Chapter 2

"Good evening, Miss," bati ng isang katulong namin. Kakauwi ko lang pagkatapos naming gumala ni Cyril. Dahil naging pakiramdam ko kanina naging balisa na ako, inaya niya akong mag-hangout sa mall kaya ginabi na ako sa pag-uwi. "Good evening din. Nandito na po ba si Mama?" tanong ko dito at umupo muna sa couch dahil nangalay ang paa ko kakalakad.

"Hindi pa, Miss eh," tumango-tango na lang ako at tumambay muna dito sa couch. Kinuha ko ang cellphone ko sa pocket ng bag ko para tawagan si Mama, pero hindi niya sinasagot kaya nag-send na lang ako ng message, asking if she'll go home tonight, dahil malapit na rin mag-9 ng gabi.

Fast-forward.

Almost 12 midnight na, wala pa rin si Mama. Hindi rin nagre-reply sa message ko, even sa calls ko. Nang hindi ko na makaya ang antok ko, natulog na lang ako.

Kinabukasan.

Bumangon agad ako para sana makausap sana si Mama para sabihin sa kanya yung mga nararamdaman ko about kahapon pero umalis na raw ito. Kinaumagahan na rin siya umuwi, naligo lang tas umalis daw ulit.

Kaya nag-aalmusal akong mag-isa at tinext si Cyril kung pwede muna siyang pumunta dito, at pumayag naman dahil wala rin naman kaming gagawin today since it's Saturday.

Fast-forward.

"Anong problema mo at pinapunta mo pa ako dito?" bungad agad nito nang makapasok dito sa kwarto ko. "Si Mama," maikli kong sagot at bumangon sa pagkahilata sa bed ko.

"Oh, anong nangyari kay Tita?" pasimpleng tanong nito at lumapit sa ref para kumuha ng ice cream. Galawan talaga ng isang Cyril eh. "Umuwi kagabi, kinaumagahan na, tas... umalis din agad, naligo lang daw," tumayo ako para kumuha na rin ng ice cream. I have a lot of stocks of vanilla ice cream in my fridge since it was my favorite flavor.

"Baka nag-overtime lang," sagot nito. "Overtime? Tapos hindi man lang ako ina-update?" Actually, ngayon lang nangyari 'yan sa tinagal-tagal mag-work ni Mama sa kompanya na 'yun kung saan agency namin. Mabait rin yung mga owner nun na na-meet namin once nung nag-first launching ang Valorin Clothing.

"Ang OA mo, teh. Hayaan mo na, baka ngayon lang 'yan," usal naman nito habang sunod-sunod ang subo ng ice cream. Hmmp, para namang mauubusan 'to.

"Baka nga. Teka, may alam ka ba kung sino yung pupunta this Friday?"

"Wala eh, pero siyempre matik na 'yun na may ibang artista, 'no? At teka, oo nga pala... pupunta raw yung sikat na fashionista dito from Paris at kukuha raw siya ng isa sa atin and dadalhin niya para i-train at gagawing professional model," kwento nito. Hindi ko na inisip yung sinabi niya dahil hindi naman ako interesado. "And I'm sure ikaw 'yun, teh," dagdag nito at tinapon sa basurahan ang pinaglamnan ng ice cream.

"Hindi natin alam. Parang hindi ko kayang iwan yung mga students ko," pakiramdam ko nalulungkot na ako, kung mangyayari man 'yun.

"Studyanti mo pa talaga iniisip mo nu? lakas talaga ng trip mo phoebe" hindi ko na siya pinansin dahil nilamon na ng isip ko kung ano nangyayari kay mama at kung ano ang mangyayari sa launching on friday. "mas malakas kaya yung sahod sa iabng bansa compare dito" dagdag nito.

"Mas malaki nga, pero hindi ko naman kaya iwan si mama no" sagot ko dito, mahal ko kaya si mama.. lahat kaya kung gawin para lang sa kanya."bat naluluha kana jan? parang sure kang ikaw talaga mapipili no?" tawang-tawang tanong nito, inismiran ko nalang siya at kinuha ang laptop ko, ngunit sinara ko rn yun ng wala rn akung maisipan gawin.

"Estudyante mo pa talaga iniisip mo, 'no? Lakas talaga ng trip mo, Phoebe!" Hindi ko na siya pinansin dahil nilamon na ng isip ko kung ano'ng nangyayari kay Mama at kung ano ang mangyayari sa launching on Friday. "Mas malakas kaya yung sahod sa ibang bansa compare dito," dagdag nito.

"Mas malaki nga, pero hindi ko naman kaya iwan si Mama, 'no!" sagot ko dito. Mahal ko kaya si Mama... lahat kaya kong gawin para lang sa kanya. "Ba't naluluha ka na diyan? Parang sure kang ikaw talaga mapipili, 'no?" tawang-tawang tanong nito. Inismiran ko na lang siya at kinuha ang laptop ko, ngunit sinara ko rin 'yun nang wala rin akong maisipan gawin.

"Ano ba kasi 'yang iniisip mo, Phoebe, at balisang-balisa ka diyan? Kahapon ka pa! Ikwento mo na lang kasi 'yan. Akala mo naman ipagkakalat ko," usal nito at umupo sa edge ng bed ko kung saan nakaharap dito sa study table ko kung saan ako naka-upo.

Kailangan ko na rin atang ikwento 'to sa kanya. "Para kasing kinakabahan ako na iwan, di ko rin alam kung bakit... basta kinakabahan lang ako," usal ko dito. "Pfft, baka nababalisa ka lang dahil nainggit ka kahapon sa estudyante mong nag-PDA sa harap natin," natatawang usal nito. Sinamaan ko siya ng tingin at binato ng pillow. Tumawa lang ito nang masalo niya at hinigaan. "Wag mo na masyadong isipin, problemahin mo na lang pag-andiyan na," dagdag nito. Napabuntong-hininga na lang ako sa sinabi niya. "Napakagaling mo talaga... super," sarcastic kong usal dito.

"Syempre ako pa, best friend mo ako eh," proud niya pang sabi. Napailing na lang ako at pinatong ang ulo ko sa dalawang kamay kong nakalapag sa mesa. Parang nauubos yung energy ko sa kakaisip ng mga bagay-bagay na hindi ko alam kung worth it ba pag-isipan 'yun.