Chapter 3

I thought I am dead! For someone who met an accident that severe, napaka imposibleng nabuhay pa ako sa lagay na iyon! I folded my knees and placed both of my arms on it, placing my head and sobbing as hard as I can. Panay lamang ang laglag ng luha ko, pakiramdam ko ay manhid na ako habang naiisip ang mga nangyari sa ‘kin.

Why am I alive? Dapat ay namatay na lamang ako at bakit pa ako napunta rito kasama ang mga… wirdong taong ito? Lalo lamang akong naiyak sa isiping iyon. Hindi ko na rin namalayan kung ilang oras na akong lugmok sa kwartong ito! I looked up and roamed my eyes on the wholeness of the room. Kung hindi lamang ako emosyonal ay napuri ko na ang eleganteng pagkakaayos ng silid na ito.

For Pete’s sake I just turned eighteen and here I am in an unknown place with its weird people calling me Princess.

“D*mn!” I cursed so loud, tumayo ako at mabilis na inihagis sa ere ang unang bagay na napulot.

Frustration consumed me and I can’t see nothing but red. I scream, shout and destroyed things, thinking that maybe it will help in waking me up from this nightmare.

Hingal na ako nang biglaang bumukas ang pintuan. Napatingin ako sa mga serbidora na pumasok, nalaglag ang panga nila at nanalaki rin ang mata, bakas ang gulat at takot na bumalandra sa kanilang mga mukha.

Mabilis akong humakbang papalapit sa kanila at halos magsitakbuhan na sila kung hindi lamang naharangan ng kung ano ang aking paningin. I felt a strong arm holding my waist and in a swift move, he lifted me on the floor, my heart thumping so fast as I struggled and tried to get a hold of him, pero masiyado siyang malakas. Akala ko ay itatapon niya ako sa kama at tatalian pero imbes ay iniharap niya ako sa malaking salamin ng tukador.

“W-What...” I muttered, my lips trembling when I saw my very own reflection. My eyes in the shade of red, radiating a very scary feeling, teeth with fangs and hair in a very messy style! It was me! Muntik ko nang hindi makilala ang sarili ko. “What happened to me!”

I stared at the man’s eyes on the reflection. Napansin ko ang maiitim niyang mata na mariing nakatingin sa akin, magkalapat ang labi sa iisang linya at blangko ang ekspresyon ng kaniyang mukha.

Nagpumiglas ako sa pagkakahawak niya and he immediately let go of me still looking so reserved. Tiningnan ko ang aking mukha, nagbalik na sa pagiging kulay putik ang aking mga mata at nawala na rin ang pangil na nakita ko kanina! Napatulala ako sa nasaksaihan, ang lalaki ay nasa likuran ko pa rin.

Looking at him, he has a wide and handsome forehead, his thick and black brows are shaped perfectly as it shades his dark hawk eyes. His nose shouts aristocracy dahil sa taas at tangos nito, the fold under his lips made him looked like he is always pouting, his strong bone face structure looked so ruthless.

Naibagsak ko ang tingin sa repleksyon naming dalawa.

“Who are you?” I whispered. He clenched his jaw and he scowled.

“I am Rozicoe Hades Montgometry, your fiancé,” malamig niyang saad. Napakurap ako at unti-unting umawang ang labi nang maintindihan ko kung ano ang nangyayari! He noticed the panicked on my face but he just calmly crossed his arms, the veins there protruding as he watches me.

“Hindi...” Napailing ako, itinatakwil ang ideyang sumagi sa isipan ko pero mas lalo lamang dumilim ang mukha ng lalaking nagpakilalang Hades na siyang nagpanginig sa akin sa takot.

“You are Princess Sianna Beatriz Carmine-” Mabilis akong umiling at hinarap siya. I pushed him on his chest pero ni hindi lamang siya natinag! Tatakbo pa sana ako ngunit agad niya akong nahuli nang ilagay niya ang dalawang kamay sa magkabilang gilid ko, napaatras ako sa tukador dahil sa takot.

“Ano ba ang sinasabi mo? I am no Princess! My name is Leandra!” sigaw ko sa mukha niya. Nag-igting ang bagang niya at matalim akong tinitigan.

“You met a car crash and you have an amnesia, that is understable. But you are the princess from Carmine Kingdom and you are going to marry me whether you like it or not,” he viciously declared before storming out of the room.

Nanlambot ang tuhod ko at agad na napaupo sa karpetadong sahig, my cries filling the whole room as I drown myself into self-pitying and fear. Rozicoe Hades sure is a very scary person. I touched my chest and felt my heart racing fast. Oo at mukha nga siyang prinsipe pero mas nakakatakot pa ang ugali niya sa isang halimaw!

Humikbi ako at inisip kung ano talaga ang nangyari sa akin. I met a car accident and woke up with another name? Imposible iyon! At paanong nagging kulay dugo ang mata ko at nagkaroon ako ng pangil? Hindi kaya naging bampira na rin ako? Napasinghap ako. Ibig sabihin noon ay lahat ng naririto ay bampira rin. Napakaswerte ko nga naman o, panunuya ko sa sarili.

I bitterly smiled. Natakasan ko nga ang engagement party ko kay Kent pero nagkataon din namang ikakasal ako rit sa isang lalaki… o bampira. I am marrying a vampire. How pitiful. Kung bakit prinsesa ang tinawag nila sa akin ay labas na sa aking pang-unaawa, pero kung hindi nga ako nanaginig malamang ay mas malaking responsibilidad nga ang nakapatong sa akin. I made it all worse...really worse.

Gusto kong tumakas. Gustong-gusto kong tumakas pero paano? I need to find out what is happening to me. Why did I have red eyes? Fangs? At kung nasaang lupalop man ako ng impyerno, paano ako makakaalis dito?

I am not fond of vampire stories and that is the most regretful thing I did. Dapat pala ay nagbasa ako noon dahil ang tanging alam ko lang sa kanila ay ang abilidad nilang sumipsip ng dugo mula sa mga hayop na hinuhuli nila! I shut my eyes and swallowed hard.

D*amn it, Leandra! Ano ba talaga ang nangyari? Sinubukan kong pakalmahin ang sarili at mag-isip ng plano.

I found myself fixing my face and hair. I still have the gauze bandage on my head. I composed myself first before opening the door. I need answers.

Napasinghap ang ma serbidorang nasa labas ng aking pintuan, nagulat pa ako sa kanilang pagtungo at pagbati. “Prinsesa.”

I eyed them. “I want to take a shower.”

Tumango sila bago sumagot. “Masusunod Prinsesa, ihahanda na namin ang inyong paliguan.”

I turned my back on them and sat on the bed. Sinuri nila ang aking kwartong puno ng mga bubog at sira-sirang gamit. A girl commanded them to clean the whole mess I created and some maids to prepare my bath. Bampira sila at kung bakit hindi nila maamoy ang dugo ng isang tao ay nakakataka, o baka dahil bampira na rin ako? Ipinilig ko ang ulo sa takot dahil sa naiisip.

I can’t believe they really did exist, vampires! I watched them carefully, but it seems like instead of me getting scared they are the one trembling in fear!

“Bampira ba kayong lahat?” I asked to confirm my assumption.

Ang isang may kabataang babae na parang pinuno nila ay siya lamang nagtangkang tumingin at tumango sa akin.

“Opo, mahal na prinsesa, bampira kaming lahat,” magalang niyang sagot ngunit bakas ang pagkalito sa mukha.

I can’t help but clenched my fist. So, I am going to socialize with vampires, huh? Gritting my teeth, tinanguan ko siya bago tumayo, nilapitan ko siya na bahagyang ikinagulat ng lahat ng nasa silid.

“Prinsesa?” sarkastiko kong saad.

“O-opo… Prinsesa Sianna Breatriz,” nanginig siya at umatras.

Kung talagang tinawag nila akong Prinsesa Sianna Beatriz Carmine o kung sino man siya, I might as well, take advantage of the circumstances. Kailangan kong malaman kung ano ang nangyari sa akin at kung ano ang nangyayari sa akin.

Dumiretso ako sa pintuan tungo sa banyo. Amusement dawn me when I saw how huge it is! I have a large room on our house at iyon ang maikukumpara ko sa laki ng banyong ito ngayon. Equipped with a big Jacuzzi, a floor to ceiling window with a picturesque view, there’s a glass partition and a shower, it also has a wide television screen displayed on the wall just in front of the Jacuzzi, so either you go sightseeing of the nature on the humungous partition or you watch a movie on the television. I can already imagine how rich their family is. Napailing ako at suminghap, ang ibang serbidora ay yumuko sa akin bago umalis samantalang iyong isa naman ay lumapit sa akin.

“Princesa Sianna, paumanhin pero lahat ng inyong damit ay nasunog dahil sa aksidente,” saad niya. My mouth gaped open...what? Burned? I don’t remember bringing clothes with me but... well... it is not really me so I just nodded my head.

“Pero naitawag naman po iyon ni Prinsipe Hdes at mayroon ng mga bagong damit ang parating. Ilalagay na lang namin iyon sa ibabaw ng inyong kama para makapili kayo ng inyong gusto,” mahaba niyang litanya bago yumuko at umalis.

Bumuntonghininga ako at agad na naabala ang aking isip habang hinuhubad ko ang aking damit.

I am surprised I still have an underwear on, but I also took it off before sinking my body on the Jacuzzi filled with bubbles and warm water. I sat and let my eyes feast on the beautiful view outside of the big wide glass.

Pakiramdam ko ay nasa mataas na palapag ang aking kwarto dahil natatanaw ko ang mga sanga ng matatayog na puno at luntiang bundok. Marahan kong pinaglaro ang daliri sa ibabaw ng tubig, iniisip kung paano akong pinaglalaruan ng tadhana. First, I was caged into a rich family, died or I do not know what really happened but when I woke up, everyone is now treating me as their princess. Really?

Envy filled my system as I watched the birds flying freely and spreading their wings against the blow of the wind. When will I feel my own freedom?

Ano ba talaga ang dahilan kung bakit ako nandito? Aksidente lang ba ang lahat o may plano pa?

I laughed and it echoed on the whole room. Sino naman ang magpaplano noon? Hindi ako tatanggi na hindi sikat ang alamat ng mga bampira pero hindi ko talaga alam at hindi ako naniniwalang nabubuhay sila! Ngayon pa lamang na sinubukan nila akong painumin ng dugo at makita mismong nagkapangil ako!

Letting myself in the water I somehow felt peace in me, but I misses the beach beside our mansion. Do vampires go to beach? But they are scared of sun, right? I shook my head. Damn!

“I need to learn more about them!”