LOGINTerms and Conditions
Natigilan si Celle. Para siyang na-short circuit. Ang utak niya, na kanina lang ay puno ng marketing jargon at statistics, ay biglang blangko. Ang tanging salitang umalingawngaw sa isip niya ay 'Collateral'. "Collateral?" she repeated, her voice barely a whisper. "Sir, I don't... I don't understand." The playful smirk on Percy's face softened into something more genuine. He saw the genuine confusion and panic in her eyes. He took a small step back, giving her space to breathe. "Relax, Ms. Cruz," he said, his voice losing its teasing edge. "Let me be clear. The project is yours. My team was impressed, 'I' was impressed. That decision is final and purely professional." He paused, letting his words sink in. Celle felt a wave of relief so intense that her knees almost buckled. Nakuha nila ang project. 'Yun ang importante. "But," he continued, and her shoulders tensed up again, "the matter of my ten-thousand-dollar suit is personal. And I'd like to settle it personally." "I told you, I'll pay for it," she insisted, finding her professional footing again. "Just send me the bill. Kahit installment pa 'yan." He chuckled, a low, pleasant sound that seemed to warm the cool air of the boardroom. "And I told you, I don't want cash. I want your time. One dinner, Celle. To make sure you're not a flight risk who goes around spilling coffee on unsuspecting CEOs." Despite the absurdity of the situation, Celle felt a small smile tug at her lips. "I think you're the one who's a risk, Mr. Montefalco." "Oh?" His eyebrows shot up in amusement. "And why is that?" "You're mixing business with... with expensive suits and dinner," she said, choosing her words carefully. "It's unprofessional." "On the contrary," he countered smoothly, stepping closer once more. "We've concluded our business for the day. This is me, Percy Trench Montefalco, asking you, Jocelle Shane Cruz, out to dinner. Is that clear enough?" Napalunok si Celle. When he put it that way, without the corporate titles and the power play, it sounded... different. It sounded like a man asking a woman out. A ridiculously handsome, intimidating, and powerful man, but a man nonetheless. Her mind raced. What should she do? Saying no could be awkward, considering he was now their biggest client. Saying yes felt like stepping into a minefield. But there was a spark of defiance-and curiosity-in her. The same spark that made her talk back to him earlier. She met his gaze, her chin held high. "Fine. One dinner. But I have conditions." It was his turn to be surprised. He crossed his arms, leaning against the table with an intrigued expression. "I'm listening." "First," Celle began, counting on her fingers. "This is not a date. It's... a settlement." "Agreed," he said, a glint in his eye. "Second, you will not mention anything about work. No marketing, no quarterly projections, no ad spend." "My pleasure." "And third," she finished, taking a deep breath. "I choose the place." Percy threw his head back and laughed. It wasn't a smirk or a chuckle; it was a full, genuine laugh that reached his eyes, making him look years younger and infinitely less intimidating. "You drive a hard bargain, Ms. Cruz," he said, still smiling. "Alright. You have a deal." He pulled out his phone. "Give me your number. I'll wait for you to text me the details of this... 'settlement'." Nanginginig pa ang kamay ni Celle habang tinatype ang numero niya sa phone ni Xander. Nang matapos, mabilis siyang tumalikod. "I have to go. My team is waiting." "I'll see you soon, Celle," his voice followed her out the door. Paglabas ni Celle sa boardroom, para siyang lumulutang. Her face was flushed, and her heart was beating a wild, frantic rhythm. Nakita niya ang team niya na naghihintay sa lobby, all looking at her with wide, curious eyes. "So?" bungad ni Sir Mike, puno ng pag-asa. "Anong sabi? Is everything okay?" "Everything's great, Sir," Celle managed to say, forcing a calm smile. "He just wanted to congratulate me again personally and said he's looking forward to working with us." Sir Mike beamed. "That's my girl! Sabi ko sa'yo, eh! Tara, team, let's celebrate! Early dinner on me!" Habang naglalakad sila patungo sa elevator, Chloe sidled up to her, linking their arms. "Girl, that's not the whole story, is it?" she whispered, her eyes sparkling with suspicion. "Ang pula ng mukha mo. Anong 'Personal congratulations' 'yan? Huwag ako!" Nasa loob na sila ng elevator nang hindi na napigilan ni Celle. She leaned closer to Chloe, making sure Sir Mike and the others couldn't hear. "He asked me out to dinner," she whispered breathlessly. Chloe's jaw dropped. Her eyes went wide, and for a second, Belle thought she would scream. Instead, Chloe grabbed Celle's arm tighter, her face a perfect mask of shock and glee. "As in... a date?" Chloe mouthed silently. Belle shook her head frantically. "As payment for the suit I ruined." That was the final straw. Chloe let out a squeal so loud that Sir Mike turned around. "Okay ka lang, Chloe?" "Yes, Sir!" Chloe said, trying to compose herself. "Sobra lang po akong... happy sa nakuha nating project! Ang galing ni Celle, 'di ba?" Nang makarating sila sa parking lot at sumakay sa kotse ni Chloe, doon na sumabog ang kaibigan niya. "OH. MY. GOD! CELLE! This is straight out of a W*****d story! The clumsy girl and the grumpy CEO! He's making you pay with a dinner? Collateral daw?! Girl, that is the most romantic thing I've ever heard! Kinikilig ako para sa'yo!" Celle just slumped in the passenger seat, burying her face in her hands. "Hindi 'yon romantic, 'no! Nakakahiya! At nakakatakot! Client natin siya!" "So what?" Chloe countered, starting the car. "Business is over for the day, 'di ba? This is Percy Trench asking Jocelle. Besides, you handled him in the boardroom. You can definitely handle him over dinner." She wiggled her eyebrows. "The question is... saan mo siya dadalhin para sa 'settlement' niyo?" Jocelle groaned. She hadn't thought that far ahead. All she knew was that she had just agreed to have dinner with Percy Montefalco. And as her phone buzzed with a new message from an unknown number, her heart did a nervous, terrifying, and undeniably thrilling flip. The message read: "Looking forward to your terms. - Percy"Ang pag-iinit ng itim na kape ay nagbawas sa lamig ng gabi, ngunit hindi sa tensyon sa pagitan nina Percy at Celle. Tahimik silang nakaupo, ang tanging tunog ay ang tikhim ng hangin sa mga grill ng palengke."Puwede mong sabihin sa akin na nagsasayang ako ng oras," mariing sabi ni Celle, inilapag ang tasa. "Na hindi namin kaya ang Montefalco Group. Na mas mabuting tanggapin na lang namin ang pera."Tiningnan siya ni Percy, ang malamig na liwanag ng buwan na tumatama sa kanyang mukha. "Alam mo bang minsan, Celle, ikaw lang ang tao na hindi nagpaparamdam sa akin na ako'y... mayaman?"Hindi nakakita ng anumang pag-aalinlangan si Celle sa kanyang mga mata. "Ano'ng ibig mong sabihin?""Noong high school, lagi kang lumalaban sa akin sa debate club. Hindi mo ako binabati pagkatapos ng mga laro, at palagi mong pinapamukha sa akin na ang apelyido ko ay hindi katumbas ng merit," paliwanag ni Percy, na parang ikinukuwento niya ang isang matagal nang naw
Puso ng PalengkeSabado, 7:00 ng umaga. Ang Palengke ng Nayon ay abalang-abala na. Ang sigawan ng mga tinderong nag-aalok ng kanilang paninda, ang tunog ng mga taga na tumatama sa sangkalan, at ang halimuyak ng bagong lutong pandesal ay naghahalo-halo sa hangin. Ito ang mundong kinalakihan ni Celle.Nakatayo siya malapit sa arko na nagsisilbing pasukan ng palengke, suot ang simpleng t-shirt at maong, habang hinihintay ang pagdating ni Percy. Sakto alas-siyete, isang pamilyar na itim na Mercedes ang marahang pumarada sa gilid ng kalsada. Agad itong naging sentro ng atensyon ng mga tricycle driver at mga naglalako.Bumukas ang pinto at lumabas si Percy. Kung sa restaurant ay hindi na siya bagay, dito sa palengke ay para siyang isang alien na bumaba mula sa ibang planeta. Nakasuot ito ng mamahaling 'Charcoal Gray Suit, puting-puting 'Shirt', at makintab na sapatos na hindi idinisenyo para sa maputik na sahig ng palengke.Napab
Dalawang Mundo, Isang Laban*Lunes, 9:00 AM. Sa Opisina ni Percy.*Ang opisina ni Percy ay nasa ika-45 na palapag ng isang gusaling salamin at bakal sa puso ng Makati. Dito, ang ingay ay hindi nanggagaling sa mga tao, kundi sa tahimik na ugong ng sentralisadong aircon at sa malayong tunog ng trapiko sa ibaba. Ang buong silid ay naliligo sa malamig at maputing liwanag, at ang tanawin mula sa bintanang floor-to-ceiling ay ang buong Metro Manila.Kabaliktaran ng palengke, ang mundo ni Percy ay malinis, organisado, at walang amoy.Nakatayo siya sa harap ng isang mahabang mahogany table, kaharap ang tatlong miyembro ng board at ang kanyang ama, si Don Alfonso Montefalco, ang Chairman ng kumpanya. Si Don Alfonso ay isang lalaking nasa edad sitenta, nakasuot ng perpektong-pagkakatahi na barong, at may mga matang tila nakikita ang lahat—lalo na ang mga numero sa isang financial report."So, Percy," nagsimula si Don Alfonso, ang kanyang boses ay k
'Complication'Ang salitang 'complication' ay umalingawngaw sa pagitan nilang dalawa, mas maingay pa kaysa sa sigawan sa palengke. Tinitigan siya ni Celle, ang pagkakangiti niya kanina ay napalitan ng maingat na pagbabantay."Complication?" ulit niya. "Anong ibig mong sabihin? Na 'yung mga taong nakita mo, 'yung mga buhay nila... komplikasyon lang sa plano ninyo?"Bumuntong-hininga si Percy, tila napapagod sa sarili niyang realisasyon. Ang ingay at gulo ng palengke ay tila nawala, at tanging silang dalawa na lang ang naroon, nakatayo sa hangganan ng dalawang magkaibang mundo."Hindi ganoon, Celle. Ang ibig kong sabihin..." Tumingin siya pabalik sa arko ng palengke. "Ang ibig kong sabihin, 'yung report na nabasa ko ay malinis. Puro numero. Facts and figures. Projections. Nakalista doon ang 'Lola Cely's Original' bilang ang tanging 'non-cooperative establishment' sa block na kailangan naming bilhin.""So?" tanong
Nakatitig lang si Celle sa nakalahad na kamay ni Percy. Ang kondisyon nito ay umalingawngaw sa isip niya: “You will be exclusively available to me.” May dalawang kahulugan ang mga salitang iyon, at alam ni Celle na sinadya ni Percy iyon. Isang paalala na kahit pumayag ito sa kanyang gusto, hawak pa rin nito ang kontrol. Pero hindi siya magpapadala sa takot o sa intimidasyon. Para ito sa Palengke ng Nayon. Para ito sa kanyang lola. Dahan-dahan, inabot niya ang kamay nito. Mainit at magaspang nang bahagya ang palad nito, isang sorpresa mula sa isang lalaking ang akala niya ay puro opisina lang ang ginagalawan. Ang pagkakahawak nito ay matatag at panandalian lamang, pero sapat na iyon para mag-iwan ng kuryente sa kanyang balat. “Payag ako,” matatag niyang sabi, binitawan ang kamay nito na para bang napapaso. “Gagawin ko ang gusto mo. Pero sa isang kondisyon din.” Isang kilay ni Percy ang tumaas. “At ano naman iyon?” “Sa oras na nasa komunidad ko tayo, sa palengke, sa karinderya ni
Ang selebrasyon ng team sa isang Korean restaurant ay naging maingay at masaya, pero para kay Celle, parang may sariling mundo ang isip niya. Habang nag-iihaw si Sir Mike ng samgyupsal at nagkwekwentuhan ang iba tungkol sa mga susunod nilang gagawin para sa Alcantara Holding Corp., si Celle ay nakatitig lang sa phone niya, paulit-ulit na binabasa ang text ni Percy. "Looking forward to your terms. -Percy" Simple lang ang mensahe pero parang ang bigat. The ball was in her court. "Hoy," bulong ni Chloe habang nagsasalin ng soju sa baso niya. "Kanina ka pa tulala diyan. Don't tell me you're backing out?" "Hindi, no," mabilis na sagot ni Celle. "Nag-iisip lang ako. Saan ko naman dadalhin ang isang Percy Trench Montefalco?" "Madali lang 'yan," sabi ni Chloe sabay lagok. "Dalhin mo sa isang lugar na masisira ulit ang damit niya. Para may Part 2 ang 'settlement' niyo." She winked. Napairap si Celle pero napangiti na rin. "Sira! Seryoso kasi. Should I pick a fancy place? Para hindi siya







