LOGINOh gosh, knowing Jems baka hindi agad siya pumayag, Lalo na sa mga nangyari nitong nakaraang linggo, Kailangan ko ng magsalita, akmang ibubuka ko na ang labi ko ng.. Jems smiled.Hindi ‘yung sarcastic o teasing smile, kundi ‘yung genuine and happy smile. “Of course, I knew this was coming. Hindi naman namin ipagdadamot sa’yo ang kaibigan namin. We just wanted to make sure that you were both really ready. So, pwede mo nang iuwi si Katalina sa bahay mo. Alagaan at mahalin mo sila—siya at ang mga baby. ‘Yun lang naman ang gusto namin, Zach. We just want our friend to be happy…she truly deserves it” Napatigil ako, at halos hindi ko mapigilan ang pangingilid ng luha ko. Natahimik si Zach ng ilang segundo, bago siya tumayo. Nagulat kami pare-pareho ng lumapit siya kay Jems, at hindi namin inaasahan ang sunod niyang ginawa, yumuko siya ng bahagya saka nagsalita.“Thank you, Jems. I promise—hindi ko siya sasaktan. Hindi ko hahayaang may mangyaring masama sa kanya, o sa kambal. I’ll t
Katalina’s point of view Continuation After a while, we decided to rest on the couch. He wrapped his arm around me again, gently rubbing my tummy. “You know,” sabi niya softly, “I keep wondering kung magiging kamukha ko ba ang isa sa twins o parehong ikaw ang kamukha.”“Pwedeng parehong ako,” sabi ko saka ngumisi sa kanya. Wala lang gusto ko lang siya inisin ng konti.“Wala kang awa sa’kin,” natatawa niyang sabi, “But okay, fine. Kung parehong ikaw, at least alam kong magaganda sila.”“Aw,” natawa ako, sabay kurot sa tagiliran niya. “Smooth sa pambobola ah. But your handsome Daddy, kung malakas ang dugo mo, pwedeng kamukha mo sila lahat.”He smirked, eyes glinting playfully. Oh, look at him. Haha “Tsk, I know that, Mommy. I’m handsome, maliit na bagay.” Haha, ibang klase din talaga. Buhat na buhat ang sarili. “Ang hangin ah?” sabay tawa ko, tapos humilig sa kanyang balikat. He kissed the top of my head. “Pero seryoso, Mommy… can you imagine? Two tiny versions of you run
Katalina’s Point of View The first thing I felt when I woke up was warmth. Yung klase ng init na hindi lang galing sa kumot, kundi galing sa katawan ni Zach na mahigpit na nakayakap sa akin. His arm was draped over my waist, palm resting protectively over my tummy as if even in his sleep, he wanted to make sure we were safe. Napangiti ako. I turned my head slightly to look at him. He’s still sleeping, I can honestly say, he looks incredibly handsome even in his sleep. His hair is a bit messy because of the pillow, his breathing is soft, and there’s a faint smile on his lips.He looked so peaceful. So content.Ang sarap titigan. Para bang lahat ng pinagdaanan namin nitong mga nakaraang linggo lahat ng luha, tampuhan, away at gulo biglang nag-fade. What remained was this quiet, beautiful morning where I finally felt safe again. Dahan-dahan kong inangat ang kamay ko at hinaplos ang pisngi niya. Mahal na mahal ko ang lalaking ‘to. Kahit marami ng nangyari hindi ko mapagkakaila na sobr
Katalina's point of view Later that night, habang nakahiga kami sa kama, nakasandal ako sa dibdib niya. Tahimik lang kami, listening to each other’s heartbeat. “You know…” pagbasag niya sa katahimikan, habang marahang hinahaplos ang buhok ko, “I’ve always dreamed of having a family with you. Iyong masayang pamilya simple lang pero buo. Wala na akong ibang babae na iniisip na makasama at bumuo ng pamilya. Ikaw lang talaga.”“Why me?” mahina kong tanong. I'm curious sa magiging sagot niya. He smiled, naramdaman ko, then pressed a gentle kiss on my forehead. “Because from the moment I saw you…and felt our bodies as one…I knew you were the woman I wanted to grow old with. Hindi ko na inisip na magkaroon ng pamilya sa iba. And if ever hindi tayo nagkaayos, I’d still do everything to win you back…kahit gaano pa katagal, basta bumalik ka lang sa’kin.” Huminga siya nang malalim bago nagpatuloy, “And why you? Because you’re the woman I love so deeply. the one who made me feel what tr
Katalina's point of view (Continuation) Tumingin siya sa akin, then sa box. Ilang minuto niya muna ‘yong tinignan bago dahan-dahan niyang binuksan ang box. Una niyang nakita ang pregnancy test. Napatigil siya, napatingin sa akin.“Baby… what’s this?” Ngumiti ako pero hindi ako sumagot at hinayaan lang siya. Sunod niyang nilabas ang ultrasound photo, at doon tuluyang natigilan. I watched his face carefully. Una, parang hindi pa niya ma-process. Then his brows furrowed slightly, followed by that slow, dawning realization. His eyes widened, disbelief flashing across his face.“Is this…” he began, his voice almost a whisper. “…is this real?…is this what I think it is?”Tumango ako, tears falling from my eyes. “Yes, Zach. I’m pregnant.” Tahimik.Para bang tumigil ang oras sa pagitan namin. Ang bilis bilis ng tibok ng puso ko.Tinitigan lang niya ako, as if trying to process everything. Then slowly, his eyes filled with tears.“Pregnant? You’re pregnant?” paulit-ulit niyang sabi
Katalina’s point of view Pagkarating namin sa parking lot ng condo, huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili. “Here we are,” sabi ni Zach habang pinapatay ang makina ng sasakyan. Sabay kaming lumabas ng sasakyan, Nang makalapit siya sa akin, ngumiti siya at inabot ang kamay ko. “Let’s go, Baby?”Tumango ako, saka hinawakan ang kamay niya. “Hey, you okay? Ang lamig ng kamay mo.” kunot noo niyang tanong. “Yeah, I’m okay.” saka pilit ngumiti.Tumango naman siya kahit halata sa kanya na hindi siya kumbinsido. Gosh, Sa elevator, tahimik lang kami. Habang palapit ng palapit kami sa unit mas dumodoble ‘yung kabang nararamdaman ko. Habang paakyat, tinitigan ko ang repleksyon namin sa salamin ng elevator. Kalmado lang ang mukha ni Zach, Habang ako kinakabahan. Gosh, bakit ba kasi ako kinakabahan ng ganito? Sasabihin ko lang naman na buntis ako 'di ba? Natural lang naman 'yun---O, Yeah, That’s right, Bakit hindi ko pa nga aminin sa sarili ko? I’m nervous kung anong magigi







