LOGINAng selebrasyon ng team sa isang Korean restaurant ay naging maingay at masaya, pero para kay Celle, parang may sariling mundo ang isip niya. Habang nag-iihaw si Sir Mike ng samgyupsal at nagkwekwentuhan ang iba tungkol sa mga susunod nilang gagawin para sa Alcantara Holding Corp., si Celle ay nakatitig lang sa phone niya, paulit-ulit na binabasa ang text ni Percy.
"Looking forward to your terms. -Percy" Simple lang ang mensahe pero parang ang bigat. The ball was in her court. "Hoy," bulong ni Chloe habang nagsasalin ng soju sa baso niya. "Kanina ka pa tulala diyan. Don't tell me you're backing out?" "Hindi, no," mabilis na sagot ni Celle. "Nag-iisip lang ako. Saan ko naman dadalhin ang isang Percy Trench Montefalco?" "Madali lang 'yan," sabi ni Chloe sabay lagok. "Dalhin mo sa isang lugar na masisira ulit ang damit niya. Para may Part 2 ang 'settlement' niyo." She winked. Napairap si Celle pero napangiti na rin. "Sira! Seryoso kasi. Should I pick a fancy place? Para hindi siya ma-turn off? Or... I don't know." "Girl, remember your conditions," paalala ni Chloe. "You choose the place. This is your turf, your rules. Kung dadalhin mo siya sa isang five-star hotel restaurant, para mo na ring sinabi na laro niya pa rin ang nilalaro mo. You need to take him out of his element. I-off-balance mo siya." Chloe's words made perfect sense. Ang buong 'settlement' na ito ay para maibalik niya ang kontrol sa sitwasyon. This wasn't about impressing him. It was about settling a debt on her own terms. Biglang may pumasok sa isip niya. Isang lugar na malayo sa mga glass tower ng BGC. Isang lugar na pamilyar, kumportable, at higit sa lahat—totoo. A mischievous smile finally broke across Celle's face. "I think I know the place." ************** Later that night, after dropping Chloe off, Celle sat on her bed, staring at her phone. Her heart was pounding. It was just a text message, but it felt like signing a major contract. She took a deep breath and began to type. To: Unknown Number (Percy) > "Good evening, Mr. Montefalco. For the settlement, please meet me tomorrow at 7 PM. The place is called 'Lola Cely's Kitchen' in Quezon City. I'll send the pin. Please come in casual attire." She hesitated on the last sentence. Baka masyadong demanding? But then she remembered his ten-thousand-dollar suit. It was only fair to give him a warning. She hit send before she could change her mind. Almost immediately, her phone buzzed. From: Percy > "Lola Cely's Kitchen. Noted. And it's Percy. See you tomorrow, Celle." Napahawak si Celle sa dibdib niya. Okay. This was really happening. ************** The next day felt like the longest day of her life. Hindi siya makapag-focus sa trabaho. Paulit-ulit niyang chineck ang itsura niya sa salamin ng banyo. "Ano ba, Celle? Settlement lang 'to, hindi first date," saway niya sa sarili. Pagdating ng 6 PM, dali-dali siyang umuwi para mag-ayos. Naghalungkat siya sa closet niya, at doon niya naramdaman ang hirap ng sitwasyon. Anong isusuot mo sa isang 'hindi-date-pero-dinner-settlement' kasama ang bago mong bilyonaryong kliyente? She settled on a simple pair of well-fitting jeans, a plain white shirt, and a stylish black blazer. Casual, but still sharp. Hindi mukhang nag-effort, pero hindi rin mukhang losyang. She put on minimal makeup and tied her hair in a neat ponytail. Pagdating niya sa Lola Cely's Kitchen ng 6:45 PM, naramdaman niya ang kaba. It was a well-loved restaurant, famous for its authentic Filipino comfort food. The place was cozy, with wooden furniture, capiz-shell windows, and the delicious smell of adobo and sinigang hanging in the air. Malayo ito sa mga minimalist, high-end restaurants na siguradong madalas puntahan ni Percy. She chose a quiet table in the corner. Habang naghihintay, nag-ring ang phone niya. It was Chloe. "O, ano na? Anong chika? Nandiyan na ba siya?" sunod-sunod na tanong nito. "Wala pa. At teka lang, paano mo nalaman na ngayon 'to?" "Duh! You think I wouldn't follow up? So, anong suot mo? Anong suot niya? Picture-an mo pagdating!" "Chloe, kalma! It's not a date!" Belle insisted, though her racing heart was betraying her. "It's just—" Her words caught in her throat. Through the glass window, she saw a sleek, black Audi pull up. A man stepped out from the driver's side. He wasn't wearing a suit. Instead, he had on a simple, dark-colored polo shirt that fit his broad shoulders perfectly, paired with dark trousers. Kahit sa simpleng suot, he still radiated an aura of power and wealth. He scanned the restaurant's facade, a small, unreadable smile on his face. Then, his eyes found hers through the window. "Celle? Are you still there? Hello?" Chloe's voice buzzed from the phone. Celle couldn't answer. Her breath hitched as Percy pushed the restaurant door open. A small bell chimed, announcing his arrival. All the noise in the restaurant seemed to fade away as he walked towards her table, his gaze never leaving hers. "I gotta go," Celle whispered into the phone and quickly hung up. He stopped in front of her table, his presence instantly making the small space feel even smaller. He looked around, taking in the homey, slightly chaotic ambiance of the restaurant. "Lola Cely's Kitchen," he said, his voice a low hum. He looked back at her, a genuinely amused and intrigued glint in his eyes. "So, this is your turf, Ms. Cruz."Ang pag-iinit ng itim na kape ay nagbawas sa lamig ng gabi, ngunit hindi sa tensyon sa pagitan nina Percy at Celle. Tahimik silang nakaupo, ang tanging tunog ay ang tikhim ng hangin sa mga grill ng palengke."Puwede mong sabihin sa akin na nagsasayang ako ng oras," mariing sabi ni Celle, inilapag ang tasa. "Na hindi namin kaya ang Montefalco Group. Na mas mabuting tanggapin na lang namin ang pera."Tiningnan siya ni Percy, ang malamig na liwanag ng buwan na tumatama sa kanyang mukha. "Alam mo bang minsan, Celle, ikaw lang ang tao na hindi nagpaparamdam sa akin na ako'y... mayaman?"Hindi nakakita ng anumang pag-aalinlangan si Celle sa kanyang mga mata. "Ano'ng ibig mong sabihin?""Noong high school, lagi kang lumalaban sa akin sa debate club. Hindi mo ako binabati pagkatapos ng mga laro, at palagi mong pinapamukha sa akin na ang apelyido ko ay hindi katumbas ng merit," paliwanag ni Percy, na parang ikinukuwento niya ang isang matagal nang naw
Puso ng PalengkeSabado, 7:00 ng umaga. Ang Palengke ng Nayon ay abalang-abala na. Ang sigawan ng mga tinderong nag-aalok ng kanilang paninda, ang tunog ng mga taga na tumatama sa sangkalan, at ang halimuyak ng bagong lutong pandesal ay naghahalo-halo sa hangin. Ito ang mundong kinalakihan ni Celle.Nakatayo siya malapit sa arko na nagsisilbing pasukan ng palengke, suot ang simpleng t-shirt at maong, habang hinihintay ang pagdating ni Percy. Sakto alas-siyete, isang pamilyar na itim na Mercedes ang marahang pumarada sa gilid ng kalsada. Agad itong naging sentro ng atensyon ng mga tricycle driver at mga naglalako.Bumukas ang pinto at lumabas si Percy. Kung sa restaurant ay hindi na siya bagay, dito sa palengke ay para siyang isang alien na bumaba mula sa ibang planeta. Nakasuot ito ng mamahaling 'Charcoal Gray Suit, puting-puting 'Shirt', at makintab na sapatos na hindi idinisenyo para sa maputik na sahig ng palengke.Napab
Dalawang Mundo, Isang Laban*Lunes, 9:00 AM. Sa Opisina ni Percy.*Ang opisina ni Percy ay nasa ika-45 na palapag ng isang gusaling salamin at bakal sa puso ng Makati. Dito, ang ingay ay hindi nanggagaling sa mga tao, kundi sa tahimik na ugong ng sentralisadong aircon at sa malayong tunog ng trapiko sa ibaba. Ang buong silid ay naliligo sa malamig at maputing liwanag, at ang tanawin mula sa bintanang floor-to-ceiling ay ang buong Metro Manila.Kabaliktaran ng palengke, ang mundo ni Percy ay malinis, organisado, at walang amoy.Nakatayo siya sa harap ng isang mahabang mahogany table, kaharap ang tatlong miyembro ng board at ang kanyang ama, si Don Alfonso Montefalco, ang Chairman ng kumpanya. Si Don Alfonso ay isang lalaking nasa edad sitenta, nakasuot ng perpektong-pagkakatahi na barong, at may mga matang tila nakikita ang lahat—lalo na ang mga numero sa isang financial report."So, Percy," nagsimula si Don Alfonso, ang kanyang boses ay k
'Complication'Ang salitang 'complication' ay umalingawngaw sa pagitan nilang dalawa, mas maingay pa kaysa sa sigawan sa palengke. Tinitigan siya ni Celle, ang pagkakangiti niya kanina ay napalitan ng maingat na pagbabantay."Complication?" ulit niya. "Anong ibig mong sabihin? Na 'yung mga taong nakita mo, 'yung mga buhay nila... komplikasyon lang sa plano ninyo?"Bumuntong-hininga si Percy, tila napapagod sa sarili niyang realisasyon. Ang ingay at gulo ng palengke ay tila nawala, at tanging silang dalawa na lang ang naroon, nakatayo sa hangganan ng dalawang magkaibang mundo."Hindi ganoon, Celle. Ang ibig kong sabihin..." Tumingin siya pabalik sa arko ng palengke. "Ang ibig kong sabihin, 'yung report na nabasa ko ay malinis. Puro numero. Facts and figures. Projections. Nakalista doon ang 'Lola Cely's Original' bilang ang tanging 'non-cooperative establishment' sa block na kailangan naming bilhin.""So?" tanong
Nakatitig lang si Celle sa nakalahad na kamay ni Percy. Ang kondisyon nito ay umalingawngaw sa isip niya: “You will be exclusively available to me.” May dalawang kahulugan ang mga salitang iyon, at alam ni Celle na sinadya ni Percy iyon. Isang paalala na kahit pumayag ito sa kanyang gusto, hawak pa rin nito ang kontrol. Pero hindi siya magpapadala sa takot o sa intimidasyon. Para ito sa Palengke ng Nayon. Para ito sa kanyang lola. Dahan-dahan, inabot niya ang kamay nito. Mainit at magaspang nang bahagya ang palad nito, isang sorpresa mula sa isang lalaking ang akala niya ay puro opisina lang ang ginagalawan. Ang pagkakahawak nito ay matatag at panandalian lamang, pero sapat na iyon para mag-iwan ng kuryente sa kanyang balat. “Payag ako,” matatag niyang sabi, binitawan ang kamay nito na para bang napapaso. “Gagawin ko ang gusto mo. Pero sa isang kondisyon din.” Isang kilay ni Percy ang tumaas. “At ano naman iyon?” “Sa oras na nasa komunidad ko tayo, sa palengke, sa karinderya ni
Ang selebrasyon ng team sa isang Korean restaurant ay naging maingay at masaya, pero para kay Celle, parang may sariling mundo ang isip niya. Habang nag-iihaw si Sir Mike ng samgyupsal at nagkwekwentuhan ang iba tungkol sa mga susunod nilang gagawin para sa Alcantara Holding Corp., si Celle ay nakatitig lang sa phone niya, paulit-ulit na binabasa ang text ni Percy. "Looking forward to your terms. -Percy" Simple lang ang mensahe pero parang ang bigat. The ball was in her court. "Hoy," bulong ni Chloe habang nagsasalin ng soju sa baso niya. "Kanina ka pa tulala diyan. Don't tell me you're backing out?" "Hindi, no," mabilis na sagot ni Celle. "Nag-iisip lang ako. Saan ko naman dadalhin ang isang Percy Trench Montefalco?" "Madali lang 'yan," sabi ni Chloe sabay lagok. "Dalhin mo sa isang lugar na masisira ulit ang damit niya. Para may Part 2 ang 'settlement' niyo." She winked. Napairap si Celle pero napangiti na rin. "Sira! Seryoso kasi. Should I pick a fancy place? Para hindi siya







