LOGINHindi maiwasang maisip ni Jemma si Jay, ang artistang palaging maayos manamit, guwapo, sikat, at napapaligiran ng fans. Sa halip na kilig, biglang bigat ang pumasok sa dibdib niya. Pakiramdam niya, masyadong malayo ang mundong ginagalawan nila.Hindi rin niya inakalang diretsong babanggitin ni Mrs. Labra ang tungkol sa kanya at kay Jay. Dahil alam niya kung sino ang kaharap niya, maingat ang mga salitang pinili niya.“Mrs. Labra,” marahan niyang sabi, “hindi po madali para sa akin ang magmahal. Si Jay ay mabuting tao, gwapo, sikat, at may pangalan. Pero hindi po ako bagay sa kanya. Isa lang po akong tauhan.”Hindi iyon pagpapakumbaba lang. Totoo iyon sa isip at puso niya. Ang pagitan ng estado nila ay parang bangin na hindi niya kayang tawirin. At kahit kailan, ayaw rin niyang pilitin ang isang taong nasa tuktok na bumaba para lang sa kanya.Tiningnan siya ni Mrs. Labra nang seryoso. “Hindi ako tumitingin sa estado o pinanggalingan,” wika nito. “Tinitingnan ko ang tao at ang magiging
Hindi kailanman inakala ni Kyline na ang pangalan niya ay napagpasyahan na tatlumpung taon na ang nakalipas, lalo na na may dala pala itong mas malalim na kahulugan.“Hinaharap… nasa pangalan?” mahina niyang tanong.Tumango si Mrs. Labra. Ang tinig nito’y mabagal, tila tumatawid sa mahabang agos ng panahon habang unti-unting ibinubunyag ang mga lihim na matagal nang nakatago.“Karen Garcia,” wika niya. “Ang tatlong patak ng tubig sa karakter ng pangalan niya ay hindi lang pampuno sa kakulangan ng tubig sa kapalaran. Iyon ay panangga.”Sandaling huminto ang matanda bago nagpatuloy. “Pinili ko iyon, na nangangahulugang malinis, dahil nakita ko na maliligaw siya sa hinaharap. Makukubli ang mga kasalanan sa likod ng kapangyarihan at salapi. Maraming dugo at buhay ang madidikit sa kamay niya.”Ang tinig ni Mrs. Labra ay walang emosyon, ngunit mabigat. “Ang pangalan na iyon ay paalala. Kung mapanatili niya ang kalinisan ng puso, magiging maayos ang landas niya. Ngunit malinaw na… hindi niya
Pagkaalis nina Kyline at ng iba, nanatiling tahimik ang silid. Tinitigan ni Mrs. Labra si Shawn. Matanda na ang babae, ngunit ang mga mata nito ay malinaw at matalim, parang kayang basahin ang lihim ng isang tao sa isang tingin lang. Kahit si Shawn, sanay sa malamig at mapanuring mga mata, ay napahinto. Ngayon lang siya nakakita ng ganitong uri ng titig, punô ng karanasan, lalim, at parang may alam na hindi pa nangyayari.Sa katahimikan sa pagitan nila, isang mahabang buntong-hininga ang pumunit sa hangin.“Dalawang ulap, dalawang bulaklak,” marahang wika ni Mrs. Labra, tila nagmumuni. “Pag-ibig at galit, pagkakabit at dalamhati. Shawn… sino ba talaga ang minamahal mo?”Kumunot ang noo ni Shawn. Hindi niya maintindihan. “Anong ibig mong sabihin?”Umiling ang matanda. “May mga bagay na hindi dapat diretsahang sinasabi.” Bahagya siyang ngumiti. “Ano ang pakay mo rito? Titingin ka ba ng hinaharap? Magbabalik-tanaw sa nakaraan? O… magpapasya tungkol sa kasal?”Naalala ni Shawn ang paulit-
Biglang nanigas si Jemma.Wala siyang ideya sa tensyon sa loob ng kwarto. Ang alam lang niya, kailangan niyang iabot agad ang gamot. Pero sa sandaling itinaas niya ang supot, napansin niyang hindi lang si Kyline ang nasa loob ng silid.May isa pang presensiyang mabigat at malamig.Isang lalaking may dignidad at awtoridad na hindi kailangang magsalita para maramdaman.Parang nagyelo ang dugo sa katawan ni Jemma. Huminto sa ere ang kamay niyang may hawak na gamot. Nang mapunta ang tingin ni Shawn sa supot na hawak niya, literal siyang napigil sa paghinga. Sa buong buhay niya, ngayon lang niya naranasan ang pakiramdam na ganito kalapit sa kamatayan.Pinagmasdan ni Shawn ang laman ng supot, bahagyang nakapikit ang mga mata. “Bumili ka ng gamot?” malamig niyang tanong. “What kind of medicine?”Sumagi agad sa isip niya ang Constantino medicine cabinet, kumpleto, mula simpleng painkillers hanggang rare prescriptions. Kung may kailangan, isang tawag lang sa private doctor, may reseta agad. Ka
Nang marinig ni Jemma ang hiling ni Kyline, hindi niya napigilang mag-atubili. Sa Constantino, walang sinumang basta-basta susuway, lalo na kung may kinalaman sa tagapagmana. Kitang-kita ng lahat ang pagbabago ni Shawn: ang pagtrato niya kay Kyline, ang pagpayag niyang hindi na uminom ng gamot, malinaw na may inaasahan siyang anak. Kapag nalaman ni Shawn ang gagawin nila, iisa lang ang kahihinatnan, kapahamakan.“Madam,” maingat na sabi ni Jemma, “sigurado po ba kayo? Alam niyo namang bihira ang ganitong pagkakataon.”Hindi mababasa ang isip ni Shawn. Ngayon, kaya ka niyang itaas sa rurok, alagaan, pahalagahan, ibigay ang lahat. Bukas, puwede rin niyang bawiin ang lahat nang walang babala. Pero kung may anak, nag-iiba ang lahat. Sa Constantino, ang batang may dugo nila ay proteksyon at sandata. Isang pagkakataong halos hindi na mauulit.Kung karaniwan lang siyang tao, hindi niya palalagpasin iyon. Pero hindi man lang nagbago ang mukha ni Kyline. Matagal na niyang pinag-isipan iyon, at
Mahinahon ngunit matatag ang boses niya nang sabihin, “Paano ‘yon? Ayokong magduda ka na may iba akong iniisip, at ayokong mailagay ka sa alanganin. Mas mabuti pang inumin ko na lang ang gamot.”Hindi niya gustong magbuntis ng anak ni Shawn. Hindi lang dahil hindi siya si Karen, kundi dahil siya si Shawn. Sa isip niya, bumalik ang babala ni Rhena at ang mga nangyari kamakailan. Mas lalo siyang naging maingat, mas piniling mag-ingat kaysa umasa.Napakunot ang noo ni Shawn habang tinitingnan ang babaeng palaging inuuna ang kapakanan niya kaysa sa sarili. Lumapit siya at marahang niyakap si Kyline, tinapik ang likod nito na parang pinapakalma ang isang natakot na bata. “Simula ngayon, hindi mo na kailangang maglakad sa mga tiptoe,” sabi niya, mababa at seryoso ang tono. “Hindi na kita sasaktan.”Sa isip ni Shawn, marahil kasalanan niya kung bakit ganito kaingat si Kyline, dahil sa dati niyang pagiging malamig, mabagsik, at walang awa. Kaya hindi nito magawang lumapit, ni mangarap man lan







