I stayed in my room the next day. Dumating rin ang supply at meron na akong sanitary pad. Ginamit ko rin ang ginawa ni Anton nang umalis siya. Ayaw kong magkalat kaya wala akong choice.I have all the things on my list. Kaya kahit manatili ako sa kwarto ko, ay may ginagawa na ako. Marami akong ipinadalang libro kaya natuon doon ang pansin ko. I have my craving food in my room. Dahil hindi na rin ako lumalabas, ay pinapadalhan ako ng kasambahay ng pagkain sa kwarto ko.“Ano po pala pangalan niyo?” tanong ko nang ibaba ng babae ang pagkain ko sa side table. Dalawang araw nang hindi ako lumalabas.Hindi na kami nagkita ni Anton and I don’t care! Bahala siya sa buhay niya.“Celia, hija,” sagot niya.“Sige po, Ate Celia.” Nginitian ko siya. “Salamat po sa paghahatid ng pagkain.”Ngumiti rin siya sa akin.“Yong boss niyo po, saan kumakain?” casual kong tanong. Ibinaba ko ang mata ko sa binabasa kong libro para hindi ako mukhang curious sa boss niya.“Sa baba po, Ma’am.”Bahagya akong tumawa
Hindi ako nakasagot agad dahil nagulat ako sa tono niya. Hindi ko alam kung bakit niya ako tinataasan ng boses.“Who gave you this?” ulit niya sa tanong. Hinarap na niya ako at madilim na ang mata.“No one gave me that. Nakita ko lang sa drawer,” sabi ko, nakakunot na ang noo sa kanya. “It's there!” turo ko sa nakabukas na drawer.“Did you eat it?” he asked, getting darker and darker now.“What is wrong with you? It's just chocolate! Ano ngayon kung kumain ako?” iritado kong sinabi sa kanya.“You ate it?” he asked, dumbfounded.“No!” I said, pero mabilis rin binawi nang maalalang kumain na ako ro’n. “Well… kumain ako pero hindi ngayon! No’ng isang araw,” naguguluhan kong sagot.Sunod-sunod ang mura niya, hindi na niya napigilan. Kaya bigla akong kinabahan dahil sa kung bakit siya ganito.“No’ng pumunta ka sa kwarto ko?” iritado niyang tanong.“Uhh… Yes,” sagot ko. Ayaw ko sanang sabihin dahil naalala ko ang nangyari sa amin pero mas nakakatakot siya ngayon.“And you didn’t tell me?” h
“Ang bobo kasi. Tatalon-talon pa,” sinabi ko. Tapos na akong tumawa. I can now look at them again. Nagpatuloy sila sa pagre-wrestling. Wala nang tumitingin sa amin. Focus na sila sa mga ginagawa nila.“Bibig mo,” baling sa akin ni Anton.“Totoo naman. Kung ikaw ang natumba doon, tatawagin rin kitang bobo.”“It was just an accident. You don’t call an accident stupid. You don’t mock it,” pangangaral niya. He didn’t sound mad. He was just chill.“Edi fine!” sagot ko. “This is so stressful,” dahilan ko para makaalis nalang. Pero aalis na sana ako nang bigla niya akong kinulong sa balcony. He put his two hands on my sides. Umatras ako kaya tumama ang likod ko sa railings. He was a bit crouching at me.I glared at him.“Kung ikaw ang maaksidente, do you want me to insult you?” tanong niya.Nakakairita na pinapalala niya ang issue. Nagsabi lang ng bobo eh! Bobo naman talaga!“Of course not! Ano? Tatawanan mo lang ako kapag naaksidente ako? Like a real accident. Not the funny one like earlie
Matapos kong kumain ay dumiretso ako sa kwarto para gawin ang list ng supply na kailangan ko. Sa una ay sanitary brand lang at saka snacks na mga cravings ko ang plano kong ilista. Pero kalaunan, humaba ang listahan ko.Essentials:1. Sanitary pads (night and day use)2. Toothpaste and toothbrush3. Shampoo and conditioner (for frizzy hair)4. Body wash (preferably with lavender or milk scent)5. Lotion with SPF6. Feminine washSa una, iyan lang—hanggang sa umabot sa 50 ang listahan ko. Halo-halo na roon ang mga pagkain at ibang bagay. Like chocolates, noodles, chips, ice cream, scented candles, books, eyelash curler, mascara, mug, fluffy slippers, cap. You name it!Some are not even necessary!I spent hours listing the items na naghinayang akong burahin ang iba. Ang hirap-hirap mag-cross out kahit isa!Lahat naman 'to magagamit ko, kaya okay lang. I will pay for it! There’s no need to stress about it. Kaya hindi na ako nagtanggal kahit isa. Nang wala na akong maisip na idadagdag, pu
I had a dreamless night. Late na akong nakatulog kaya hindi ko inaasahan na maaga akong nagising. Nang ma-realize ko na sa kama ako ni Anton nakatulog, mabilis akong napabangon.Binalingan ko si Anton nang maupo ako. He was still sleeping peacefully. Nawala ang taranta ko nang makita kong tulog pa siya. He was wearing his T-shirt. Wala siyang kumot dahil nakabalot sa akin ang duvet.Inayos ko ang buhok kong magulo. Tiningnan ko ang oras at kita kong alas-siyete pa. My eyes then went to the balcony.Dahan-dahan akong umalis sa kama at saka lumapit sa sliding door. Marahan ko iyong binuksan at saka lumabas.Tumambad sa akin ang isang bahay na katapat ng bahay ni Anton. It was small kumpara sa dito. And the house is full of his men. Sa baba ay kita kong nagkakape ang iilang mga tauhan niya. Some were running on the field.May mga nakakita sa akin at naging alerto. Kung ito lang ang tatakasan kong balcony, imposible na ’yon! Dudungaw pa lang ako, kita na agad ako! “Andrea!”Nagulat ako s
Agad akong bumaling sa kanya. He was raising one brow at me.“Sa kwarto ko? Kasi tapos ka na at matutulog?” sagot ko, unsure of everything.“Go back to the bed,” utos niya.Agad nangunot ang noo ko.“Ayaw ko!”“If you can't sleep and you want to talk, we can do that,” sabi niya ngayon sa mahinang tono.“Wear a T-shirt then,” inis kong sabi habang tinitingnan ang katawan niya. Damn that body!Ngumisi siya. Lumapit siya sa kama niya at saka kinuha ang T-shirt niya roon. Nang masuot niya ’yon ay minuwestra niya sa akin ang kama. Lumapit ako roon at naupo. Pero nang makita kong uupo rin siya, gumilid ako sa kabilang side ng kama.He chuckled and proceeded to lay on his side. Nilagay niya ang dalawang kamay niya sa likod ng ulo niya at ginawang unan ’yon.Nakaupo ako at nakatingin sa kanya.“Akala ko ba mag-uusap tayo? Bakit ka matutulog?” tanong ko.“I can talk while laying on the bed,” arogante niyang sinabi.“Fine! You can start now.”He let out a low chuckle. “Andrea, hindi ako ang hin