Alice's Point Of View.Mabilis ang pag takbo ko sa gitna ng damuhan habang matindi ang buhos ulan, ngunit hindi iyon naging problema sa akin para tumigil sa pag takbo.Para tumakbo sakanila, para tumakbo sa sarili kong pamilya na hindi man lang ako tinuring bilang parte nila.Masakit na ang paa ko dahil kanina pa ako tumatakbo ngunit wala akong pakialam dahil ang gusto ko lang ay makalayo sa kanila. Bukod sa sakit ng paa ay hinihingal na rin ako at tuyo na rin ang lalamunan.Ngunit pinagpatuloy ko ang pagtakbo, wala akong idea kung saan ako pupunta pagkatapos kong lagpasan ang mga matatas na damo na nasa aking harapan. Ang nasa isip ko lang ay tumakas!Ngunit sa gitna ng pagtakbo ay bigla akong napahiga sa damuhan kasabay ng malakas kong pagsigaw dahil sa batong nadaanan ko na hindi ko napansin. Ramdam ko ang sakit ng mga paa ko dahil sa nadaang bato, ngunit sa kabila ng sakit ay pinilit kong tumayo at nagpatuloy sa pagtakbo dahil hindi ko alam kung may naghahanap na ba sa akin.Hind
Valerian's Point Of View. "Seryoso ka ba talagang papakasalan mo ang anak ng lalaking iyon?" tanong sa akin ni Frank, he's one of my trusted members of my mafia group. "Pwede mo namang i-massacre ang buong pamilya ng Dawson." Sumandal ako sa aking upuan at nagsalita. "I have a plan, gagamitin ko lang ang anak niyang babae kaya ko siya papakasalan," paliwanag ko. "What's her name again? Alexandria? Alia?" "It's Alice Hermione Dawson," sagot ko. Kailangan kong mapalapit sa kaniyang Dad na si Rowan. That coward and his mafia group, malaki ang kasalanang ginawa niya sa akin at sisiguraduhin kong magbabayad siya sa mga ginawa niyang iyon. "Hindi pa ba kayo malapit sa isa't isa? You're investing on his company. Hindi pa ba sapat iyon para patayin mo na siya?" he asked, kumuha siya ng sigarilyo at sinindihan ito. "If I were you, matagal ko ng pinatay ang lalaking iyon." My jaw clenched. "I want him to suffer just like what he did to Vera," I murmured. Humigpit ang kapit ko sa h
Alice's Point Of View. "I just want to remind you, Alice. That I don't want this marriage," malamig niyang saad bagokami pumasok sa kaniyang mansyon. "And I'll make sure you will regret marrying me." "Tinatakot mo ako?" seryosong tanong ko sa kaniya, nandito na kami sa England at mukhang tama nga ako na pinepeke niya lang ang sarili niya sa harap nila Mom and Dad. Dahil noong makaalis kami sa aming mansyon hanggang sa makarating kami rito sa mansyon niya ay ilang beses niya ng inuulit na ayaw niya na ikasal sa akin. Para namang gusto kong ikasal sa kaniya?! Malamig ang matang tumingin siya sa akin. "Watch your words, Woman. You don't know how dangerous I am," wika niya at mabilis na pumasok sa kaniyang mansyon. Napaawang naman ang labi ko dahil narinig at hindi nakapagsalita. What is he talking about? Ito ba ang totoong Valerian? Simula umalis ng mansyon namin ay hindi ko na nakita pa ang ngiti sa kaniyang mukha. Anong klaseng lalaki ba ang pinakasalan ko? Hindi ko na l
Alice's Point Of View. Hindi ako pwedeng magkamali sa narinig ko at isa pa, may mga baril sila. Kaya alam ko ang tungkol sa mafia ay dahil I already met them in real life. Noong 9 years old ako ay na kidnap ako. I was so scared at akala ko iyon na ang aking kamatayan. Kinidnap nila ako kapalit ng malaking halaga ng pera, isang linggo akong nasa isang abandonadong bahay at nakakulong. Palagi ko rin naririnig ang mga lalaking kumidnap sa akin na nag-uusap tungkol sa mafia kaya noong nakabalik ako kila Dad ay nag search ako kung ano iyon. At ngayon, nakakaramdam ako ng takot. Masasamag tao ang mga mafia, at kung isa ngang mafia boss si Valerian ay dapat ko na siyang iwasan. Alam ba ni Dad ang tungkol sa katauhan ng lalaking pinakasalan ko? Probably not. Hindi ko tuloy alam ang gagawin sa loob ng aking kwarto, natatakot ako dahil alam kong seryoso si Valerian na papatayin niya ako kapag hindi ko sinunod ang rule na sinasabi niya. "Damn it! I fucking married to a Mafia Boss?!"
Alice's Point Of View."Gusto mo na ba talagang mamatay ngayon?" galit niyang sigaw sa akin at nakaramdam ako ng matinding takot.Huminto siya sa harapan ko habang binibigyan pa rin ako ng death glare. "Hindi ka ba talaga marunong sumunod sa rule ko?! I only have one goddamn rule for peste's sake! Don't fucking disobey me!" he continues to shout giving me shivers.Sa kabila ng takot na nararamdaman ko ay nagawa ko pa ring magsalita. "I will not disobey you if you don't lock me in my room like a prisoner. You have no right to do that," matapang kong saad kahit na sa loob ko ay takot na takot ako. Pero gusto kong malaman kung bakit niya ako kinukulong sa kwarto kon dahil hindi ko maintindihan ang gusto niyang mangyari! Bakit ba kailangan niya akong ikulong na parang hayop sa kwarto ko? Para saan ba iyon?!Mabilis kong nakitang nagdilim ang kaniyang mga mata dahil sa sinabi ko at mas lalong nagpadagdag iyon sa takot na aking nararamdaman. At mabilis kong pinagsisihan ang aking sinabi ng
Alice's Point Of View. Nanigas ang buong katawan ko ng makita siya, parang nakalimutan ko ring huminga dahil sa takot na nararamdaman ko. Speak, Alice! I need to speak! "I-I was looking for a restroom," pinilit kong hindi magtunog kinakabahan ang aking boses. Nanatili naman ang malamig niyang tingin sa akin. "Really? Kung may iba kang binabalak, huwag mo ng ituloy 'yan dahil baka tuluyan na nakitang patayin," seryosong sabi niya habang nakatingin sa mga mata ko. Bakit ba palagi niya na lang pinagbabantaan ang buhay ko? Bigla niyang tinuro ang itim na pintuan na nasa harapan namin. "That's the restroom at wala sa labas ng restaurant. Bilisan mong pumunta sa restroom at kapag hindi ka bumalik kaagad ay I'll punish you," dagdag niya at mabilis na umalis sa aking harapan. Nang tuluyan siyang mawala sa paningin ko ay napakapit na lamang ako sa wall dahil sa panghihina ng tuhod ko dahil sa takot. "Why is he always scaring me?" inis kong bulong habang naglalakad papunta sa pint
Alice's Point Of View."Don't mind me, just fvcking drive!" sigaw niya sa akin, nakapikit pa rin siya at nakahawak sa dibdib niyang natamaan ng bala."Tanga ka ba? Anong don't mind me? Paano kapag namatay ka diyan?" kinakabahang tanong ko sa kaniya, napansin ko naman ang pagdilat niya sandali at pagtingin sa akin."Why the heck are you crying?"Pinunasan ko ang luhang tumutulo sa kaniya. "Hindi ako umiiyak dahil nag-alala ako sa'yo 'no! Kinakabahan lang ako!" sagot ko at nakita ko naman ang muli niyang pagpikit. "At huwag kang matulog!"Mas lalo akong kinabahan noong unti-unting lumalim ang paghinga niya. "Magmaneho ka na... Bilisan mo."Pinilit kong kalmahin ang aking sarili bago tumango at muling nagmaneho, mas binilisan ko na ngayon katulad ng sabi niya. "Saan ba ang pinakamalapit na hospital dito sa England?!" sigaw ko, wala akong ibang makita kundi mga matatas na gusali. Kung nasa Pilipinas lang sana kami, alam ko na kaagad kung saan kami pupunta."Fvck. Huwag mo akong dalhin sa
Alice's Point Of View.Hindi ko maiwasang isipin kung ilang beses na kayang muntik mamatay si Valerian? Kasi parang wala lang sa kaniya, na para bang sanay siyang bigla na lang siyang mababaril, na para bang sanay siyang palaging may gustong pumatay sa kaniya.Ganoon ba talaga kapag isa kang Mafia Boss?Parang hindi siya takot mamatay, hindi ko maiwasang isipin ang mga magulang niya. Buhay pa kaya sila? Halatang may lahi si Valerian kaya sigurado akong isa sa magulang niya ay foreigner, saan kaya siya lumaki? Sa Pilipinas ba dahil marunong siuang magtagalog?Malakas akong napabuntong hininga bago sinandal ang ulo ko sa bintana, iyong kaibigan niya ang nagmamaneho ng sasakyan habang si Valerian naman ang nasa passenger seat at nandito ako sa back seat. Hindi ko alam kung saan kami pupunta, kung uuwi na ba kami o kung saan. Ayoko rin namang magtanong dahil baka matutukan na naman ako ng baril.Pinagmasdan ko ang ulo ni Valerian mula rito sa likod, hindi ko alam kung tulog ba siya o ano,
Valerian's Point Of View.I don't trust her at all. Hell no. Wala akong planong pagkatiwalaan siya.I just want to test her... Kung tatakas ba siya o kung may iba ba siyang gagawin. Totoong may gagawin ako kaya siya ang hinayaan kong magbidd sa statue na hinanap namin. Nagulat pa nga si Frank na siya ang hahayaan kong gumawa noon... Gusto ko lang makita kung may alam ba talaga siya sa Mafia cause she seems really clueless.She's really good at pretending.Tahimik lang ako habang naglakakad palayo sa auction room. May gusto lang akong bisitahin dahil ang tagal ko ng hindi nakabalik dito. Nang makarating ako sa kaniyang opisina ay kaagad ko itong binuksan."Oh my God!" sigaw ng isang babae dahil sa gulat, narinig ko naman ang malakas na pagmumura ni Morando ng makita ako. Kaagad umalis iyong babaeng kahalikan niya at napangisi ako ng makitang inis siya sa akin."What the hell, Val!" sigaw niya sa akin, mukhang bad trip na bad trip. Matagal ko na siyang kaibigan, half filipino at mapagk
Alice's Point Of View.Tama nga ang sinasabi ni Alyana at Alana na hindi ako bagay sa ganitong mga lugar, madalas kasi noon, nakikita ko silang nag-aayos at sa tuwing tinatanong ko kung saan sila pupunta, sinasabi nila na sa bar. Minsan, nagsasabi akong gusto kong sumama sa kanila kahit na alam ko namang hindi ako pwede, nagmakakawa pa akong huwag nilang sabihin kila Mommy na sasama ako pero hindi naman nila ako pinagbibigyan.Sinasabi nilang hindi raw ako bagay sa lugar na iyon at ngayong nakapasok na nga ako sa bar, masasabi kong tama nga sila.Maingay ang buong paligid at napakadaming tao, ramdam na ramdam ko ang pagkabog ng dibdib ko dahil sa lakas ng tugtog. Magkahalong mga amoy ng alak, sigarilyo at pabango ang mga naamoy ko. Hindi ko maiwasang mapatingin sa mga taong sumasayaw sa dance floor, sobrang saya nilang panoorin.Ganito siguro ang ginagawa ng mga kapatid ko dahil kinabukasan pag-uwi nila ay mga pagod sila at ang gulo ng itsura... Pero siyempre, hindi ko pa rin maiwasan
Alice's Point Of View.Naramdaman ko ang pagkatok ng kung sino sa kwarto ko, tumayo naman ako bago buksan ito at pinigilan kong magulat ng makita si Valerian. Tatlong araw na simula noong huli ko siyang makita dahil nga nakakulong lang ako rito, hindi ko alam kung na busy ba siya kaya hindi siya pumupunta rito... Hindi naman sa gusto ko siyang pumunta, sa totoo lang nagkaroon ako ng kaunting peace of mind sa loob ng tatlong araw na hindi ko siya nakita.Tanging iyong babaeng maid lang na pinagpapadala niya ng pagkain dito ang nakikita ko halos araw-araw, sinusubukan ko namang kausapin ang babaeng iyon pero halatang ilap siya sa akin, natatakot siguro o paniguradong binantaan siya ni Valerian na huwag akong kausapin."B-Bakit?" hindi ko maiwasang kabahan habang nakatingin sa kaniya. Kinakabahan na kaagad ako wala pa man siyang ginagawa.Nagulat ako ng bigla niyang ihagis sa akin ang isang kulay brown na paper bag, mabuti na lang dahil nasalo ko."Ano 'to?" tanong ko at nilingon siya."
Valerian's Point Of View.In my world. Everything revolves around money, fame and power.That's what Victor taught me ever since I was a kid. He's my Dad, but after what happened, I'll never fvcking address him like that.He's a coward.Mayroon siyang hawak na isang grupo, iyon lang ang alam ko noon. Ni-hindi ko pa nga alam ang tungkol sa Mafia. Victor failed to protect me and Valentine, my Mom. Galit na galit ako sa kaniya, sinasabi niyang iingatan niya kami, pero hindi... Hindi niya iyon tinupad, dahil sa kaniya ay namatay si Mom.And I know I'm his son, because just like him, I'm a coward too. I know that because of me, Vera died.And I fvcking hate it... Na parehas namin ginawa ang parehas na pagkakamali. I'm so mad at myself. My Mom and Vera... They both didn't deserve to die. Hindi na lang sana nila piniling mahalin ang mga katulad naming lalaki. Tahimik lang ako sa passenger seat habang si Beckett, katulad ni Frank, isa rin siya sa mga pinagkakatiwalaan ko. Papunta kami ngayo
Alice's Point Of View.Mabilis akong napadilat noong may maramdam akong humawak sa akin, dahil sa matinding takot na nararamdaman ay kaagad kong tinulak kung sino man ang gumising sa akin.Nahanap ba nila ako? Papatayin ba nila ako? Hindi! Hindi pwede!"U-Umalis ka! Umalis ka! Wala akong alam!" sunod-sunod kong sigaw, nakapikit ako at nanginginig sa takot. "H-Huwag niyo na akong kunin... Pabayaan niyo na ako... Ayoko pang mamatay.""Alice.""No! Leave me alone! Pabayaan niyo na ako! Wala akong alam!""Alice. Calm down.""H-Hindi! Ayokong mamatay."Napahawak ako sa aking dibdib dahil hindi na ako makahinga, hingal na hingal ako at sobrang bilis ng tibok ng aking puso. Dinilat ko ang aking mga mata at nagulat ako ng makita si Valerian, may hawak siyang inhaler at mabilis iyong binigay sa akin, kaagad ko iyong kinuha at nilagay sa aking bibig."Breathe, Alice," wika niya habang pinapanood ako. "You cannot die yet. Ako dapat ang gumawa no'n."Hindi ko pinansin ang sinabi niya at nagpatulo
Alice's Point Of View.Nakaramdam ako ng kaba ng marinig ko ang pagbukas ng pintuan... ramdam ko ang panginginig ng aking mga kamay. Sunod kong narinig ang pagbukas ng ilaw, bahagya akong napapikit dahil sa silaw."Hoy! Gumising ka diyan!"Muli akong dumilat at nakita ko ang pagpasok ng dalawang lakaki, hindi ko sila kilala... Pero alam kong masama silang tao. Ilang araw na akong nandito at nakakulong, hindi ko alam kung nasaan na ako o kung hinahanap ba ako nila Daddy. Napasigaw ako noong sinabunutan ako ng isang lalaking may katabaan, hindi ako nakapalag dahil bukod sa mahina ako, nakatali rin ang mga kamay at paa ko."Ano? Hindi ka pa rin ba magsasalita?" seryosong tanong niya. "Nagagalit na sa amin si Boss, bata! Magsalita ka na!"Tuloy-tuloy ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. "W-Wala po akong sasabihin..."Napalakas ang iyak ko noong higpitan niya ang pagkakahawak sa buhok ko."Alam naman naming alam mo kung nasaan ang Paragon," narinig kong saad noong isa pang lalaki na nas
Alice's Point Of View.Hindi ko maiwasang isipin kung ilang beses na kayang muntik mamatay si Valerian? Kasi parang wala lang sa kaniya, na para bang sanay siyang bigla na lang siyang mababaril, na para bang sanay siyang palaging may gustong pumatay sa kaniya.Ganoon ba talaga kapag isa kang Mafia Boss?Parang hindi siya takot mamatay, hindi ko maiwasang isipin ang mga magulang niya. Buhay pa kaya sila? Halatang may lahi si Valerian kaya sigurado akong isa sa magulang niya ay foreigner, saan kaya siya lumaki? Sa Pilipinas ba dahil marunong siuang magtagalog?Malakas akong napabuntong hininga bago sinandal ang ulo ko sa bintana, iyong kaibigan niya ang nagmamaneho ng sasakyan habang si Valerian naman ang nasa passenger seat at nandito ako sa back seat. Hindi ko alam kung saan kami pupunta, kung uuwi na ba kami o kung saan. Ayoko rin namang magtanong dahil baka matutukan na naman ako ng baril.Pinagmasdan ko ang ulo ni Valerian mula rito sa likod, hindi ko alam kung tulog ba siya o ano,
Alice's Point Of View."Don't mind me, just fvcking drive!" sigaw niya sa akin, nakapikit pa rin siya at nakahawak sa dibdib niyang natamaan ng bala."Tanga ka ba? Anong don't mind me? Paano kapag namatay ka diyan?" kinakabahang tanong ko sa kaniya, napansin ko naman ang pagdilat niya sandali at pagtingin sa akin."Why the heck are you crying?"Pinunasan ko ang luhang tumutulo sa kaniya. "Hindi ako umiiyak dahil nag-alala ako sa'yo 'no! Kinakabahan lang ako!" sagot ko at nakita ko naman ang muli niyang pagpikit. "At huwag kang matulog!"Mas lalo akong kinabahan noong unti-unting lumalim ang paghinga niya. "Magmaneho ka na... Bilisan mo."Pinilit kong kalmahin ang aking sarili bago tumango at muling nagmaneho, mas binilisan ko na ngayon katulad ng sabi niya. "Saan ba ang pinakamalapit na hospital dito sa England?!" sigaw ko, wala akong ibang makita kundi mga matatas na gusali. Kung nasa Pilipinas lang sana kami, alam ko na kaagad kung saan kami pupunta."Fvck. Huwag mo akong dalhin sa
Alice's Point Of View. Nanigas ang buong katawan ko ng makita siya, parang nakalimutan ko ring huminga dahil sa takot na nararamdaman ko. Speak, Alice! I need to speak! "I-I was looking for a restroom," pinilit kong hindi magtunog kinakabahan ang aking boses. Nanatili naman ang malamig niyang tingin sa akin. "Really? Kung may iba kang binabalak, huwag mo ng ituloy 'yan dahil baka tuluyan na nakitang patayin," seryosong sabi niya habang nakatingin sa mga mata ko. Bakit ba palagi niya na lang pinagbabantaan ang buhay ko? Bigla niyang tinuro ang itim na pintuan na nasa harapan namin. "That's the restroom at wala sa labas ng restaurant. Bilisan mong pumunta sa restroom at kapag hindi ka bumalik kaagad ay I'll punish you," dagdag niya at mabilis na umalis sa aking harapan. Nang tuluyan siyang mawala sa paningin ko ay napakapit na lamang ako sa wall dahil sa panghihina ng tuhod ko dahil sa takot. "Why is he always scaring me?" inis kong bulong habang naglalakad papunta sa pint