Simula

The Altamerano family is renowned for their multi-dimensional global enterprises. Besides their innate beauty and intelligence, they possess an exceptional ability to handle businesses even while being students. When it comes to intellect, challenging them is futile—they are fast learners, incredibly disciplined, and more. However, amidst this brilliance, there's one mischievous outlier, a favorite among the grandchildren, Linden.

Linden and I have been classmates for months, but since he is busy with something, our teacher hired me as his tutor para punan ang mga nakakaligtaan niyang mga lesson. Wala akong nagawa kundi ang pumayag since iyon ang utos ng teacher namin.

He practically entrusted his life story to me, from the time we became comfortable with each other kahit aso't pusa kung magbangayan.

Hindi naman gano'n kahirap turuan si Linden, may pagkasaltik lang talaga. May time na tatahimik, may time na sobrang kulit pero mas madalas iyong pagiging makulit niya especially sa'kin which is sa'kin lang din niya ipinapakita at ginagawa.

"Ang yayaman talaga ng mga Altamerano. May mga kompanya na nga, may mga resort pa." Ani Belle habang nag-s-scroll sa kanyang lumang cellphone.

Kumain na lang ako ng Mr. Chips habang binabasa ang kuwentong pambayan na bigay kanina ni Ate Clea, iyong may ari ng tindahan.

Mayaman naman talaga sila, mansyon nga iyong bahay nila dito na naka-compound. Hindi ko nga alam kung bakit nila pinag-aral dito iyong saltik na Linden na 'yon na walang ginawa kundi asarin ako. Puwede naman kasing sa abroad na lang pinag-aral 'di ba? O 'di kaya sa mamahaling mga eskuwelahan sa Manila.

Sa ilang buwan na naging kaklase ko siya, walang araw na hindi niya pinaglagpas na asarin ako. Kaya minsan tinutukso siya ng mga kaklase namin na baka raw may gusto sa akin, utot nila. Crush puwede pa pero gusto, damn! Managinip na lang.

Okay, ang kapal ng mukha ko doon sa part na baka crush niya ako, dream on!

"Akalain mo iyon ang dami nilang lalaki sa pamilya," she paused. "Gosh, may bago na naman silang resort na katatapos lang itayo," sabi pa niya.

Maliban sa mga kompanyang pinagkakaabalahan ngayon ng mga Altamerano, kilala rin ang buong pamilya nila dito sa El Nido province dahil sa pinapatayong mga resort sa mga kalapit na lugar.

Hindi naman iyon bago dito dahil matagal na silang nanirahan sa lugar na 'to, siguro kasabayan lang nila Mama at Papa no'ng lumipat sila rito.

"Uy! Nakadungaw na naman si Linden sa kanyang bintana oh." Ngumuso si Belle doon sa deriksyon kung saan nakadungaw ang may saltik.

Hindi naman kalayuan ang bahay nila dito sa amin, compound lang siguro ang namamagitan at makitid na daan palabas papuntang market.

Kapag nakadungaw ang saltik na iyan sa bintana ng kuwarto niya, sign na iyon na gusto na niya kaming pumuntang bahay nila.

Alas tres pa naman ng hapon, bakit mukhang napaaga ata? Bored na ba siya? Sabagay wala naman siyang kasama ro'n sa malaki nilang bahay maliban sa mga kasambahay at iyong dalawa niyang persian cat.

Kumay si Belle at hindi na ako nag-abalang tumingin doon. For sure sisirain lang din naman niya ang araw ko.

"Ano naman? Sinisira niya palagi ang araw ko. Hindi na ako pupunta sa bahay nila ngayon para mag-group study." Nayayamot kong sabi.

"Ay, sayang iyong pagkain girl, sarap pa naman. May natututunan naman sa'yo si Linden eh, iyon nga lang palagi kang inaasar." Hagikhik niyang sabi.

"Iyon na nga eh, kaya ayoko ng pumunta. Kayo na lang," tumayo na ako at inisang lagok ang coke na mismo. "Ikaw na lang muna ang magturo sa kanya, Belle. Tutulungan ko muna si Mama mag-hardin."

"Alamo't alam natin na ayaw niya sa iba 'di ba? Ikaw ang gusto niya— I mean, magturo. Saka ikaw kaya iyong dahilan kaya kami nakakapag-group study sa bahay nila, you know, ayaw mo ng walang kasama. Sinasamahan ka lang namin, haller!"

"Basta sabihin niyong hindi maganda ang pakiramdam ko. Ayoko talagang pumunta, naiimbyerna ako sa tuwing naiisip ko iyon." Nakagat ko ang dila ko sa sinabi, bwesit!

Well, he always teased me and kung minsan iyong kamay niya naglilikot sa tyan ko hanggang sa pataas na iyon ng pataas na hindi ko naman kayang tanggihan kasi masarap sa pakiramdam.

"Ano ba kasing ginawa niya sa'yo?" tanong naman ni Claus.

I brushed off my hand as a gesture of dismissing the topic, indicating that I was about to leave. I didn't have time to explain myself. "Basta, aalis na ako."

I was about to turn my back when Linden suddenly appeared in front of me and I couldn't help but frown. Huli na pala para umuwi, nandito na siya.

Natigilan ako nang bigla niya akong halikan sa noo. Nakakarami na 'tong saltik na 'to ah!

"Ohh!" asar ng mga kasama ko.

Hinampas ko siya sa braso na agad naman niyang sinangga. Sinamaan ko siya ng tingin bago busangot na inilipat ang tingin sa dalawang kasama na ngayon ay pilyong nakangiti sa'kin.

"So iyan pala ang 'basta' na sinasabi mo? Ah, naiintindihan na namin." Pang-aasar pa ni Belle na sinabayan pa ng malakas na tawa.

Kung pag-umpugin ko kaya sila? Bwesit kasi talaga 'tong si Linden. Bakit ba siya nandito?

Tinulak ko siya pero hindi natinag ang gago, nakahawak siya pareho sa kamay ko.

"Okay, I'm sorry na. Uulitin ko pa iyon," ngising sambit niya. "Turuan muna ako oh, kanina pa ako nabobored sa bahay. Nakapaghanda na sila manang ng kakainin niyo. May ibibigay din ako sa'yo." Nakangiting wika niya na wala atang balak bitawan ang kamay ko.

Hindi niya ako madadaan sa ganito. Palagi na lang siya nananansing sa akin tapos sunod ay aasarin ako na nagustuhan ko raw. Putragis lang! Makakatanggi pa ba ako eh nangyari na.

Itutulak ko na sana siya ulit nang yakapin niya ako. Humagikhik si Belle dahilan para irapan ko.

"Ano ba naman, Linden! Kapag may nakakita sa'tin dito, ano na lang sasabihin nila?" mahinang sabi ko at pumiglas kaso ang higpit ng pagkakayapos niya sa'kin.

"Ikaw lang iyong nakakaintindi sa akin kaya sige na, please?" malambing niyang sabi. Inangat niya ang mukha at malamlam ang mga matang tumitig sa'kin.

Knowing that he is always alone in their big house, his only source of entertainment was his PSP, dancing, and playing around with his cats. He behaves like a child, seeking my attention whenever he wants it, and I find it endearing.

Gaya ng sabi ko, kilalang-kilala ko na siya kaya alam ko kailan siya malungkot. Katulad ngayon na kahit tumatawa siya, nakikita ko sa mga mata niya ang lungkot.

"Fine!" I said, defeated. Kapag ganito ang tono ng pananalita niya, bumibigay kaagad ako.

He's childish towards me kaya gustong-gusto niya na kaming dalawa lang ang nasa kuwarto niya kasi mang-aasar at mananansing iyan.

Why did I end up like this with a childish man? I'm sure he'll tease me again when we arrive at his house and pull me into his room at kung anu-ano na naman ang gagawin sa'kin.

No, this time kailangan maisama ko na rin sila Claus at Belle sa loob ng kuwarto niya. Pinagpapawisan ako ng malamig kapag kami lang dalawa sa loob ng kuwarto niya, like duh! May saltik ho siya.

"Halika, magpaalam na tayo sa Mama mo." Kumalas siya mula sa pagkakayakap sa akin.

"Huh? Sasama ka sa akin? Huwag na. Mabilis lang ako." Tanggi ko kaso inunahan na niya akong maglakad.

"Kayo rin, magdala kayo ng mga damit baka mag-sleep over tayo sa amin." Sabi pa niya at tarantang nagtayuan ang mga kaibigan ko.

Wait, tama ba ang dinig ko? Mag-s-sleep over kami sa bahay nila?