MasukSabihan niyo ko kung ipapabugbog niyo si Damion, tutulungan ko kayo HAHAHAHAHAHA
MARQUEZ VILLA.Tuwang-tuwa si Alejandro nang makita si Czarina, pero napasimangot ng makita ang anak. Pinilit na lang nitong ngumiti para kay Czarina—tila ba na mas anak pa nito si Czarina kesa kay Damion.“Now that you two are back, why don’t you take a day off Damion and stay with us?”“Okay,” mabilis na sagot ni Damion—halatang wala naman siyang balak pumasok.Habang nasa harap ni Alejandro, tinanggal niya ang panlalamig kay Damion, pero ramdam niya ang inis na kumukulo sa dibdib. Kahit ang umaga niyang pagsusuka ay parang nawala dahil sa pagkainis. Hindi niya maintindihan kung ano ba talaga ang gusto ni Damion.Napansin naman iyon ni Damion—nagkukunyari lang siyang walang napansin. Naglalaro ng chess ang mag-ama at nasa gilid si Czarina, tahimik na nagbabalat ng orange para kay Alejandro. Ni isa ay hindi man lang siya inabutan ni Czarina.Nakatitig lang siya sa orange sa kamay ng ama, para bang gusto niyang butasin iyon sa titig. Napansin iyon ni Alejandro; sinundan niya ang ting
“HELLO, gusto ko sanang mag-book ng appointment for abortion procedures. I want it done as soon as possible. Could you help me make the arrangements?”Ilang sandali lang, matapos makumpirma, muling nagsalita ang babae.“Your appointment has been arranged. The time is set for this Saturday.”Binilang ni Czarina kung ilang araw—tatlong araw. May tatlong araw pa siya para sa surgery. “Okay.”“Okay. You just need to come to the hospital and provide your name and phone number to proceed. Wishing you a happy life.”Matapos ang tawag, nawalan ng lakas ang kamay ni Czarina, dahilan para dumulas ang cellphone at bumagsak sa sahig. Para bang natanggal ang kaluluwa niya. Wala sa sarili siyang napahaplos sa kanyang t’yan.She couldn’t bear to part with the little life growing inside her, yet she lacked the courage to bring him into this world.Czarina stayed in her room the entire day, lost in sorrow and indecision.PAGSAPIT NG GABI, sa madilim na silid, nakaupo pa rin siya sa sofa—hindi gumagal
“AM I REALLY PREGNANT?”Para makasigurado, nagbihis si Czarina at tahimik na umalis ng bahay na siyang napansin pa rin ni Cassidy. Kuryos si Cassidy kung saan papunta si Czarina, pero ang nagawa niya lang ay lapitan si Damion at magsumbong.“Damion, nakita ni Rose na umalis ng bahay si Miss Zari…”PAGKALABAS NG SUBDIVISION, agad na nagtungo si Czarina sa pinakamalapit na pharmacy saka bumili ng dalawang pregnancy test. Nag-aalanganin pa siyang bumili noong una, pero kailangan niyang makasigurado. Napansin niya rin ang gamot para sa t’yan kaya kumuha rin siya ng dalawa.Pagkauwi niya, nakita niyang nag-aabang si Damion sa kanya. Malamig ang mga titig maging ang boses na nagtanong, “Saan ka galing?”Itaas ni Czarina ang kahon ng gamot. “Masama ang tiyan ko. Bumili lang ako ng kailangan.”Pero sa bulsa niya, mahigpit ang pagkakahawak niya sa pregnancy test na nakatago. Mabuti na lang ay naisipan niyang bumili ng gamot para sa pananakit ng t’yan para may maipakita siya kung sakaling tata
“IS SHE PREGNANT?”Namutla si Cassidy at tahimik na iniling ang ulo. “No, it can’t be. I must confirm it first.”Agad niya itong tinakpan ng drama, kinagat ang labi, at humarap kay Damion.“Damion,” aniya may halong pag-iyak, “tingnan mo naman si Czarina. Ayaw niya talaga akong alagaan. Kapag wala ka, kung anu-ano ang pinagsasabi niya sa’kin.”Natigilan si Damion at tiningnan siya nang malamig. “What exactly did she said?”Hindi inaasahan ni Cassidy na hihingan siya ng detalye. Sandaling nag-panic, pero mabilis din siyang nakabuo ng kasinungalingan.“Tinawag niya akong slut,” mahina niyang sabi, kunwaring nanginginig. “Sabi niya nagmamaganda lang ako, at maghihiganti raw siya sa lahat ng ginawa ko. Ang dami pa niyang sinabi. Kahapon nga, pinaghugas ko lang siya ng dalawang underwear ko, grabe na ang ugali niya—para bang may utang ako sa kanya ng milyon. Damion… sobrang nahihirapan na ako.”Lumalim ang lamig ng mata ni Damion—at naniwala siya agad. Sa mga nakaraang araw na puro panlaba
HABANG NAGSASAMPAY si Rose, nasaksihan niya ang pagbagsak ni Czarina. Agad niya itong tinulungan at dinala sa loob. Nagising si Czarina, humingi ng tubig, at nang maibigay, nagpasalamat agad. Sinubukan niyang tumayo para umakyat at magpahinga, ngunit nanginginig ang binti at nanginghina pa rin. Nag-alala si Rose at tinulungan siyang makaakyat sa itaas, kitang-kita pa rin ang panghihina niya.“Miss Zari, e kung pupunta na po tayo sa ospital?” Umiling si Czarina. “Hindi na, Rose. Magpapahinga lang ako.”Czarina slept the whole afternoon until night.Sa hapag-kainan, napansin ni Damion ang pagkawala niya. “Where’s Czarina?” tanong niya, may halong pag-aalala.Habang umiinom ng sopas, bahagyang nakaramdam ng guilt si Cassidy kaya mabilis siyang nagsalita, “Baka galit pa siya. Inutusan ko siyang labhan mga damit ko kanina. Kung kaya ko lang sana, ako na. Pero ayun, nagalit ata—ni hindi bumaba para tanghalian.”Naniwala si Damion, pero nang marinig na hindi kumain si Czarina buong araw, ma
“…I BET HE’D LIVE A MISERABLE LIFE… KNOWING YOU’RE HIS MOTHER.”Bawat salita ay parang kutsilyo ay tumatarak sa dibdib ni Cassidy.Namutla ito, nanginginig, halos matumba. Totoo—may ilang gabi na ring sinusundan siya ng imaheng bata sa panaginip, nakatingin sa kanya na parang nanghuhusga.Nang makita iyon ni Czarina, gumaan ang dibdib niya.Pero bago siya makagalaw, napansin ni Cassidy si Damion sa likuran ni Czarina. Mabilis itong nagpakawala ng luha, nanginginig ang boses: “Miss Zari… how could you? Alam mong sobra na ang pinagdadaanan ko… bakit mo ako ginaganito? Ginawa mo talaga on purpose, ’di ba?”Nang lumingon si Czarina—tumama agad ang tingin niya sa malamig, nagtatakang mga mata ni Damion.At doon niya na-realize—nahulog na naman siya sa bitag ni Cassidy.“Cassy, don’t cry,” mahinahon nitong sabi habang hinihimas ang likod nito. “Masama sa mata mo.”Sumubsob si Cassidy sa leeg niya, humahagulgol. “Damion… ayaw talaga akong tigilan ni Miss Zari… Alam niyang wala na ang anak ko







