ONE

CARLISLE POV

Nagising ako dahil sa isang ingay na galing sa baba. Dali-dali akong tumakbo pababa ng hagdan upang tignan kung saan galing iyon. Hindi nga ako nagkakamali, si mommy at daddy pa rin. Ano pa bang bago? Palagi namang ganito. They have been fighting for God's know when. Even in small things, pag-aawayan pa rin nila. 

I took a deep breath before walking towards to them. "Mom, Dad. Don't fight, please? Even just now?" I held their hands while smiling.

"I hope you understand. Why, I'm doing this for our daughter, Alfredo," seryosong sabi niya at umakyat na siya sa taas. 

Tinignan ko si daddy ngunit isang ngiti lang ang binigay niya sa akin at tumango. Niyakap ko na lang siya para naman maramadaman niya na andito lang ako at karamay niya. Hindi na niya ako kinausap at umakyat na lang din siya sa kwarto nila ni mommy. Napabuntonghininga nalang at at umupo na para kumain ng umagahan. 

Pagkatapos kumain. Naligo na ako, nagtagal lang ako ng 30 minutes sa cr. At nagbihis na pagkatapos. Nagsuot na lang ako ng pantalon at light blue na croptop at sandals. 

"Mang, aalis lang po ako saglit. Ahm, doon lang po punta ko sa Walter Mart. Bibili lang po gagamitin bukas, kasi 'di ba first day ko na po bilang college, so kailangan complete na gamit ko for engineering. Daan na lang din po ako sa Winward, check ko lang po 'yung subdivision na 'yun. Para kahit hindi na ako mag-kotse, malalakad ko nalang po iyon." paliwang ko kay Mang Saling. Yaya ko siya simula 5 years old ako. Kasi lagi namang wala sina daddy't mommy sa tabi ko kaya si manang saling ang tumayo kong ina habanh wala si mommy.

"O' sige, Ija. Mag-iingat ka. 'Wag ka magpapaabot ng gabi sa daan ha. Malayo-layo pa ang Area B dito sa Area natin sa Charvel." Niyakap niya ako. Niyakap ko din siya pabalik at sumakay na sa kotse ko. 

Habang nagda-drive iniisip ko kung ano ba ang mga dapat kong bilhin na project. Since, umpisa na bukas. God, first day of school tomorrow, pero hindi pa rin ako handa sa college life ko. Napatigil lang ako sa pagda-drive ng makita na huminto ang mga sasakyan. Traffic ba!? Kung kailan naman nagmamadali, saka ganito. 

After, 15 minutes ng pag-iintay na umusad ang traffic. Nakaalis din ako. I stopped the car when I saw my favorite mall here in Dasma. The Dasmariñas SM. Ever since, andito kami lagi ni mommy at daddy. Ten years old lang ako that time. Everything was happy...

"Hey baby. What do you want?" my mom asked me, while looking my new barbie doll. 

"Spaghetti, Mommy. And, ahmm anything po. Ikaw po ang bahala," I said. And, she gave me a warm smile. 

I saw mommy in counter. Umo-order na siguro siya. Kaya kinuha ko na lang ang IPad ko. At nanood na lang doon. Napatigil lang ako ng biglang nagsalita si daddy. 

I looked at him and asked him. "What are you saying Dad? Okay lang po ba kayo?". 

"Yes, anak. Enjoy this day, huh. I love you," He answered and gave me a kiss in my cheek. 

"Of course, I'll enjoy my day with you and mom. I love you too Dad," sagot ko at nginitian siya. 

After a few minutes, mommy came back. Habang dala ang order namin. Wala ng nagsalita sa amin at sabay-sabay na kami kumain. Nang natapos kami nagbayad si mommy at umalis kami. 

Dinala nila ako sa mga rides at masaya nila akong pinanood habang naglalaro ng iba't ibang games doon. Naramdaman ko nalang ang pagod at lumapit sa kanila para sabihing umuwi na kami. 

"Mommy, I want to go home na," ani ko habang humihikad dahil sa antok.

"Okay baby. We'll go home na," she answered. 

Nang makasakay kami sa kotse nagsimula ng mag-drive si daddy. May pinag-uusapan sila, well about sa work na naman nila. Kaya hindi na ako nag-aksaya ng oras para pakinggan iyon, natulog na lang ako. Naramdaman kong huminto ang sasakyan kaya nagising ako. Andito na pala kami sa gate ng bahay namin, sa subdivision Charvel in Dasmariñas, Cavite.

On that day, everything was happy. But, it's changed. My mon and dad relationship was changed. Months had passed into years. I was seventeen that time ng marinig ko silang nag-aaway.

"You cheated on me, Alfredo! Dalawa na ang anak natin tapos ngayon mo lang naisipan magloko!? Kung hindi ko pa malaman, na matagal na pa pajg panahon mo akong niloloko, siguro nagpapa-uto pa rin ako sa 'yo hanggang ngayon! How dare you!" sigaw ni mommy sa daddy ko.

"I'm sorry, Catherine. Please, give me a chance. I'll fixed this, hon," sagot ni daddy. Alam kong umiiyak na siya sa mga oras na 'to.

"No. I will never forgive you anymore, Alfredo. You hurt me, also our child. So, please. Get out. Umuwi ka na lang dito para sa anak mo para bisitahin sila. Hiwalay na tayo muka ngayon," sagot ni mommy. At padabog niyang sinara ang pinto ng kwarto nila.

Umakyat agad ako doon at naabutan ko si daddy na nakaluhod sa tapat ng pinto ng kwarto nila. Umiiyak siya, alam kong masakit ang ginawa niya at gusto kong magalit sa kan'ya ngunit, naunahan ako ng mga luha ko dahil sa awa sa kan'ya. Niyakap ko siya bilang comfort sa kan'ya pagkatapos namin nun umalis na siya at naiwan kami ni mommy

Everything was changed. Lahat-lahat. At ang sakit lang. Nagkakasama sila pero sa trabaho nalang. They act that they're still okay. Dumadalaw din minsan dito si daddy pero umaalis din agad. I felt so lonely. Walang sandalan at makausap sa oras na may problema ako. 

...Hanggang ngayon ganun parin...

...END OF FLASHBACK...

Pinunasan ko ang luha ko at nagsimula ng paandarin ang kotse ko.

Masakit pa rin alalahanin. Tunay na walang perpektong pamilya. 

Nakarating ako sa dapat kong puntahan. Hindi ko napansin ang byahe sa dami ng iniisip ko. Pumasoi ako sa isang shop kung nasan ang mga libro. Nang makapili ako ng lima binayaran ko na agad sa counter. Pagkatapos bumili rin ako ng ilang notebooks, ballpens, and pencil at iba pa. Habang naglalakad ako papunta sa Jollibee well hanggang ngayon favorite ko pa din kumain doon.  Nakasalubong ko ang dati kong classmate nung highschool. Maganda, matalino pero ang sama ng ugali pagdating sa'kin.

Nakikipag-kompetensya pa din sa'kin. Pero, mas lamang pa din ako sa kan'ya.

"Oh, hi Carlisle. Long time no see," she said. She gave me a smile and kiss my cheek, pero may halong ka-plastikan iyon. Napairap ako. 

I gave her a smile too, "Hello, Ash. Yeah, how are you? You look good now," I said. Habang nakangiti pa din. Grabe nakakangawit naman, magbigay ng pekeng ngiti sa pekeng taong 'to. 

"Ahm, yeah. I need to go, see you around," she answered at iniwan na ako. Nginitian ko nalang siya at tinanguan.

Dumiretso na ako sa loob ng Jollibee at kumain. I stayed there 30 mins. At, umuwi na ako. Pagkarating ko, hinanap ko si mommy at daddy pero wala sila. Kaya umakyat nalang ako sa taas at ayusin ang gamit ko para bukas. Hindi na ako nakapunta sa WinWard dahil gusto ko na agad umuwi. 

Pagkatapos, I took a shower. At, pagkatapos ko maligo nagbihis na'ko sinuot ang sando ko without bra at pajamas. Kumain na din ako at bumalik na sa kwarto para magbasa. After, ko magbasa ng isang libro na binili ko. Natulog nako kahit 8pm pa lang ng gabi. 

GOODLUCK TO MY NEXT JOURNEY, TOMORROW! BUHAY COLLEGE NA DIN. 

___________________________________

___________________________________

Correct Pronouncesation of her name.

Carlisle Alexandra Monterial

Carlay Aleksandra Monteryal