto ng prinsipe. Habang naglalakad siya pabalik sa kwarto ay napahinto siya. "May kawal pala sa labas mismo ng gate, pero bakit hindi nila alam kung sino ang naglalagay ng sulat sa mismong tabi ng tarangkahan ng palasyo?" Napa-iling siya, saka na lang niya iisipin ang nangyari ngayon dahil kailangan niya munang bantayan si Dylan. Pumasok siya sa loob ng kwarto at nakita niya na nakatingin lang si Dylan sa beranda at sa kurtina na sinasayaw ng hangin. Napalingon ito sa kanya at napakunot ang noo. "Anong nangyari at nagmamadali kang lumabas?" Naglikot na ang mga mata niya sa tanong nito. "May ginawa lang ako sa lab
Masama niyang tiningnan si Dylan. "Ganito na talaga ako lalo pa't ang mga nakapaligid sa akin sa bansa ko ay mga mas masama pa ang ugali at kung magsalita ay mas masakit pa sa sinabi ko. Kaya sige na iiwan na kita dito. " Umalis na si Adira at naiwan si Prince Dylan sa loob ng banyo habang ang isang paa nito ay naka-angat. Nang nakalabas na siya hinawakan niya ang masakit niyang pisngi. "Bakit ba ang hilig nilang pisilin ang pisngi ko? Ang sakit!" Hinihimas niya ang pisngi niya habang hinihintay si Dylan sa labas ng banyo. Napatigil siya at humarap sa pinto ng banyo. "Ang galing hindi ko ito napansin. Pintuan pala ito na kakulay ng pader. Sa unang tingin ay aakalain na pader din ito, pero pag tinitigan ay mapapansin na isa nga itong pintuan na walang puwedeng hawakan na bukasan dahil tinutulak lang." Naghintay si Adira ng halos isang oras, pero hindi pa rin siya tinatawag ni Dylan, kaya kumatok na siya sa pintuan. "Mahal na prinsipe, buhay ka pa ba diyan?!" sigaw niya. Habang na