4 - A Dangerous Distance

“ELORA! Where have you been?! I’ve been waiting for you for almost an hour! Do you know how precious my time is to waste on a lackey like you?” Iris snapped, her pitch-black eyes pierced through Elora’s soul.

Bago siya makapasok sa loob ng opisina ni Clyde, kumatok muna ito sa pintuan ng tatlong beses saka nito narinig ang malamig na boses ni Clyde, saying, “come in.”

Pero hindi insulto ni Iris ang nagpatigil kay Elora—kundi ang tanawin sa harap niya.

Nanigas siya, halos maluha, pero pinilit niyang kumalma.

Doon niya nakita ang bagay na mas masakit pa kaysa sa anumang salita—si Iris, nakaupo sa kandungan ni Clyde. Their clothes wrinkled, lips swollen—fresh mula sa halikan.

Clyde, gaya ng dati, nanatiling malamig at composed, parang walang nangyari. Samantalang si Iris, magulo ang ayos pero nakangiting tagumpay, walang bahid ng hiya kahit na nahuli silang dalawa sa akto.

Elora cleared her throat. “Sorry, Miss Iris. Masyadong mahaba ang linya sa shop. I almost fainted from standing so long,” Elora lied smoothly, kahit ramdam niya ang matinding pagpiga ng puso.

The truth is, tinawagan niya si Lily Rose, kaibigan niyang nagtatrabaho sa Sweet Cafe, nagpatulong maghanda ng order, at dinaan ito sa backdoor. Kung hindi, maiipit siya sa pila at baka lalo lang siyang murahin ni Iris.

Maingat niyang inilapag ang cake at tsaa sa mesa. Pero imbes na tikman, tumalim lang ang mga mata ni Iris, irritation flickering in her gaze.

Elora froze under that look. May kutob siyang alam ni Iris ang tungkol sa relasyon niya kay Clyde.

“Impossible,” she told herself, panicked.

“If there’s nothing else, I’ll excuse myself. I still have work to finish, Miss Iris,” Elora said politely.

Pero bago siya makagalaw, umalingawngaw ang matinis na boses ni Iris. 

“Sinong may sabing umalis ka na? Stay here with me. Clyde has a meeting soon, and I don’t like waiting alone.” Her sharp tone left no room for refusal.

Napakunot ng noo si Elora. “Meeting?” gulat niyang saad. 

As his secretary, alam niya kung ano ang schedule ni Clyde. Kaya alam niyang wala na dapat itong meeting ngayong araw.

“Yes, a meeting,” Iris’ voice is low but sharp. “Hindi mo alam?”

Nanlilisik ang mga mata nito, bago ibinaling kay Clyde ang tingin, puno ng pagtataka at paghihinala.

Pero bago pa siya makapagsalita, mabilis na niyakap ni Clyde si Iris. Napasinghap ito nang maramdaman ang init ng katawan ng lalaki, at lalo pang humigpit ang yakap nito. 

“Honey,” malambing ang boses ni Clyde, pero may bigat ng awtoridad. “Elora doesn’t know because this meeting is only between me and Mr. Lee. Are you doubting me?”

His gaze seared into Iris’ eyes, as if she was the only one that mattered. Biglang bumigat ang paghinga ni Iris nang dumulas ang kamay ng lalaki sa loob ng kanyang damit, hanggang mahaplos ang kanyang dibdib. She gasped, her breath hitching.

Hindi na siya nagtanong pa. Sa halip, sinunggaban niya ang labi ni Clyde. Mabilis na naging mapusok ang halikan nila, basang-basa ang tunog ng kanilang nagsusulpukang mga labi, umaalingawngaw sa tahimik na opisina.

Elora’s chest tightened. The sight stabbed her deeper than any insult Iris had ever thrown. Pilit niyang inilihis ang tingin, pero walang kawala ang kanyang pandinig sa mahihinang ungol at halinghing ng dalawa.

“Bakit ba ako nagseselos? Nalulungkot?” mapait niyang bulong sa sarili. “Clyde was never mine to begin with. Ano ba ako sa kanya ngayong bumalik na si Iris? Wala. Isang parausan lang… to satisfy his lust.”

Ilang sandali lang ay umingit ang upuan—hudyat ng pagtayo ni Clyde at pagputol ng halikan nila ni Iris.

Elora’s gaze flicked toward him, watching as he calmly fixed his tie, habang si Iris naman ay naupo pabalik sa upuan niya, nakangiti pa.

Lumapit si Clyde kay Elora, malamig ang tinig. “Keep your phone close. I might need you anytime.”

“Yes, Sir Clyde,” mabilis na tugon ni Elora, agad na yumuko. “I hope your meeting goes well.”

Iris’ laugh was light, pero puno ng panunukso. “Don’t worry, honey, you can always reach me whenever Elora fails to do her job.” Dahan-dahan niyang ini-cross ang kanyang legs, swaying them flirtatiously.

“Thank you, honey,” sagot ni Clyde, bago tuluyang lumabas ng opisina—iniwan si Elora at Iris magkasama sa tensyonadong katahimikan.

Bago pa makapagpaalam si Elora na aalis na, biglang tumunog ang cellphone niya. Napasinghap siya, napatingin agad sa screen.

[You know what I meant, right? I can need you anytime—and it looks like I need you now. Meet me at the Sierra Hotel in fifteen minutes. After I call Iris, you come to me immediately. Make sure she doesn’t follow you.]

Habang binabasa ni Elora iyon ay hindi niya mapigilang mapangiti. After the heated kiss with Iris, he still needs her—it means, nothing can satisfy Clyde’s needs—only her.

Pero agad siyang nahuli ni Iris. Mula nang maging sekretarya si Elora, hindi pa niya ito nakitang ngumiti. At ngayon, that smile was suspicious.

“Who sent you a message?” tanong ni Iris, malamig pero puno ng duda. “What made you smile like that?”

Parang binuhusan ng yelo si Elora. Mabilis niyang isinilid sa bulsa ang cellphone. “W-Wala lang po iyon, Miss Iris.”

“Don’t lie to me, Elora! May boyfriend?” taas kilay na tanong ni Iris.

Nanigas si Elora. Hindi niya alam kung anong isasagot. Boyfriend? Matatawag niya bang boyfriend si Clyde kung para sa lalaki ay parausan lamang siya?

Elora smile faintly, “Kaibigan ko lang, Miss, nag-ayang kumain sa labas.”

Iris raised her eyebrow. “Friend?”

Lumakad ito papalapit kay Elora at inilahad ang palad sa harap nito. 

“Smiliing like a crazy bitch over a friend’s message? Are you fooling me?” matalim na saad ni Iris. “Give me your phone.”

But before Elora could hand it over, tumunog ang phone ni Iris. Saglit itong lumayo para sumagot, then turned back with a glare. “You’re free today. But one more stunt like this, and you’re fired.”

 Pagkaalis ni Iris, bumigay si Elora sa sofa, nanginginig ang tuhod. She barely caught her breath when her phone buzzed again—Clyde.

“Are you on the way now?” 

Napalunok ng laway si Elora saka napahawak sa sentido. Hindi niya aakalaing ganito kahirap ang lahat. 

“H-Hindi pa, sir…” tugon ni Elora, nanginginig ang boses. “I don’t think I can come right now. Biglang sumakit ang ulo ko.”

Her excuses was lame. Pero alam niyang iyon lang ang paraan para mapalayo muna sa lalaki. But Clyde’s reply worsened things.

“You’re sick?” puno ng paaalalang saad ni Clyde. But then his voice became cold and firm. “Go to my second apartment, right now. No more excuses!”