Chapter 7

“I s-should go. T-Thank you,” nauutal kong pasasalamat sa kanya habang naka-iwas ang mga mata ko.

Akmang lalabas na sana ako pagkatapos kong itulak ang pinto, pero bigla na lang siyang lumapit at dumikit sa akin kaya napasinghap ako. Muli niyang isinara ang pinto.

“Sila ba ang humahabol sa’yo?” tanong niya sabay turo sa labas. Pagkasilip ko sa bintana, muli akong nilukob ng takot. Nasa unahan na ang dalawang pumatay kay Doctor Alcalan.

Napakapit na lang ako sa matipunong braso ni Vaughn.

“Ayaw ko pang mamatay,” paulit-ulit kong sambit habang nakapikit ng mariin, mahigpit na nakayakap sa braso niya. Alam kong ramdam niya ang panginginig ng buong katawan ko.

Hindi ako puwedeng mamatay. Paano na ang mga kapatid ko? Ayaw ko silang iwan kahit pa ayaw nila sa akin.

Vaughn started patting my head kaya unti-unti kong iminulat ang mga mata ko.

“They're gone,” bulong niya sa akin sa malamig na baritonong tinig.

Hindi ko alam kung bakit, pero mas lalo lamang nagsitayuan ang balahibo ko sa katawan nang tumama ang mainit niyang hininga sa balat ko.

Naisipan kong lumayo, inilayo ang sarili mula sa kanya. Isang malamig na ngisi ang gumuhit sa mga labi niya. Balak niya akong hawakan pero mas lalo akong napaatras.

“Ba’t parang ayaw mo na yatang magpahawak sa akin, Mira? Dati-rati, pinapayagan mo naman akong haplusin ka,” aniya.

“Dati ’yon. Dahil mag-jowa pa tayo noon,” pakli ko.

Napaayos siya ng upo, at sunod ay inayos ang buhok niya, sinuklay gamit ang mga daliri.

“Oo nga pala. Ikaw pala ’yong dati kong bride na hindi sumipot sa kasal ko,” medyo may tawang saad niya bago inilabas ang isang pakete ng sigarilyo.

“You want?”

“No. I don't smoke anymore,” tanggi ko.

I quit smoking a year ago and haven’t gone back since. Wala naman kasing naidudulot na mabuti sa katawan ang sigarilyo kaya nag-stop na ako.

“How nice. Nagbago ka na nga. Everything changed when you abandoned me at our wedding. Tingnan mo nga naman, mukhang call girl na ang trabaho mo pagkatapos bumagsak ang kompanya ninyo,” tuloy pa niya. Tumalim ang tingin ko sa kanya.

“I am not a call girl,” depensa ko sa isang malamig na tinig.

“Oh? Really?” tanong niya bago nagsindi ng sigarilyo, humithit at bumuga ng usok.

“Huwag mo akong lokohin, Mira. Gamay ko na ang siyudad na ’to. Alam ko kung anong oras lumalabas ang mga bayarang babae. Alam ko kung anong street madalas gumala ang mga babaeng mababa ang lipad… katulad ng ate mo,” litanya niya na mas lalo kong ikinainis.

“I need to go, Crossban. Thank you sa pang-iinsulto mo sa akin at sa kapatid ko. Pasensya na kung naapakan ko ang ego mo noong hindi kita sinipot, kaya mas pinili mong pabagsakin ang kompanya namin at pahirapan ang pamilya ko. Pasensya na talaga,” malumanay kong saad.

Kailangan kong huminahon kahit kumukulo na ang dugo ko sa kanya. Ang dami ko nang kaaway, kaya kailangan kong kumalma at magpakumbaba.

Muli ko nang itutulak sana ang pinto, pero nagulat ako sa sunod niyang ginawa. He grabbed and pulled my hair. Bigla na lang akong napasinghap at napadaing sa gulat.

Damn it! What's wrong with him?!

“I am not done talking to you, woman,” aniya, nanlilisik ang mga mata. Hindi rin ako nagpatalo sa kanya. Isang matalim na titig rin ang ipinukol ko.

“Bitawan mo ako kung ayaw mong makatanggap ng sampal mula sa’kin,” mariin na saad ko.

“Gawin mo,” hamon niya, kaya mabilis kong pinalipad ang kamay ko ngunit mas mabilis siya, nasangga niya iyon nang walang kahirap-hirap.

Nagpupumiglas ako sa mahigpit niyang hawak. Sa higpit ng pagkakakapit niya, siguradong magkakapasa ang pulsuhan ko. Ilang segundo ang lumipas bago niya naisipang bitawan ang pulsuhan ko nang mapansin niyang napapaaray na ako. Ngunit nanatili pa rin ang pagkakahawak niya sa buhok ko.

Nagulat ako noong walang pagdadalawang-isip niyang hinawakan ang panga ko gamit ang malapad niyang palad, at iginiya ang ulo ko para mas lalo kaming magkatinginan sa mata.

Mula sa mga mata ko, bumaba ang tingin niya at huminto sa mga labi ko.

“I'm almost cúmmíng but you interrupted it, whóre,” he seriously said in a dark honey voice bago siya muling tumitig sa mga mata ko.

Napataas ang kilay ko sa tawag niya sa akin.

“I am not a whóre,” inis na depensa ko habang pilit tinatanggal ang palad niyang nakakapit sa panga ko.

Ang kapal ng mukha niyang tawagin akong whóre.

“That bag you got...” aniya, halos pabulong lamang.

“That money inside, I know it wasn't yours. Where did you get that? Huh?” usisa niya.

“Wala ka nang pakialam kung saan galing ang perang ito,” asik ko sa kanya.

Napadaing ako nang mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakakapit ng kanyang mga daliri sa buhok ko, and then he abruptly pushed my head to his huge thigh. Muli akong napasinghap at napatingala sa kaniya. He was damn looking down at me with his dangerous, piercing eyes.

“Suck my díck, bítch...” utos niya. Bahagyang napanganga ang bibig ko.

“I know you intentionally got inside my car just to suck a man's díck,” dagdag pa niya bago inalis ang takip sa kàselanan niya.

What the...

Mas lalo niya akong isinubsob. Napatitig na lamang ako sa pàgkalalaki niya. Ang lapit-lapit na nito sa mukha ko.

“Go on, bítch. Lick it and suck it until I came,” dagdag pa niya.

Pilit kong inilalayo ang mukha ko sa pagitan ng kanyang mga hita.

“I don't want to suck it, jérk!” pilit kong iniiwas ang mukha ko.

“If you don't want to suck it, I wanna let the police know that you stole that bag full of money from someone else,” pananakot niya sa akin.

“Hindi mo ako matatakot, Crossban,” ani ko, sabay hugot ng hairpin sa buhok at malakas itong itinusok sa hita niya.

“Fúck!” mura niya sa akin sabay malakas akong itinulak palayo.

Nahulog ako mula sa upuan, ngunit ginamit ko ang pagkakataong iyon upang takasan siya. Mabilis kong nabuksan ang pinto at nagkukumahog akong lumabas ng van, sabay takbo kahit hirap na hirap na akong tumayo dahil sa panginginig ng mga tuhod ko.