Kabanata 6

Alice's Point Of View.

Nanigas ang buong katawan ko ng makita siya, parang nakalimutan ko ring huminga dahil sa takot na nararamdaman ko.

Speak, Alice! I need to speak!

"I-I was looking for a restroom," pinilit kong hindi magtunog kinakabahan ang aking boses.

Nanatili naman ang malamig niyang tingin sa akin. "Really? Kung may iba kang binabalak, huwag mo ng ituloy 'yan dahil baka tuluyan na nakitang patayin," seryosong sabi niya habang nakatingin sa mga mata ko.

Bakit ba palagi niya na lang pinagbabantaan ang buhay ko? Bigla niyang tinuro ang itim na pintuan na nasa harapan namin.

"That's the restroom at wala sa labas ng restaurant. Bilisan mong pumunta sa restroom at kapag hindi ka bumalik kaagad ay I'll punish you," dagdag niya at mabilis na umalis sa aking harapan. Nang tuluyan siyang mawala sa paningin ko ay napakapit na lamang ako sa wall dahil sa panghihina ng tuhod ko dahil sa takot.

"Why is he always scaring me?" inis kong bulong habang naglalakad papunta sa pintuan na tinuro niya at sinasabi niyang restroom.

Kung hindi niya ako sinundan ay sigurado akong nasumbong ko na sa mga pulis na isa siyang Mafia Boss! At sana malaya na ako at hindi na maghihirap pa.

Napatingin ako sa reflection ko sa salamin habang naghuhugas ng kamay, maraming nagsasabi na hindi ko kamukha ko ang mga kapatid ko. Maging sina Mom and Dad ay hindi ko rin kamukha, minsan kong naisip na baka adopted child ako pero alam ko namang impossible iyon. Sobrang bilis ng mga pangyayari sa buhay ko lately, dati ay palagi lang akong nakakulong sa kwarto ko at ngayon ay kasal na ako at nakatira sa England.

Mabuti sana kung mabuting tao ang naging asawa ko! Magiging masaya pa ako.

Bago pa niya ako tuluyang mapatay ay mabilis na akong lumabas ng restroom at bumalik sa table namin. Naabutan ko silang nag-uusap pa rin, malayo pa lang ako ay dumapo na kaagad sa akin ang malamig na mata ni Valerian.

Napaiwas na lamang ako dahil natatakot pa rin ako sa nangyari, mabilis akong umupo sa kaniyang tabi. Napatingin naman sa akin si Sir Emmanuel at ngumiti sa akin.

"Nandito na pala ang asawa mo, Valerian," saad ng matanda. "I still can't believe na kasal ka na, parang dati lang ay maraming babae ang humahabol sa'yo at pinaglalaruan mo lang sila," dagdag niya at tumawa.

Pilit naman akong napangiti, hindi ko alam na isa na nga siyang Mafia Boss, playboy pa siya.

"Marami pa rin namang humahabol sa aking babae," narinig koong sagot ni Valerian. "Pero siyempre hindi ko sila inientertain because I already have a beautiful wife," dagdag niya at tumingin sa akin dahilan upang umiwas ako ng tingin.

Beautiful wife your face! Gustong-gusto mo nga akong patayin!

Malakas na napatawa si Sir Emmanuel bago tumingin sa akin. "Dapat talagang bantayan mo ang asawa mo, Alice. He's really indeed handsome kaya hindi na nakakapagtaka kung bakit maraming babae ang nagkakagusto sa kaniya," saad ng matanda.

Ngumiti ako. "Of course, Sir Emmanuel. What's mine is going to be only mine," saad ko at pinilit kong hindi ipakitang nandiri ako sa aking sinabi.

I wonder kung alam ng mga babaeng nagkakagusto sa kaniya na isa siyang Mafia Boss, kasi sino ba naman ang gugustuhin na magkagusto sa taong katulad niya?

Ilang minuto pa silang nag-usap at wala akong ibang ginawa kundi ang magpanggap na mabuting asawa ni Valerian. Nagsasalita lang ako sa tuwing kinakausap nila ako, hindi ko alam kung alam din ba ni Sir Emmanuel na isang Mafia Boss si Valerian. Wala naman kasi akong napansin na pinag-usapan nila na tungkol sa Mafia.

Noong pauwi na kami ni Valerian ay muli akong nakaramdam ng takot, pinanatili ko ang tingin sa bintana dahil ayokong tumingin sa unahan dahil natatakot ako sa kaniyang presensiya. Mabuti na lang ang ganda ng mga buildings na nakikita ko mula sa bintana, aaminin kong maganda talagang tumira rito sa England ngunit kung may kasama kang delikadong tao ay aaminin kong hindi na iyon maganda.

"Hindi ako tanga para hindi malaman na kaya ka pumunta sa labas ng restaurant ay para sa mga walang kwentang pulis na iyon. . ."

Napakagat ako sa aking dila upang hindi mapasinghap sa kaniyang sinabi, naramdaman ko rin ang panlalamig ng mga kamay ko. Halos makalimutan ko na ring huminga.

Nasa back seat ako ngunit pakiramdam ko ay anumang oras pwede niya akong mapatay sa kinauupuan ko ngayon.

"Subukan mo pang ulitin ang ginawa mo, alam mo na ang mangyayari sa'yo," narinig kong dagdag niya at pinanatili ko ang aking tingin sa bintana.

"Bakit ba palagi mo na lang akong binabantaan na papatayin mo ako?" nanginginig ang mga kamay ko habang nagsasalita, naiinis ako. Wala ng ibang lumabas sa kaniyang bibig kundi ang kagustuhan niyang patayin ako. "Kung gusto mo pala akong patayin ay bakit hindi mo lang gawin ngayon? Ni wala nga akong idea sa sinasabi mong ang pamilya ko ang pumatay sa girlfriend mo. Baka nagkakamali ka lang at ibang pamilya ang pumatay sa girlfriend mo dahil—"

"Fuck!" napatigil ako sa pagsasalita ng bigla siyang sumigaw kasunod noon ay nakarinig ako ng putok ng baril. Nilingon niya ako. "Hey, do you know how to drive?!" galit niyang sigaw sa akin at natatakot naman akong tumango.

Tumigil siya sa pagmamaneho at sinabi niya sa akin na ako na muna ang mag drive, kahit na guguluhin ako ay lumipat ako sa passenger seat habang siya ay lumipat sa back seat. Nagulat ako noong naglabas siya ng baril, magsasalita na sana ako ngunit inunahan niya ako.

"Drive, woman! Drive faster!" sigaw niya sa akin at pinagana ko naman ang engine ng kaniyang sasakyan at pinanatili ang tingin sa kalsada habang nagmamaneho.

Sunod-sunod ang naririnig kong putok ng baril kaya nanginginig na ang mga kamay ko habang nakahawak sa manibela. Napatingin ako sa side mirror at nakita kong may tatlong sasakyan ang sumusunod sa amin at nagpapaputok ng baril.

What the fuck is happening?!

"Oh my god!" sigaw ko ng matamaan ng bala ang side mirror, sunod-sunod ang pagtulo ng luha sa aking mga mata dahil sa takot sa tunog ng baril.

Nakita ko naman si Valerian na binuksan ang bintana ng backseat at nilabas ang kaniyang kahalati ng katawan at nagsimulang bumaril. Nag focus na lamang ako sa pagmamaneho, kalahating oras na yata akong nagmamaneho noong wala na akong marinig na putok ng baril.

Sandali kong nilingon si Valerian at laking gulat ko ng makitang nakapikit siya at dumudugo ang kaniyng dibdib at hawak hawak niya pa rin ang kaniyang baril. Mabilis kong pinatay ang engine ng sasakyan.

"Valerian, are you okay?! Natamaan ka ng baril!" sigaw ko sa kaniya at nagmadaling lumapit.