Mag-log in“Mukhang malungkot at excited ka nga, dear cousin. You are not this clingy before.” Tila pinapayagan niya lamang si Wendy na makaramdam ng relief sa loob ng ilang segundo bago ibalik ito sa reality. “Ang yakap mo ay masyadong touchy. Anong nangyayari sa iyo?”Ang mga mata ni Wendy ay nanatiling nakatitig sa pinsan, puno ng mga tanong na mabilis niyang sinubukang itago. Ang kanyang hininga ay putol, ang labi niya ay bahagyang nanginginig sa rush ng adrenaline. Ngunit mabilis siyang nagpakita ng kontrol sa mga emosyon. Sa halip na sumagot, isang mahina at tuyot na tawa ang kumawala sa kanyang bibig, a chuckle without humor, walang kaligayahan, isang sound lamang na ginagamit upang itago ang pagkalitoi kung bakit ba naiisip ng pinsan niya ito.“Hindi naman ako clingy, Emily,” sabi ni Wendy, sinubukang gawing casual ang boses. “I’m just glad you’re here. Ang bahay na ito ay masyadong malaki, at ang mga kasama ko, si Michael, ang mga katulong… oh never mind them. Kailangan ko ng panibago
Tahimik ang study room ni Michael, nakabukas ang malalaking bintana, at ang hangin mula sa hardin ay pumapasok na tila ba nagtatangkang pagaanin ang bigat ng utak ni Wendy. Nakahanda na sa teakwood table ang dalawang porselanang tasa, ang mga kubyertos na silver, at tray din na may tatlong uri ng pastries. Croissant, mini sandwiches, at dalawang kulay ng macarons sa three tiered stand. Lahat ay mabilis na inilatag nang perpekto ni Sheryl,, ang kasambahay na matalinong sumagip sa sarili nito at ngayon ay labis na nagpapakita ng loyalty.Pero sa kabila ng effort ng mga katulong… wala sa nakaka relax na ambiance ng paligid ang atensyon ng babae.Wendy sat on the velvet chair, nakataas ang dalawang paa sa gilid, one hand holding a book she supposedly “borrowed” from the shelf earlier. Ang title nito ay The Power of Ruthless Women. Ito ay ang isang hardbound book mula sa koleksyon ni Michael, ang pamagat ay isang bagay na nagustuhan niya dahil sa ironic na title nito sa sitwasyon niya. Ng
“Hindi naman pala kailangan, Nida, hindi ba?” ang boses ni Wendy ay malambot ngunit puno ng sarkasmo. “Kung ganoon, ang sunod na aasikasuhin mo ay ang pag eempake ng lahat ng gamit mo. And you can leave this property immediately.”Agad na nanigas ang mukha ni Nida, na para bang may sumabog na bomba ang tumama sa kanya.“M-Ma’am?”“You heard me,” malamig na sagot ni Wendy. “You’re fired,” ang kanyang ngiti ay sharp at walang awa.Sa narinig, nagimbal si Nida. Mabilis itong napaluhod, ang matinding takot ay mababanaag sa kanyang mukha, at ang luha ay muling umagos.“Madam! Ma’am Wendy, please! Hindi ko po sinasadya—Hindi ko po kayo kil—Hindi ko po—Hindi ko po akalaing narinig niyo—Ma’am please po! Kailangan ko po ang trabaho na ’to! Maawa na po kayo!” palahaw ni Nida nagmamakaawa, at ang kanyang boses ay naging garalgal. Hindi pa nakuntento sa paawa lamang, niyakap nito ang mga binti ni Wendy, ang pagmamakaawa ay uncontrolled. “Huwag niyo po akong tanggalin! Please! Wala po akong ibang
Wendy couldn't forget the first time she heard their whispers. “Grabe! Sa dami ng babaeng single na puro at malinis dito sa Maynila, itong kabit at babaeng may bahid pa ang pinatulan ng boss natin!”Halos wala nang naririnig si Wendy sa kaniyang paligid dahil ang kaniyang galit ay nag uumapaw. Wala naman talaga siyang pakialam kung anong status ba ang pinapakalat o sinasabi ni Michael sa tauhan niya, but the side comments or those whispers behind her back is what irks her. Ang pagiging below the belt na judgments na iyon ay hindi niya matatanggap. Well, she easily remembers faces like these bitches in front of her, alam niyang ang mga babaeng ito ay mga ingrata at inggitera.Ngunit biglang nagbago ang ihip ng hangin. Si Sheryl, na mabilis na nakakita kay Wendy at nagtatago ng kanyang sariling wickedness, ay nagdesisyon na biglang maging kampi kay Wendy.How? The poor selfish bitch just changed her argument. Siguro ay iniisip ni Sheryl na hindi ni Wendy narinig ang unang chismisan ng
Ang malambot na tela ng suot na robe ni Wendy ay dumampi sa kanyang balat, exactly the kind that should be hugging her skin. Isang maginhawang pakiramdam iyon matapos ang kaniyang intense morning gym session. Malinis, malamig, at amoy eucalyptus pa ang buong silid nang lumabas si Wendy mula sa shower. Nangingintab pa ang balat niya, pulang pula ang pisngi dahil sa init ng tubig na halos tatlumpung minuto niyang ginugol. Since sinabi na ni Michael na darating si Emily before or after lunch, nagkaroon pa siya ng oras para mag pamper sa sarili. Alas dose na ng tanghali ng mga oras na iyon, at alam niyang may sapat pa siyang oras bago dumating si Emily, ang kanyang pinsan, na inaasahan niyang darating. Hair serum, whitening lotion, bagong pabango,. So on, and so forth. Hindi na siya nag abalang mag lunch. Ang simpleng pagtingin niya lang sa quinoa at mga ulam kaninang umaga ay sapat na para magdulot sa kanya ng calories kahit hindi niya talaga iyon kinain. And she can’t take that becau
Halos limang minuto pa na nag utos si Wendy sa walang katapusan niyang luho na para bang isang dekada itong pinagkaitan na makapag shopping. Oh, the world of the rich. Err. Scratch that. Wendy’s world with her sugar daddy. May sarili na siyang kontraktor, gaya na lang ng napapanahon ngayong balita sa Pilipinas tungkol sa mga ganid na kontraktor ng buwis ng bayan. Everything goes on for roughly ten minutes of their morning. Sunod sundo ng babae ang mga couture pieces at jewelry na madali lang naman maghayag ng karangyaan lalo sa mundo nila. Why would she stop when her banker is just here, listening to her spend his damn earned money and family’s enormous wealth. How can she say no? Habang lang nag uutos naman siya, si Michael ay nakaupo lang. Nakatingin lang ang lalaki kay Wendy na may hindi naalis na paghanga sa mga mata nito, ang paghanga ng isang lalaking ginagawang diyosa ang kanyang muse.?“And,” dagdag pa ni Wendy habang nilalaro ang buhok niya sa daliri, “lip glosses, lip oi







