Chapter 5

Madilim na sa labas nang makabalik si Janice sa hotel na pinag-check-in-an nilang dalawa na magkaibigan. Dala na niya ang nais niyang kunin sa kanila. Hindi naman siya tinanong ng kaibigan niya kung nakita siya ng mga kasama niya. Ang importante ay magkasama muli sila at handa na sila sa panibagong yugto ng buhay nilang dalawa na haharapin.

Sa loob na langs sila ng hotel kumain ng dinner. Tinatamad naman na silang dalawa na kumain sa labas. Kahit ano naman ay kinakain nila basta pagkain na walang lason.

Matapos nilang kumain ng dinner ay bumalik sila kaagad sa room nila. Busog na silang dalawa na magkaibigan. Hindi muna sila natulog. Nagku-kuwentuhan muna silang dalawa tungkol sa nangyari sa kanila ngayong araw na 'to. Nakaupo sila sa gilid ng kama habang nagku-kuwentuhan.

"Hindi talaga ako makapaniwala sa nangyayari sa ating dalawa. Hindi ko akalain na magkakaroon tayo ng malaking halaga ng pera at mapupunta tayo sa ganitong hotel na 'to ngayon. Kahapon ay wala naman sa isip natin ang ganitong bagay. Wala nga tayong kaide-ideya na mangyayari 'to," wika ni Janice kay Stella na kaibigan.

"Ganoon rin naman ako, eh. Hindi rin ako makapaniwala sa nangyayaring 'to sa atin. Siguro paraan na 'to ng Panginoon na gumanda ang buhay natin at hindi na tayo mahirap pa. Sobra-sobra na ang paghihirap nating dalawa. Kung hindi tayo nakahawak ng malaking halaga ng pera na hawak-hawak natin ay hindi pa rin tayo makakawala sa buhay na mayroon tayo. Ngayon ay nagsisimula na tayong makawala sa paghihirap ng buhay na mayroon tayong dalawa. Nagsisimula na magbago ang lahat sa atin," sagot ni Stella kay Janice na kaibigan niya.

Janice shook her head and said, "Siguro nga ay 'yon na ang paraan para makaalis tayo sa paghihirap na dinaranas natin araw-araw. Wala namang ibang tutulong sa atin, eh. Mabuti nga ay tinulungan tayo ng Panginoon. Hindi niya talaga tayo pinababayaan. Magpasalamat rin tayong dalawa sa lalaking 'yon na nag-iwan ng malaking halaga ng pera na hawak-hawak natin dahil kung hindi sa kanya ay hindi tayo mapupunta sa ganitong sitwasyon kung saan makakawala na tayo sa paghihirap ng ating buhay. Wala naman tayong kasalanan, 'di ba? Ginamit naman natin ang pera sa tama. Nag-donate tayo sa simbahan ng kalahating milyon at tumulong rin tayo sa mga kapwa natin mahihirap. Hindi naman natin inangkin lang na sa atin lang. Marami rin ang nagkinabang na natulungan nga nating dalawa. Tanong ko lang talaga ay saan kaya kinuha ng lalaking 'yon ang malaking halaga ng pera na hawak-hawak natin, 'no? Bakit kaya siya hinahabol ng mga pulis? Baka ninakaw lang niya ito na pera tapos kinuha naman natin. Nasaan na kaya siya ngayon, 'no?"

Stella gasped first before she speaks to her. "Hindi ko alam kung nasaan na siya, eh. Hindi ko na alam. Baka nahuli na siya ng mga pulis. Kung sakali man nga na galing sa nakaw ang perang 'to ay wala namam tayong kasalanan. Ginagawa namam na natin na itulong ito sa mga nangangailangan. Hindi nga maganda ang naging paraan na nakuha ito ngunit tayong dalawa na lang ang gagawa ng tama para hindi na magmukhang sa masama ito galing kung 'yon talaga ang totoo. Wala naman tayong kasalanan nito. Isa pa ay hindi naman natin kailangan na ibigay o i-turn over sa mga pulis ang hawak-hawak natin na pera dahil posibleng maimbestigahan pa tayo at baka madawit pa tayo kahit wala tayong kasalanan. Palabasin nila na may kasalanan tayong dalawa at kakutsaba ng lalaking 'yon kahit hindi naman. Ayaw ko rin na mapahamak tayong dalawa dahil lang sa perang 'to. Alam mo naman na kapag sa ngalan ng pera ay hindi lahat nagiging maayos, eh, ang iba nga ay napapahamak pa kaya ayaw ko na mangyari 'yon sa ating dalawa. Kung iiwan naman natin ang perang 'to ay hindi naman tayo sigurado na mapupunta ito sa tamang tao. Paano kung hindi? Aabusuhin lang nila 'yon. Wawaldasin lalo na hindi naman nila pinaghirapan. Kaya tama naman na kinuha natin 'to para itulong ang iba sa mga nangangailangan lalo na tayong dalawa. Gagamitin natin ito sa tama, okay? Kung may nangangailangan pa ng tulong ay tutulungan natin gamit ang perang 'to. Hindi lang 'to para sa ating dalawa kundi para rin ito sa mga nangangailangan ng kagaya natin. Alam naman natin ang dinaranas ng mga taong kapus-palad. Naranasan rin naman natin, 'di ba? Mahirap maging mahirap sa totoo lang. Pakiramdam nga natin ay sinumpa tayo sa mundong 'to. Kaya kung mas papalarin pa tayong dalawa gamit ang perang 'to ay tutulong pa tayo sa mga nangangailangan lalo na sa mga bata na gustong makapag-aral. Iyon ang gagawin natin dahil sigurado tayong matutuwa sa atin ang ating Panginoon at mapapasabi siya na hindi nga siya nagkamali na sa atin pinagkaloob ang malaking halaga ng pera na hawak-hawak natin," mahabang paliwanag na sagot ni Stella kay Janice na kaibigan niya na tumango kaagad pagkasabi niya.

"Naiintindihan kita sa sinasabi mo sa akin. Kung sakali man ngang galing sa nakaw ang perang 'to ay gagamitin na lang natin sa mabuti kagaya ng pagtulong sa mga nangangailangan. Tatapusin na natin ang masamang nandito sa perang 'to sa pamamagitan ng pagtulong sa mga nangangailangan. May rason ang ating Panginoon kung bakit binigay niya ito sa atin at hindi siya papayag na mapahamak tayo o makagawa ng hindi tama. Kaya niya nais na tumulong tayo sa kapwa natin na nangangailangan dahil 'yon ang gusto niya na gawin natin kaya sa atin niya pinagkaloob ang perang nasa atin. Tama ka naman nga sa sinabi mo na hindi naman 'to para sa atin lang dahil para rin ito sa mga nangangailangan kagaya natin na mga kapus-palad. Hindi natin sasayangin ang binigay sa atin ng Panginoon. Pahahalagahan natin ito. Tutulong talaga tayo kapag mas lalo pa tayong sinuwerte sa buhay gamit ang perang 'to. Kung ang iba ay hindi kayang tumulong, tayo na lang ang gumawa dahil tayo ang may puso na gawin 'yon. Kung gusto rin nila na gayahin tayo ay wala namang problema. Mas mabuti nga dahil na-inspired natin sila. Kung tumutulong man nga tayo ay huwag na tayong umasa pa na tulungan tayo. Kung tutulong ka, tumulong ka. 'Wag kang mag-expect pabalik dahil ang Panginoon na ang bahala sa 'yo na bigyan ka ng gantimpala. Tama ba ako sa sinasabi ko?" sabi ni Janice sa kanya.

Tumango si Stella sa kaibigan niya na nakangiti. "Oo. Tama ka nga sa sinasabi mo. 'Wag tayong mag-expect pabalik kung tumutulong tayo. Tumulong lang tayo dahil bahala na ang ating Panginoon na bumalik sa kabutihang-loob na binibigay natin sa ating kapwa. Sa plano nga natin na 'to ay sigurado ako na mas aasenso pa tayo dahil maganda ang hangarin natin," sagot nga ni Stella sa kaibigan niya.

"Sana nga talaga ay umasenso o palarin pa tayo gamit ang perang 'to dahil marami tayong matutulungan pa nito. Malaking tulong na ang naibigay natin sa ating kapwa kanina, 'di ba? Tuwang-tuwa sila. Ang sarap-sarap pala na tumulong, 'no? Kahit hindi naman talaga sa atin ang perang 'to ay hindi natin pinaghihiwalay ito ngunit napunta naman sa kabutihan sa pamamagitan nating dalawa. Hindi pa rin ito nasayang sapagkat napunta pa rin sa mabuti ang mga puso na kagaya nating dalawa," sabi ni Janice sa kanya.

Tinanguan muli ni Stella ang kanyang kaibigan.

"Tama ka talaga sa sinabi mo. Hindi naman nasayang ang perang 'to. Napunta pa rin sa kabutihan dahil sa ating dalawa," nakangising tugon ni Stella kay Janice. "Salamat talaga sa Panginoon. Kung sino man nga ang lalaking 'yon ay sana makita ko muli siya."

"Bakit? Bakit gusto mo na makita ang lalaking 'yon?" tanong tuloy ni Janice sa kanya matapos niyang sabihin na sana ay makita niya ang lalaking 'yon na nag-iwan ng maraming pera dahil hinahabol ito ng mga pulis.

Huminga nang malalim si Stella bago sumagot sa tanong ng kaibigan niya. "Gusto ko na makita siya dahil gusto ko malaman ang totoo tungkol sa perang nasa atin ngayon. Marami akong gustong malaman sa kanya lalo na kung bakit siya hinahabol ng mga pulis. Gusto ko rin na magpasalamat sa kanya at sana ay makita ko siya muli. Hindi man bukas o sa mga susunod pa ngunit sa tamang panahon ay makita ko siya—magkita kaming dalawa."