مكتبة
بحث
بيت / Romance / The Night I Met My CEO (Tagalog) / Chapter 142

مشاركة

Chapter 142

مؤلف: Seera Mei
last update آخر تحديث: 2025-11-12 23:46:44

Zach’s point of view

Habang abala siya sa pagtingin sa paligid, pasimple akong lumingon para hanapin sila. Sa may di-kalayuan, sa pagitan ng mga puno nakita kong kumaway sina Fia at Jems, nakangiti at nagta-thumbs up. Parang sinasabing "Go, Zach, this is it."

Tumango naman ako saka dahan dahan lumayo, humakbang ng paunti-unti habang nakatalikod siya. Saka dumiretso sa gawi nila Jems..

Busy pa rin si Katalina sa pagtingin sa mga petals, fairy lights at lanterns,

Agad naman akong sinalubong ng isang staff para i-abot ang bouquet of flowers at ang maliit na box kung saan nakalagay ang singsing. Binigay ko kasi kela Fia ang engagement ring para sila na ang magtago, baka kasi makita ni Katalina sa akin at masira ang plano namin.

Sa unahan malapit kela Jems ako lalabas kung saan may ginawa sila na parang arko na pinalibutan ng fairy lights, bulaklak at curtains saka ako unti-unting lalapit kay Katalina.

Nakatingin pa rin ako kay Katalina…nakatalikod, nangingislap sa ilalim
استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق
الفصل مغلق
تعليقات (1)
goodnovel comment avatar
Yette Marcos
Love is in the air🩵🩷🩵congratulations Zach & kat🩷🩷kasalan na ang susunod..thank u midd A🩵🩷🩵🩷
عرض جميع التعليقات
الفصل السابق الفصل التالي

أحدث فصل

  • The Night I Met My CEO (Tagalog)   BOOK 2: Chapter 20

    CALEB’s point of view Continuation.. She didn’t look at me. She remained silent… as if she hadn’t heard me, or more accurately, As if I weren’t even here. Bumuntong-hininga ako saka dahan-dahang naupo sa dulo ng bench, may malaking pagitan sa amin. Hindi muna ako nagsalita. Pinili kong makiramdam muna, gaya ng ginagawa ko noon kapag may hindi kami pagkakaintindihan.. kapag alam kong kailangan ko munang hintayin siyang kumalma. The breeze gently brushed against our skin, carrying the scent of flowers all around. The garden was quiet, as if it were deliberately making space for words that had long been held back. Yet despite all the calm, the nervousness in my chest was overwhelming. Damn… how do I even start? This is the first time I’ve struggled like this.. sa kanya pa. Sa sarili kong kambal. At sa totoo lang, sobrang kinakabahan ako. Nah… never mind. Wala nang atrasan.“Rosie,” muli kong tawag, mas mababa ang boses, mas mahinahon. “Can we talk? Please…?” Nanatili siyang

  • The Night I Met My CEO (Tagalog)   BOOK 2: Chapter 19

    Caleb’s point of view Hindi kami sabay umuwi ni Rosie. Halata namang masama pa rin talaga ang loob niya sa akin. Hindi niya ako hinintay. Hindi rin siya nag-message. Walang kahit anong paalam at mas masakit, nakaya niya, natiis niya ako. Dati, kahit gaano kami ka-busy, updated kami sa isa’t isa. Isang text lang. Isang tawag. Ok na ok na. Like…“Kuya, mauna na ako.” “Rosie, late ako, makakauwi..”Ngayon?Tahimik. At sa katahimikang ‘yon, doon ko mas naramdaman ang mali ko.Now what, Caleb?Paano mo kakausapin ang kambal mo ngayon? Napabuntong-hininga ako habang nagmamaneho pauwi. Mabigat ang trapiko pero mas mabigat ang laman ng puso at isip ko. Hindi talaga mawala sa isip ko ang itsura niya kanina.What I saw wasn’t just anger..It was pain.Pain is harder to fix than anger.At kung sakaling malaman nila Mommy na hindi kami okay? Na hindi ako sumunod sa usapan namin kagabi? Malalagot talaga ako. Sobrang malalagot na tipong pati ang parents ko magagalit sa akin. Lalo n

  • The Night I Met My CEO (Tagalog)   BOOK 2: Chapter 18

    Caleb's point of view The executive floor was quiet when I returned. Too quiet… as if the entire building had slowed its breathing just to listen to the chaos inside my head. Isinara ko ang pinto ng office nang malakas, rinig na rinig ang ingay nito sa buong floor dahil sa katahimikan pero wala akong pakialam. Dumiretso ako sa glass wall at tumitig sa siyudad, halos lahat sa ibaba ay abala, buhay na buhay. Samantalang ako tila nawalan ng buhay. Kinalma ko ang sarili, Damn it! Akala ko magiging ok na ang lahat kapag binigyan ko ng oras si Rosie. Pero hindi pa rin pala, iba ang naging tama ng pag aaway namin. At hindi ko matanggap na humantong kami sa ganito. Rosie’s face earlier wouldn’t leave my mind. The way she stepped back. The tone in her voice…something I had never heard from her before.“Please… let me breathe.”Napapikit ako.Doon ko naramdaman ang bigat, sakit at higit sa lahat. Takot.Takot na sa kagustuhan kong protektahan siya… ako pa ang unang taong nagtulak sa kan

  • The Night I Met My CEO (Tagalog)   BOOK 2: Chapter 17

    Caleb’s point of view Bumalik ako sa opisina, pero parang wala akong pakialam sa paligid ko. Tila ako lutang. Naka-kalat ang mga papel sa ibabaw ng desk ko…mga kontrata, reports, mga dapat tapusin. Bukas na computer na may mga emails. Pero wala.Hindi ko maituon ang mata at atensyon ko sa kahit ano. Kada minuto tumitingin ako sa phone ko. Kung may message ba si Rosie. Pero wala pa rin. Napabuntong-hininga ako, mabigat, parang may nakabara sa dibdib ko.Ang nasa isip ko lang…Si Rosie.Kung nasaan siya ngayon.Kung okay ba siya.Kung galit pa rin ba siya sa akin?At higit sa lahat… kung paano ko maaayos ang gulong ako rin ang gumawa.Damn it. Tanga mo kasi Caleb!Hindi ako makakapag focus nito sa trabaho.Sumandal ako sa upuan, hinimas ang sintido ko, pilit inaayos ang paghinga. What is she doing right now?Nasa Marketing department na ba siya? Umuwi na ba siya?Napabuntong-hininga ako ulit, “Fuck it,” pabulong kong mura, habang ramdam ko ang mabilis na tibok ng puso ko

  • The Night I Met My CEO (Tagalog)   BOOK 2: Chapter 16

    What is he doing out at this hour? At nang magtama ang mga mata namin.. Ay putik.Yung expression niya?Worry.Frustration.At isang bagay na mas masakit: Disappointment.Parang ako pa talaga ang nagkulang.Parang ako pa ang mali sa lahat ng nangyari.Parang ako pa ang nagkasala. Nanuyo ang lalamunan ko. Pinilit kong pinakalma ang sarili. Dang! Kanina ok na ako ‘e.“Rosie.” sambit niya ng makalapit na sa akin. Nope. Hindi muna ngayon.I shook my head and stepped back. “Kuya, please. Not right now.” He froze. Kita ko agad ang pagbabago ng mukha niya…parang nasaktan siya sa sinabi ko. “Rosie…” His voice softened for a second. “Let’s talk. Please.”“I said not right now,” ulit ko, this time mas firm. “Hindi ko pa kaya makipag usap, Hindi ko pa kaya, kuya. Baka kung saan lang ulit mapunta ang usapan natin.” “Let’s settle this now,”“No,” I breathed out. “Kuya, isang oras pa lang mahigit ang nakakalipas, hindi ko pa kaya makipag usap sa’yo ngayon, Please… give me a moment. Give

  • The Night I Met My CEO (Tagalog)   BOOK 2: Chapter 15

    CATALEYA’S POINT OF VIEW When the elevator reached the ground floor, lumabas ako at dumiretso sa café sa gilid ng building. Ito ‘yung tahimik na lugar na pwede akong kumalma at makapag isip. I pushed the glass door, the soft bell ringing above me. A faint smell of roasted coffee spilled out warm, comforting, calm. I took a deep breath. Napansin kong medyo nanginginig pa ang mga daliri ko. Hays. Kalma Cataleya.“Good morning po, Ma’am Cataleya,” bati ng barista. Yeah, kilala na ako ng mga staff dito sa Cafe. I forced a small smile. “Good morning. One iced latte… please.”He nodded and went to prepare the drink. Cold drink. Kailangan ko ng malamig para kumalma. Umupo ako sa pinaka-sulok ‘yung may tinted wall pero kita mo pa rin ang labas. I slumped into the chair and rested my forehead on my arms for a moment.Everything felt… overwhelming.The argument kept replaying in my head.Kuya’s voice.His tone.The way he looked at me like I betrayed him. The way he raised his

فصول أخرى

قد تعجبك أيضًا

استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status