LOGIN“Ladies and gentlemen, we have now landed at Ninoy Aquino International Airport.” Ang boses ng flight attendant ay sumabay sa tunog ng pagpreno ng eroplano. Ramdam ni Lara ang bahagyang pag-uga ng gulong sa runway, at sa bawat segundo, tila humihigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ni Hunter.“Momm
“Nasaan ka na ba, Lara?” mahinang bulong ni Darius habang nakatanaw sa labas ng bintana. Malamig ang simoy ng hangin, at sa bawat patak ng ulan ay parang unti-unting kinakain ang kanyang kaluluwa ng pangungulila. Limang taon na ang lumipas, ngunit sa bawat pag-ikot ng oras, parang kahapon lang nang
Mataas ang tono ni Darius, halos umalingawngaw sa loob ng opisina niyang mala-palasyong ospital. Ang bawat sulok ng silid ay punô ng malamig na kapangyarihan — makintab ang marmol na sahig, mabigat ang kurtina, at sa gitna, siya — si Darius Bustamante, ang lalaking may lahat… maliban sa katahimikan.
Nanatili si Lara sa ospital—hindi bilang asawa ng may-ari, kundi bilang doktor na may sariling dangal. Ang bawat araw ay tila laban sa sarili, lalo na’t ang gusaling pinagtatrabahuhan niya ay pag-aari ng lalaking pilit niyang kinakalimutan. Sa bawat pintuang binubuksan niya, sa bawat pasyenteng gina
Habang hinihila siya ng mga tauhan ni Darius palabas ng ospital, umiiyak si Samantha—hindi lamang dahil sa takot, kundi sa katotohanang tuluyan na siyang tinuldukan ng lalaking minahal niya. Ang dating tinig na nagbibigay sa kanya ng pag-asa, ngayo’y tila kamatayan na ang hatid sa bawat salitang bin
Napaluhod si Samantha sa malamig na sahig, nanginginig, habang unti-unting napupuno ng luha ang kanyang mga mata. Para siyang batang nahuli sa kasalanan—hindi dahil sa takot, kundi sa bigat ng katotohanang matagal na niyang tinatago.“Darius… hindi ko… hindi ko alam na ganito ang mangyayari,” garalg







