GULANTANG NA NAGPALINGA-LINGA ng mga mata si Bethany habang hindi makagalaw sa kinatatayuan. Pamilyar sa kanya ang boses na iyon. Hindi siya maaaring magkamali. Kay Briel iyon, ang kapatid ni Gavin. Hindi nagtagal at natagpuan ng kanyang mga mata ang hinahanap na hindi kalayuang bench. Ilang hakbang ang layo sa tinatayuan niya. Nasa hospital din palang iyon ang babae na basta na lang siyang iniwan sa warehouse kanina. Ni hindi man lang siya nito tinulungan kahit pa galit ito sa kanya. Kahibangan man, pero hindi niya mapigilang sumama ang loob na sa babae. Mabuti na lang at tinulungan siya ng kapatid nito dahil kung hindi ay paniguradong sinugod na niya ito ngayon at walang humpay na inaway. Kasalanan ng babaeng ito ang nangyari. Napangiwi si Bethany nang makitang enjoy na enjoy silang dalawa ni Albert sa ilalim ng liwanag ng buwan na animo ay walang ibang tao sa kanilang paligid. Literal na wala naman talagang tao doon maliban sa kanila, ngunit pangit pa rin sa paningin ng iba iyon.
BIGLANG HINABLOT NI Albert gamit ang kanyang isang palad sa leeg si Briel na nagulat man ay hindi na nagawa pang makapag-react. Hinila niya na palapit ang nobya at walang pakundangang mariin niyang hinalikan ito sa leeg na parang nawawala siya sa sarili habang hinihila ang buhok nito upang doon ibaling ang nararamdaman niyang frustration. Umungol naman si Briel at hinayaan sa ginagawa niya si Albert. Noong una ay okay lang kay Briel iyon, ngunit nang mas lamang na ang sakit ng kanyang anit ay napilitan na siyang tapikin ang balikat ni Albert upang mapigilan na ito sa kanyang ginagawa.“A-Aray, babe? Nasasaktan na ako!”Natigilan si Albert na biglang nahimasmasan sa ginagawa niya. Ilang beses niyang tiningnan ang mukha ni Briel na halatang hindi na nito nagustuhan ang kanyang ginagawa.“What’s wrong with you? Gusto mong tanggalin ang hibla ng mga buhok ko sa anit ko? Hindi na ako nasisiyahan, babe!”Saglit napaiwas ang mga mata ni Albert kay Briel. Hindi malaman ng lalake kung saan gal
KINABUKASAN AY MAAGANG gumising si Bethany. Marahil ay dahil nasanay na ang kanyang katawan na gawin iyon araw-araw. Isang pahabang maliit na rectangle velvet box ang unang tumambad sa kanyang mga mata pagdilat nito na nakapatong sa unan malapit sa may mukha niya. Gulantang na napabangon si Bethany at kinuha na iyon upang tingnan kung ano ang laman. Nang buksan niya ito ay hindi na siya nagtaka na diamond necklace ang laman, obvious naman iyon hindi pa man niya binubuksan dahil sa sukat na pahaba. Alangan namang magkasya ang singsing sa size nito? Galing iyon sa brand na Tiffany & Co at halatang tunay, hindi peke na kung saan-saan lang binili. Nahulaan na agad ni Bethany kung kanino nanggaling iyon. Iisa lang ang pangalang sumagi sa isipan ng dalaga dahil accurate iyon sa nangyari at aksidenteng nakita niyang kababalaghan sa garden ng dumaang gabi. Hindi niyanaman din iyon ikakalat eh. Anong ikinakatakot ng lalakeng iyon kaya niya ginagawa ito sa kanya?“How ironic, akala niya ba ay m
MAINGAY NA BUMUKAS ang pintuan ng kwarto na naging dahilan upang maputol ang sasabihin pa sana ni Albert. Sabay na napalingon si Bethany at Albert doon. Hindi nila parehong inaasahan na ang bulto ni Gavin Dankworth ang iluluwa doon. Ilang segundo natigilan ang abugado nang makita silang dalawa na para bang nasa gitna ng masinsinang pag-uusap. Mabilis na nappaiwas ng tingin si Bethany sa kanya. Si Albert naman ay ngumiti na hindi sinuklian man lang ng kahit na tango ni Gavin. Basa pa ang puno ng hibla ng buhok ng abugadong napakagwapo sa kanyang suit. Iyong feeling ni Bethany na kapag kasama niya ang binata ay kayang-kaya siya nitong ipagtanggol kahit kanino. Ganun ang pakiramdam ni Bethany. Elegante itong tingnan at kagalang-galang. Plantsado at walang kahit na isang bahid ng gusot ang suot na damit. Ilang beses na napalunok ng laway si Bethany sa isipin na kung naasar siya dito kahapon at nabawasan ang paghanga niya, nabawi naman iyon ng postura nito ngayon. “Bayaw, ikaw pala iyan…”
DUMUKWANG ANG ULO ni Gavin papatungo upang abutin ang mukha ni Bethany na kausap niya ng mga sandaling iyon at bahagya noong nakayuko. Ni hindi sumagi sa kanyang isipan ang biglang pagtangkaang halikan ang labi ng dalaga kahit pa nag-aanyaya iyon sa paningin ng binata. Taliwas naman iyon sa kung anong haka-haka ni Bethany na gagawin ng lalake sa kanya. Masuyong hinawakan ng abugado ang baba ng dalaga upang patingalain ito at magtama ang kanilang mga mata. Hindi naman siya binigo ni Bethany at hinayaang gawin ang bagay na 'yun. Tinitigan niya ang abogado sa kanyang mga mata. Matapos ng ilang segundo ay awtomatikong lumipat ang palad ni Gavin sa ulo ni Bethany at marahang humaplos-haplos ‘yun sa kanyang buhok na animo ay isa siya sa pinakamahalagang bagay sa kanyang buhay. Bagay na ni minsan ay hindi man lang naranasan ng dalaga sa dati niyang kasintahang si Albert kung kaya naman naging bayolente ang reaction ng dalaga sa hindi inaasahang gagawin ng abogado sa kanyang ulo. Sa halip na
SA HALIP NA pagbigyan ang hiling ni Bethany ay tuluyang itinigil ni Gavin ang kanyang ginagawa. Umayos siya ng tindig. Binitawan niya ang dalaga at inayos ang suot niyang damit. Masama niyang tiningnan ang bulto ni Bethany na confused na ang mukhang ipinapakita ngayon ng binata.“Bakit ka tumigil?”“Hindi ka pa magaling.”“Ha?” “Wala. Ang sabi ko, ayusin mo na ang sarili mo.”Litanyang lalo pang nagpahiya kay Bethany sa naging asal niya. Gusto niyang sampigahin ang sarili dahil sa katangahan niya. Masyado siyang naniwala sa kakayahan ng sarili niya. Ayaw namang mas ipahiya pa ni Gavin ang dalaga at para malipat ang atensyon nito, dumukot siya ng kaha ng sigarilyo sa bulsa at binuksan niya iyon upang kumuha sana ng stick sa loob noon. Subalit natigilan siya nang makitang titig na titig doon si Bethany. Muli niya iyong sinara at ibinalik niya ito sa bulsa.“Curious ka siguro kung bakit sa kabila ng alam ko ang ugali ni Albert ay hinayaan ko siyang ma-engaged sa aking kapatid. Kung ba
PAGKALABAS NG SILID ay hindi agad umalis si Albert sa tapat ng silid na inuukopa ni Bethany sa hospital. Kuryuso siya kung ano ang gagawin sa loob nilang dalawa ni Gavin. Ilang segundo niyang tinitigan ang pintuan ng kwartong iyon. Patuloy na tumatakbo sa isipan kung ano ang dapat niyang gawin. Hinawakan niya ang seradura nito at dahan-dahan niyang pinihit upang saglit sanang silipin lang ang dalawa sa loob ng silid. Naikuyom na ni Albert ang kamao nang mula sa maliit na siwang ng pinto ay malinaw na makita niya kung paano lapitan ni Gavin ang dating kasintahan at sunggaban ng halik. Binuhat niya ang mga paa at akmang susugod nang matigilan siya. Kailangan niyang pigilan ang kanyang sarili kahit pa nakita niya kung paano maging mapag-paubaya ni Bethany sa mga halik ni Gavin, taliwas iyon kung ikukumpara noon kapag kahalikan niya ang dalaga. Napuno pa ng poot ang mga mata niya na parang apoy na naglalagablab. “May relasyon ba silang dalawa?!” tanong niyang malalim ang hinga.Biglang
NOON AY HINDI pa nalalaman at napagninilayan ni Bethany ang tunay na kulay ng lalakeng kanyang labis na minamahal. Isa lang siyang inosente at hangal sa pag-ibig na babae ng mga panahong iyon. Babaeng baliw na baliw sa mga matatamis na pangakong binitawan sa kanya ni Albert, isa na doon ay ang pangako na papakasalan siya nito diumano sa takdang panahon kapag naging okay na sa kanila ang lahat. Kapag muli na silang nakabangon at wala ng kahit anong problemang kinakaharap ang pamilya nila. Bagay na agad na sinang-ayunan ni Bethany, paniwalang-paniwala sa mga binitawan nitong huwad na pangako. “Bubuo tayo ng sarili nating pamilya, ilang anak ba ang gusto mo Bethany?” “Tatlo, Albert.” sagot ni Bethany na kumikinang sa saya ang mga mata na dulot ng pag-uusap nilang iyon na tungkol sa magiging future. “Okay na ako sa tatlo. Hindi na tayo doon mahihirapan na palakihin sila.”Akala niya ay mahal din siya ng lalake kagaya ng nararamdaman niya, ngunit ginagamit lang pala siya nito mula sa sim
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta
MAHIGPIT NA YAKAP ang isinalubong ng matanda sa kanilang mag-ina na noong una ay kinailangan pa ni Briel. Hindi naman kasi sila sobrang close nito para agad ng mapalagay ang kanyang loob. Medyo naiilang man ay nagawa pa rin niyang pakibagayan ang matandang Donya na nakita na niyang parang naluluha na sa labis na sayang naroroon na sila.“Mabuti naman at naisipan niyong umakyat ng Baguio?” anang matanda na hinanap pa ang mata ni Briel, ngumiti lang naman ang babae sa kanya. Nag-aapuhap na ng isasagot. “Ang tagal noong huli tayong nagkita. Ang laki mo na, Brian.” Ngumiti lang si Brian na bagama’t medyo takot sa matanda ay nagawa pa rin nitong ngitian ito matapos na mag-mano. Nangunyapit na siya sa isang hita ng ina at hindi sumagot sa mga tanong pa ng matanda kay Brian na mahiyain bigla. Hindi naman siya itinulak ni Briel dahil kilala niya ang anak na sa una lang naman nahihiya. Kapag lagi na nitong nakikita ang matanda, ito na ang kusang lalapit dito upang makipag-interact. Ganun nama
NAPADILAT NA ANG mga mata ni Briel nang makitang wala namang nakahiga doon na inaasahan niyang bulto ng katawan ni Giovanni. Lasing man siya nang nagdaang gabi ay alam niya ang naganap sa kanilang pagitan ni Giovanni. Hindi niya lang basta guni-guni ang bagay na iyon. Sinuri niya ang kanyang katawan na natagpuan niyang may suot na saplot, iyon nga lang ay hindi na iyon ang damit na huli niyang natatandaang suot niya bago sila umakyat ng silid. Malamang ay binihisan siya ni Giovanni. Ganun kaya ang lalaki. Imposibleng basta na lang siyang iiwan nitong hubad. Sinuri niya rin ang sahig at wala doong kalat na alam niyang basta na lang nila inihagis ang kanilang mga hinubad dito.“Hindi iyon panaginip lang…sigurado ako…” turan niya pang hinawakan na ang parte sa pagitan ng kanyang mga hita at maramdaman ang pananakit noon na para bang binugbog siya, sumilay na ang kakaibang ngiti sa kanyang labi. “Sabi ko na eh, may nangyari sa aming dalawa. Imposible namang sumakit ito kung panaginip lang