Share
Chapter 41
MATHEW'S POV
Pagpasok ko sa room ay agad akong tinignan ni Dal at tumingin din siya sa likod ko at dun ko nakita ang doctor na nag aantay sa likod ko na makapasok ako.
May kasama siyang nurse. Looking at this two parang may something sa kanila. They are also familiar to me.
"Your wife is okay, bye." Yun lang sng sinabi niya at akmang aalis na. What the fuck? Yun lang iyon? Wala man lang ibang sasabihin tungkol sa sitwasyon nang asawa ko at sa anak namin? Wala man lang kahit anong sinabi na dapat at di dapat gawin? Pinagloloko ba ako nang doctor na ito?
"What the hell? Yun lang iyon?" Tanong ko kaya humarap siya ulit at nagsalita.
"Oh! I forgot, your baby is fine and safe too." The way he said parang may naalala ako the way siya magsalita.
Nilapitan ko siya at agad binaklas ang mask na naka tabon sa mukha niya at ang sombrero niya.
S
Related chapters
UNSEEN WORTH Chapter 42
MATHEW'S POVAnd the next week came at ngayon nga ay nandito na kami sakay sa pribadong eroplano ko papuntang US.Sa Los Angeles California kami pansamantala na titira while we stay there. I have my own house there dahil minsan lang ako umuwi sa bahay namin doon dahil palagi lang akong pinapagalitan ni mommy."Love, you can rest or better sleep while we are on our way there para makapagpahinga ka nang mahabang oras. C'mon I'll guide you to our bedroom," Saad ko. Kahit nasa loob kami nang eroplano I want herto feel comfortable. We have bedrooms here for the pilot and flight attendant na sumasama sa amin pag may flight and I also have bedroom here na para sa akin lang talaga and now para sa amin nang mag asawa."You will stay beside me?" Tanong niya sa akin. At inikot ang mata sa kabouan nang eroplano."Ahh, actually I want to operate the airplane today gusto ko na ako ang ma
UNSEEN WORTH Chapter 43
DALARY'S POVNagising ako dahil nakaramdam ako nang sakit sa tiyan ko. Madilim pa sa labas dahil madaling araw pa.Bumangon ako at sumandal sa headboard, ito ang lagi kong ginagawa kapag nakakaramdam ako nang sakit sa tiyan ko lalo na pag sumisipa si baby.Hinahaplos ko lang ang tiyan ko para ibsan ang sakit. Ang himbing nang tulog ni Mathew at di ko kaya na gisingin siya dahil lagi nalang siyang puyat sa kakabantay sa akin.Habang tumatagal mas lalong sumasakit at parang di ko na maintindihan. Naiiyak na ako sa sakit pero iniinda ko baka ganito lang talaga kapag malapit na ang araw nang panganganak mo.Nang hindi ko na nakayanan ay tumulo na ang luha ko. At saktong nagising naman si Matt."Love, may nangyari ba? Saan masakit sayo? Gusto mo dalhin kita ulit hospital?" Agad niyang sabi at tinuyo yung luha ko."Baby wag mo pahirapan si momm
UNSEEN WORTH Chapter 44
DALARY'S POVBeing a mom is not easy, lalo na pag sobrang likot nang anak mo.Grayson is 5 months old na, hands on ako sa pag-aalaga sa kanya dahil nahiya naman ako kay Mathew.Simula nang lumipat kami nang bahay ay si Mathew na ulit ang humawak sa company nila dito sa US.Kahit sobrang busy niya tumulong din siya sa pag alaga kay Grayson.Di ko nga lang maiwan si Grayson sa kanya dahil palagi niyang pinanggigilan. Halos di na makahinga si Grayson kung yayakapin ni Mathew dahil sa sobrang higpit.Nung one month pa lamang si Grayson ay di pa ako pinapakilos ni Mathew masyado dahil baka mabinat daw ako at nag hire siya nang limang maid. But when it comes to Grayson lang kasi siya lagi nag lalaba nang damit at siya din nag tutupi. I asked him why, na pede naman yung maid nalang pero sabi niya baka daw magka rushes si Gray sa sabon na gamitin nang mga taga laba.
UNSEEN WORTH Chapter 45
DALARY'S POVNakahiga lang kaming tatlo ngayon dahil gabi narin, nasa gitna namin si Gray.Tumayo si Mathew para kumuha nang pagkain ni Gray dahil di pa siya kumakain, seven in the evening yet our son haven't eaten his supper.Kanina pa siya pilit pinapakain ni Mathew pero ayaw niya dahil nag iinarte na naman. Gusto niya pang wag kami umuwi galing park kanina.Pangalawang punta pa lang kasi niya nang park. Yung una nung before his first birthday kanina yung pangalawa.We celebrated his first birthday here, and since first birthday niya masyadong engrande. Unang apong lalaki kasi kaya ganun sabi ni Mathew, if I know inispoiled lang niya si Gray.Katulad bg baptism biya ay mas marami pa ang bisita namin dahil free ang pag punta nila dito. Mathew offered our private plane para sunduin ang mga naroon sa Pilipinas.He's now one year old
UNSEEN WORTH Chapter 46
DALARY'S POVPapunta kami ngayon sa bahay nina dady Mark para pabantayan si Gray sa Lola at Lolo niya.Napag kasunduan kasi nang mga kaibigan namin na mag hiking bukas. Madaling araw pa lang ay aalis na kami.Oh diba ang yaman nang mga kaibigan namin parang ginagawang bayan lang ang Pilipinas at America kung makapag punta rito. Kung akin ang perang iyon ang dami nang bagay ang nabili ko kay Gray.Ang yaman nila pero minsan ang kuripot. Minsan nga si Mathew binibwisit nila eh. Gusto nila na umuwi kami nang Pinas and since di pa pede dahil marami ang work ni Mathew dito ay pinapapuntahan nalang sila at sinusundo nang private plane.Pagdating sa bahay nila ay agad kaming sinalubong nina mommy."Good evening mom and dad," sabay naming sabi ni Mathew at beneso sina mommy."Good evening, c'mon let's go inside. Hello Gray," Saad ni mommy k
UNSEEN WORTH Epilogue
DALARY'S POV"Mommy it's very hot here," reklamo ni Gray."Philippines is different from America baby, you have to get use of this, " saad ko pero sumimangot lang siya at nagsalubong na naman ang kilay."Let's just go back to the US then, I don't want to be here," saad niya kaya binuhat nalang siya ni Mathew dahil ang dami niyang reklamo."Son, dito na tayo titira we can go back to US pero twice a year lang dahil may work si dada at mommy, " Saad ni Mathew."You already have work there but why do we have to leave?" Tanong niya parin."Because most of our family and relatives are here, don't you want to see them always? Nandito din ang mga ninang at ninong mo." Saad ni Mathew kay Gray na lumalabi lang.Nagpababa siya kay Mathew dahil kaya na daw niya mag lakad dahil big boy na daw siya."I can manage my self nga!
UNSEEN WORTH Prologue
"Packkk!" yan yung sumalubong sa akin pagkapasok ko sa bahay namin."WHY ARE YOU LATE? GANITO BA DAPAT ANG UWIAN NG ESTUDYANTE? " Sigaw niya."I'm sorry po gumawa po kasi kami ng project nang classmate ko." Sabi ko sa kanya pero wala na siyang pakialam."Project or landi?" Sabat naman ni mommy. Yes, they are my parents and i am their daughter but they are not treating me like how other parents treat their child."YOU ARE WORTHLESS BITCH!" My dad shout in front of my face and slap me again."YOU DONT DESERVE TO BE LOVE!" my mom shouted too."YOU'RE SUPPOSED TO BE DEAD! WALA DAPAT AKONG KAPATID NA TULAD MO!" My brother then meddle. And it hurts a lot hearing those words from them.As much as I wanted to cry di ko ginawa. I'm immune to this feeling. Ginawa ko naman lahat para magustuhan nila pero bakit laging si kuya lang ang nakikita nila?
UNSEEN WORTH Chapter 1
DALARY'S POVNaglalakad pa lang ako sa hallway halos nasa akin na yung tingin ng ibang estudyante."Congrats,""Congratulation," yan yung naririning kong bati nila sa akin. I don't know why pero nag pasalamat nalang ako sa kanila.Wala akong kaaway pero wala din akong kaibigan dahil di naman ako tulad ng ibang estudyante na nagagawa ang mga gusto nilang gawin. Ako kasi ay limitado ang kilos dahil kung hindi bugbog na naman ako ng parents at kuya ko.Patuloy lang ako sa pag lalakad ng makita ko ang malaking kumpulan sa may bulletin board, at dahil curious ako nakisali din ako pero pansin ko na nagsiluwagan sila nang makita ako. Tinignan ko kung ano ang tinitignan nila sa bulletin board, and i saw my name there on the top Dalary S. Conception."I haven't heard na natalo siya sa ano mang competition palagi nalang siyang panalo," narinig ko sa isang nerd sa tabi ko.&nb
Latest chapter
