"ANO YAN?"I immediately turned off my cellphone. 'Eto na naman siya at nangingialam. Who is he again?Kevin. Right?"Wala." Simple kong sagot dito.Hindi ko alam pero nang mabasa ko ang caption ay bigla akong nanlumo. Meron ding parte sa akin na nagiging alerto.Her caption simply says 'you'll be mine someday'. It has nothing to do with my life so I don't understand why I feel threatened. It's not supposed to affect me pero sa hindi malamang dahilan ay parang napakabigat ng epekto nito sa aking sarili."I think Beatriz likes our new professor." Bulong niya.Masama ko siyang tinignan. Ang hilig niyang pag-usapan ang lalaking iyon at mga nagkakagusto sa kanya."Huwag mo na silang pakialaman... and please, if you're here just to talk about sir Morrison, just leave." I said, annoyed."Okay, okay! I'm sorry." Natatawa niyang sabi.My whole afternoon ended up like that. Getting caught at rooftop, having a wound, and talking to a nonsense with a guy named Kevin. Iniwan ko na siya roon sa 7
Heira's POVHindi ako makapaniwala. Lolo just called to inform me na ngayong sabado na gaganapin ang kasal. Parang ang bilis ng panahon. Hindi pa nga ako handa.Nang makarating ako sa condo ay marahas kong binuksan ang pinto nito pagkatapos i-enter ang pin code saka binuksan kaagad ang ilaw.Pero hindi ko inaasahan ang makikita ko kasabay ng pagliwanag ng paligid. I had a mini heart attack seeing somebody inside my condo, sitting in the couch. Ang gulat ko ay kaagad napalitan ng galit nang mapagtanto na ang propesor ko iyon. What the hell is he doing at my condo? How did he get in here? Wala akong maalala na binahagi ko sa kanya ang pin code ko. He's not even welcome here. No one's welcome here. Hindi ako nagpapapasok ng tao dito maliban sa kapatid ko... at kung importanteng bagay lang ang pag-uusapan namin."Ano'ng ginagawa mo? Paano ka nakapasok?" I asked out of anger.He smirked. Iyong ngisi na alam mong nagtitimpi lang. "Am I not welcome here?""Definitely not." Mabilis pa sa kid
"MAKING NEW friend Heira?" Sabay naming nilingon ni Kevin si Beatriz na naka-pwesto sa aming likuran. Her hands are resting at the backrest of my chair and she was smiling at me, fakely. Patag nang patagal ay mas lalo kong nakikita kung ano talaga ang ugali nito, mas nahahalata ko na rin ang inis niya sa akin. At naalala ko naman iyong pinag-usapan namin ni Kevin kahapon. He said he thinks Beatriz likes Ryland. Tapos ngayon si Sean naman. Ano ba talaga?But am I making new friend? This guy beside me is just talkative, at hindi ko namalayan ang aking sarili na sumasagot na pala ako sa mga tanong niya. "What do you think?" Tanong ko pabalik kay Beatriz. Umayos naman ito ng tayo at matalas na tingin ang pinukol sa akin. She just rolled her eyes them crossed her arms. Tumingin ito kay Kevin na nakatingin din sa kanya. Nagkapalitan sila ng mga tingin, at pakiramdam ko ay may ibang ibig sabihin iyon. Para silang nasa isang staring contest ngunit kalaunan ay ngumisi lang si Kevin at bin
"HEIRA?"Gulat along tumingin sa kanya. His eyes are still close pero bahagyang nagpakunot ang kanyang makakapal na kilay. Hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko inobserbahan lang siya.Is he awake?"Sir?" Tawag ko rito. Pero ang naging sagot lang no'n ay mahinang hilik. Sa tingin ko ay tulog pa siya. Sleep talking. Pero bakit naman pangalan ko ang nabanggit niya?"Sir..." tawag ko ulit dito, nagbabasakaling magising na siya pero wala pa rin. Nanatili siyang tulog.I sigh. Guess I have to wait until he wakes up. Baka tuluyan pa akong ibagsak kapag naistorbo ko ang tulog niya. Diba't sinabi ko kanina na wala akong pakialam kung magising man siya? Binabawi ko na. Umupo na lang ako sa sofa kung saan niya ako ginamot noon. Unti unti nang naghihilom ang sugat sa aking tuhod. I just closed my eyes and leaned on the backrest. Palakas nang palakas ang ulan at sunod sunod na rin ang mga kulog. Minsan natatakot ako sa ganitong panahon, lalo na't mag-isa lang ako kaya ang ginagawa ko ay natutulo
HINDI KO halos maalala kung paano ako nakauwi ng maayos pagkatapos ng nangyari sa opisina ni Ryland. Tulala ako pagdating sa condo, ni hindi ako nakaramdam ng antok habang nagmamaneho kanina. Siguro dahil nakatulog na ako sa kanyang opisina.Umuulan pa rin sa labas pero hindi na ito ganoon kalakas. Bumaba na rin ang baha sa mga daanan kaya nakauwi ako. Ryland didn't want me to, pero wala akong pakialam. I checked the time in my phone and it's already 2:45 in the morning. Kahit anong pikit ang gawin ko ay nanatili pa ring gising ang aking kaluluwa, hindi maka-move on sa nangyari kanina. Did he really kiss me? Did I really respond to his kisses? Nakakasira ng utak. I should just forget it happened. It's nothing anyway. "Argh!" Inis akong bumangon sa kama at nagpadyak patungo sa kusina. I can't sleep! May klase pa ako mamaya!NANG sumikat na ang araw ay wala ako sa mood. Parang 10 minutes lang ang tulog ko. Nagtimpla na lang ako ng kape para hindi ako makatulog sa klase.At hindi nag
THINGS HAPPENED so fast. One day, I was so annoyed with my fiance that I almost hated him to the core. And then the next few hours, I found myself wanting to see him and apologize for being mean and inconsiderate. I realized things within a short span that it makes me question if i am really who I am right now.And then fast forward in to this parking lot where Kevin— the self-proclaimed friend of mine who happened to love gossips— is standing just a few meters from where we are. He eyed me suspiciously as he walked toward us. Kakaiba ang dating niya ngayon. I mean, he used to smile around. Kahit walang dahilan. As of now, he looks really serious."Heira, ba't bigla ka na lang nagmamadaling umalis sa room kanina?" Nakakagulat ang mabilis na pagbalik ng kanyang ekspresyon sa dati. "May ginawa lang, bakit mo nga pala ako hinahanap?""I just want to ask if you're available tomorrow, it's weekend so I'm thinking if we could go somewhere—""She has to attend a very important event tomorr
TWO MONTHS.Dalawang buwan na akong kasal kay Ryland. Sobrang bilis ng panahon. Parang kahapon lang ay nasa loob kami ng isang bulwagan at nagpapakasal para sa negosyo at pangarap.I moved in Ryland's penthouse a month ago just like what he said before. Mabuti na lang at binigyan niya pa ako ng isang buwan para makapaghanda. I just brought a few clothes and some essentials with me. I just can't totally leave the place where I found peace. Bumibili na lang ako ng bago.Ryland doesn't stay here a lot. Ni hindi kami masyadong nagkikita kahit nasa iisang lugar lang kami nakatira. Hindi pa sumisikat ang araw ay umaalis na siya at bumabalik lang kapag malalim na ang gabi. Maybe he's even more busy now because he just fully inherited his father's company. Isabay pa ang trabaho sa university.We barely see each other. Even in the campus, madalas din siyang hindi pumapasok sa klase. Mabuti na lang at may sub siya. At kung magkatagpo man kami, we'll just nod at each other. It seems like everyda
RYLE WAS talking to someone on the phone when I went downstairs. He has a frustrated look on his face. I wonder what's the problem? Or who is he talking to?"I don't care Daniel, reschedule it in some other time." He said with dominance in his voice. Pumihit siya paharap sa direksyon ko at natigilan nang makita ako. Huminga muna ako ng malalim bago lumapit sa kanya. He scanned me from head to toe while he's still holding his phone in his ear. Gone was his frustration when he snaked his other hand around my waist. He's towering over me so I had to look up at him. And I'll never get used to this feeling. He kept on talking to someone on the phone while keeping me close to him. "I can handle it, so just do what you are asked to do so," he said to the other line. Hindi na naman natanggal ang tingin niya sa akin at may ibinulong. "Gorgeous as ever," Namula naman ako sa kanyang sinabi. I have recieved compliments before, but hearing it from him feels different."Huh? Ano'ng gorgeous—"