Chapter 2

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko! With my adrenaline rush running on all my veins, I run as fast as I could. Hingal at mabilis ang hininga, lahat ng katulong namin ay nakatingin sa ’kin habang taranta na ako sa paghahanap ng matatakasan.

I saw one of our cars parked near the gate, the driver busy cleaning it and its door widely open for me. Nahanap ko na lang ang sarili kong tumatakbo papunta roon, the driver looked shock as I closed the door and roared the car’s engine to life. I stepped on the gas hastily when I saw the son of a bitch raging in anger.

Bumaling siya sa akin gamit ang madilim na mga mata, nakahawak siya sa parte ng katawan kung saan ko siya sinpa. D*amn you! Rot in hell, Kent Hunston.

All the guards looked so stun as I maneuver the car out of the gate, bagsak ang mga panga nila pero madalian ding napaltan ng pagkataranta. I looked at the rearview mirror, before directing my eyes on the road. Tears pooling on the side of my eyes but I am quick to wipe it. D*mn!

Hindi ko alam kung paano magmaneho, nakikita ko lang iyong mga driver namin tuwing ihahatid at susunduin nila ako sa school. It is a piece of cake, really, but driving with your heavy heart and tears threatening to fall anytime is just hard! I sobbed, parting my lips as I gasped for air. Darn it!

“Did I just escape my supposed rape? On my birthday?” Nahabag ako sa sarili kong tanong. Tears pooled more and I am already struggling for air. Ititigil ko na sana ang sasakyan sa gilid ng kalsada pero may nakita akong nakasunod na kotse sa akin! Naaninag ko roon si Kent! He has the guts huh!

That son of a bitch! Pressured, emotionally breaking down, sobbing, and crying I stepped on the gas more. Nasa parteng makurba na kalsada na kame ng aming probinsya at nahihirapan na akong pihitin ang manibela!

I looked behind and saw his disgusting face, lumingon muli ako sa unahan at agad nanlaki ang mata ko nang makita ang biglaang pagsulpot ng isang kotse galing sa kung saan at ang mas nakakagulantang pa roon ay ang makitang hindi ito tumitigil papunta sa direksyon ko!

I tried to stepped on the break or steer the wheel but it was all too late. I heard a loud impact, my head hitting a hard thing and before I lose my consciousness, I felt blood crawling on my lips, the taste of rust spreading on my mouth. Mapait akong ngumisi bago tuluyang nilamon ng kadiliman.

Maybe it really is my fate, huh? To be born on a rich family, have a ruthless parent, grew up alone and to be almost rape on her eighteenth birthday with her future husband, escape and this... meet an accident that will finally end my bitter and sad life. How pathetic.

I always wonder why does fate need to be this cruel to me? Baka siguro kontrabida ako noong nakaraan kong buhay? O nakagawa nang walang kapatawarang kasalanan na kinailangan kong mabuhay muli at tanggapin ang hatol, itong mga nanagyayari sa ’kin? I don’t know but then again it is better this way than live the life it gave me again. I just wish to be born as rock or fish my next life so I won’t have to think about problems anymore.

I don’t know if I am dead but I woke up on a very dark place.

“Hello? Is this hell already?” I sheepishly asked pero nagkaroon lamang ito ng echo, ngumuso ako, hindi naman ako takot sa dilim pero ang malamang nag-iisa lamang ako dito ay nagpapakaba sa akin.

Iginala ko ang tingin at nakakita nang isang maliit na linya ng liwanag sa may dulong bahagi, nanlaki ang mata ko nang matanaw ko ang isang magandang lugar.

It is full of flowers and it looks like a garden. The flowers are circled and at the middle of it stood a big plant shaped into... what is it? A man in a fighting stance with his sword raised in the air? Nagkibit balikat ako, mukhang pamilyar pero saan ko nga ba siya nakita?

It is as if I already saw him but... forget it! I never saw him; I only felt the familiarization. Iginala ko ang paningin sa buong hardin at galling sa kung saan ay nakakita ako ng isang babae at lalakeng nakaupo sa nakalatag na mat sa may damuhan. They looked so lovely; the man is staring down at the big baby bump of the woman. He sweetly smiled and it brought an unknown pinched and swelling on my chest habang nakikita ko kung paanong marahan niyang hinahaplos ang tiyan ng kaniyang asawa.

“Anong pangalan nila?” he asked. The girl warmly smiled before touching her baby bump.

“Let’s name them-” Bago ko pa man marinig ang kung anong sasabihin nila ay mabilis akong hinila muli sa kadiliman pero sa pagkakataong ito ay may naririnig na akong boses na nakapaligid sa akin.

“What happened to her?” isang malamig at baritonong boses. I felt shiver running down my spine when I heard his tone, it sounds ruthless and... dominating. I heard more murmuring, slowly, I faltered my eyes open.

Mabilis ang kabog ng dibdib, suminghap ako ng hangin, tuyong-tuyo ang lalamunan ko pero mabilis ang pag-aabot sa akin ng isang baso na agad kong ininom, isang makapal na likido ang dumulas sa aking lalamunan at nanalaki ang mata ko nang makita kung ano ang ipinainom sa akin!

Agaran kong isinuka ang dugong nainom, hindi ako tumigil hanggang sa halos maramdaman kong wala nang laman ang tiyan ko. D*mn, what the hell!

Napamura ako at agad nasapo ang ulo nang maramdaman ang pagtibok nito, nakita ko ang pagkaalarma ng mga nakatingin sa akin dahil doon. Buhay ako!

I felt a gauze bandage on my head and when I looked at my arms, there are few cuts too! I gasped while muttering soft curses until I lifted my gaze on the people around me.

“It is normal. Since she is suffering from a memory loss,” a man in a white lab gown said while scribbling something on a paper. Nakatingin siya sa akin bago marahang naglakad papalapit sa akin, I panicked and tears pooled in my eyes.

“N-No...” saad ko, halos pabulong gamit ang nanghihinang tinig. Tumigil siya at umatras bago yumuko habang nagsasalita.

“Paumanhin, mahal na Prinsesa.”

Nalaglag ang panga ko, Prinsesa? Ni hindi nga ako tinatawag na Prinsesa at mas lalong hindi iyon ang pangalan ko! Nang igala ko ang paningin ko ay lahat sila tumungo na para bang takot na takot. Bukod tangi lamang ang isang lalaki na diretsong nakatingin sa akin gamit ang madidilim at misteryosong mga mata. Ni hindi siya natinag gaya noong iba, imbes ay naglakad siya papalapit sa akin, his head held high, full of confidence.

Each step shouting ruthlessness, power and authority. Tumayo siya sa aking gilid, ang mataas niyang pigura ay nakatungo para matitigan akong mabuti at inaamin kong kahit kalian ay hindi ako nanliit sa buong buhay ko, ngayon pa lamang! The man crouched, I shut my eyes in fear as I let my body and heart tremble at his presence.

Akala ko ay sasaktan niya ako o kung ano ngunit ang tanging naramdaman ko ay ang magaspang niyang daliri na marahang pinupunasan ang aking labi. I opened my eyes, staring at him with genuine shock.

“Magpahinga ka na muna, Prinsesa.”