LOGINCounter-Offer
Isang nakabibinging katahimikan ang bumalot sa boardroom. Para kay Celle, ang bawat segundo ay parang isang oras habang ang mga mata ng lahat ay nakatuon sa kanya, naghihintay ng kanyang sagot sa nakakainsultong tanong ni Percy Montefalco. Her teammates looked confused. Si Sir Mike naman ay halatang nag-aalala. A wave of heat rushed to Celle's face, the same blush of humiliation she felt at the coffee shop. But this was different. This wasn't a random accident. This was her career. This was her pitch. At hindi siya papayag na sirain ito ng isang aroganteng CEO, gaano man ito kagwapo. Huminga siya nang malalim, hinayaan ang adrenaline na patatagin ang kanyang boses. She looked him straight in the eye, from one end of the mahogany table to the other. "Mr. Montefalco," she began, her voice surprisingly steady and clear. "You don't have to worry. I can assure you that unlike my coffee, my data is spill-proof and always hits the mark." A flicker of surprise—and was that admiration?—crossed Percy's face. The slow, teasing smirk he wore transformed into a genuine, appreciative smile for a split second before disappearing. The other executives in the room subtly straightened up in their seats, their interest piqued. Sir Mike let out a breath he didn't realize he was holding. "I'll hold you to that, Ms. Cruz," Percy replied, his tone now all business. He gestured towards the screen. "Please, begin." And with that, the battle began. Nagsimula ang presentation. Sir Mike gave the opening remarks, but it was Celle's part—the core strategy, the market analysis, the numbers—that everyone was waiting for. When it was her turn, she stood up and took control of the room. Nawala ang kaba. Nawala ang hiya. Ang natira ay ang marketing associate na puyat at pagod sa pag-aaral para sa proyektong ito. She presented with a confidence that surprised even herself. Her slides were clean, her points were sharp, and her arguments were backed by solid research. Percy watched her intently. Hindi siya nakatingin sa malaking screen; ang mga mata niya ay nakatutok sa bawat galaw ni Celle. He was relentless. He would interrupt with sharp, challenging questions designed to throw her off. "How can you guarantee a 15% market penetration in the first quarter with that digital ad spend?" "Your target demographic seems too broad. How do you plan to convert aspirational buyers into actual sales?" "What's your contingency plan if your primary competitor launches a counter-campaign?" Sa bawat tanong, may handang sagot si Celle. Calmly, intelligently, she defended her strategy, parrying his every query with facts and figures. The tension in the room was electric. It wasn't just a presentation anymore; it was a high-stakes duel of wits. And Celle was holding her own. Finally, she delivered her concluding statement. The room was silent for a moment before the other executives from Montefalco Holdings started clapping softly. "Impressive," one of them commented to Sir Mike. Pagkatapos ng Q&A, natapos din ang presentation. Sir Mike couldn't hide his pride. "Celle, that was brilliant! Grabe!" he whispered as they started packing their things. "Teka, anong connect niyo ni Mr. Montefalco? How did he know you?" "Long story, Sir. Nagka-aksidente lang po sa coffee shop," sagot ni Celle, trying to downplay the entire thing. Gusto na lang niyang umalis at huminga. Just as her team was about to walk out the door, lumapit ang assistant ni Percy na si Anna. "Excuse me, Sir Mike," she said politely. "Mr. Montefalco was very impressed with the pitch. He'd like a quick word with Ms. Cruz before she leaves. Privately." Nanlaki ang mga mata ni Celle. Naku, po. Ito na ba 'yung sesermonan ako dahil sa pagsagot ko kanina? Sir Mike, oblivious to her inner panic, gave her a huge thumbs-up. "Go on, Celle! This is a great sign!" Si Chloe naman ay binigyan siya ng isang tingin na nagsasabing, "OMG, anong meron?! I-kwento mo sa'kin lahat mamaya!" With a deep sense of dread, Celle walked back into the now-empty boardroom. Nakatayo si Percy sa tabi ng floor-to-ceiling window, nakatalikod sa kanya habang nakatingin sa tanawin ng siyudad. The formidable CEO aura was still there, but without the audience, it felt less intimidating and more... personal. He turned to face her. "Ms. Cruz. Celle." "Mr. Montefalco," she replied, keeping a professional distance. "That was an excellent presentation," he said, his voice softer than it was earlier. "You really know your stuff. Spill-proof, indeed." "Thank you, Sir. We worked hard on it." He took a few steps closer. "I also appreciate that you can handle pressure. It's a rare quality." He paused, his gaze softening just a bit. "About the other day... and my comment earlier. I apologize if I put you on the spot." Nagulat si Celle. He was apologizing? "It's... it's okay, sir," she stammered, caught off guard. "No, it's not," he countered, a hint of a smile returning. "It was unprofessional. But you, Ms. Cruz, are a walking disaster zone. I couldn't resist." Natawa si Celle nang bahagya bago niya napigilan ang sarili. "I am not a disaster zone!" "You spilled a large caramel macchiato on a ten-thousand-dollar suit. That's the very definition of a disaster," he teased. "Which brings me to my next point. I believe you still owe me." Bumalik ang kaba ni Celle. "Right. The suit. Of course. Please, just tell me how much the dry cleaning is, or if I need to replace it..." Percy closed the remaining distance between them, stopping just a foot away. The air suddenly felt thick, charged with an energy that had nothing to do with marketing strategies. His manly perfume-sandalwood and something sharp and masculine—filled her senses. "Forget the suit," he said, his voice dropping to a low, intimate murmur. "The project is yours. Synergy is officially on board." Celle's jaw dropped. "Talaga po? Sir, thank you! This is—" "But," he cut her off, raising a finger. "I have one condition." "Condition?" His eyes locked onto hers, a playful, dangerous glint in them. "The payment for my suit. I don't want cash." "Then... what do you want?" she asked, her heart hammering against her ribs. A slow, confident smirk spread across his lips. The same smirk from the coffee shop, but this time, it held a clear invitation. "Have dinner with me, Celle. Let's call it... collateral."Ang pag-iinit ng itim na kape ay nagbawas sa lamig ng gabi, ngunit hindi sa tensyon sa pagitan nina Percy at Celle. Tahimik silang nakaupo, ang tanging tunog ay ang tikhim ng hangin sa mga grill ng palengke."Puwede mong sabihin sa akin na nagsasayang ako ng oras," mariing sabi ni Celle, inilapag ang tasa. "Na hindi namin kaya ang Montefalco Group. Na mas mabuting tanggapin na lang namin ang pera."Tiningnan siya ni Percy, ang malamig na liwanag ng buwan na tumatama sa kanyang mukha. "Alam mo bang minsan, Celle, ikaw lang ang tao na hindi nagpaparamdam sa akin na ako'y... mayaman?"Hindi nakakita ng anumang pag-aalinlangan si Celle sa kanyang mga mata. "Ano'ng ibig mong sabihin?""Noong high school, lagi kang lumalaban sa akin sa debate club. Hindi mo ako binabati pagkatapos ng mga laro, at palagi mong pinapamukha sa akin na ang apelyido ko ay hindi katumbas ng merit," paliwanag ni Percy, na parang ikinukuwento niya ang isang matagal nang naw
Puso ng PalengkeSabado, 7:00 ng umaga. Ang Palengke ng Nayon ay abalang-abala na. Ang sigawan ng mga tinderong nag-aalok ng kanilang paninda, ang tunog ng mga taga na tumatama sa sangkalan, at ang halimuyak ng bagong lutong pandesal ay naghahalo-halo sa hangin. Ito ang mundong kinalakihan ni Celle.Nakatayo siya malapit sa arko na nagsisilbing pasukan ng palengke, suot ang simpleng t-shirt at maong, habang hinihintay ang pagdating ni Percy. Sakto alas-siyete, isang pamilyar na itim na Mercedes ang marahang pumarada sa gilid ng kalsada. Agad itong naging sentro ng atensyon ng mga tricycle driver at mga naglalako.Bumukas ang pinto at lumabas si Percy. Kung sa restaurant ay hindi na siya bagay, dito sa palengke ay para siyang isang alien na bumaba mula sa ibang planeta. Nakasuot ito ng mamahaling 'Charcoal Gray Suit, puting-puting 'Shirt', at makintab na sapatos na hindi idinisenyo para sa maputik na sahig ng palengke.Napab
Dalawang Mundo, Isang Laban*Lunes, 9:00 AM. Sa Opisina ni Percy.*Ang opisina ni Percy ay nasa ika-45 na palapag ng isang gusaling salamin at bakal sa puso ng Makati. Dito, ang ingay ay hindi nanggagaling sa mga tao, kundi sa tahimik na ugong ng sentralisadong aircon at sa malayong tunog ng trapiko sa ibaba. Ang buong silid ay naliligo sa malamig at maputing liwanag, at ang tanawin mula sa bintanang floor-to-ceiling ay ang buong Metro Manila.Kabaliktaran ng palengke, ang mundo ni Percy ay malinis, organisado, at walang amoy.Nakatayo siya sa harap ng isang mahabang mahogany table, kaharap ang tatlong miyembro ng board at ang kanyang ama, si Don Alfonso Montefalco, ang Chairman ng kumpanya. Si Don Alfonso ay isang lalaking nasa edad sitenta, nakasuot ng perpektong-pagkakatahi na barong, at may mga matang tila nakikita ang lahat—lalo na ang mga numero sa isang financial report."So, Percy," nagsimula si Don Alfonso, ang kanyang boses ay k
'Complication'Ang salitang 'complication' ay umalingawngaw sa pagitan nilang dalawa, mas maingay pa kaysa sa sigawan sa palengke. Tinitigan siya ni Celle, ang pagkakangiti niya kanina ay napalitan ng maingat na pagbabantay."Complication?" ulit niya. "Anong ibig mong sabihin? Na 'yung mga taong nakita mo, 'yung mga buhay nila... komplikasyon lang sa plano ninyo?"Bumuntong-hininga si Percy, tila napapagod sa sarili niyang realisasyon. Ang ingay at gulo ng palengke ay tila nawala, at tanging silang dalawa na lang ang naroon, nakatayo sa hangganan ng dalawang magkaibang mundo."Hindi ganoon, Celle. Ang ibig kong sabihin..." Tumingin siya pabalik sa arko ng palengke. "Ang ibig kong sabihin, 'yung report na nabasa ko ay malinis. Puro numero. Facts and figures. Projections. Nakalista doon ang 'Lola Cely's Original' bilang ang tanging 'non-cooperative establishment' sa block na kailangan naming bilhin.""So?" tanong
Nakatitig lang si Celle sa nakalahad na kamay ni Percy. Ang kondisyon nito ay umalingawngaw sa isip niya: “You will be exclusively available to me.” May dalawang kahulugan ang mga salitang iyon, at alam ni Celle na sinadya ni Percy iyon. Isang paalala na kahit pumayag ito sa kanyang gusto, hawak pa rin nito ang kontrol. Pero hindi siya magpapadala sa takot o sa intimidasyon. Para ito sa Palengke ng Nayon. Para ito sa kanyang lola. Dahan-dahan, inabot niya ang kamay nito. Mainit at magaspang nang bahagya ang palad nito, isang sorpresa mula sa isang lalaking ang akala niya ay puro opisina lang ang ginagalawan. Ang pagkakahawak nito ay matatag at panandalian lamang, pero sapat na iyon para mag-iwan ng kuryente sa kanyang balat. “Payag ako,” matatag niyang sabi, binitawan ang kamay nito na para bang napapaso. “Gagawin ko ang gusto mo. Pero sa isang kondisyon din.” Isang kilay ni Percy ang tumaas. “At ano naman iyon?” “Sa oras na nasa komunidad ko tayo, sa palengke, sa karinderya ni
Ang selebrasyon ng team sa isang Korean restaurant ay naging maingay at masaya, pero para kay Celle, parang may sariling mundo ang isip niya. Habang nag-iihaw si Sir Mike ng samgyupsal at nagkwekwentuhan ang iba tungkol sa mga susunod nilang gagawin para sa Alcantara Holding Corp., si Celle ay nakatitig lang sa phone niya, paulit-ulit na binabasa ang text ni Percy. "Looking forward to your terms. -Percy" Simple lang ang mensahe pero parang ang bigat. The ball was in her court. "Hoy," bulong ni Chloe habang nagsasalin ng soju sa baso niya. "Kanina ka pa tulala diyan. Don't tell me you're backing out?" "Hindi, no," mabilis na sagot ni Celle. "Nag-iisip lang ako. Saan ko naman dadalhin ang isang Percy Trench Montefalco?" "Madali lang 'yan," sabi ni Chloe sabay lagok. "Dalhin mo sa isang lugar na masisira ulit ang damit niya. Para may Part 2 ang 'settlement' niyo." She winked. Napairap si Celle pero napangiti na rin. "Sira! Seryoso kasi. Should I pick a fancy place? Para hindi siya







