“Eh bakit hindi mo dalhan ng foam?” pabalang na sagot na ni Bethany.
Hindi na niya napigilan ang sarili dahil sobrang rinding-rindi na siya sa madrasta. Bakit siya ang sinisisi nito? Ginagawan naman niya ng paraan. Hindi siya nagpapabaya.
“Sa tingin mo ba Tita ay hindi ako nasasaktan kada maiisip ko siya?” pumiyok na doon ang tinig ni Bethany, naiiyak na. “Ama ko siya. Dugo at laman niya ang nananalaytay sa katawan ko. Huwag mo po naman sanang iparamdam sa akin na wala akong kwentang anak, Tita. Ginagawa ko po ang lahat para makakuha ng magaling na abugado at nang matapos na ito. Please lang po, dahan-dahan ka naman po sa mga akusasyon mong pabaya ako!”
Bunga ng matinding pressure at stress sa loob ng bahay nila ay umisip ng paraan si Bethany kung ano pa ang nararapat niyang gawin. Hindi na siya mapakali sa pagbubunganga ng madrasta niya. Minabuti niyang makipagkita sa isa sa mga kaibigan niya noong college, kay Rina. Pagkatapos nila ng college ay nagpakasal na ang kaibigan niya sa isang mayaman na malawak ang sakop ng connection at saka impluwensiya. Nagbabakasakali siya na matulungan siya nito kapag nasabi niya rito ang mga suliranin niya. Nagkasundo ang dalawa na magkita sila sa isang coffee shop. Doon ay nabanggit na ni Bethany ang lahat ng kanyang problema.
“Napaka-walang kwenta talaga niyang ex-boyfriend mo, Bethany! Pagkatapos ng lahat? Bibigyan ka pa niya ng problema?” iling nitong hindi makapaniwala, ilang sandali ay nagbago ang hilatsa ng mukha nito. “Pero infairness ha, seryoso ka ba talaga na nagsanga ang landas niyong dalawa ni Gavin Dankworth ng gabing ‘yun?” tanong nitong may nanunukso ng mga mata sa kanya.
Namula na roon ang mukha ni Bethany, hinalo-halo muna niya ang tasa ng kaharap niyang kape bago marahang tumango bilang sagot.
“Lumapit ka na sa kanya. Malay mo naman tulungan ka niya. Masyadong mataas ang standard ng abugadong iyon at ni minsan ay hindi rin nasangkot sa anumang uri ng eskandalo.”
Mapaklang ngumiti si Bethany.
“Ginawa ko na pero hindi effective. Kung nagtagumpay ako sa tingin mo ay narito ako at nakikipagkita sa’yo upang humingi ng tulong? Syempre wala ako dito, Rina. Kaya please, favor naman oh. Help me…”
“Ano bang gusto mong gawin ko?” tanong ng kaibigan na sumimsim muna sa kanyang kape bago siya hinarap, matamang tingnan sa mata.
Batid ni Bethany na may malawak na connection si Rina na maaari nitong gamitin anuman ang hilingin. At kapag si Rina ang gagawa noon, walang sinuman ang maghihinala na may masama itong pina-plano doon.
“Tulungan mo akong makuha ang schedule niya. Kailangan ko siyang makausap habang di pa huli ang lahat. Susubukan kong makipaglapit sa kanya. Baka sakaling lang eh...”
“O siya sige, ako na ang bahala, Bethany. Huwag ka ng mag-alala.” sagot ng kaibigan niyang naiiling.
“Maraming salamat, Rina!”
Mahigpit na niyakap na ni Bethany ang kaibigan bilang pasasalamat.
“Babawi ako sa’yo, Rina. Matapos lang talaga ang problemang ito kay Papa, hindi na ako rito mai-stress.”
“Oo na, para ka namang ibang tao.”
SABADO NG TANGHALI ng mag-book ng oras si Gavin upang maglaro ng golf. Naging palipasan niya ng oras ang paglalaro noon na para sa kanya ay pangtanggal na din niya ng stress. Nang mga sandaling iyon ay napilitang sumama si Bethany sa kaibigang si Rina at sa asawa nito patungo sa kaparehong golf course. Mula sa malayo ay natigilan panandalian at nagulat si Bethany nang makita niyang naroon ang ex-boyfriend niyang si Albert.
“Kapag minamalas nga naman, oh!” malakas na bulalas ni Bethany.
Nilingon ni Rina ang kaibigan at nang sundan niya ng tingin ang sinisipat nito ay nakita niya ang dahilan ng biglaan nitong pagtigil doon. Natutop na niya rito ang bibig.
“Hayaan mo na Bethany, huwag mo ng pansinin. Lalo lang matutuwa ang damuhong iyan oras na makita niyang apektado ka sa presensiya niya. Huwag mo siyang bigyan ng chance na maramdaman iyon. Ikaw din ang talo at hindi naman siya.” bulong ni Rina sa kaibigan na hinaklit pa ang brasong hawak niya.
Binalingan na ni Rina ang asawa na nagulat din kung bakit naroon ang ex-boyfriend ng kanyang kaibigan.
“Ano ‘to? Bakit hindi mo naman sinabi na narito pala si Albert ha?” bulong nito na narinig pa ni Bethany.
Hindi niya tuloy mapigilang makaramdam ng hiya sa mag-asawa. Parang ang daming abala na ang nagagawa sa kanila.
“Hindi ko rin alam, Rina kung bakit narito siya.” sagot ng asawa ng kaibigan ni Bethany na humarap pa sa kanya, mas nahiya pa dito si Bethany. “Pasensiya ka na ha? Hindi ko talaga napansin. Nasa amin ang pagkakamali dito. Nagkita tuloy kayong dalawa ng hindi sinasadya.”
Bago pa muling makapagsalita si Bethany ay nasumpungan na sila ng mga mata ni Gavin na nagmamasid. Nakasuot ang matikas na binatang abugado ng casual white suit, na mas nagpadepina ng angking gandang lalake niya sa lahat. Iyon ang naging dahilan para umangat pa at mapuna ang hitsura niya sa area. Kagaya noong nakita ni Gavin sa opisina si Bethany, nagkunwari siyang hindi niya kilala ang babae. Ang binati lang nito ay ang kilala niyang asawa ni Rina sa grupo nila.
Tumikwas na ang kilay ni Gavin nang mapadako iyon kay Bethany na tahimik lang na nakatayo sa tabi.
Lihim na napangiti na si Bethany nang makita niya sa gilid ng mata ang ilang segundong pahapyaw na pagtingin ni Gavin sa postura niya. Sinadya niyang magsuot ng medyo revealing na damit. Malaking damit at sport shorts iyon na hapit sa bilugan niyang mga binti. Nagpalitaw ito ng magandang kutis ni Bethany. Ang mahaba at alon-alon na kulay brown buhok ay naka-ikot sa tuktok ng ulo ni Bethany, nakadagdag pa ‘yun sa fresh na fresh nitong itsura.
Dumapo na ang mga mata ni Gavin sa payat at makinis na mga hita ni Bethany. Binasa na niya ang labi sabay harap sa asawa ni Rina.
“Sino siya? Kasama niyo? Mukhang ngayon ko lang din siya nakita dito.”
SA BANDANG HULI, wala na namang nagawa si Ceska kung hindi ang sumang-ayon na lang sa gusto ng kaharap na babae. Nagsimula na silang i-flipped ang bawat pahina ng menu. Sanay naman si Ceska na kumain sa mamahaling restaurant at hindi siya ignorante kung kaya naman naging smooth ang kanilang pag-order. Main course. Side dishes. Drinks. Dessert. Iyon lang ang kanilang in-order na okay na rin naman kay Gabe. Sa tingin niya iyon lang ang capacity ng kanyang tiyan.“Kapag hindi ka busy sa trabaho mo anong ginagawa mo?” interview ni Gabe habang nakalapat ang bibig sa straw ng kanyang iniinom na drinks at ang mga mata ay nakatuon kay Ceska na bahagya pang naiilang sa atensyon na nakukuha.“Hmm, bahay lang. Hindi ako mahilig lumabas. Pakiramdam ko hindi ako makahinga kapag maraming tao.” Tumango-tango si Gabe. Iginala na ang mga mata sa paligid. Medyo maraming customer sa restaurant na iyon ngayon. “Kumusta ang pakiramdam mo ngayon? Tingin mo nahihirapan ka pa rin huminga?” Umiling si Cesk
SINASABI NA NGA ba niya. Malamang nagtalo sila ng fiancee niya o mas malala pa doon ang nangyari sa kanya.“Sige po, Mr. Bianchi. Sandali lang…” taranta na niyang galaw upang sundin ang iniuutos nito sa kanya.Sa linya ng kanyang trabaho, alam na alam na niya kung kailan wala ito sa mood at kung kailan siya dapat magsalita. Kapag marami itong iniisip, ganito ang ginagawa niya. Sinusubsob niya ang kanyang sarili sa trabaho na parang wala ng bukas. Nagkukumahog siyang dinala na ang pile ng documents na hinihingi ni Brian. Magkasalubong na ang kilay nito. Mariing nakatikom pa rin ang bibig na parang ni minsan sa kanyang buhay ay ayaw niyang ngumiti kahit na sandali lang.“Tawagin niyo lang po ako kung may kailangan kayo sa akin.” ana pa ng babaeng lumabas na ng opisina. Nakahinga nang maluwag at nag-improved ang mood ni Brian nang makatanggap ng tawag mula sa kanyang pinsan. “Pumayag na siya na mag-dinner kami, ayaw mo bang maki-join sa amin? We can disguise it as a coincidence, Brian
SIGURADO ANG LALAKI na mahal niya si Ceska, ngunit walang magawa ang pagmamahal niyang iyon. Kahit naman marahil wala si Piper sa kanilang pagitan ay imposible pa rin naman silang magkasama dahil sa kanilang madilim na nakaraan. Iyon ang mas nagpasakit pa ng damdamin ni Brian. Gaya ng pangako ni Gabe, pagkababa ng tawag ni Brian ay tinawagan niya naman ang number ni Franceska na galing mismo sa kanyang pinsan. Ilang minutong tinitigan lang ni Ceska ang numerong iyon na hindi naka-saved sa kanyang contacts. Tulala at walang lakas pa rin siyang nakaupo sa sofa at pinagninilayan ang mga pangyayari kanina. Hindi pa rin makapaniwala na magagawa iyon ni Brian sa wedding dress. Batid nito ang kanyang pagmamahal sa lahat ng kanyang ginagawa kung kaya nahihirapan siyang lunukin ang nangyari. Tunawin ang katotohanan na kayang gawin iyon ng lalaking minsan niyang labis na minahal dahil kilala rin siya nito.“Sino ba ‘tong tawag nang tawag na ‘to? Ang kulit naman!” hindi na napigilan ni Ceska na
PINALIS NA NI Piper ang kanyang mga luha. Hindi pwedeng malusaw ang kanyang make up at makunan siya ng larawan sa ganung hitsura. Kailangan niyang kalamayin ang kanyang sarili. Kailangan niyang patigilin ang mga luha. Hindi deserved ng Gabriano Bianchi na iyon ang iyakan. Hindi niya naman ito mahal, bakit nagpapaapekto ba siya dito?“No, Daddy, I can handle na. Kailangan ko lang pong kumalma.” “Are you sure?” “Yes, Dad.” “Alright, just calm down first bago ka mag-drive ha?” Marahang tumango ang ulo ni Piper kahit di nakikita ang kanyang ama. Nasa isip na tawagan si Bryson at magpasundo doon. Sana lang ay hindi ito busy. Ganun pa man ang nangyari, nakatakda siyang ikasal sa pinsan nito ay hindi pa rin nila mapigilang magkita kahit na pinipilit nila ang kanilang sarili. Si Bryson lang kasi ang nakakaintindi sa kanya. “Thanks, Dad.” “Hayaan mo at tatawagan ko ang ama ni Gabriano. Baka kailangan niyo lang mag-usap ng maayos.”Tinawagan naman ni Patrick si Giovanni upang sabihin lang
IKINURAP NA NG dalaga ang mga mata, kahit anong pilit niyang unawain ito. Hirap na hirap ang utak niya. Ang puso niya. Gawa pa rin ng kanyang mga kamay ang design na iyon na kailanman ay hinding-hindi rin matutumbasan ng halaga.“He never changed. Akala niya mababayaran pa rin ng salapi ang lahat.” malungkot ng usal doon ni Ceska na mas lumungkot pa ang mukha at hindi lang ang kanyang boses, nanamlay na rin ang kanyang katawan dahil sa nangyari.Dumating ang assistant dala ang baso ng tubig. Muli iyong kinuha ni Ceska at ininom. Bakas sa mukha ang panghihinayang na nilingon na niya ang basurahan. Naroon pa rin ang damit. Ni hindi iyon natakpan nang maayos.“Kunin ko po ba Miss Natividad? We can fixed—”“No, it’s okay. Hayaan mo na lang siya sa basurahan but make sure, singilin mo sila ng triple hanggang times five sa tunay na halaga ng gown. Iniyayabang nila sa atin na mayaman sila, pagbayarin natin sila ng mas malaking halaga.” Tumango lang ang assistant sa tinuran ni Ceska. Puno n
NAPAHAWAK NA SA kanyang dibdib si Ceska matapos tanggapin ang tubig na ibinigay ng kanyang assistant na punong-puno na ng pag-aalala sa kanyang reaction. Nagpapanting na ang kanyang tainga sa huling tinuran ni Piper ngunit inuna niya munang uminom at baka iyon pa ang maging dahilan upang matigok siya. Kapag nangyari iyon, hindi na niya magagawa pang bawian ang babaeng kaharap na akala mo ay tanging siya lang ang anak ng Diyos doon.Anong pinagsasabi ng babaeng ‘to sa kanya? Lantarang inaakusahan siya sa mismong harapan ni Brian? Eh, kung sabihin niya kayang oo? Baka lumupasay siya sa sobrang pagkapikon!“Excuse me, Miss Hidalgo, bigla akong nasamid.” taas ni Ceska ng isa niyang kamay upang humingi ng paumanhin. Hindi naman niya iyon sinadya kung bakit siya nasamid. Nahagip pa ng mga mata niya ang pag-angat ng gilid ng labi ni Brian na parang tuwang-tuwa na nasamid siya o baka mali lang ang kanyang nakita. Nainis pa siyang lalo dito. “I just want to clear things out, first para mag