ANDREA
LUMIPAS ang mga araw, patuloy pa rin sa pagturo sa akin si Teresa kung paano magmaneho kapag nagkakaroon ito ng time. Pinakiusapan ko siyang huwag munang ipaalam kay Manang Fely at Candice na tinuturuan niya akong magmaneho. Pumayag naman ito at hindi na nagtanong kung ano ang aking dahilan.
Minsan din ay sumasama ito sa akin sa pagjo-jogging sa dalampasigan tuwing umaga. Naging mas malapit pa kami sa isa’t isa at mas marami pa akong nalaman sa kanya.
Isa na roon iyong dahilan kung bakit hindi ito ang Mafia Boss.
Nasa laot kami at namamangka lang ng hapon na ‘yon. Nakita ko kasing malungkot si Teresa na nakaupo sa hardin habang nakatingin sa kawalan. Kaya nag-offer ako na mamangka kami sa dagat since the water was so still at that time plus the weather
ANDREAKINAGABIHAN… Tapos na kaming maghapunan at nasa kwarto na ako. I was preparing for the things that I will bring tomorrow to Manila.I am kind of excited at the same time ay kinakabahan ako kung anong naghihintay sa akin bukas sa Maynila. I was debating with myself as well kung sasabihin ko na ba kay Teresa na may kaunting naalala na ako tungkol sa aking nakaraan. I wanted to tell her everything but I am not sure why I am hesitating.Ipinagpatuloy ko ang pag-iimpake habang nakikipag-debate pa rin sa aking isipan kung dapat na nga ba akong magpaka-honest kay Teresa. Habang nag-aaway ako at ang alter ego ko ay may narinig akong katok sa labas ng aking pinto. Saglit kong itinigil ang aking ginagawa.Ngunit bago ko binuksan ang pinto ay huminga muna ako nang mal
ANDREAAS PLANNED, maaga kaming umalis ni Teresa para pumunta sa Maynila. Hindi namin ginising sila Manang Fely at Candice pero nagulat na lang ako nang maaga rin silang nagising at tumulong na maghanda para sa aming pag-alis.Sangkatutak na mga fresh fruits at gulay ang pinabaon ni Manang Fely sa amin.Pagkatapos naming maiayos ang mga dadalhin namin sa likod ng sasakyan ay nagpaalam na kami sa mag-lola. Inirapan lang ako ni Candice noong nagpaalam ako sa kanya. Mukhang kulang pa ang tulog ng bata.Nasa daan na kami at as usual si Teresa ang nagmamaneho. Tahimik naming binabaybay ang daan nang magsalita ito.“Kung gusto mo ay matulog ka muna diyan. Gigisingin na lang kita kapag nakarating na tayo sa Maynila,” ani
ANDREA PAGKATAPOS naming kumain ay inihatid ako ni Meng sa magiging silid ko. May kausap kasi sa phone si Teresa kaya si Meng na lang ang inutusan niyang samahan ako sa magiging kwarto ko. “Maraming salamat, Meng,” sabi ko nang mahatid niya ako sa aking silid. “Walang anuman, Ma’am Andrea. Kapag may mga kailangan po kayo, sabihan niyo lang po ako. Nasa kusina or sala lang po ako lagi…” anito. “Andrea na lang, Meng. Tawagin mo na lang akong Andrea…” payak ang ngiting wika ko. Matipid na ngumiti ito. “Okay, Andrea. Sige bababa na ako.” “Okay. Thank you…” Inilapat ko na ang pinto nang makaalis si Meng. Pinagmasdan ko ang silid at g
ANDREA“PAU, I am glad you are alive. Oh, thank God!” umiiyak na sabi ng babaeng doctor habang mahigpit pa ring nakayakap sa akin.Nagtatakang napatingin naman ako kay Teresa na nakamasid lang sa amin at hindi rin umiimik. Nagtatanong ang aking mga mata kung sino ang babaeng doctor na nakayakap sa akin pero wala akong nakuhang sagot mula kay Teresa.Kumalas sa pagkakayakap ang babaeng doctor at nakangiting humarap sa akin habang nagpapahid ito ng mga luha.“Alam kong confuse na confuse ka ngayon kung sino ako. Napag-alaman ko galing kay Teresa na may partial amnesia ka nga kaya hindi ka kaagad nakauwi sa amin…” Nagtataka pa rin ako sa mga sinasabi niya pero hinayaan ko na lang itong magsalita.&
PAULA“TERE… Gusto ko lang malaman kung kailan mo pa nalaman na ako pala si Paula Wilson?” tanong ko sa doktorang kaharap ko ngayon.She sighed at umupo sa bakanteng upuan na nasa gilid ng aking kama. I was just looking at her, waiting for her response. “It was a week before I went back to the beach house. One day, Mara and I were working on a surgery together and I saw her na malungkot. Noong tinanong ko siya on what was wrong, sabi niya ay okay lang daw siya when she’s obviously not. Then it was our break time at hindi ko sinasadyang marinig ang pag-uusap nila ng misis niya sa doctor’s lounge. They were talking about your death anniversary at ‘yong isa pa niyang pamangkin na si Yaci…”Flashback starts…
TERESA“HEY, TERE, can we talk?” It was Mara. Nasa nurse station ako and I was checking one of the charts of my patient ng lumapit siya sa akin.“Sure. Tungkol saan?” Hinarap ko ito.“Can we talk somewhere?” muling tanong nito.“Sige,” payag ko.Ang ending, sa cafeteria kami nag-usap. We ordered coffee and sat at the corner. Wala rin naman masyadong tao noong oras na ‘yon kaya pwede kaming makapag-usap doon ng maayos.“What do you want to talk about?” I asked and sip from my cup.“First, I want to thank you for doing this. Malaking utang na loob ko sa’yo dahi
PAULANANG papunta pa lang kami sa bahay nila Yaci ay unti-unting nanumbalik ang ibang mga alaala ko sa aming nakaraan.Hindi ko namalayang tumutulo na ang aking luha habang naalala ko ang aming karanasan ng aking best friend. Naalala ko noong time na pinag-aagawan pa namin siya ni Hale. Noong pinili niya si Hale kaysa sa akin tapos iniwan lang pala siya nito. Noong sinubukan ko ulit siyang ligawan pero ang ending ay pareho naming na-realize na hindi talaga kami bagay maging couple kundi maging best friends na lang.Like me, Yaci was missing after the ambush. Her body was not found as well. Kaya kahit na na-declare na kaming patay, hindi pa rin ako nawawalan ng pag-asa na makikita pa namin si Yaci. Hindi ako naniniwalang patay na siya. It’s just that my heart is heavy right now kasi nga ay hindi pa siya natata
PAULA“THANKS for coming today, Tere…” sabi ko sa babaeng katabi ko ngayon sa veranda. Katatapos lang ng dinner kaya nagpasya akong ayain ito sa veranda. We were drinking red wine while looking at my family and friends na naglalaro sa sala ng Pictionary. May glass door kasing naka-connect doon kaya kitang-kita namin sila but we were in enough distance to talk privately.“Ilang beses ka ng nagpasalamat sa akin ngayong araw, ah,” nakangiting wika nito.“It’s because I am really grateful to you and Bea as well...” I said.Umungol lang si Teresa at uminom sa kanyang kopita. “Ginawa ko lang ang tama…” she said nang matapos siyang uminom sa kanyang wine glass.