Rinig na rinig ang tunog nang lagaslas ng tubig na pumupuno sa buong shower room, aside from it being my own heartbeat and my plain breathing.
The water flows down on my body, cold yet refreshing, tila binubuhay ang mga dugong dumadaloy sa katawan ko.
It sent chills down my spine while my mind remained unstable and covered by clouds and shadows. No matter how hard I tried to heal myself, the scars remained visible and reaffirming. The coldness makes me feel how hard I tried, but it was never enough for me to heal.
Matapos ang ilang minuto ay in-off ko na rin ang shower at kinuha ang towel na nakasampay, saka kinuha ang mga damit at nagbihis.
Hanggang sa makarating ako sa school, ay 'di mawala sa isip ko ang mga bagay-bagay.
Ilang minuto na rin akong nakatayo sa harap ng paaralang pinapasukan ko. Ngunit hinayaan ko lang ang sarili kong malunod sa iba't ibang ingay na tila bumubuhay sa paligid.
I can hear everything.
Ang pag-uusap ng magkaibigan. Tawanan ng tropa, away ng magkarelasyon, mga tunog ng nagmamahalang mga sapatos, kahit na ang mga mumunting ingay na gawa ng mga accessories nila ay dinig na dinig ko mula sa malayo. Sumasabay pa ang ihip ng hangin at lagaslas ng mga dahon ng puno sa paligid.
And I know that even if I harm myself here, things will never go back to the way they used to be.
I flinch when someone touches my shoulder. Agad akong umiwas sa pagkakahawak niya at alam kong naramdaman niya iyon.
"Hey Reign, it's me." Alam ko, sarkastikong sagot ng utak ko sa sinabi niya.
"Well, hello Katelyn, " simpleng sagot ko without even looking at her to make her know that I am not interested.
Katelyn Ashley, my classmate, At siya lang din ang pinakamakulit na taong nakilala ko sa buong buhay ko. She keeps on talking to me like we're friends, she keeps on pestering my life. Pati pananahimik ko ay ginugulo niya and I hate it.
"You're spacing out. Kinakabahan ka ba sa reporting?" Why would I?
I shook my head as I started to walk away from her. I am not comfortable having a conversation with her or with anyone else.
I don't like someone touching me, I hate skin to skin contact, so I've always tried my very best to avoid it.
Dumaan muna ako sa library upang magbasa at manghiram ng libro. Ngunit bahagya akong napahinto nang makarinig ng usapan 'di kalayuan.
"I don't think so, pero sa tingin mo ba magagawa iyon sa kaniya ng boyfriend niya? My God! She was killed brutally! Dilat ang mata nito at tila nakatitig sa taong pumatay sa kaniya, may mga kung anong hindi maipaliwanag na sugat sa leeg niya na isa ring dahilan kung bakit sobrang daming dugo ang nawala sa kaniya."
"Pero kung hindi ang boyfriend niya, sino?"
"Who knows, kahit ang malalapit sa kaniya ay walang idea. Umalis lang daw siya isang umaga at hindi na muling nakabalik pa."
"Maybe her boyfriend is now the prime suspect, but everyone doubts it. Sobrang bait ng boyfriend nito at halos maubusan na raw ng luha sa kakaiyak nang makita 'yong babae."
It looks like the city is in chaos.
Hindi ko na tinuloy pa ang pakikinig at dumeretso sa library.
The silent and light ambiance greeted me.
Agad kong tinungo ang sulok ng library upang doon pumwesto nang mahinto ako sa harap ng desk na dapat kong p-pwestuhan at bumungad sa 'kin ang isang lalaki.
Bumakas ang pilyong ngiti sa labi niya habang nakatitig sa akin.
"Didn't expect me here, McDemort?"
Hindi ko pinansin ang sinabi niya at tumalikod na ngunit bahagya rin akong napaatras nang mabilis siyang napunta sa harapan ko.
"Trying to escape again?" Binigyan niya ako ng isang nanunuyang tingin.
"Tigilan mo na ako Frost," Mariin kong utos sa kaniya ngunit humalakhak lamang siya ng nakakaloko at biglang tiningnan ako nang masama.
Naalarma ako dahil baka mapansin kami ng librarian, ngunit mas kinabahan ako ng unti-unti na siyang humakbang palapit sa akin.
"Did you forget what you owe me? Reign Mcdemort."
"It's not what I wanted," I tried to stay calm, but the next word from him didn't let me.
"Seriously? Should I take it back? " I held my breath that moment. Nanlamig ako nang maramdaman kong pader na pala ang nasa likuran ko.
"Dead end." He uttered. Pakiramdam ko ay nablanko na lang ang isip ko lalo na nang maramdaman ko ang mainit niyang hininga na tumatama sa mukha ko.
I was really stiff in my place when he touched my neck and his finger trailed down my shoulder with his eyes intently staring at me.
Hindi nakatulong ang nakakatakot na expression sa mukha niya.
"You owe me big time, Mcdemort. Big time. I want you to accept it, but you keep on running away. Did you know how hard it is? "
I didn't answer him.
"Too hard Reign, and sooner or later, you will feel it. It will make you suffer like a poison in your blood, so if I tell you, I will go back and accept it," Mas lalo siyang yumuko at halos hindi na ako makahinga sa sobrang lapit niya, pakiramdam ko ay konting maling galaw ko lamang ay mangyayari ang ayaw kong mangyari.
Kahit na sobrang hirap ng sitwasyong kinakaharap ko ay nagawa ko pa ring magmatigas sa kaniya. I stared at him firmly to make him know that no matter what he does, I will never give him an answer that will satisfy him.
"N-No, I won't," Agad ko siyang tinulak at tumakbo palabas without even looking back at him.
'You can never run away forever, Reign. You'll come back to me. You need my help as much as I need you to accept it. Accept the life contract.'
Hindi ko alam kung paano iyon pumasok lahat sa isip ko, he's talking to me using my mind and what he just said made me stop and screamed in frustration.
Bullshit! Paano ko tatanggapin lahat ng ito ha?! Sige! Paano!? Hindi ito ang ginusto ko! Ginusto kong mabuhay pero hindi para maging ganito!
'Ano ka ba sa tingin mo, Reign?'
Bullshit! Do I really have to answer that fucking question, Frost?!
'Ano ba tayo sa tingin mo?'
His voice becomes more venomous.
'I am waiting, say it.'
Vampires
Halos bulong ko sa isip ko.
'Again! Say it! '
Vampires! Freaking vampires!
'Good. You know where to go to find me, Reign. I am waiting, always waiting. '
And after that, tila may kung anong nawala sa akin, para akong nakahinga at nakalabas sa isang klase ng plastic na bumalot sa 'kin kanina.
Agad akong nanghina at napasandal sa pader, pilit na pinapakalma ang sarili.
Yes, it's true. I am a vampire, and this is my second life. Yes, I'd wanted to die so that I could escape... but a minute before I died, I wished I could live longer. I didn't expect that in my second life, things aren't the same anymore, even me.
I am Reign Riley Mcdemort, and this is the new me, not the same person from three years ago.
I've died, and now I am alive like a newborn baby. And that is all because of the life contract.
Tulala lamang ako buong klase, mabuti na lang at nagawa ko nang maayos ang report ko at na i-report ko ito ng naaayon din sa gusto ko.Katelyn tried to approach me, but I tried my best to ignore her as usual. Matapos ang klase ay mas pinili kong paunahin lahat bago ako lumabas. I put my hood on as I put my books and other things inside my bag pack.Pagkalabas ay hinayaan kong maging mabagal ang paglakad ko at tumawid sa kabilang way, hanggang sa makarating ako sa kabilang building. Sa ibang department ito, hindi ko rin kasi gustong dumaan sa kasunod na department.Ayoko pa ulit siyang makita. I am trying my best to avoid that man."Oh girls, you don't know how hard I've tried to seduce him! He's so hard to get, argh!""You know him and what kind of man he is, ewan ko naman ba kasi sa 'yo kung bakit baliw na baliw ka sa lalaking 'yon, he's scary! Para siyang pinaglihi sa yelo at sama ng loob.""Err! Isn't that the exciting part, huh?! Everyone is scared of him while I am always trying
Madaling araw na ng makauwi ako galing sa café. Agad akong bumagsak sa kama dahil sa pagod at antok, nakadagdag pa roon ang pag-uusap namin ni Selene.Ilang parte pa ba ng pamilya nila ang kakausap sa 'kin? Hindi ba nila maintindihan na ayoko? It won't change the fact that I don't want him.But you know that you'll need him.My subconscious mind said.Inis kong ginulo ang buhok ko at tinakluban ng unan ang mukha ko.They can't just manipulate my mind just because of it.If I must suffer, then bring it. I'll endure it without their help! Paninindigan ko 'to, I'd been in hell. Bakit pa ako matatakot at uurong na harapin muli ang impyerno?I woke up in the morning to bad weather. Sobrang lakas ng ulan at sunod-sunod ang pagkulog at pagkidlat. Halos dinig na dinig ang paghampas ng sanga sa glass window dahil sa lakas ng hangin.Agad akong bumaba at inayos ang sara ng mga bintana. Saka bumalik sa taas at naligo saka nagbihis at bumaba ulit para magkape.I browse on facebook for an update,
Kinabukasan ay gumanda na rin ang panahon, may klase na rin kaya nagmadali na akong nagasikaso, dadaan pa kasi ako ng cafe para magbukas at tulad ng dati ay ang inaasahan kong staff muna ang mamamahala noon habang wala ako. Hindi pwedeng si Katelyn dahil pareho kaming may pasok, sa tuwing walang pasok ko lamang siya pamamahalain doon at kapag wala rin ako at may inaasikaso.She cooked breakfast for me and for her. Mabilis akong kumain at nagmadali na rin umalis. As for now, she's earning my trust.Hinahayaan ko siya na maiwan sa bahay, alam ko namang mapagkakatiwalaan ko siya, but even lambs have teeth, hindi pa rin ako nakakasiguro sa kaniya.Pagkabukas ko sa cafe ay dumating na rin ang binilinan ko kaya agad na rin akong pumasok. Malapit na rin mag-start ang first-class ko ng dumating ako kaya nagmadali akong naglakad sa hallway.Pagpasok ko ay naroroon na ang instructor namin.Hindi ko na lang sila pinansin at dere-deretso nang naupo sa upuan ko, pagtingin ko ay naroroon na rin si
After class ay agad na rin akong umalis ng sinisigurong walang makakapansin sakin. I don't like how students look at me after what Sage said in the cafeteria.I am known as 'his girl' and I think it just started a fire that will burn me down. That demon is really good at making things hard for me.Umuwi muna ako sa bahay para magpalit ng damit. I wonder where Katelyn is?I haven't seen her after class. She also vanishes into the air and I don't know where she went. I didn't even feel her presence, kahit na nasa tabi ko lamang siya.She seems silent and quite suspicious. I mean, there is something in her mind bothering her. I am a bit curious about what it is. I bet she wants to hear out the story behind me and Sage? What now?I locked the door and rode my favourite Ducati as I drove off my cafe. I saw her serving one of the customers.She looked at me and waved at me as she said "hi" with a smile on her lips.Maybe I was just overthinking it. Nagkibit balikat an lamang ako at tinangua
"What was I told you Reign?""A-Auntie, s-sorry p-po." My hands are shaking, I am afraid that she might do something again."You stubborn, useless child of my husband! Anong magagawa ng sorry mo?! Huh?! I said, don't leave this room unless I told you! Ang tanga tanga mo talaga?! Ngayon? Paano mo maibabalik ang mga client ko ha?! Malas ka talagang bata ka! malas!" She started hurting me using her bare hands, agad siyang kumuha ng sinturon at pinaghahampas ako no'n.I curled my toes as I endure the pain while my hands are covering my face, protecting it from every strike she made, I let myself cried out loud and my step sister just stand there looking at me, laughing. Its her fault."Auntie, t-tama n-na p-po..""Anong tama na? Tangina kang bata ka! Hinahayaan na nga kita rito kahit wala na ang mga magulang mo peperwisyuhin mo pa ako! Come here!"She started dragging me. I felt a scorching pain in my body. I'm tired and hopeless. My body is aching, tired, and weak. I can take another blo
Dumeretso ako sa café, like what I always do. Routine ko na rin iyon simula nang magkaroon ako ng business na ito pagkatapos kong pumunta as cafe ay saka pa lang ako papasok sa school.I was walking in the hall way when students becomes on rush, walking towards the same direction. Hindi ko na iyon pinansin at dumeretso na sa toom and I discover that it's locked.Anong meron?"Wala tayong klase, hindi ka ba na-in form?" Agad akong napalingon kay Katelyn na ngayon ay katabi ko na."I didn't know.""Ngayon alam mo na, tara na lang sa cafeteria. Let's eat. 'Di ka pa kumakain." Nilingon ko naman siya."Hindi na kita naabutan, nang gumising ako ay nakaalis ka na. Medyo tanghali na rin kasi ako nagising kaya hindi na kita naipagluto ng breakfast." Hindi ko na lang siya pinansin at tahimik na lang akong na naglakad. Himala at tahimik sa cafeteria, it only means he's not here.Good, mabuti naman at magiging peaceful ang araw ko. Sana lang at huwag na muna siyang magpakita sa akin.Nasa kalagit
It's Saturday.Tanghali na akong nagising, marahil ay dahil sa nangyari sa akin kagabi, naligo lang ako at nagbihis saka nagpasya nang bumaba. Naabutan ko si Katelyn sa salas at seryosong nanunuod ng tv.Napalingon naman siya sa Akin nang tuluyan na akong nakababa."Morning, Reign.""What are you watching? You look so serious.""May panibago na naman kasing biktima, natagpuan malapit sa bar, and from the information I got about your step sis, she's her best friend."Napangisi ako sa nalaman. Mukhang malapit sa kaniya ang kamalasan ngayon. Inuubos ang mga natitirang kakampi niya."Katulad ng mga naunang biktima ang nakuhang mga sugat niya.""I don't know if I want to thank the one behind her death or not," I shrug as I said that and made my way to the kitchen, agad naman siyang sumunod sa akin at ipinaghain ako ng almusal."May idea ka ba kung sinong gumagawa nito?" I was about to speak ng may maalala akong isang tao.Why the heck am I thinking of him?Ano bang nangyari sa isang 'yun at
I woke up with the same feeling. Coldness embraced my skin and that familiar scent filled my nose.Nawala na ang panghihinang naramdaman ko dahil sa ginawa ko kanina. Nilibot ko ang paningin ko habang nanatiling nakahiga and when I turned my head on my left, I saw Sage sleeping.Nakadapa siya at nakabaling ang ulo paharap sakin kaya malaya kong napagmasdan ang mukha niya, nahaharangan ng magulo niyang buhok ang mata niya that made him hot as hell. He has this black hair with a gray highlights na bumagay sa kaniya.It's no wonder why girls are attracted to him; he's a man that girls would kill for. Despite the fact that he has a bad reputation.Mukha pa rin naman siyang anghel, lalo na kapag tulog.Bahagya akong naupo at sumandal sa headboard, ngayon ko lang napansin na wala pa rin siyang tshirt na suot, natatakluban ng kumot ang ibabang bahagi ng katawan niya revealing his bare back.Napansin ko ang malaking tattoo sa bandang ibaba ng likod niya, sa may baywang.It's a phoenix inside a