Chapter 58

"Laurenerestine! Why don't you have a seat? Breakfast is served," sabi ng isa sa mga kasama ni Zairon na isang babaeng naka puting bestida at kasama namin kahapon pagpunta rito.

Sumunod ako sa kaniya papunta sa isang vacant seat. Habang naglalakad, napansin ko ang mga bata na kasama ni Zairon. They were playing happily, and Zairon was watching them with a smile on his face. Parang ibang Zairon ang nakikita ko ngayon - masayahin at malayo sa nakikita kong mukha sa tuwing naiisip ko ang nangyari. Napabuntung-hininga nalang ako ulit, he's avoiding me now. Nahihirapan na nga ako kahapon tapos papahirapan na naman niya ako ngayon.

Pagkaupo ko palang, tumingin ulit siya sa akin pero blanko ang mukha niya. Magkatabi lang kami dahil sinadya kong umupo malapit sa kaniya upang makausap rin siya.

"Zairon, can we talk? Yung tayong dalawa lang?"

He raised an eyebrow but he looked away again. "We can talk later. Let's just enjoy breakfast for now."

Hindi ko alam kung paano ko itutuloy ang usapan