Tulala lamang ako buong klase, mabuti na lang at nagawa ko nang maayos ang report ko at na i-report ko ito ng naaayon din sa gusto ko.
Katelyn tried to approach me, but I tried my best to ignore her as usual. Matapos ang klase ay mas pinili kong paunahin lahat bago ako lumabas. I put my hood on as I put my books and other things inside my bag pack.
Pagkalabas ay hinayaan kong maging mabagal ang paglakad ko at tumawid sa kabilang way, hanggang sa makarating ako sa kabilang building. Sa ibang department ito, hindi ko rin kasi gustong dumaan sa kasunod na department.
Ayoko pa ulit siyang makita. I am trying my best to avoid that man.
"Oh girls, you don't know how hard I've tried to seduce him! He's so hard to get, argh!"
"You know him and what kind of man he is, ewan ko naman ba kasi sa 'yo kung bakit baliw na baliw ka sa lalaking 'yon, he's scary! Para siyang pinaglihi sa yelo at sama ng loob."
"Err! Isn't that the exciting part, huh?! Everyone is scared of him while I am always trying to get his attention, and later on, he'll fall for me hard! " cliché.
"At para roon ibibigay mo ang katawan mo sa kaniya? I don't think he's interested, Cris?"
"We are talking about Sage Frost! Everyone knows how bad that man is! He is the king of trouble. Palagi siyang pinapatawag ng dean. Mainitin ang ulo at 'di mo makakausap ng matino, napakasuplado pa! Dream on, Cris. He will never fall for you!" Sage has always been like that. That's him: very complicated, snobbish, and douchebag.
Agad akong nahinto sa paglalakad at nanatiling nakatitig sa mga taong makakasalubong ko. I have my hands in my pocket. Ang hood na kanina'y tumatakip sa kabuuan ng mukha ko ay bumagsak na sa likod ng ulo ko dahil sa hangin. Hindi sila aware na nandito ako ngunit nahinto na lamang sila ng mapansin na may nakaharang sa daraanan nila.
The girl in the middle tried to shout at me, but it seems like she swallowed her own tongue right after she found out who I was.
Her eyes got bigger in fear and shock.
Her expression was asking.
Like 'how?'
"Cris? Are you okay? " asked by her friend.
Ang isa naman ay nakataas ang kilay sa akin at mukhang bubuga ng apoy, I just count inside my mind and I know she will release the fire inside her mouth.
"What are you doing, b*tch? Hindi mo ba kami kilala? Umalis ka na d'yan at dadaan kami, or do you want me to drag you out of our way? You choose. " See? Hmm, looks like she's got a little devil friend beside her. Quite amusing.
"Should I put your names here then?" I said with my usual serious and blank expression and in a monotone, sarcastic voice. Mukhang bubuga na naman ang isa niyang kaibigan when she already speak up.
"R-Reign..." agad na nalipat ang attention ko sa kaniya.
Puno pa rin ng pagtataka ang mukha niya at hindi makapaniwalang nandirito ako ngayon sa harapan niya.
Well, bakit hindi? After she killed me, and after I woke up, never pang nagtagpo ang landas namin kahit nasa iisang school kami, I've expected it, mag c-cross at mag c-cross ang landas namin sa school na ito, iyon din naman ang dahilan kung bakit dito ko pinili pumasok, 2 years pa lamang ako rito habang siya ay 3 years na, lumipat siya dito pagkapatay niya sa akin, Of course she will do that she has the audacity to do that because she has the money, my money.
"Crisanta Lois Muffin, long time no see...did you miss me?" Mas lalong nabahala ang mga mata niya at hindi na nakapagsalita pa.
Right! Are you afraid of me now? Well, you should be, Crisan.
You should be.
Lalo na at kamamatay lang ng pinsan mo. Sino na nga ulit ang prime suspect? Her boyfriend? stupid.
"Babe," nanigas ang katawan ko. What the hell? Ngayon pa talaga? Alam na alam talaga ng isang 'to kung kailan ako walang kawala sa kaniya.
Pilit akong tumingin sa kaniya at bumakas ang nakakalokong ngiti sa labi niya, ngunit hindi nakaligtas sa akin ang pagdaan ng inis sa kaniyang mga mata.
"Lets go?" Argh! What is this game that you're playing, Sage Frost?
Pero nang makita kong nakatitig at gulat na gulat ang tatlo, ay agad kong pinulupot ang kamay ko sa bewang niya, agad naman niya akong inakbayan na kinabwisit ko.
"Tara, Gusto ko na matulog," I snorted with a tired voice.
"Poor girl, let me sleep with you then."
"You'll sleep on the floor, of course!"
"Ouch! Is that I love you, babe? I love you too."
"Quit it Sage, there are people around."
"Is this true? May girlfriend na siya?"
"I didn't know he had one!"
"Cris! Did you know about it? Don't tell me alam mo tapos nilalandi mo pa? Oh my God!"
"N-no! I-I... d-don't. " Agad akong ngumisi dahil sa pagkataranta ng boses niya, I am just starting, Crisan.
Nang makalayo ay agad akong bumitaw at lumayo kay Sage na kinakunot ng noo niya. Enjoy naman ang isang 'to.
"That's how you say thanks? Well welcome, babe."
"Stop calling me babe, ang sagwa." Inis na sabi ko sa kaniya at tumalikod na.
Bwisit na lalaking 'yon pasalamat siya at kinailangan ko siya kanina. I can smell his scent all over my body. Damn it!
Pagkarating sa bahay ay agad akong nag-shower at nagbihis, inis akong nilabhan ang damit kong kinapitan ng amoy nang hudyo na 'yun. Pagkatapos ay agad akong bumaba sa kusina at uminom ng tubig, my phone's screen suddenly light up, agad kong tiningnan iyon at bumulaga sa 'kin ang isang notif sa messenger, and base from the picture of the sender it was from Selene. Kunot noong kinuha ko ito at nilapag ang basong kapit ko sa sink saka sumandal at binuksan ang message.
It's a link. She sent me a link. Mas lalo akong na-curious so I tapped it and it brought me to a website.
A news flashed on my screen in seconds.
A lifeless body of a 23-year-old woman was found in her own room, bloody and wounded. No one can point out who did this to her. She has a lot of wounds in her neck, small dots that look like something pricked it.
A college girl in Console was found dead in a lane with blood straying on her white dress. She has the same wounds on her neck as the other victims have. Some police officers and doctors have their own assumptions regarding what happened to those girls who died with the same wounds on their bodies. But they can't tell it clearly because of things that can't be explained.
Hndi ko na tinapos ang pagbabasa, I felt uncomfortable reading those when I exactly know what is happening.
Sage.
That's the name that flashed on my mind.
Is this what you're telling me? Para lang mapabalik ako sa 'yo? I tried to ignore what I'd read and replied to Selene.
'Tell him, it's not that convincing.'
Matapos ay agad akong umakyat sa kwarto para magbihis, I have to visit my Cafe. I put my jacket on and my black boots on as I got my phone from my pocket and my key.
Pagkalabas ay ni-lock ko lamang ang pinto saka sumakay sa aking ducati at pinaharurot na ito palayo.
Madilim na ng marating ko ang cafe, ngunit marami pa rin ang customers na pumapasok rito. Pagkapasok ay sumalubong sakin ang nakakaakit na aroma ng kape.
How I love caffeine. My staff greeted me and I just nodded to them as a sign that I noticed their presence. Dumeretso ako sa office at nagtimpla ng isang cup of coffee, lattè saka pumunta sa pinakapaburito kong spot dito sa cafe, sa balkonahe. It was located in the rare view of the cafe, which is a slightly secluded area. With my laptop and a notebook with a pen, I sat on a single chair made from mahogany.
The night wind touches my skin. Sinalubong ako ng madilim na paligid at tanging ang lampost, lamang sa paligid at ang cute na chandelier, sa tapat ko ang nagbibigay liwanag kasama na ang mga lights na nakapulupot sa apat na post ng balkonahe.
It's really nice here. The atmosphere is as light as cotton. Nakakagaan sa pakiramdam at mas nakakapagfocus ako sa pagiisip at sa mga ginagawa ko.
'Di pa man ako tumatagal sa ginagawa ko ay rinig ko na ang mga yapak ng sapatos mula sa loob.
Agad akong humigop ng kape at sumandal saka humalukipkip habang hinihintay na pumasok ang taong inaasahan ko nang sasadyain ako rito.
"My instinct is right, you're here."
"Hindi naman nagawang magkamali ng mga hinala mo, Selene."
I look at her and I wish I didn't.
I rolled my eyes in my mind as I saw how she was dressed up.
She never changed. Ganito rin siya manamit noon pa mang magising ako. She has the weirdest outfit I've ever seen. Well, it's just based on my opinion, that according to her, it's her fashion.
A lacey pink dress and a flower crown with a pair of pink doll shoes with a ribbon on top. Yeah, her fashion is kind of weird. Does she really think she's in a fairytale movie? Konti na lang pag-a-apply-in ko na ito ng trabaho sa Walt disney. She's 22 years old, by the way.
"It looks like my outfit annoyed you again, I appreciated it, dear. Very much appreciated, bagay nga kayo ng kapatid ko."
"Ano na namang ipinunta mo rito?"
"Please, balikan mo na si Van," Tila nawalan ako ng gana nang marinig ko ang pangalan ni Sage. Humalukipkip ako at pinakatitigan siya.
"Ilang beses ba nating dapat pag-usapan 'to? Halos isang taon nang sa tuwing mag-uusap tayo iyan lagi ang sinasabi mo."
"Reign, I am not doing this because I want you for my brother, but for you. Alam kong alam mo kung ano ang kinakabahala ko, my brother always told you about it."
"Ayoko, ayokong makasama ang lalaking katulad niya sa iisang bahay. Please, Selene, kung wala ka ng ibang sasabihin umalis ka na lang." Instead of leaving, she chose to sit in front of me. Nawala ang kaninang masaya at inosenteng mukha niya, her eyes flicked into red then into blue and back to being black again.
"Huwag mo nang hintayin pa na dumating ang oras na hindi ka na tanggapin pa ng kapatid ko, because I know you know what kind of a vampire he is. Tuso ang tinatakbuhan at pinagmamatigasan mo, sa aming lahat isa si Van ang pinakadapat mong katakutan. So I am begging you, Reign. I am begging you, don't be so hard and accept that this is your life now. We are part of your life now. You're not a human anymore. At habang pinapatagal mong tanggapin iyon, the venom will turn into poison that will start to make your body suffer."
"We have our own tradition, Reign pero kaya iyon talikuran ni Van. But you, I don't think you will survive the shit that will happen to you. It may be hard for Van, but it will be more difficult and painful for you."
Pagkasabi niya noon ay agad na siyang tumayo at tiningnan ako.
"Please, think about it. Go back to him and accept the contract."
And then she left me, dumbfounded. I can't find the words to say. Damn it, do I really have to do that. No... I w-won't.
Madaling araw na ng makauwi ako galing sa café. Agad akong bumagsak sa kama dahil sa pagod at antok, nakadagdag pa roon ang pag-uusap namin ni Selene.Ilang parte pa ba ng pamilya nila ang kakausap sa 'kin? Hindi ba nila maintindihan na ayoko? It won't change the fact that I don't want him.But you know that you'll need him.My subconscious mind said.Inis kong ginulo ang buhok ko at tinakluban ng unan ang mukha ko.They can't just manipulate my mind just because of it.If I must suffer, then bring it. I'll endure it without their help! Paninindigan ko 'to, I'd been in hell. Bakit pa ako matatakot at uurong na harapin muli ang impyerno?I woke up in the morning to bad weather. Sobrang lakas ng ulan at sunod-sunod ang pagkulog at pagkidlat. Halos dinig na dinig ang paghampas ng sanga sa glass window dahil sa lakas ng hangin.Agad akong bumaba at inayos ang sara ng mga bintana. Saka bumalik sa taas at naligo saka nagbihis at bumaba ulit para magkape.I browse on facebook for an update,
Kinabukasan ay gumanda na rin ang panahon, may klase na rin kaya nagmadali na akong nagasikaso, dadaan pa kasi ako ng cafe para magbukas at tulad ng dati ay ang inaasahan kong staff muna ang mamamahala noon habang wala ako. Hindi pwedeng si Katelyn dahil pareho kaming may pasok, sa tuwing walang pasok ko lamang siya pamamahalain doon at kapag wala rin ako at may inaasikaso.She cooked breakfast for me and for her. Mabilis akong kumain at nagmadali na rin umalis. As for now, she's earning my trust.Hinahayaan ko siya na maiwan sa bahay, alam ko namang mapagkakatiwalaan ko siya, but even lambs have teeth, hindi pa rin ako nakakasiguro sa kaniya.Pagkabukas ko sa cafe ay dumating na rin ang binilinan ko kaya agad na rin akong pumasok. Malapit na rin mag-start ang first-class ko ng dumating ako kaya nagmadali akong naglakad sa hallway.Pagpasok ko ay naroroon na ang instructor namin.Hindi ko na lang sila pinansin at dere-deretso nang naupo sa upuan ko, pagtingin ko ay naroroon na rin si
After class ay agad na rin akong umalis ng sinisigurong walang makakapansin sakin. I don't like how students look at me after what Sage said in the cafeteria.I am known as 'his girl' and I think it just started a fire that will burn me down. That demon is really good at making things hard for me.Umuwi muna ako sa bahay para magpalit ng damit. I wonder where Katelyn is?I haven't seen her after class. She also vanishes into the air and I don't know where she went. I didn't even feel her presence, kahit na nasa tabi ko lamang siya.She seems silent and quite suspicious. I mean, there is something in her mind bothering her. I am a bit curious about what it is. I bet she wants to hear out the story behind me and Sage? What now?I locked the door and rode my favourite Ducati as I drove off my cafe. I saw her serving one of the customers.She looked at me and waved at me as she said "hi" with a smile on her lips.Maybe I was just overthinking it. Nagkibit balikat an lamang ako at tinangua
"What was I told you Reign?""A-Auntie, s-sorry p-po." My hands are shaking, I am afraid that she might do something again."You stubborn, useless child of my husband! Anong magagawa ng sorry mo?! Huh?! I said, don't leave this room unless I told you! Ang tanga tanga mo talaga?! Ngayon? Paano mo maibabalik ang mga client ko ha?! Malas ka talagang bata ka! malas!" She started hurting me using her bare hands, agad siyang kumuha ng sinturon at pinaghahampas ako no'n.I curled my toes as I endure the pain while my hands are covering my face, protecting it from every strike she made, I let myself cried out loud and my step sister just stand there looking at me, laughing. Its her fault."Auntie, t-tama n-na p-po..""Anong tama na? Tangina kang bata ka! Hinahayaan na nga kita rito kahit wala na ang mga magulang mo peperwisyuhin mo pa ako! Come here!"She started dragging me. I felt a scorching pain in my body. I'm tired and hopeless. My body is aching, tired, and weak. I can take another blo
Dumeretso ako sa café, like what I always do. Routine ko na rin iyon simula nang magkaroon ako ng business na ito pagkatapos kong pumunta as cafe ay saka pa lang ako papasok sa school.I was walking in the hall way when students becomes on rush, walking towards the same direction. Hindi ko na iyon pinansin at dumeretso na sa toom and I discover that it's locked.Anong meron?"Wala tayong klase, hindi ka ba na-in form?" Agad akong napalingon kay Katelyn na ngayon ay katabi ko na."I didn't know.""Ngayon alam mo na, tara na lang sa cafeteria. Let's eat. 'Di ka pa kumakain." Nilingon ko naman siya."Hindi na kita naabutan, nang gumising ako ay nakaalis ka na. Medyo tanghali na rin kasi ako nagising kaya hindi na kita naipagluto ng breakfast." Hindi ko na lang siya pinansin at tahimik na lang akong na naglakad. Himala at tahimik sa cafeteria, it only means he's not here.Good, mabuti naman at magiging peaceful ang araw ko. Sana lang at huwag na muna siyang magpakita sa akin.Nasa kalagit
It's Saturday.Tanghali na akong nagising, marahil ay dahil sa nangyari sa akin kagabi, naligo lang ako at nagbihis saka nagpasya nang bumaba. Naabutan ko si Katelyn sa salas at seryosong nanunuod ng tv.Napalingon naman siya sa Akin nang tuluyan na akong nakababa."Morning, Reign.""What are you watching? You look so serious.""May panibago na naman kasing biktima, natagpuan malapit sa bar, and from the information I got about your step sis, she's her best friend."Napangisi ako sa nalaman. Mukhang malapit sa kaniya ang kamalasan ngayon. Inuubos ang mga natitirang kakampi niya."Katulad ng mga naunang biktima ang nakuhang mga sugat niya.""I don't know if I want to thank the one behind her death or not," I shrug as I said that and made my way to the kitchen, agad naman siyang sumunod sa akin at ipinaghain ako ng almusal."May idea ka ba kung sinong gumagawa nito?" I was about to speak ng may maalala akong isang tao.Why the heck am I thinking of him?Ano bang nangyari sa isang 'yun at
I woke up with the same feeling. Coldness embraced my skin and that familiar scent filled my nose.Nawala na ang panghihinang naramdaman ko dahil sa ginawa ko kanina. Nilibot ko ang paningin ko habang nanatiling nakahiga and when I turned my head on my left, I saw Sage sleeping.Nakadapa siya at nakabaling ang ulo paharap sakin kaya malaya kong napagmasdan ang mukha niya, nahaharangan ng magulo niyang buhok ang mata niya that made him hot as hell. He has this black hair with a gray highlights na bumagay sa kaniya.It's no wonder why girls are attracted to him; he's a man that girls would kill for. Despite the fact that he has a bad reputation.Mukha pa rin naman siyang anghel, lalo na kapag tulog.Bahagya akong naupo at sumandal sa headboard, ngayon ko lang napansin na wala pa rin siyang tshirt na suot, natatakluban ng kumot ang ibabang bahagi ng katawan niya revealing his bare back.Napansin ko ang malaking tattoo sa bandang ibaba ng likod niya, sa may baywang.It's a phoenix inside a
SHENLO"Wait," pagpapahinto ko sa patuloy na pagmamaneho ng driver ko.Kita ko mula sa bintana ng kotse ang isang babaeng nakaupo sa isang sulok ng isang cafe katabi ng glass wall. She's busy facing her laptop while a coffee frappe is placed on the right side of her hand. She's too focused on what she's been doing. Salubong ang kilay nito at tila may problemang dinadala."I am going inside. Mauna na kayo sa bahay. Mag c-commute nalang ako pag-uwi," bilin ko sa driver at tumango naman ito. Bumaba na ako at marahang sinara ang pinto, nanatili akong nakatitig sa babae at bigla na lamang akong napangiti.I see, so you owned this cafe, Reign Mcdemort.Unang beses ko pa lang makita ang babaeng 'yan ay napansin ko na agad ang pagiging ilag niya sa iba. She's so far away that you will die just to get in touch with her. She's pretty interesting. She has this cold personality that would give you a thrill.When I first saw her, I still remember the first question that formed in my mind. What's b