TINITIGAN NI BETHANY ang mukha ng biyenang babae na alalang-alala na sa kanya. Makaraan ang ilang sandali ay napaiwas na siya. Nahihiya siya dahil batid niyang siya ang may kasalanan ng gulong sumiklab kanina sa pagitan nina Gavin at Albert. Siya ang pinag-aawayan ng dalawa. Malamang alam na nila iyon. Alam na nila ang itinatago niyang nakaraan sa fiance ng bunso nilang anak. Hindi niya iyon itatanggi.“Mrs. Dankworth, h-humihingi po ako ng p-pasensya sa nangyari kanina…”Hindi siya pinakinggan ng Ginang na parang hindi narinig ang kanyang mga sinabi. “Mahiga ka pa hija, kailangan mo pang magpahinga.” sa halip ay sambit ng Ginang.Hindi iyon pinakinggan ni Bethany na mas lalo pang nahiya. Pakiramdam niya ay hindi siya makakahinga ng maayos kung mananatili pa siya sa lugar na iyon gayong sobrang guilty niya sa mga nangyari kanina.“Ayos na po ako. K-Kailangan ko pong puntahan si Tita Victoria…” pagaw ang boses na wika niya. Pinorma niya na ang paa na bababa na ng kama ng naramdaman n
BAGO PA MAKAHUMA si Gorio ay muling naupakan na naman ito ni Gavin na nagpupuyos sa galit. Hindi niya sila inawat. Hinayaan at pinanood niya lang. Si Albert naman ang hindi lumalaban kay Gavin na tinatanggap ang lahat ng mga suntok nito. Iyong tipong iyon ang kabayaran ng lahat ng mga kasalanan.“Tama na Gavin, gusto mo bang mawalan ka ng lisensya?!” sigaw ng ama nang makitang sobrang wasak at duguan na ang mukha ni Albert, hindi naman niya hahayaang maging kriminal dito ang sariling anak. Doon nahimasmasan si Gavin na agad itinigil ang kanyang ginagawa. Puro dugo na ang kamao niya na mula sa mukha ni Albert. Kulang na lang ay tanggalan niya ng ngipin at pulbusin pa ang pagmumukha. “Makakaalis ka na, Albert.” ani Gorio nang makatayo na pareho ang dalawa, “Panindigan mo ang sinabi mong hinid mo na itutuloy ang kasal kay Briel dahil oras na guluhin mo pa siya. Ako ang gugulpi sa’yo.” dagdag ni Gorio sa lalaki na hindi na makagulapay sa dami ng suntok na kanyang tinamo sa kay Gavin. I
KAGAYA ng pangako ni Mrs. Dankworth at Briel, sinamahan nilang asikasuhin ni Bethany ang mga kailangan nila upang masimulang mabigyan ng burol ang kanyang ama habang nasa hospital pa rin ang madrasta at nagpapagaling. Hindi nila siya iniwan. Sa unang araw ng lamay ay sila ang naging katuwang. Nang sumunod na araw ay saka pa lang nakita ni Bethany si Mr. Dankworth. Masama man ang loob ay dumaan sa isip niya si Gavin na hanggang sa mga sandaling iyon ay hindi nagpapakita sa kanya upang damayan siya. Ang una niyang naisip ay baka talagang ayaw na ng asawa sa kanya, sa kanilang mag-ina. Wala rin si Albert. Tanging si Patrick at ibang mga kakilala niya ang pumunta doon. Naroon din sina Rina.“Nasaan ang future husband mo?” pasimple nitong tanong na nagtataka kung bakit wala ito sa paligid. Hindi na kumalat ang nangyari sa hospital na inasikaso na ni Mr. Dankworth upang huwag madungisan ang pangalan ng mga taong kasangkot doon lalo na ng kanyang anak. Kaya rin siya hindi agad nakapunta.“H
SA LIBING NA ng ama nakita ni Bethany si Albert na hindi na lumapit pa sa kanya. Nanatili itong nasa malayo at malaki ang distansya sa kahit na kanino. Kung gaano kalala ang hitsura ni Gavin ay mas doble pa doon ang naging hitsura ni Albert. Nilingon ni Bethany si Briel sa kanyang tabi na parang walang pakialam sa existence ng fiance nito kahit pa nakita na nitong naroroon ito. Wala naman siyang lakas na magtanong dahil baka kung ano ang isipin ng kanyang hipag kapag inungkat niya ito.Sa kabila ng hindi pa rin masyadong magaling si Victoria ay napilit nito ang doctor na pagbigyan siyang lumabas upang makita sa huling pagkakataon at maihatid din sa huling hantungan ang kanyang asawa. Sa bahay na lang umano ito magpapagaling. Binigyan lang siya ng mga gamot at iba pang mga kailangan nang dahil sa pakiusap.“Magpakatatag ka hija, magpakatatag tayong dalawa.” patuloy ang bagsak ng luhang turan ni Victoria kay Bethany na mahigpit na nakayakap sa kanya, “Kaya natin ito.” Yakap ang nakangi
HUMIGPIT ANG HAWAK ng mga kamay ni Gavin sa kanyang manibela. Unti-unting nag-slowdown ang takbo ng sasakyan niya. Walang masamang sinabi si Bethany pero sumasakit ang dibdib niya sa pagiging concern ng asawa sa kanya. Hindi niya mapigilan na mamuo ang mga luha. Sa kabila ng kasalanang ginawa niya, nagawa pa nitong alalahanin siya.“A-Ayos lang ako, Thanie, kailangan ko lang ng mahaba-habang pahinga…” Hinintay na muling sumagot dito ang asawa subalit hindi na muling nagsalita si Bethany hanggang makarating sila sa tapat ng bahay. Pagkahinto ng kanyang sasakyan ay kinalas nito ang suot na seatbelt. Sinundan iyon ng mga mata ni Gavin. Naroon pa ang sasakyan ng mga magulang kung kaya naman minabuti na lang din niyang bumaba muna kahit hindi iniimbita. Sinundan niya ang hakbang ng asawa papasok sa loob ng kanilang bahay. Hindi naman ito nagreklamo nang malingunan siyang bumubuntot. Tuloy-tuloy lang ang pasok nito sa loob. Naabutan nila ang mga magulang na nasa living room nakaupo na nan
HILAM SA LUHANG mga mata ng kaibigan niyang si Alejandrino Conley ang tumambad kay Mr. Dankworth nang tunguhin niya upang buksan ang gate ng mga Guzman. Sa bulto pa lang nito ay kilala na niya ang kaibigan. Palakad-lakad ito sa harapan na tila malalim ang iniisip. Halatang hindi mapakali. Pinalis ni Drino ang luha nang makitang saktong naroon ang kanyang kaibigang si Gregorio. Hindi nakaligtas sa mga mata ni Gorio ang mapupulang mata ni Drino na halatang hindi pa nagtatagal na umiiyak.“Gorio, natagpuan ko na siya! Natagpuan ko na ang anak naming dalawa ni Beverly!” pumipiyok-piyok ang boses na pagbabalita ni Drino sa kanya, pulang-pula na rin ang ilong nito na nakailang sulyap sa loob ng bahay ng mga Guzman. Mababakas ang erxcited sa boses niya. “Sa wakas nakita ko na rin siya! Sa wakas!” Hindi makahuma si Mr. Dankworth. Doon pa lang ay alam na niya kung sino ang tinutukoy na anak ng kanyang kaibigan. Si Bethany. Ang kanyang manugang. Hindi niya mapigilan na maging masaya para dito.
SAPILITANG HINILA NI Mr. Dankworth ang kanyang anak palayo sa manugang nang matapos na sila, ngunit ayaw pa rin nitong bumitaw kay Bethany kahit na anong hila pa ang gawin niya. Humigpit pang lalo ang yakap ni Gavin sa binti ng asawang basang-basa na ng mga luha niya. Hangga’t maaari ay ayaw niyang bumitaw hangga’t hindi pinagbibigyan ang hiling niyang last chance ni Bethany. Hindi siya dito bibitaw. “Daddy, bitawan mo ako!” buo ang boses at malakas na alma niya nang maramdaman ang ginagawa ng amang paghila sa kanya. “Hindi ako aalis! Hindi ko iiwan dito ang asawa ko! Kung nasaan siya dapat ay naroon ako! Hindi ko siya bibitawan! Hindi kami maghihiwalay! Narinig niyo? Hindi ako makikipaghiwalay!” hagulgol ng iyak ni Gavin na dinaig pa ang malakas na palahaw ni Bethany noong nawala ang ama, para itong batang inagawan ng pagkain at laruan ng kalaro, “Dito lang ako, Dad! Dito lang ako! Dito lang ako!” Bumalatay pa ang awa sa mukha nina Victoria at Mrs. Dankworth kay Gavin habang tahimi
NAPATINGIN NA SI Gavin sa kanyang mga magulang na para bang humihingi ng pahintulot sa kung anumang sasabihin niya. Hindi nakaligtas iyon kay Bethany na sa mga sandaling iyon ay may ibang kutob. Tila ba may itinatago sa kanya ang mga biyenan at asawa na halatang kakuntsaba pa ang anak nila. Ayaw nilang magalit sa kanila, pero hindi na naman niya mapigilan ang kanyang sarili dahil pakiramdam niya ay pinagkakaisahan siya at pinagkakatuwaan sa sakit na kanyang pinagdadaanan ng kanilang buong pamilya.“She is dying, Thanie. May taning na ang buhay niya. Bilang na ang mga araw niya. Gusto ko lang siyang bigyan ng bulaklak sa huling pagkakataon na babaunin niya sa kanyang pag-alis. Pagkatapos naman ng araw na iyon wala na. Tapos na.” hindi humihingang diretsong turan ni Gavin na nakatingin kay Bethany. Nagulat at ilang segundong parang tumigil sa pag-inog ang mundo ni Bethany sa narinig. Iyon pala ang dahilan, pero sana maayos niyang sinabi sa kanya nang hindi siya naging bayolente ang rea
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na