Kylie's POVSa huli, ako rin ang sumuko.Pasensya na pero hindi ko matagalan ang pag-upo sa hita ni Thurstin. Para akong sinisilihan. Gustuhin ko mang angkinin ang upuan, nag-give up na lang ako.Maybe we're not meant for each other, the seat and I.Buwisit kasing Thurstin to eh. Parang siyang-siya siya na nakaupo ako sa kanya, ni hindi man lang nabigatan sa 'kin.Ako tuloy ang nagpaubaya dahil... delikado.Bumibilis kasi ang tibok ng puso ko lol baka kinakabahan lang ako hahaha wala naman sigurong mangyayaring.. alam nyo na??The position is not good for me because i think That boy is dangerous.Pinagkasya ko na lang ang sarili ko sa pag-upo sa katabi ng lalaki. Business class seats are for Artists or model anyway. Sana pala nagpa-VIP na lang ako. Asar.Nang mag-take off ang eroplano ay busy ako sa pakikinig ng music ng bandang Ben&Ben. I drown myself in deep music even though I'm not really interested in loved music person.Sinisilip silip ko si Thurstin sa tabi ko at nakikita ko s
Kylie's POVThurstin ordered different types of chinese food. Take note, dinamihan niya. Tipong the last kain na namin. Palibhasa malakas ang loob niya dahil hindi siya ang magbabayad."Kain ka lang dyan, Kylie. Sixteen hours ang next flight natin. Mabuti nang busog habang nasa ere," aniya."Kakain talaga ako dahil ako ang magbabayad!" piksi ko."Ows?"Sipain ko kaya ulit 'tong kumag na 'to!Imbes na pansinin ay kumain na lang ako nang kumain. Pambawi dahil next days, diet na naman ako. Papatayin ako ni Rosie kapag kumain ako kahit konting kanin kaya susulitin ko na."Chinese dumplings are really good, especially with these spices..." nguyngoy ko habang sino-shoot sa bunganga ang mga pagkain. "Even this noodles, I don't know what this called---""Its Xian Xang Noodle," agaw ni Thurstin. "Southern dish 'to.""Yeah. Ang sarap ng sabaw! Huhu"I took the bowl and drink the soup from it. Walang poise pero i don't care. I just need to eat heartily."Matakaw ka pala?" manghang sabi ni Thurst
Kylie's POV"Wow! You look even prettier when you smile," Sabi ni Thurstin sa bata na ngumiti.Napangiti din ako. Ewan ba. May kung ano sa ngiti ng bata na nakakagaan ng pakiramdam. Was she a fairy? An angel? Lah oa hahaha pero malay mo naman."Bumalik na tayo sa airport, mukhang tapos nang kumain tong bulilit na to," ani Thurstin na natatawa pa dahil sa itchura ng bata.Lumingon ako sa waiter at sumenyas ng bill. Nang akmang maglalapag na ako ng pera ay biglang pinigilan ni Thurstin ang braso at sa halip ay binigay sa waiter ang ilang dollar bills."Keep the change," aniya.Magpoprotesta na sana ako pero tinitigan ako ni Thurstin."The father of the family has to provide, right?" Ani pa nito nang natatawa.What the Fvck?! Gusto kong magreklamo pero may kung ano sa mukha niya na nagpigil sa kin. Some authority huh?"Bahala ka," nasabi ko na lang. Sa isip-isip ko, akala ko ba naiwan niya ang wallet niya kaya niya ako sinundan dahil magpapalibre siya. Tsh."Stalker, ayaw pang aminin." B
Kylie's POVNaalimpungatan ako sa pagkakatulog. I felt like there's something bright flashed before my eyes. Kunot ang noo na pinilit kong imulat ang mata. Namamanhid ang puwet ko dahil sa sobrang tagal na pag kaka upo. my god!"Thurstin... yung ilaw. Did you turn it on?" tanong ko.Inaninag ko ang lalaki sa kabila ng nakakasilaw na liwanag. Nang maka-adjust ang paningin ko ay nakita ko ang lalaki na nakatayo na tila may hinahalungkat sa bag niya."Did I wake you up?" tanong nang lalaking hindi lumilingon."Ah no. I'm still sleeping, you see. I'm just sleep-talking!" angil ko.Itinuwid ko ang likod ko. Parang may mainit na baga sa may balakang ko. This is why I hated travelling in long hours. Nakakangalay na, nakakainip pa. Not to mention, nakaka-pikon pa yung katabi mo."Sorry. Matulog ka na lang ulit. May hinanap lang ako sa bag ko," narinig kong sagot ni Thurstin."Anong oras na?" tanong ko."I'm not sure. Gabi na tayo darating sa Madrid. In three or four hours siguro."Layo pa. Hu
Kylie's POV"Thurstin Laurence!" Ani ko sa sobrang takot.Naramdaman kong humigpit ang hawak ni Thurstin sa kamay ko. Huminga din siya nang malalim."The pilot seems skilled, alam niya naman siguro ang ginagawa niya. We're flying at a low altitude now," sabi niya."You don't have to worry. Hindi ka mamamatay."Hindi nakatulong ang sinabi ni Thurstin. Takot pa rin ako. Nanatili akong nakasubsob sa balikat niya.Mukhang may katotohanan naman ang sinabi ni Thurstin dahil makalipas lang ang ilang minuto ay naging payapa ang lipad ng eroplano. Nawala ang turbulence na naranasan.Did we passed it already? Tapos na ba?Umangat ako ng tingin at minasdan ang paligid. Everything seems normal. May mga pasahero pa rin na parang di mapakali pero may iba na kampante na."Is it done?" lumingon ako kay Thurstin. He was still frowning deeply.Somehow parang hindi pa siya panatag although siya ang nagsabi sa kin na magiging okay lang ang lahat."Thurstin..." tawag ko sa lalaki."Sssshhh..." sabi lang n
Kylie's PoVMy heart is still pounding as we run through the hallway passing the emergency exit row."Nasaan ang mga crew, Thurstin?" tanong ko dahil pansin kong wala ni isa sa kanila ang naga-assist sa mga pasahero. Yung flight attendant na sumigaw kanina ay wala na rin."I don't know. Nauna na siguro sila," sagot ng lalaki."But that's not how they should respond to emergency situation like this!" piksi ko. Nag-uumpisa na akong mainis dahil sa incompetency ng mga crew ng eroplano."Huwag mo na silang intindihin. Off you go!"Tinuro ni Thurstin ang emergency exit. Pansin ko na karamihan sa mga pasahero ay nakalabas na ng eroplano, mangilan ngilan na lang siguro ang natitira, Tumingin ako sa labas ng exit May parang something na slide doon na automatic na lumalatag once na mabuksan ang emergency exit."I just have to slide on it?" baling ko kay Thurstin.But the guy wasn't listening, he was looking at something inside the smoking plane."Thurstin?"Lumingon ang lalaki sa 'kin. "Yes. Y
Kylie's POV'Bakit ba kita pinoproblema eh hindi naman kita kaano-ano?'Yeah. Why though?'You're not even my friend!'I know. I know.'Ginagawa ko lang naman to, para kay Bennet. Dahil pinsan ka niya. At asawa niya si Cole! I don't want my bestfriend to hear i'd let you die knowing you're her husband's cousin.'Those words. Those He said, they punched me back into reality. Where its clear that Thurstin and I... are still stranger to each other.Nakatingin lang ako kay Thurstin habang naglalakad siya papalayo. Unti-unti siyang nilamon ng dilim. Nagalit na nga talaga siya nang tuluyan. At hindi ko alam kung susunod ako sa kanya o ano. Malaking bahagi ng utak ko ang nasabing sundan ko siya, dahil siya lang ang pwedeng makatulong sa 'kin. Pero parang may mga kamay na pumigil sa'kin na gawin yun.Hindi ko siya kaibigan, siya na rin ang nagsabi. Kaya para saan pa at susundan ko siya?Was it my fault? Wanting to know what's happening? For godsake, gusto ko lang malaman ang nangyayari. Natat
Kylie's POVIt was dark, very dark indeed. Hindi ko na alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Dere-deretso lang ako sa pagtakbo. I was out of breath, but I didn't stop.Naririnig ko ang pagsisigawan ng mga tao, ang mga iyakan. Pero unti-unti iyong tinatangay ng hangin palayo.Ilang beses akong muntik nang madapa. Halos mabitiwan ko na rin ang bag na dala ko. And yet, deretso pa rin ako.Nang sumabit ang paa ko sa isang sanga ng halaman ay tuluyan akong gumulong sa lupa. May sampung segundo akong hinabol ang hinga ko bago muling bumagon.Nang maka-adjust ang mata ko sa dilim ay napansin kong maliit na halaman ang dahilan para madapa ako. It was a bush-like plant. Nag-desisyon akong magtago doon para saglit na makapag-pahinga. Hindi biro ang hangin na kailangan kong habulin. Alam kong kung hindi man ako mamatay sa kamay ng mukhang mga bandidong grupo na yun, ay mamamatay naman ako sa pagod.Nanginginig ang mga binti ko. Pati ang mga braso ko, maging ang kamay ay nanlalamig.Hindi bi