Biglang bumuhos ang ulan habang naglalaban ang lahat.
Nagiging mas mahirap makipaglaban dahil mabibilis ang kalaban.
Nagsisimula ring tumunog ang mga emergency, ibig sabihin lamang ay nakapasok na ang mga kalaban.
“Anastacia!”
Lumingon si Anastacia sa boses ni King.
Saan ‘yon nanggaling?
“Aaah!” Napaiwas siya sa palakol na muntikan nang tumama sa kanya.
May bumuhat na sa kanya at dinala siya sa malayo. Mabilis at halos walang makita si Anastacia bago niya naramdaman ang pagbaba sa kanya sa madilim na bahagi ng kagubatan.
Malakas pa rin ang ulan. Hindi niya maaninag kung sino ‘yon maliban sa pula nitong mga mata.
Pero nang hawakan niya ‘to ay nakilala niya kaagad.
“Ikaw ba ‘to, Young Master?” tanong niya.
“Maayos ka lang ba?” Hinawakan nito ang kanyang mukha.
Kahit paano nagsisimula nang makakita ang mg
Nang magising ako ay maliwanag na kaagad sa buong bahay.Bumaba ako at naabutan ko si Marina na nagliligpit na ng hapagkainan.“Pasensiya na, hindi ko sinasadyang makatulog nang matagal.”“Hindi na muna kita ginising dahil mukhang pagod ka. Ihahanda ko na ang almusal mo.”“Huwag na, ako na lamang ang kikilos, nakakahiya naman.”Nangiti si Marina. “Wala ‘yon, sanay naman na ‘ko sa gawaing bahay.”“Kahit na, hindi naman ako magiging bisita rito, halos dito ako tityra nang matagal-tagal.”Nangiti si Marina.“Umalis na si King nang maaga, sabi niya’y dadalaw na lamang siya kung may libreng oras.”Nangiti ako dahil napag-usapan naman namin ‘yon kagabi.Naghain pa rin si Marina at ako na lamang ang nagtimpla ng kape ko.“Nasaan si Dylan?” tanong ko nang makaupo kami.“Nasa labas n
“Mananatili muna ako nang ilang araw dito, maaari ba?” tanong ni King sa mag-asawa.“Puwede naman, walang problema. Hindi mo kailangan na magpaalam pa sa ‘min. Iyong kuwarto na ‘yon ay para sa inyong dalawa. Saka, napakarami mong ipinadalang pagkain at pasalubong, hindi mo naman kailangan palaging gawin ‘yon,” sabi ni Renan.Nangiti lang si King.“Natuwa lang akong mamili, lalo nang laruang pambata.”“Bakit hindi ka pa mag-anak? Narito naman kami para alagaan si Anastacia,” sabi ni Marina na nakangiti.Nagkatinginan si King at Anastacia at sabay namula.“Parang hindi pa puwede sa ‘min lalo at kung saan-saan kami panigurado makararating.”Tumango-tango si Marina. “Puwede naman dito, saka mo na lamang siya ilipat nang tahanan. Sa tingin ko naman itong si Anastacia ay madaling namumuhay rito dahil wala siyang kaarte-arte.”
Matagal ang biyahe nila kaya nakapagpahinga pa si Anastacia sa yakap ni King.Pagod na pagod siya dahil una ay hindi naman siya bampira katulad ni King na bampira.Alam niyang simula pa lamang ‘yon at marami pa silang pagniniig na magaganap.Habang natutulog naman si Anastacia ay nakamasid na dito si King.Nilalaro niya ang buhok nito at minsang hinahalikan sa noo.Kahit hindi niya ‘to lubusang kilala, totoo na ang puso niya at isipan ay inookupa nito. Hindi lang dahil ito ang nagbibigay sa kanya ng sexual satisfaction nang higit, talagang may espesyal itong bahagi sa kanyang puso.KING’S POVMapayapang natutulog si Anastacia.Hindi ko inaasahan ang heat ko pero nararamdaman ko na siya no’ng unang may naganap sa ‘min nang magkita kami kaya inaya ko siyang umalis dahil ayokong makaistorbo kami sa bahay nila Renan, iba ang pakiramdam kapag nasa heat. May bata rin sa kanila kaya kailangan mag-ingat.
Nang makabalik si King ay tulog pa rin si Anastacia. May dala na siyang kasuotan para mamaya sa subastahan. Hindi naman niya puwedeng hindi puntahan si Kristelle. Kung gusto niyang protektahan si Anastacia ay kailangan niyang iwasan ang kanyang ama na makilala o matuklasan man lang ang tungkol dito.Nakaligo na uli siya nang makalabas siyang gising na si Anastacia at nakahain na ang mga kakainin nila. Nakabihis lamang ‘to ng roba.“Kumain na muna tayo.” Nakangiting baling nito sa kanya. “Mukhang mahaba ang oras na nakatulog ako, pasensiya ka na, naghintay ka ba nang matagal, mahal?”Namula sila pareho. Mukhang hindi pa rin sanay sa tawagan.“Hindi naman, kadarating ko lang din, m-mahal.”Nagkangitian sila sa huli dahil halatang naiilang sila.Pumunta na sila sa hapagkainan at kumain.“Napansin ko, masasarap ang mga pagkain sa Freed Market,” sabi ni Anastacia.“Ginto an
“Anastacia, Anastacia, Anastacia…”Paulit-ulit kong tawag sa ‘king sarili.Narito ako malapit sa lababo.Nagsusuka na ‘ko dahil sa dami nang iniisip ko.Hindi ko alam kung ano ang ginagawa ng Young Master pero inaasahan ko nang may mangyayari sa kanila nang babaeng makakasama niya.Noon naman ay tanggap ko ang set-up na ‘to, bakit ngayon ay parang hindi ko na matanggap?Pero ayokong maging pabigat sa kanya. Ayokong maramdaman niyang mahirap ang magiging relasyon namin.Nang makaligo ako ay nag-init ako ng tubig at nagkape na lamang muna. Mabuti at kumpleto ang mga kagamitan dito sa loob ng panuluyan.Napansin kong lumalakas ang ulan sa labas. Mas nagiging malamig at nakakapag-isa ang pakiramdam.Ngumiti na lamang ako at pinipilit maging positibo ang aking sarili. Ayoko nang mabuhay sa takot, negatibo, at kung ano-ano pang makasisira sa ‘king nararamdaman.Tuma
KING“Naging Vampire Hunter ako para ipaghiganti ka. Ginawa ko ang lahat makahawak lang nang sandata’t makapasok sa battle ground dahil sa ‘yo. Pero ngayong narito ka, buhay, maghihintay na naman ako sa isang tabi? Paano kung wala na ‘kong hihintayin? Iyon na lamang ba ang palaging ganap ko? Hindi mo ‘ko kailangan protektahan! Kakayanin ko ang sarili ko! Mamili ka, magsasama pa rin tayo o maghihiwalay na tayo?!”Nabigla ako sa sinabi ni Anastacia. Hindi ako kaagad nakaimik. Parang iyong mahinay na babaeng nakilala ko na tila hindi marunong sumigaw ay malakas ang boses ngayon at hinahamon na ‘ko nang hiwalayan.Huminga ‘ko nang malalim at naupo.Naihilamos ko ang palad ko sa ‘king mukha.“Hindi ko na kayang mawala ka uli, hindi ko na ‘yon kakayanin.”Narinig kong sabi niya, madalas niya ‘yong sabihin at tuwing
Pagod ako sa totoo lang, iyong pagod ko kinabukasan ay naging matinding lagnat.Nag-alala siya sa ‘kin kaya nagpatawag siya ng mediko, kaagad naman akong binigyan ng gamot na maiinom. Kakaiba ang gamot at mediko nila, tila ‘yon isang sorcerer kung manamit. Pero hindi naman ako nagdududa sa lalaking ‘yon.“Pasensiya ka na, hindi tayo nakalabas,” sabi ko. Nahihiya ako dahil parang napakahina naman nang katawan ko. Samantalang sanay na sanay na naman ako sa bigat ng gawain.Naupo siya sa gilid ng kama. Katatapos niya lang din naman na ihatid ang lalaking manggagamot.“Ako ang may kasalanan, napuwersa kita nang husto.” Nag-aalalang hinaplos niya ang mukha ko.“Masasanay rin ako, hindi mo kailangan ihingi nang tawad kung hindi mo naman ako pinilit.”“Pero nasaktan pa rin kita—”“Pero mas lamang ‘yong naibigay mo sa ‘kin kesa sa sak
Nasa hapagkainan kami na mayroong napakaraming pagkain. Lahat ‘yon ay espesyal at makikita lamang sa hapagkainan nang napakayamang tao. Dahil hindi lang ‘to basta-basta.“Hindi naman natin kayang ubusin ‘yang lahat,” sabi ko.Nangiti siya. “Huwag kang mag-alala, ang mga puwede pang kainin ng iba ay ipamimigay natin sa nangangailangan. May lugar dito ng mga outcast, gusto ko lang matikman mo rin itong mga gusto kong kainin. Hindi ko lang napansin na ganito na pala karami ang lahat ng na-order ko.”Hindi ko alam kung totoo ‘yon pero natuwa naman ako na may makikinabang sa masasarap na pagkaing ito. Sobra-sobra ito, pang fiestahan na nga ito.Napakaliwanag nang lugar, mayroong tumutugtog na musiko at tila talaga kami nasa ulap.Masaya kaming kumain at nagkuwentuhan. Marami akong nalaman tungkol sa kanya. Iyong bagong siya.Kung tutuusin, tila mas makulay ang buhay niya rito sa bagong