CADEN SALVACIONHANGGANG ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na wala na si Annie. Si Vernan, nagbago na rin. Naging mailap na ito sa grupo. Lagi niya sinisisi si Zeus."Caden, hindi mo kasalanan kung bakit namatay si Annie. Nalulungkot din ako, naging mabait at matulungin si Annie sa akin noong pinagbubuntis ko ang mga anak natin," mahinang saad ni Liana sa akin.Humarap naman ako sa asawa ko. Pilit naman ako ngumiti rito. "Ganito na ba ako kasama? Nawala na ang mga anak natin. Si Annie, namatay na walang kalaban-laban! Pakiramdam ko kasalanan ko ang lahat na ito. Lagi na lang ako hinahabol ng kamalasan!" Niyakap naman ako ng mahigpit ni Liana. "Lahat may chance magbago, Caden. At masaya ako na nakita ko na inaayos mo ang iyong buhay.""Thank you, love. Dahil sa'yo, naitama ko ang pagkakamali ko sa buhay,"maluha-luhang saad ko. Alam kong malalampasan ko rin ito. Hindi ko rin maiwasan mag-isip at parang nawawala na naman ako sa katinuan."Cheer-up na, okay. Naniniwala ako, kung hin
CADEN SALVACION"AALIS muna ako, Caden," aniya no Jarred. Maaga itong pumunta sa mansion ko para magpaalam."Pati ba naman ikaw?" diin na saad lko rito.Napabuntonghininga naman ito. "Yes. Gusto ko muna ayusin ang buhay ko. And by the way, i-pull out ko na rin ang shares ko sa organization."Huminga naman ako ng malalim. "May rules tayo-.""No, Salvacion! Hindi ako pumirma sa rules ng organisasyon! Balang araw, walang papalit sa akin bilang isang Mafia! Ayoko rin na maging katulad ang mga anak ko sa akin!"Mariin kong tiningnan si Vicente. Wala rin itong kakurap-kurap na sinalubong ang aking tingin."Naging magulo na ang underground. Nawala si Vernan. Umalis si Zeus. Unti-unti na tayong inisa-isa ng mga kalaban. Ikaw, Santiago? Kailan mo bibitawan ang organization? Kapag may mahal sa buhay mo na naman ang nanganganib?" seryosong saad ni Jarred sa akin."Huwag mo ako pangunahan, Vicente. Kung aalis ka, umalis ka na lang!" galit na sigaw ko rito.Tumango-tango naman ito. "Okay," aniya a
LIANA GUILLERMO SALVACIONLAKING pasasalamat ko na pinayagan ako ni Caden na sumama sa medical mission. Balik sa normal ulit ang aming buhay. Paminsan-minsan, hindi pa rin maiwasan na naalala ang aming anak. Hanggang ngayon, hindi pa rin namin sila matagpuan."Liana?"Napalingon naman ako kay Colt. Nandito ako ngayon sa aking tent."Kuya?"Napabuntonghininga naman ako. Alam ko na ang lahat. Si Kuya Colt, pumasok ito bilang isang tauhan ni Caden para malapit sa akin. Ikinuwento niya sa akin ang lahat. Ampon lang ako nila Tatay Liam at Nanay. Sabi ni Kuya Colt, kinuha lang daw ako sa hospital at tinakas. Halos dalawang dekada rin bago ako natagpuan ni Kuya. Sinabi niya rin sa akin na namatay na Ang aming parents sa isang ambush. Bago ito nagpakilala na kapatid ko, nakakuha na pala ito ng DNA TEST na patunay na magkapatid kami."We need to talk.""Ano po iyon?" nagtatakang tanong ko rito."Kailangan na natin bumalik sa Manila. Nakalaya na si Liam."Si Tatay?"Anong ibig mong sabihin, Kuy
CADEN SALVACION"Do you think na papatayin ko siya, kahit masaktan ka pa? May isang salita ako, Liana. Kaya lang naman siya pinatay dahil nanlaban siya. Kailangan din namin proteksyunan ang aming sarili," mahinahong saad ko sa aking asawa.Hindi ko alam kung paano ko ipaliwanag ang lahat sa kan'ya. Ang bilis ng pangyayari. Maraming namatay na tauhan ni Liam, tamang-tama na nahuli namin ito ng buhay."I-Ibig sabihin, marami kayo nandoon! Nag-iisa lang si Tatay noong nahuli niyo ito!" Umiiyak na saad niya.Napahilamos naman ako sa aking mukha. "Tanungin mo ang iyong kapatid, kahit siya, saksi sa lahat na nangyari!"Yumuko naman ito habang patuloy umiiyak.Nilapitan ko naman ito at niyakap. "Love, please. Kahit maraming kasalanan si Liam, alang-alang sa'yo, hindi ko siya ginalaw. Nagkataon lang na nanlaban siya."Umangat naman ang kan'yang ulo. Pinunasan ko ang luha sa basang-basa niyang mukha."P-Puwede ko ba siyang dalawin? Si Nanay n-nasaan siya?!""Nandoon pa siya sa morgue. Ang nana
How lucky I got Liana, to be in my life. I feel more loved than ever. It terrifies me to think she could leave at any second. It scares me and I hope that will never happen."Boss, tuloy ang transaction mamayang gabi," aniya sa akin ni Budz."Good. Ayusin mo na rin ang mga baril na i-deliver natin," saad ko rito.Isa na ako sa pinakamatanyag na negosyante sa iba't ibang bansa. Kilala na ang pangalan ko sa business world.Hindi ko ito sinasabi kay Liana. Ang alam lang niya, ang mga negosyo ko ay mga empire hotels and restaurants. Mayroon din na resorts at mga malalaking bar.Hawak-hawak ko na ang tatlong organization, kung saan lalo pa lumago ang mga negosyo ko. At kinatatakutan na ako sa business world.Lumipas ang taon, halos tumigil na rin kami kakahanap sa quads. Pero, patuloy pa rin ang imbestigasyon at sa pagkawala nila.Ang asawa ko naman, isang ganap na Doktor na ito. Hanggang ngayon, hindi pa rin kami biniyayaan ng anak. "Boss Caden, hinahanap ka pala kanina ng isang napakaga
CADEN SALVACION"Ayos na ba ang lahat?" tanong ko kay Cayeth. Isa ito sa empleyada ko na aking inutusan sa gagawing surpresa para kay Liana. "Okay na, Sir. Kinausap ko na rin ang hospital.""Good. Mamayang hapon, magpadeliver ka na agad ng roses.""No problem, Sir. Basta relax lang kayo at naka-ready na ang lahat.""Wahhhh, Caden!"Damn! "Thank you, Cayeth. Tawagan mo lang ako kapag may kailangan ka pa bilhin," saad ko rito, nagpaalam na ako at pinatay ang tawag.Halos madapa naman ako tumakbo paakyat sa taas."Love?!" saad ko naman na kinakapos ang paghinga."Si Baby Cassy," aniya sabay turo sa anak namin sa isang sulok.Nakabihis na ang asawa ko at paalis na ito papuntang hospital."Nasaan ba ang Yaya ni Baby Cassy?" nanghihinang tanong ko naman."Nag-day off. Daddy's duty," aniya ni Liana, lumapit ito sa akin at hinalikan ako sa labi. "Bye, love. Ingatan mo si Baby Cassy, iyong milk niya dapat Luke warm lang."Napapailing naman ako nilapitan si Baby at binuhat ito."Don't swallow
GABRIEL LEE"Ugh, fuck!"Napahiyaw naman ang aking kaniig sa lakas ng aking pagbayo. Napatingala ako at napapikit habang walang humpay ang paglabas-masok ng aking pagkalalaki sa kan'yang basang-basang lagusan."Ouch! Gabriel, masakit na!" umiiyak na saad niya."Ahhh...fuck! I'm near!" ungol kong saad sa kan'ya."Kanina mo pa sinasabi na malapit ka na! Ouch, tama na!" hiyaw niya.Nakatuwad ito at nakasubsob ang mukha sa unan. Malakas ko hinampas ang pisngi ng kan'yang puwet. Bumakat naman ang palad ko.Narinig ko na palakas na palakas ang kan'yang pag-iyak.Damn!Inis na hinugot ko ang aking sandata."Get out, bitch!" galit na saad ko rito. Dali-daling dinampot naman niya ang kan'yang saplot na pakalat-kalat sa sahig.Napabuntonghininga naman ako. Napatingin naman ako sa aking pagkalalaki na nahuhumindig sa tigas.Kumuha ako ng isang stick na sigarilyo at pumunta sa terrace. Hindi ko na alintana ang aking kahubdan.Hindi ko alam kung anong kulang sa buhay ko. Pera, babae, halos lahat
SALVE MATIAS"H-HUWAG!"PILIT akong nagpupumiglas habang hinuhubad ni Captain Lee ang aking saplot. Hindi ko lubos akalain na ganito ang gagawin niya sa akin. Lubos ang tiwala ko sa kan'ya. "Ayoko na sasaktan kita in physically, Salve. After this, hindi kita basta-basta itatapon lang na parang basura," aniya na inumpisahan halikan ang aking leeg."R-Rape po ito!" Umiiyak na saad ko.Hinaplos naman niya aking mukha. Napabuntonghininga ito. "I'm sorry," aniya at tumayo ito. Dinampot ang aking mga damit at nilagay sa aking harapan. Napatingin naman ako kay Sir Gabriel."Magbihis ka na. Ipapalipat kita sa guest room. Bukas puwede ka na mag-uumpisa magtrabaho dito sa mansion," aniya at lumabas na ito sa silid.Napahikbi naman ako. Natatakot na ako kay Sir Gabriel. Mas gustuhin ko na umuwi na lang sa amin. At Least doon, safe pa rin ako. Kahit konti lang ang kita namin sa pagtitinda ng ulam, nakaraos naman kami sa aming pang-araw-araw.Maya maya lang may kumatok sa labas ng pinto. Dahan-