Trigger Warning: R*peIN MY MIND, I was chanting all Saints' name I could remember. I was calling him. I was praying that he would get here in time. Because I know... I trust him, I trust that he won't allow this to happen to me. He will be here. He will come and save me.But I was already losing hope. I could feel the intensity of their predatory eyes. How the lust took over their body. These students were once called with a class, elites in the society... but now, all I could think of them are monsters with no honor and dignity. "Did you lock the door?" Mas lalong nadagdagan ang takot sa aking sistema. Magtatagumpay ba talaga sila sa kawalang-hiyaan nila? Paano nila nasisikmura ang gumawa ng ganitong bagay?Nag-unahan sa pagtulo ang mga luha ko nang may maramdaman akong humawak sa aking binti. I tried stepping back pero hinigpitan lang nila ang hawak sa akin."Kung hindi ka manlalaban, hindi ka masasaktan! Come on, you can take us four!" Nakakadiring turan ng isa sa kanila. I di
LIKE WHAT Sean said, hindi ako sumagot sa mga katanungan sa loob ng opisina. I was a bit relieved that they somehow knew that I wouldn't speak up unless I am with him. Kaya sa araw na iyun ay hinayaan muna nila akong makauwi. But I can still clearly remember what he said before I left. "I'ts all over the internet Ms. Levesque, and our stakeholders are already questioning our management. We can't let this pass. We are already reaching out to Mr. Morrison about this matter... we will wait." 27 missed calls and he is still not answering. Nanghihina akong umupo sa couch nitong penthouse. I have been receiving a lot of calls from my brother... and hateful messages from my mother. Mapait akong napangiti nang mabasa ang mensahe ng sarili kong Ina. She's telling me how stupid I am and that I never deserved to be her daughter. I tried pressing the call button one last time. Still cannot be reached. Sinapo ko ang aking ulo at tahimik na umiyak. What will happen to me now? I know some. I wi
IT WAS TOUGH convincing Ryland to prioritize his work. Medyo sineryoso niya kasi ang biro ko at tila ba takot na talagang gagawin ko iyon. But good thing in the end, I was able to convince him not to cancel his business trip.It has been a week since he left and each day that passes by without him feels heavier that I thought. Palagi ko namang pinapaalalahanan ang sarili ko na babalik din kaagad siya kapag tapos na niya ang mga kaingan niyang gawin, that he is doing this for the future.Pero talagang hindi ako mapakali. Hindi naman ito ang unang beses na may pupuntahan siya na may kinalaman sa trabaho ngunit ngayon ay tila gusto ko na lang siyang pauwiin kaagad."Hindi ka ba nakikinig?!"Napamulagta na lamang ako nang marinig ang matulin na boses na iyon na nanggagaling kay Beatriz. Nakatayo ito sa harapan ko at galit na nakapamewang. "W-what? Im sorry... what were you saying again?" She scoff as if she found something that is hard to believe. "Fuck! Pwede bang huwag ka nang dumagd
"Excuse us, Mrs. Smith,"He did not wait for any respond and just dragged me along with him."She still has something to say, Ryland. Baka importante." I kept my voice low at the last phrase."More important than our date?" I rolled my eyes at his statement. Tsk. I still want to hear what Mrs. Smith will say about her daughter. I gritted my teeth upon remembering how her daughter badly want to see my husband. Sumunod na lang din ako kay Ryland. May kinuha lang siyang gamit sa kanyang opisina at may hinabilin sa kanyang sekretarya bago kami umalis."Wife you're spacing out, can you tell me what's bothering you, please?" He asked while driving carefully.I am? Nilingon ko ito na mababakasan talaga ng pagkalito at pag-aalala ang kanyang mukha. Nothing is really bothering me. I may be just spacinng out dahil wala rin naman akong magawa sa loob ng sasakyan."Just drive, I'm fine. Where are we going anyway?"He heaves a sigh. "I can't tell you yet. I want it to be a surprise."Paagkat
I HAVE been receiving punishments for three days straight now. Tatlong araw na niya akong hindi tinitigilan. Pinagpapasalamat ko na lang na nakakalakad pa ako. Kahit saan ako tumingin ay naaalala ko kaagad ang pinanggagawa namin. Lahat na ata ng parte ng penthouse ay nabinyagan na namin. "You still can walk, huh?" Natigilan ako sa pag-akyat sa hagdan nang marinig ang kanyang boses. Ayan na naman siya. Ang aga naman niyang umuwi, hindi ko na kaya. Tatlong araw na rin siyang hindi pumapasok sa trabaho, ngayon lang siya umalis dahil importante talaga yung pipirmahan niyang files sa opisina. "H-hi! Haha ang aga mo naman umuwi, ayaw mo ba gumala? Alis ka muna ulit." Tumawa ako nang pilit. There is no doubt that I look stupid right now but I really have to save my self, especially my precious pearl down there and my ability to walk. He continue walking towards me at natawa pa nang pinilit kong umatras. "Relax, baby. I just want my kiss," Tuluyan na itong nakalapit sa akin a
TINALIKURAN KO ulit siya. I don't want to argue with her. Hindi ko kayang nakikitang nasasaktan ang kanyang mga mata dahil bukod sa nasasaktan din ako ay, umaasa rin ako... I am hoping na may ibig sabihin ang sakit sa kanyang mga mata.What I didn't expect was the next thing she said. "I love you, Ryle. I love you so much. Matagal ko nang nakalimutan si Tyson. Pero ikaw, mahal na mahal kita... so please... don't turn your back on me... ayusin na natin to please... miss na miss na kita, mahal ko,"Tumigil ang pag-ikot ng mundo ko nang marinig ang mga katagang iyon mula sa kanya. I've only seen this in movies. Hindi ko akalaing titigil talaga ang mundo ko, kabaliktaran sa pagbilis ng tibok ng aking puso.I have been waiting for this. This is all I wanted to hear. Natakot ako na anytime ay babalikan niya ang kanyang dating nobyo dahil inakala kong wala siyang nararamdaman para sa akin. But now... I finally heard her say those words.Hindi ko mapigilang maluha. My wife loves me...She l