That Possessive Mafia Boss: Uno

(Selene’s POV)

Nananatili akong nakatayo sa hallway habang nakatitig sa pintuan ng dean’s office sa mga oras na ito, habang pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Hindi ko rin malaman kung papasok ba ako, o tatayo na lang ako dito para lang huwag makatanggap ng disciplinary action paper. Hindi kasi maganda ang papel na iyon sa pagiging iskolar ko, baka mawalan pa ako ng scholarship dahil sa bwisit na D.A na ‘yon.

“Aren’t you going in?” Agad akong napalingon sa nagsalita sa tabi ko saka ko lang napansin na may iba na palang tao na naririto buko sa akin.

Agad din akong napayukod sa kanya bilang paggalang dahil siya pa rin ang SSC President ng academy.

“Same issue? This is your third warning, magkakaroon ka na ng D.A paper,” he said again.

Napatango na lang din ako sa kanya saka ako napaiwas ng tingin, nauna na rin naman siyang pumasok sa akin, kaya sumunod na lang din ako sa kanya. At pagpasok ko sa loob ay saka ko lang din napansin na ang buong SSC pala ang nasa loob kaya lalo akong nahiya.

Napatingin rin agad sila sa akin saka sila ngumiti kaya yumukod na lang din muli ako sa kanila bilang paggalang. Saka ako napatingin sa table ng dean pero ibang tao ang nakita ko doon kaya napakunot din kaagad ang noo ko.

“Excuse me, I thought the dean is here. I’m sorry for barging in,” agad kong paghingi ng paumanhin saka ako muling tumalikod para sana lumabas na sa deans office.

“He’s the new school dean,” bulong sa akin ng kung sinong pumigil sa kamay ko sa pagpihit ko sana ng seradura ng pintuan.

Nginitian din ako ni Mr. President paglingon ko sa kanya kaya napaharap muli ako sa kanila na nakatingin lang din sa akin.

“The department beauty of medical departmet is here, anong maitutulong namin sa’yo Selene? Huwag ka ng magalala, ngayon pa lang siya ia-appoint kaya okay lang yan,” Ms. Vice President said to me.

Yumukod lang din ako sa kanya saka ako lumapit sa lalaking nakaupo sa dean’s seat at ibinigay ko rin agad sa kanya ang warning paper na ibinigay sa akin ng professor ko kanina.

“Ayos, hindi ko akalain na ang medical department beauty pa ang una mong magiging trabaho, kuya Uno. I should’ve stayed here the whole day,” Mr. Auditor also said.

“What is the meaning of this?” malamig ang tono na tanong sa akin ng dean habang nakatingin siya sa akin, at habang nakatingin lang din ako sa kanya.

Wala ring buhay at walang sigla ang mga mata niya kagaya ng boses niya, he seems so cold also kagaya ng mga titig niya na nakakapagpatayo ng balahibo ko sa batok ko sa mga oras na ito. This is insane, hindi ko akalain na ngayon pa ito mangyayari.

“That is a warning that is given to any students who violate the law of the school and the faculty. Also, receiving three of those warnings means disciplinary action, sir,” agad kong sagot sa kanya.

“Name?” he asked again. “Selene Alejandra Castro,” I immediately answered.

Natahimik siya sandali saka siya napatitig sa akin ng ilang segundo bago siya tumikhim at tumingin sa computer niya. Agad din siyang tumipa sa computer na nasa harapan niya, at hinayaan ko lang din naman siya na gawin ang kailangan niyang gawin. I also remained quiet habang tahimik din ang mga kasama namin dito sa office niya hanggang sa mayamaya ay muling tumingin siya sa akin.

“So you have a disciplinary action paper now? Sayang naman, malinis ang record mo at scholar ka pa,” he said while smirking, and I remain calm.

Tiningnan ko lang din siya kagaya ng kung paano niya ako tingnan hanggang sa sumeryoso ulit siya.

“I don’t agree with the disciplinary action paper, sir,” agad kong sagot sa kanya.

Agad din namang napakunot ang noo niya sa sinabi ko na parang nagtataka siya sa sinabi ko.

“I want a valid reason, prove that these papers are wrong,” he then said, saka siya sumandal sa swivel chair niya while still looking at me. “According to the school’s handbook, students like me have the right to report any illegal acts or any bad behavior of my co-students, the faculty members, and the staff of the school. Therefore, I wanted to report the head of the school uniform seamstress,” I started my reasons.

“Alam ko rin na kasisimula pa lang ng pasukan, pero kahit na ganoon ay marami-rami na rin akong natatanggap na report patungkol sa pagbebenta ng head seamstress ng paldang mas maiksi sa tamang sukat na itinakda ng academy. At kahit ako ay hindi rin nakaligtas doon. Every school year, and every year level ay required na magpalit ng uniporme ang lahat, dahil may ilang pagbabagong ipinatutupad ang paaralan para madaling makilala ang bawat magaaral. This year ay napalitan din ang head seamstress ng academy at kasunod noon ang sunod-sunod na report patungkol sa hindi tamang sukat ng palda para sa kababaihan,” I continued.

“Tama siya, iyon din ang unang bagay na sasabihin namin sa iyo kaya kami naririto sa ngayon,” pagsang-ayon sa akin ni Mr. President.

“She’s right Kuya, kahit sa department namin ay puro reklamo sa pagiksi ng skirts for girls, at marami na rin talagang reports tungkol sa cat-calling and such,” dagdag din ni Ms. Vice President.

“This is not an issue just for me, katulad ko may ibang magaaral din ang nabibigyan ng warnings dahil lang sa sinasabi nilang paglabag namin sa school dress code rules. Kung deserved man namin ang disciplinary action paper na ibinibigay sa amin, hindi ba’t deserved din namin na papanagutin ang totoong may kasalanan sa nangyayari? Hindi lang ako ang scholar sa academy, hindi lang ako ang walang kakayahang bumili ng panibagong set ng uniform, some of us needs to work two to three jobs just to feed ourselves. I hope you consider, Sir,” muli kong sabi sa kanila.

Muli rin akong yumukod sa kanya saka ako agad na lumabas ng office. Nagmamadali rin akong humakbang palayo doon, saka ako napasandal sa dingding na malapit sa akin saka ako napabuntunghininga ng paulit-ulit. You did it Selene, kinaya mo, kaya mo ‘yan.

Muli akong napabuntunghininga saka ako nagsimulang bumaba sa hagdan, napatingin din ako sa wristwatch ko at nakita kong saktong-sakto na magpapalit na ang professor namin. Binilisan ko na lang din ang paglalakad para makabalik na ako sa room, hindi naman kasi ako sinusungitan ng iba naming professor, namumukod tangi lang talaga si Ma’am Santos na palaging galit sa akin.

Galit yata talaga siya sa mga katulad kong iskolar. Ang tingin kasi sa amin dito ng ibang tao ay walang ibubuga at mahihirap, minsan ay pinandidirihan nila kami at iniiwasan, kaya madalas kami lang ding mga scholar dito ang madalas na magkakasama. We don’t have the voice to speak here dahil wala kaming pera, but I step forward.

Ako ang gumawa ng hakbang para kilalanin din kami ng iba, at sa tatlong taon ko sa academy na ito, nakuha ko ang pagtanggap ng iba pero hindi lahat ay ganoon. Hindi rin ganoon ang nangyari sa mga kasamahan kong scholar, iba ang trato sa amin dito kaysa sa mga mayayaman.

Matagal ko na iyong gustong baguhin, ngunit talaga yatang mailap ang katotohanang iyon para sa amin. Hindi na yata talaga kami matatanggap sa lipunan ng mga mayayaman. Kami na isang kahig, isang tuka, kami na kaylangang kumayod habang nagaaral at kami na pinagkaitan ng tadhana.

(Uno’s POV)

“Ibang klase talaga itong Vice President sa department niyo, Fourth,” Kaleel said the moment that girl leave this office. “Katatakutan ba naman siya sa department namin kung hindi?” Fourth just answered.

Napabuntunghininga lang din naman ako saka ako muling napatingin sa kaharap kong computer na nasa screen pa rin ang record ng babaeng iyon. Mas maganda siya sa personal kaysa sa litrato dito, napangisi ako sa sinabi ko pero agad ko rin iyong pinawi. What the hell is wrong with me?

“So do you think I should void these warnings and listen to her?” I ask Fourth at agad din naman niya akong nginisian. “So you don’t believe her? Do you need evidence? I have many of those,” Fourth just answered.

Lalo naman akong napabuntunghininga sa sinabi niya saka ako napasandal sa sandalan ng kinauupuan ko.

“No need, tatanggalin ko na lang agad ang head seamstress na iyon at ibabalik ko ang dati. Palitan na lang din agad ang uniforms ng mga estudyante na nakatanggap ng maiiksing palda, get their list and give it to me. Do it now and let’s talk again later, bumalik na kayo sa mga klase niyo,” I answered at natawa lang din naman sa akin ang kambal.

“Naks bro, para ka na talagang dean ngayon,” sabay nilang pangaasar sa akin.

Hindi ko na lang sila pinansin hanggang sa tuluyan na silang lumabas. I then sigh again at ginawa ko na lang din agad ang notice na naglalaman ng mga sinabi ko kanina sa SSC bago ko iyon iniabot sa secretary ko.

Bukas ay naka-schedule ang official na pagtatalaga sa akin sa pwesto bilang dean. Nandito lang ako para bisitahin ang lahat pero hindi ko naman akalain na ngayong araw din ako magsisimula ng trabaho.

Napatunghay ako at agad na napatingin sa pinto ng office ko ng may biglang magbukas noon saka ko lang nakita na sunod-sunod na pumasok sina, Dos, Tres at Lionel.

“Uno my man, talagang dean na ang datingan mo ngayon ah,” Lionel said saka niya agad na inilapag ang pasalubong niyang wine sa akin.

May dala namang sisig at wine glass ang dalawa na naupo rin sa kinauupuan ng SSC kanina.

“Huwag kang magalala bro bro, dadamayan ka namin sa mga problema mo,” Dos said saka siya agad na nagsalin ng wine sa baso.

Inabutan din naman agad ako ni Tres ng isang wine glass, saka sila kumuha ng kani-kanilang baso. Tumayo na lang din naman agad ako sa kinauupuan ko saka ako lumapit at naupo kasama nila.

“Kamusta ang unang araw mo dito?” Tres ask me. “Weird,” agad kong sagot sa kanya.

Napakunot lang din naman ang noo nila sa sinabi ko kaya napangisi lang ako ng maalala ko na naman ang eksena kanina.

“Yeah, muka ngang weird ‘yan. Napapangisi ka dyan ng wala sa oras eh,” Dos also said. “It’s weird because the first problem that I needed to solve is all about those fvcking skirts, Don Sinjin,” I answered at bigla rin silang nagkatingin saka sila nagtawanan dahil sa sinabi ko.

“What? Seryoso ba ‘yan?” sabay-sabay nilang tanong sa akin. “Yeah, and you know what is the craziest thing here? She came here like a sheep and leave like a lion. She’s just like Mom, she’s that scary at pakiramdam ko ay si Mom ang nagpadala sa kanya dito, para sindakin ako,” I said again at lalo silang nagtawanan dahil doon kaya napainom na lang din akong muli ng wine.

“So that explains the smirk. Ang galing naman pala, imagine ngayon ka pa nakatapat ng babaeng katulad na katulad ni Tita kung kaylang hindi mo na kaylangan,” Lionel said also, kaya napangisi na lang din akong muli dahil sa sinabi niya saka ako muling uminom.

“Malay mo bro pwede kayo? Hindi ba ganoon ang mga tipo mo? Sino ba ‘yan? Gusto kong makilala, ako na ang bahala ilalakad kita.” Dos said again. “She’s just twenty and a fvcking student. Tigilan mo ako Don Sinjin,” I answered.

“Why? What’s wrong with that? Mom was twenty when she married Dad, and she got pregnant with us at the age of twenty-one. Wala namang masama doon,” he said again.

“Is she a pre-med student?” Tres also ask kaya napatango na lang din ako sa kanya na agad din namang ikinapalakpak noong tatlong baliw.

“Nice. Saktong-sakto tol, mas gusto ko tuloy na lalo siyang makilala.” Dos said again.

“Tumigil na kayo,” saway ko sa kanila pero parang hindi naman ako narinig noong tatlo at patuloy lang silang nangulit at nag-kwentuhan tungkol sa babaeng ‘yon.

“Itanong na lang natin kay Fourth kung sino ‘yon, sigurado akong kilala niya ang babaeng ‘yon.” Lionel said again.

“Right. Baka si Fourth na rin ang makapagpa-kilala sa’kin ng future ko kaya dapat natin siyang tanungin.” Dos agreed saka sila muling nagtawanan.

Napailing na lang din naman ako sa kanila dahil sa mga kalokohan nila, pero tuloy lang din sila sa mga kalokohan nila.