A/n: Hello Fellah! Kumusta po? I hope you still enjoy this story. Stay tuned po... 😊 Ps. Your vote is highly appreciated! ❤
Chapter 76 Letter She sighs deeply and then she hugs me. "I'm sorry. Sige, hindi na kita pipilitin pa kung ayaw mo. I'm really sorry Klara, I was just carried away. Stop crying now." Tumango-tango ako rito, ngunit patuloy pa rin sa pag-agos ang luha ko. "Thanks..." Namumula na rin ang mga matang tumitig at tumango ito sa akin. "W-Wala na akong masabi. Kasi mahirap salungatin ang saradong isip at puso mo, Klara. I'm sorry, I should understand your feelings. Count me not just a concern friend or sibling. Count me as your family here. We're family, right?" Tumango ako dito. "Now, fix yourself kung gusto mong harapin ang bisita mo sa ibaba. Kung ayaw mo, papaalisin ko na lang siya ngayon din," sabi nito habang tinutulungan akong punasan ang luha ko. "H-Haharapin ko, kung sino man siya," sagot ko na ang tanging nasa utak ko ay si Logan pa rin ang naghihintay sa akin sa salas. "You sure? But it's-" "Yeah. I'm sure. Haharapin ko siya." "Okay. I'll go now and fix yourself." Tumango la
Chapter 77 Breathe "If God is making you wait, then be prepared to receive more than what you ask for." 🍁🍁🍁 "Distance yourself from the people who bring out the stress in you, and move closer to those who bring out the best in you." 🍁🍁🍁 "Accept the past, manage the present and work hard towards the future." 🍁🍁🍁 "When I choose to remove someone from my life, it doesn't mean I hate them. It means I respect myself."-Klara Santos. A YEAR LATER "BREATHE freely and go with a peace of your mind and feel the presence of positivity." I close my eyes, I breathe deeply and let go of the negative vibes as the specialist of psychiatrists ended the seminar. A Mindful Self-Compassion's theme. A program to help those people to alleviate compassion fatigue. Nakapikit pa ako at ninanamnam ang sobrang gaan ng aking pakiramdam. "Are you feeling better now?" Napadila ako ng mga mata nang magsalita ang tao sa tabi ng kinauupuan ko. Nilingon ko ito nang bahagya at tumango. "I'm always
Chapter 78 Art Museum Kumurap-kurap ako dito. "I don't know Makki, dahil ako mismo sa sarili ko ay hindi ko rin alam. My heart's still not yet ready for a new love. Hanggang kaibigan lang talaga ang kaya kong ibigay sa'yo.." He slowly reaches my hand and caresses gently it. "Pero may pag-asa ba ako?" Puno nang pagsusumamong tanong nito. "Please, huwag kang umasa Makki, I don't want to hurt you because you're a nice guy and you're a true friend to me. Please huwag kang umasa dahil alam ko ang pakiramdam ng isang taong umaasa at patuloy na umaasa. Please, Makki, I'm not ready. Hope you'll understand my decision." Nakita ko ang lungkot sa kislap ng mga mata nito. "But it has been more than a year when I tried courting you. And it is more than a year when he left you. Mahal mo pa rin ba siya?" Diretsuhang tanong nito sa akin. Bumuntong-hininga ako, ayoko mang sagutin pero gusto kong magpakatotoo sa kanya. "He didn't left me Makki, pinagbigyan lang niya ang hiling ko, to rebuild myse
Chapter 79 What If's Pagod at pareho kaming napasalampak ni Rica sa sofa. Hindi na muna ako tumuloy sa private office ko dahil mas gusto kong makipagkwentuhan sa kanya. "Kumusta pala ang seminar kanina?" tanong agad nito pagkaupo namin nang maayos. "Okay naman. Mas gumagaan ang pakiramdam at nakaka-good vibes din." "Parang napapadalas ang paga-attend mo ng seminar na 'yon, Klara ah?" Ngumiti ako nang bahagya dito. "Maganda naman kasi ang sinusulong nila sa programa na iyon. It really helps those people to alleviate deep affliction and self-pity, even though I didn't suffer having stress and depression. 'Di ba, maganda? Nakasama ka na sa 'kin nang nakaraan buwan ah. You said you feel better after the seminar." "Yuh. Feel na feel ko 'yong positivity. Pero what I'm saying is bakit dumadalas ka doon?" "Aampunin ko kasi si Aling Luisa. So, I have to learn and practice on how to communicate with her when she's under deep depression." "Hindi ka ba natatakot?" Umiling ako rito. "Baki
Chapter 80 Black Mercedes I'm driving when my phone keeps ringing. Walang katapusan. I roll my eyes when I see Brianna's calling me for the third time. Wala akong magawa kundi i-connect ang tawag nito sa bluetooth earphone ko. ["Where are you now, Klara? We're waiting for you here."] Iyon agad ang bungad nito sa akin sa kabilang linya. I tsk. "Huwag ka ngang atat masyado diyan huh? Anyway, I'm on my way to your mansion, Brii." ["Oh good, akala ko naman kasi hindi ka pupunta, kanina pa kasi ako tawag nang tawag sa'yo. So ingat sa pag-drive huh? Dapat kasi kumuha ka na ng driver mo kahit ako na lang ang magpapasweldo basta lang safe ka-"] "I don't need a driver, Brii kaya ko ang sarili ko. My God naman ang tagal-tagal na ng aksidenteng 'yon hanggang ngayon nag-aalala ka pa rin ba?" ["E kasi naman nakakatakot e, you can't blame me tho."] "Then let's end this call now, kaya nga hindi ko sinasagot ang tawag mo kasi nagda-drive ako e," sagot ko dito. It's true, ayoko nang sumagot ng
Chapter 81 Davvy "It's because we're really a m*****a, a bully. Ang pilya rin namin noon. Kaya binansagan kaming mga m*****a since our High School life 'till we graduated from College. At isa pa, m*****a rin ang tawag namin sa isa't isa." "Wow, sounds interesting huh." Brianna utters. "Lahat naman kasi tayong mga babae may pagkamaldita at pilya tayo sa sarili natin." They both laugh. "I agree," I say while I'm laughing with them. "Hanggang ngayon naman ganoon pa rin. M*****a pa rin." Sean and Dave silently murmurs. "What did you say?" Ayesha and Brianna frown and face their partners. "Wala. I said you're beautiful Babe." Sean to Ayesha. "I said, nagbago ka na ngayon Mmy. I Love you." Dave smirks and kisses Brianna's forehead. "Umayos ka diyan Sean huh. Don't babe me." Ayesha to Sean. Umirap pa ito. Brianna widely smirks to his partner. "Talaga lang huh." Napapailing na lang ako sa kanilang sweet moment. Sila na, sila na ang may masayang kapareha. I excuse myself from them.
Chapter 82 Meet Again "Mmy... you invited him?" tanong ni Dave kay Brianna. "Yup! Sinubukan ko lang Ddy, kung makakarating ba siya and he did it," sagot nito na may kasamang ngisi habang nakasulyap sa akin. "Ah, okay. Hey man, kailan ka lang dumating?" tanong ni Dave sa taong nasa likuran ko. Hindi ko ito magawang lingunin sa mga sandaling iyon dahil parang wala rin kasing lakas ang leeg ko at mukha na lingunin siya. So I keep being quiet and listening to their conversation. "I just arrived yesterday. Inasikaso ko lang ang kompanya at nag-usap lang muna kami ni Dad nang masinsinan. Then your wife informs me na may kasiyahan dito. So I'm here, anyway happy birthday, man." Then he moves to Dave and Brii's direction, doon ko lang nakita ang kabuuang itsura nito. I immediately hang up and I'm silently observing his appearance. Walang pinagbago. He still looks devilishly handsome, his body's build still hot as ever. The way he talks now is more powerful and intimidating. His face sho
Chapter 83 Embrace "N-No, ako na." Napatingin ito sa kamay kong pumigil sa braso niya. "Kaya ko namang kumuha ng pagkain ko. Ako na lang." Sumilay ang lungkot sa mga mata nito at agad din naman niyang tinago sa kanyang matiim na titig. "Then let's get our foods together." Napaawang ang bibig ko. Kakawala na sana ang kamay ko sa braso niya nang agad niya iyong nahawakan. Napasinghap akong bigla sa init ng mga palad nito na nanuot sa palad ko. "C'mon, Dave and Brii announced na pwede nang magsimulang kumain." Ramdam ko ang higpit na paghawak niya sa kamay ko kaya hindi ko man lang iyon mahila. "O-Okay. But will you let go my hand first?" Hindi ito sumunod. "I can't Klara, dahil ilang beses ko nang sinayang ang pagkakataong hawakan ito nang mahigpit sa aking mga palad." He slowly presses my hand. "Kaya ngayon hindi na. Even if you asks me and begs me to let this go again. Never." Marahan ngunit may pinalidad nitong sinabi. I sigh and tsk. "Paano ako kukuha ng pagkain ko, kung hawak