Home / Romance / The Nurse Who Ruined My Life...And My Heart / Chapter 124 “Green-Eyed Empire” POV: Adrian

Share

Chapter 124 “Green-Eyed Empire” POV: Adrian

last update Last Updated: 2025-12-04 23:40:41

Grabe ang hangin sa terrace ng Zubiri Global Airlines penthouse habang tinitingnan ko ang Manila skyline.

Ngayon, parang lahat ng liwanag sa lungsod ay pumupunta sa akin—pero walang init, walang comfort.

Stefanie. Lagi siyang nasa ulo ko. Sa isip ko, sa bawat desisyon ko, sa bawat galaw ko.

Hindi ko puwedeng ipaliwanag sa sarili ko kung bakit, pero parang may nagsabing, “Keep her close. Protect her. Possess her.”

Ngunit hindi lang basta proteksyon ang pinaparamdam niya sa akin—may halong kakulangan, halong poot, halong pagka-obsessed.

Ang araw ay nagsimula sa opisina.

Nakikita ko siya sa boardroom, nakaupo sa may pinakasentro ng mesa, hawak ang tablet, nagsusuri ng data.

Parang karapat-dapat siyang maging emperor ng mundo ko.

Pero may mga tao sa paligid niya—executives na masyadong matagal na sa kumpanya, medyo masyadong magaan sa kanya—masyadong familiar sa kanya.

Hindi ko mapigilan ang magngitngit.

Hindi puwedeng may ibang lalapit sa kanya.

Tumayo ako at lumapit sa kanya. "Stefanie,
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • The Nurse Who Ruined My Life...And My Heart   Chapter 130 The Power Shift (POV: Stefanie )

    Maaga pa lang, ramdam ko na ang kakaibang tensyon sa opisina. Habang iniikot ko ang kape sa tasa, naririnig ko ang mga bulungan sa mga koridor. Ang bawat hakbang ko ay parang may kasamang spotlight—hindi literal, pero ramdam ko sa mga mata ng mga board members at empleyado na sinusukat nila ang bawat galaw ko. Hindi ako naniniwalang hindi nila napapansin; alam ko na bawat detalye...mula sa postura ko hanggang sa paraan ng paghinga ko....ay pinapansin.“Good morning, Mrs. Zubiri,” bati ng isang board member na dati’y medyo malamig sa akin. Napangiti ako ng mahinahon, isang ngiti na hindi lang polite kundi puno ng confidence. Ramdam ko agad ang pagka-aatin sa kanya. Ang maliit na hakbang na iyon sa kanila ay tila simpleng gesture, pero sa akin, malaking pagbabago na. Hindi lang basta acknowledgement...it was recognition na hindi na ako ang babae sa tabi ng CEO. Ako na mismo ang CEO sa sariling mundo ng aking kakayahan.Habang lumalakad ako papunta sa aking opisina, bawat hakbang ay may

  • The Nurse Who Ruined My Life...And My Heart   Chapter 129 Love in Rehearsal (POV: Adrian)

    Ang corporate photoshoot ay nagsimula sa pinakamahal na suite ng Zubiri Group headquarters. Ang lahat ng ilaw, camera, at stylist ay tila nagtatakda ng bawat galaw namin—ngunit sa loob, ramdam ko ang tensyon na hindi matakpan ng kahit anong professional smile.Stefanie stood across from me, sa kabilang side ng frame, ang postura niya ay elegante, bawat galaw ay graceful, ngunit ramdam ko ang kaunting panginginig sa kanyang kamay na hindi niya sinasadyang ipakita. Alam kong may iniisip siya, pero hindi ko tatanungin. Sa halip, minabuti kong obserbahan, bawat detalyeng nagpapakita kung paano siya nag-aadjust sa mundo na minana lang niya dahil sa pangalan niya at sa pamilya, at kung paano siya unti-unting naging tao sa kabila ng lahat ng expectation.“Adrian, shoulders relaxed, smiles natural,” utos ng photographer, habang may isang assistant na nag-aayos ng lighting.Tumango ako, pilit pinipigil ang reflex na hawakan siya, na maramdaman ang init ng kanyang katawan sa pamamagitan ng mali

  • The Nurse Who Ruined My Life...And My Heart   Chapter 128 Fragile Hearts, Stubborn Minds (POV: Stefanie)

    Maaga pa lamang at tahimik pa ang mayamang villa, ngunit ramdam ko ang kakaibang tensyon sa bawat sulok ng bahay. Hindi iyon galit, hindi rin takot — isang halo ng pangamba at pagkasabik ang bumabalot sa akin habang naglalakad ako sa hallway patungo sa home office. Ang tiyan ko, maliit pa man, ay nagbabalita ng bagong yugto sa aming buhay — bagong responsibilidad, bagong pag-asa, at bagong damdamin na pilit naming tinatago mula sa isa’t isa.Si Adrian ay nakaupo na sa malaki niyang leather chair, nakaharap sa mga dokumento para sa board meeting mamaya, ngunit ramdam ko ang tensyon niya bago pa man siya nagsalita. Alam kong iniisip niya rin ang araw na ito — ang unang prenatal class na pagsasamahin niya at ako, hindi dahil sa gusto niya, kundi dahil kailangan niya.“Ready ka na ba?” tanong ko, dahan-dahang nanginginig ang boses, kahit simpleng pag-uusap lang iyon.Ngumiti siya, pero iyon ang uri ng ngiti na hindi ko agad mapagkakatiwalaan — bahagyang nakataas ang isang kilay, nakatayo

  • The Nurse Who Ruined My Life...And My Heart   Chapter 127. The Hospital Walls (POV: Stefanie)

    Ang ambulance lights ay nagsi-flash sa aking paningin habang sinasakay namin ang isang pribadong sasakyan pabalik sa bahay. Sa loob, tahimik ako, pero ramdam ko ang tension na nagmumula kay Adrian. Hindi siya nagsasalita, pero mga kamay na mahigpit niyang hawak sa steering wheel ay nagsasabi ng kung ano ang hindi niya kayang ipaliwanag.“Adrian… okay ka lang?” tanong ko, mahina.Hindi siya sumagot. Tumigil siya sa paghinga nang husto, halatang nakatuon sa kalsada, pero ramdam ko ang bigat sa balikat niya, sa bawat tension ng katawan niya.Pagpasok namin sa bahay, ang amoy ng antiseptic at hospital na ambience sa foyer ay agad nagdala sa akin pabalik sa reality — si Doña Beatriz, ang babae na parehong naging ama’t ina namin sa business, ay mahina. Ngunit sa kanyang mga mata, may ngiti pa rin.“Stefanie… Adrian,” mahina niyang boses, “thank you for coming so quickly.”Tinulungan namin siyang umupo sa couch sa living room. Ang kanyang mga kamay ay malamig, at ang bawat paghinga niya ay t

  • The Nurse Who Ruined My Life...And My Heart   Chapter 126 Chasing Her – (POV: Adrian)

    Habang nakatayo ako sa tabi ng telepono, ramdam ko ang malamig ng glass window sa likod ko, pero parang hindi iyon nakakaapekto sa init ng katawan ko. Ang init ay nagmumula sa kanya—kay Stefanie. Kahit nakaupo siya, nakatingin sa city lights, ramdam ko ang presensya niya sa buong suite, bawat maliit na galaw niya ay parang may sariling tunog sa pandinig ko.Natapos ko ang tawag, pinindot ang end call, at huminga nang malalim. Ramdam ko ang tensyon sa pagitan namin, parang isang kable na puno ng kuryente. Hindi ko matanggal sa isip ko ang kanyang mga mata—puno ng damdamin, puno ng pag-iwas, pero hindi mapigil ang epekto niya sa akin.“Stefanie…” bulong ko, at marahil ngayon lang niya naramdaman na may malapit na ulit sa kanya. “I… I have to go to Manila. She… Doña Beatriz…” Hindi ko natapos, dahil alam kong naramdaman niya na may iniisip ako.Tumayo siya, dahan-dahang lumapit sa akin. Ang bawat hakbang niya ay parang may sariling rhythm, ang bawat hinga ay may halong kirot at curiosity

  • The Nurse Who Ruined My Life...And My Heart   Chapter 125 One Room, Two Hearts (POV: Adrian)

    Pagpasok namin sa suite, ramdam ko agad ang init ng gabi. Hindi lang dahil sa aircon na bahagyang masyadong mataas ang setting, kundi dahil sa presensya ni Stefanie. Parang bawat kilay, bawat maliit na galaw niya ay may sariling gravity, kumikilos sa space na parang nagbabago ang mga linya ng hangin sa paligid niya. Maliit ang suite, pero ang tension sa pagitan namin ay napakalakas—electric, sharp, unavoidable.“Adrian, ang gulo ng setup na ‘to,” sabi niya, halatang hindi masaya, habang ini-adjust ang kanyang evening gown sa sofa. Ang kanyang boses ay parang may tinatabing kirot, o baka galit, pero kahit anong pilit niyang itago, ramdam ko iyon sa paraan ng paghawak niya sa damit niya, sa bahagyang pag-iling ng ulo.Ngumisi ako, devilish, pero may halong seriousness. “Gulo? Oo, gulo… pero sa tamang gulo, Stefanie. Ang tamang gulo… may sparks.”Tumango siya, pero hindi nakatingin sa akin. Parang nag-iingat sa bawat paghinga, parang may iniwasang sabihin sa akin sa bawat halik ng hangin

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status