LOGINHello po. na-wrong kabanata ako sa pag post sa kabanata 54. Yong kabanata 53 yong nalagay ko. pero na edit ko na. baka lang bukas pa ma-approve. sabog siguro ako. 🥹
Pinagmamasdan ko si Daddy at Mommy na minamanduhan ang mga tauhan na ayusin ang mga binili nilang mga gamit para sa baby ko.Nakangiti akong umiling sa kanila. Sila talaga ang excited na manganak na ako. Kung sila lang ang magde-desisyon, gusto na nilang ilabas ko ang baby ko. I still need one month tho before my baby comes out, pero kumpleto na ang gamit niya.“Bakit Giovanni?” rinig kong tanong ni Luna.Bumaling ako sa kanya at saka umupo sa tabi niya. We were inside the guest room na hindi na guest room. Magiging kwarto na ni baby Gio paglabas niya.“Why? It's cute. He could have Gio as his nickname,” sagot ko.“Sa bagay. Baby Gio. I can't wait to meet him,” she screamed in excitement.Umirap ako. “Buti sana kung tutulungan niyo akong umiri eh. Masyado kayong excited.”“Aba! Kasalanan kong nabuntis ka? Ako ba ang nagpasok ng sperm sa’yo?” tumatawa niyang sabi.Umawang ang labi ko at saka siya hinampas. For a split second, I remembered how hard I moaned when I was doing it with Leon
It's been months since we were here in Auckland. Marami na rin ang nangyari dahil sa pagbubuntis ko. I rarely think of the Philippines now because I am too occupied with the changes in me — cravings and mood swings. The only thing that didn’t change is that I maintain my weight despite being pregnant. Sabi ni Mommy na noong siya ay buntis, tumaba siya pero hindi ako tumaba. My tummy is not that big despite being pregnant for five months now.“Hindi halatang buntis ka kapag maluluwag ang mga sinusuot mo,” komento ni Mommy nang makita niyang maluwag ang suot ko. Hindi na naman halata ang tiyan ko.“Mommy, sabi mo nga, hindi pare-pareho ang pagbubuntis. I just happen to have a slim body.”Hindi na siya sumagot. Tapos na akong magbihis. I wore a loose shirt and a loose pants. Hinihintay ko na lang siya para makaalis na kami.Ngayon ako magpapa-check up sa OB ko, at palaging si Mommy ang kasama ko.Nang matapos si Mommy, agad din kaming umalis. The hospital is not that far from our tower k
Francesca Alicia ValdezTwo months of living in New Zealand, I could say it's not that bad as I expected. Siguro dahil hindi naman kami totally na kami-kami lang nina Daddy at Mommy. Palaging bumibisita sina Tito Marco kaya palagi kaming may bisita. Luna would always invite me to go out and explore the city kaya after two months, I could say I'm accustomed to New Zealand now.My plan is to continue my master’s in finance after giving birth. I'm still three months pregnant and it's not yet visible. Siguro maliit ako magbuntis? But it's not showing at all.“Ang daming tao ngayon,” sabi ko.Luna invited me to go out kaya naglalakad kami ngayon sa Queen Street, isa sa mga pinakabusy na kalsada sa downtown Auckland. Dala ko ang paper cup ng kape na binili ko sa café sa kantong dinaanan namin kanina.“Weekend eh,” sagot ni Luna habang nakatingin sa mga shop window. “Usually ganito talaga dito kapag Sabado. Lahat gustong lumabas.”I was complaining but to be honest, mas kunti pa 'to kesa sa
Leon Vergara My issue with River Romero was nothing compared to the stress I’d felt when I couldn't find Francesca again. Hindi ko alam kung ano na naman ang nangyari at hindi na naman siya mahanap. I let her go to her parents. Hindi rin ako makakapunta sa condo niya dahil inuutusan ako ni Papa na asikasuhin ang isyu na pinalala ni River. Pumayag ako na umalis siya para may kasama siya at hindi mag-isa habang mainit pa ang issue. Pero hindi ko inasahan na ganito ang nangyayari! I let Sabel deal with the issue after I told her what happened. Tapos ay sumunod ako sa Iloilo the next day. Hindi pa ako ready na ipakilala niya dahil sa nangyaring issue pero dahil nagpumilit siya, I'll just charm her parents in another thing. Kaya lang, pagdating ko sa bahay nila — which I had a hard time finding because Francesca was not answering her phone — she wasn't there. “Who are you? Bakit mo kilala ang anak ko?” tanong ng Mommy niya. She looked mad that I knew Francesca. Napakamot ako sa bat
Dahil sa mga bilin nina Mommy at Daddy, unti-unti ko ring natatanggap na buntis ako. Unlike noong una kong malaman na ikinatakot ko, ngayon ay naglo-look forward na ako sa anak ko. Na-realized ko na baka dahil sa kanya, hindi ko na maramdaman na mag-isa ako.Yong plano ni Daddy na mananatili kami sa Singapore for a few days, naging dalawang araw lang at tumulak na kami sa New Zealand. I expected we would live in a kind of rural area, pero sa Auckland, New Zealand pala kami. A metropolitan, busy area filled with high-rise buildings. May tumulong kay Daddy sa magiging accommodation namin kaya pagdating namin, may bahay na kaming tutuluyan.Dala ni Daddy ang maleta ko, pati si Mommy ay may tulak na maleta. Hindi na nila ako hinayaan na tumulong sa mga bagahe. Nasa baba pa ang ibang bagahe namin. May aasikaso na doon kaya nauna na kami ngayon sa unit namin.Pagbukas ng elevator, sumalubong sa amin ang malamig na hangin mula sa hallway ng building. Ang sahig ay kumikintab sa linis, at sa d
Lalabas sana si Mommy, pero nang makita niyang malalalim na ang paghinga ko, naibaba niya ulit ang pinagkainan ko. Umupo siya sa kama at saka hinawakan ang kamay ko.“Francesca, anong nangyayari sa’yo?” kinakabahan niyang tanong. “Calm down.” Medyo nagpapanic na rin siya kagaya ko. Kaya lang, hindi ko alam kung paano kakalma ngayon. Paano ako kakalma kung sinabihan akong buntis? In my situation, that's the last thing I wanted to happen!“Mommy, I can't be pregnant,” nanlalamig kong sinabi, sunod-sunod ang iling ko. Hindi ako pwedeng buntis! Lalo na dahil sa naging usapan namin ng mama ni Leon. Kung buntis ako at hindi siya tanggap ng mga Vergara, I will bring a baby into this world that would suffer a fate like mine. Hindi ko gustong maranasan ng magiging anak ko ang naranasan ko.“Magpahinga ka muna. Sa susunod na natin ’to pag-usapan,” ani Mommy in her gentle tone. Pero hindi na rumirehistro sa akin ang sinasabi niya. Wala sa sarili kong hinawakan ang buhok ko at saka sinabunutan







