LOGINUJ CHAPTER 73 3RD POVIlang beses na niyang sinubukan na tawagan si John, pero hindi pa rin ito sumasagot. Hindi niya rin mapigilan na mag-alala, dahil alam niyang nasaktan ito sa nalaman nito. ‘Nasa’n kana ba?’ Kukunin na naman sana niya ang kanyang phone. Pero natigilan siya nang maalala niya ang resort nito. ‘Possible kaya na naroon siya?’ Mabilis niyang tinawagan ang secretary niiya, at pinakuha ang titulo nito, na pinadala sa kanya noon ni John. “Tingnan mo ang titulo na ‘yon, at alamin mo kung saan ko matatagpuan ang lugar na ‘yon?” Utos niya rito, dahil nakalimutan na niya ang lugar kung saan siya nito dinala noon. Wala rin kasi siyang balak na tawagan si Samuel, dahil ayaw niyang maisturbo sila. Gusto rin niya na sarilihin muna ang kanyang problema. Gusto niya na kapag magkita silang muli, ay buo na ang kanyang pamilya. Matapos sabihon ng secretary niya, kung saang lugar ito, ay agad niyang tinawagan ang kanyang mga tauhan. Gusto niya ring isama niya ang kanilang mga anak
UJ CHAPTER 72 3RD POV “Lola, totoo ba ang sinabi mo?” Tanong ni Annika, sa kanyang lola, matapos silang iwan ni John at nang kanyang ama. “Oo Apo…” Sagot ng kanyang lola, habang pinunasan nito ang mga luha nito sa mga mata. “Pero hindi totoo ang sinabi niya Apo, dahil mahal ko siya, minahal ko siya na parang tunay kung anak.” “Tama na po Lola, baka po ano ang mangyari sa ‘yo.” Nag-alala na wika niya sa kanyang lola. “Sinabi ko na sa ‘yo noon, na sabihin sa kanya ang totoo.” Wika ng kanyang lolo, habang tumingin siya rito. “Manahimik ka! Baka nakalimutan mo ang kasalanan mo sa akin George!” Malakas na sigaw ng kanyang lola, kaya napatingin siya sa kanyang lolo. “Kaya ganito ka gulo ang pamilya natin, dahil sa ‘yo, ikaw ang may kasalanan ng lahat! Kung sana noon, ay iniwan na kita.” Hikbing wika ng kanyang lola. “Lahat po tayo nagkakamali Lola, alam ko rin na malaki ang kasalanan ko, dahil sa ginawa namin ni Uncle. Pero mabuti nalang at hindi pala kami tunay na magka-dugo Lola.
UJ CHAPTER 71 3RD POV Magsasalita na sanang muli si John, pero natigilan siya, nang marinig niya ang tunog ng kanyang phone. “Mom.” Sambit ni John, matapos siyang sagutin ang tawag. “Nasa’n ka?” Tanong nito sa kabilang linya. Napansin niya na galit ito, dahil sa boses nito. “Narito ako sa ibang bansa.” Sagot niya rito. “Umuwi ka ngayon din John, dahil may mahalaga tayong pag-uusapan.” Wika sa kanya ng kanyang ina, at mabilis na pinutol ang tawag. “Si Lola ba ‘yon?” Tanong ni Annika, kaya mabilis siyang tumango rito. “Baka nalaman na ni Lola, ang ginawa mo.”“Wag mo nang isipin pa ‘yon, problema ko na ‘yon.” Sagot niya at muling hinawakan ang kamay nito. “Gusto mo bang sumama sa akin pabalik?” Natigilan si Annika, dahil sa narinig niya mula kay John. “Sa bahay?” Kabado na tanong ni Annika sa kanya. “Oo.” Mabilis na nag-yuko si Annika, sa kanyang ulo, dahil sa narinig nito. “Alam mo bang pinapangako ko na sa sarili ko, na hindi na babalik pa ro’n.” Malungkot na wika ni Annik
UJ CHAPTER 70 3RD POV Sabay silang natigilan nang marinig nila ang katok sa pinto ng kotse. “Ano?” Galit na wika ni John, matapos nitong buksan ang pinto ng kotse. “Nandito na po si Alejandro, Sir.” Wika ng tauhan nito sa kanya.“Papuntahanin mo rito.” Utos nito, habang nakatingin sa kanya. “Mamaya nalang natin itutuloy.” Ngiting wika nito, sabay kindat sa kanya. Hindi niya napigilan na mapangiti, dahil sa ginawa ni John. “Kumusta ang pinapagawa ko sa ‘yo?” Tanong nito sa tauhan nito, matapos itong pumasok sa loob ng kotse. Si Annika, naman ay lumipat sa likuran. “Naroon po sila sa Nica’s Hotel Sir.” Napa-kunot ang kanyang noo, nang marinig ang sinabi ng tauhan ni John. “Ibig mo bang sabihin, naroon lang sila sa hotel ko?” Wika niya, habang napalingon sa kanya ang tauhan ni John Bakas sa mukha nito ang gulat, habang nakatingin kay Annika. Iniisip naman ni Annika, na baka hindi ito makapaniwala na siya ang may-ari ng hotel. “Opo Ma’am, at kasama niya po ‘yong James.” Sagot n
UJ CHAPTER 69 3RD POV “Annika!” Tawag ni John sa kanya, pero hindi niya ito pinapansin at tuloy-tuloy pa rin siya sa kanyang paglalakad. Nang makapasok sa kotse, ay agad niyang nilapitan ang dalawang bata, para sana pababain. Pero mabilis siyang pinigilan ni John. “Pwede bang itigil mo ‘yang pagiging isip bata mo.” Madiin nitong wika. “Hindi ako isip bata.” Galit na sagot niya rito. “Kung ganun, isipin mo naman ang pwedeng mangyari.” Napa-kunot ang kanyang noo, dahil sa narinig niya mula rito. “At anong gusto mong isipin ko?” Inis siyang hinawakan ni John, dahil sa sinabi niya. “Isipin mo nalang ang pwedeng maramdaman ng mga Anak natin Annika.” Natigilan siya, dahil sa narinig niya mula rito. “Alam mong masasaktan sila, kapag hindi natin ituloy ang pamamasyal nating ito.” Napatingin siya kay John, dahil sa sinabi nito. “Pumasok kana. Sinabi ko na sa ‘yo ‘di ba na ako na ang bahala sa problema ko.” Hindi siya umimik at basta nalang pumasok sa loob ng kotse. Naisip niya na ta
UJ CHAPTER 683RD POV “Paano ko gagawin ‘yon Annika? Kung hanggang ngayon, ikaw pa rin ang sinisigaw ng puso ko.” Natigilan si Annika, dahil sa narinig niya mula rito. “Pwede bang itigil mo na ‘yang kasinungalingan mo John!” Galit na wika niya, habang hindi niya napigilan na mapaluha. Matagal na panahon niyang inasam na marinig ang salitang ‘yon mula sa kanyang uncle. “‘Wag mo akong mahalin John, dahil alam mong malaking mali ang pagmamahalan natin.” “Ilang beses ko na ‘yang sinabi sa sarili ko Annika, pero sadyang bal*w at hindi nakikinig ang puso ko.” Wika nito, habang naglalandas ang mga luha nito sa mga mata. “Tama na John, alam mo kung ano ang mabuti mong gawin?” Wika niya, habang pinunasan ang mga luha niya sa kanyang mga mata. “Umalis kana, at ‘wag na ‘wag ka nang mag-papakita pa sa amin John.” “Sa tingin mo gagawin ko ‘yon Annika? Hindi mo lang alam, kung paano ako nasaktan, noong iniwan mo ako!” Sigaw nito, kaya napalingon siya sa mga bata. “Mommy, nag-aaway ba kayo?”







