CHAPTER SEVEN

-RYU FUJIRO STELLAN POV-

~•~

“She what?” Tanong ko habang ako'y nagtitimpla ng kape.

“Schriver offered a job for her.” Sagot ni Jacques habang naglalaro ito ng darts.

“Anong trabaho?” Tanong ko naman saka sumimsim sa tasang may kape.

Bumuntong hininga muna ito bago bitawan ang huling dart na hawak niya, saka ako tiningnan at nilapitan.

“It took me a few punches before making them answer.” Sagot nito. 

“Just go straight to the point, Jac.” Sagot ko pabalik.

“Schriver offered her to work as a dancer. At her club.” Giit nito. 

“Her club? The one filled with-” Naputol ang aking sasabihin nang sumagot ito.

“Yes.” Sagot nito. “At pareho nating alam na hindi magandang ideya yun.”

“Bigay mo sa akin ang numero ng babaeng yun.” Giit ko. “Kakausapin ko siya.”

Dali-dali nitong binigay ang calling card ni Meri at walang alinlangan kong tinipa ang numero nito, at hindi ko maiwasan ang hindi kabahan para rito.

“Hello, who is this?” Tanong nito nang masagot niya ang tawag.

“This is Stellan, there is something I would like to discuss with you.” Panimula ko.

-ZENAIDA RANE SINCLAIR POV-

~♪~

“Saan ka pupunta?” Tanong ni Kuya nang makita ako nitong nagsusuot ng sapatos sa sala.

“Wala ka na dun.” Sagot ko na lang at saka tumayo at saka nagtungo sa pinto.

“I need to know where you're going, Zen.” Sagot nito pabalik nang buksan ko na ang pinto.

“At bakit?” Tanong ko naman saka inayos ang strap ng bag ko.

“Kasi kapatid kita.” Sagot niya ngunit lumabas at sinara ko na lamang pinto.

Kapatid.. tsk.

-RYU FUJIRO STELLAN POV-

~•~

“Come on, Meri.” Giit ko at saka nagsindi ng sigarilyo. 

“Sinabi ko na sayo, tinanggap ko lang siya bilang barista sa bar. Hindi bilang dancer.” Sagot nito habang nagbibihis.

“You're lying.” Sagot ko pabalik habang ako'y nakaupo sa upuan na nasa sulok.

“Believe me or not, I’m telling the truth.” Giit niya at saka lumingon sa akin.

Tumawa ako nang bahagya at saka tumayo, saka binitawan ang sigarilyo sa ash tray before heading towards her as she zipped the zipper of her dress.

“Then why did your ‘allies’ told me the opposite?” I muttered as I helped her zip her dress.

“They're lying.” She answered.

“So, who do you think should I believe?” I asked and forced her to face me.

“Ryu-” Naputol ang kanyang sasabihin nang sumagot ako.

“Kung mahal mo pa ang buhay mo, you better start explaining.” I answered as I gripped her jaw.

Marahas ko siyang binitawan na naging dahilan upang mapaupo ito sa kama, caressing her cheeks before looking at me.

“Fine, l’ll tell you the truth.” Panimula niya.

“You know what?” Kinuha ko ang aking sigarilyo sa ash tray at humithit ruon. “Don't tell me, I want you to do me a favor.”

“Ano na naman?” Tanong nito sa akin.

“Ibigay mo sa akin ang strip club mo.” Sagot ko.

-ZENAIDA RANE SINCLAIR POV-

~•~

“So, here is the dressing room.” Wika ng nagtu-tour sa akin habang kami’y naglalakad. 

Hindi ako umimik nang buksan niya iyon, at laking gulat ko nang bumungad sa akin ang iilang babaeng walang saplot kundi panty at bra lamang na may alahas bilang disenyo, ang iba naman ay nakatapat sa salamin at abalang abala sa paglalagay ng kolorete sa mukha.

“Basically, you have everything you need here. From sexy dresses to small skirts up to seductive bikinis and heels, it's in your closet right down the hall and it's brand new, freshly washed.” Isplika nito. “Except for the make-up of course, hygiene is still a thing.”

“Kailangan po ba talaga magsuot nang ganuon kaikli?” Tanong ko at saka tinuro ang babaeng halos naka hubot-hubad na.

“If you want to work here, then yes.” Sagot nito. “Wag ka rin magpapahawak sa kanila, sasayaw ka lang sa stage.”

Tumango na lamang ako bilang tugon at saka mahigpit na hinawak ang bag ko, habang iniisip kung ipagpapatuloy ko pa ba itong trabahong ito o hindi.

“Kung gusto mo-” Dagdag pa niya, at saka ito nag abot ng maskara sa akin. “Habang sumasayaw ka, isuot mo yan. Para hindi ka nila makilala.”

Magpapatuloy ba ako? O hindi na?

Mahigpit kong hinawakan ang gintong maskara, habang pinagiisipan kung talagang desidido ako sa trabaho na ito. Wala naman sigurong mawawala kung–

“So? Will you take the job?” Tanong nito na naging dahilan upang mag-angat ako ng tingin.

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan ko, pero bigla na lamang lumabas ito sa aking bibig. Na naging dahilan upang mag-bago ang takbo ng buhay ko.

“Opo, tatanggapin ko ang trabaho.” 

-RYU FUJIRO STELLAN POV-

~Weeks later~

“So, binigay ba ni Meri sayo ang club?” Tanong ni Jacques habang naglalakad kami sa front lawn ng  kanyang bahay.

Luminga linga ako sa paligid at kita ko ang mga body guards nito na nakabantay sa bawat sulok ng lawn, mula sa gate hanggang sa porch at pillars, merong mga armadong lalaki in case-

“Tinatanong kita, Stellan.” Wika pa nito.

“Binigay niya sa akin.” Sagot ko at saka tumingin rito. “Hindi ko lang alam kung duon nga magtatrabaho ang babaeng hinahanap ko.”

“Anong ibig mo sabihin?” Tanong naman niya.

“I mean– what if she doesn't accept the job?” I asked as I overthink.

“Then locate her house, you kidnap women for fun–so why not do it the same way?”

Hindi ako sumagot rito at saka kinuha sa aking bulsa ang cellphone at walang alinlangan na tinawag muli si Meri.

“Oh? You got what you wanted, ano pa ang kailangan mo?” Panimula nito nang sagutin niya ang tawag.

“Tinanggap ba niya ang trabaho?” Tanong ko.

“Kausapin ko si Serena.” Sagot nito at saka binaba ang tawag.

“So? Anong sabi?” Tanong naman ni Jacques sa akin.

“Kakausapin daw muna ni Meri si Serena upang malaman kung tinanggap niya ang trabaho.” Sagot ko bago magpatuloy sa paglalakad.

-ZENAIDA RANE SINCLAIR POV- 

~•~

“Saan ka galing?” Halos mapaiktad ako sa gulat nang may marinig akong magsalita.

Hating gabi na nang ako ay makarating mula sa aking pinuntahan, at hindi ko maiwasan ang magtaka kung bakit gising pa ito.

“Kuya?” Tawag ko nang maaninag ko ang kanyang pigura sa sala.

“Zenaida.” Tawag nito pabalik sa akin bago ko siya makitang tumayo sa kinauupuan niya. “It’s late, where have you been?” 

“None of your business.” Sagot ko.

Mahigpit kong hinawakan ang strap ng bag ko nang maglakad ito patungo sa akin, at hindi ko maiwasan ang inis at kaba na nararamdaman ko.

“Zen-” Panimula niya. “Kuya mo ako, so I should know where you're going.”

“Kahit na Kuya kita, wala kang pake dahil buhay ko ito. At alam ko naman na sinasabi mo lang yan para gumaan ang loob ko sayo.” Sagot ko na may bahid ng inis.

Tumawa na lamang ito nang bahagya at saka hinawi ang iilang hibla ng aking buhok, at saka hinaplos ang aking pisngi, na siyang tinanggal ko agad.

“Feisty.” Saad niya na may ngisi.

“Umalis ka sa harapan ko at matutulog na ako.” Sagot ko at akmang aalis na ngunit kinulong ako nito sa pagitan ng mga braso niya.

“Not until you give me what I want.” Saad niya.

“Hindi ko ibibigay ang gusto mo, kaya umalis ka dyan.” Utos ko, ngunit hindi ito sumunod.

Palapit nang palapit ang mukha nito sa akin, at ang mga kamay ko ay handang handa nang manuntok, kung kaya't walang alinlangan ko siyang sinipa sa ari  at sinuntok ang kanyang mukha.

“Bwisit ka!” Sigaw nito nang makalabas ako ng bahay, at walang alinlangan akong tumakbo upang hindi ako mahabol nito.