Chapter 4: The Task

Chapter 4: The Task

Ito training parin, ang pinagkaiba lang hindi ako masyado makafocus hindi rin kasi ako nakatulog sa mga pang yayari kagabi. Palibhasa 1st time ko makakita ng ganun. Ewan ko ba hindi na maalis sa utak ko. 

‘Tumigil kana Ella! Ang bastos mo!’ Saway ko sa utak ko. 

Natigil lang ako sa pag iisip ng dumating si Nanay Dorie. Sya ang nanay nanayan ko dito sa mansyon. Bukod sa mabait, ay talagang maalaga pa sa amin ni Sir Lance. 

“Iha! Pinatatawag ka ni Lance.”

“Anjan na po nay Dorie” sagot ko naman at patakbo ko naman itong nilapitan. “Bakit daw po nay?”

“Nako may sasabihin daw sayong importante” agad ako nitong binigyan ng malinis na puting face towel pamunas sa pawis ko. 

Napaisip ako. Siguro ito na yung task na sinasabi nya kagabi. “Salamat po nay. Kumain na po kayo?”

“Hay nako wag mo akong alalahanin. Sige na pumunta kana sa study nya. Alam mo naman yun. Baka uminit na naman ang ulo.” napa halakhak naman ako. 

“Opo. Ito na nga po.” at agad naman akong pumunta ng 2nd floor at kumatok sa pinto ng study. 

“Come in” iginaya ako nitong umupo sa harap ng table nya. 

“Pinapatawag nyo ako Sir Lance”

Agad naman itong tumango upang pag sang-ayon. 

May inabot itong black envelope sa akin. Taka ko naman itong tinanggap. 

“Open it” 

Dahan-dahan ko itong binuksan, nakita ko ang picture ng isang senador ng Pilipinas, Sen. Paterno Amigo. Taka ko syang tinignan

“He's your 1st Task.” sambit nya sa akin.

“What do you mean?” 

“You promised that you help me. Remember? Last night? So here.” sabay turo sa akin ng itim na sobre. 

“Yaaah. But I don't understand.”

He smirk at me, “i want you to kill him” walang kaabog-abog niyang sinabi sa akin na parang nag utos lang syang pabilhin ako ng suka sa kanto. 

“Are you kidding?! What the fuck?! 

“Language baby.”

Isang bagay na ngayon ko lang nabanggit sa kanya dahil sa pag kagulat ko. Sino ba hnd magugulat dun? Gusto nya lang naman akong pumatay? Hnd lang basta bastang tao. Isang Senador pa ng bansa. Ay putang ina pala talaga nito eh.!  

“Are you serious? Do you want me to kill a person?”

He looked at me calmly as he spoke “listen my ella. Why do you think I've trained you so hard?!” ang mga mata nito ay hindi pa rin na aalis sa akin at matiim akong tinititigan. 

“All these years? You've trained me to be a killer? Hnd ko na napigilang lumuha. 

“Oh common!! How many times have I told you I don't want to see tears!” 

Ito ang unang pagkakataon uli na makita nya akong lumuha simula ng kinupkop nya ako. 

Tandang tanda ko pa ang mga pagkakataon noong naalala ko ang mga nangyari sa akin na mistulang naging bangungut na sa ngayun tanging mga sumisigaw na mukha na lamang ang nakikita ko, si Sir Lance lamang ang naging kasama ko upang malampasan iyun. 

Dumating pa sa puntong ito ang ngpapatulog sa akin tuwing ako ay nanaginip sa gabi at tinatawag ko ang aking mga magulang na nabigtima ng trahedyang pilit kong inaalala sa kasalukuyan.

Hanggang sa isang umaga, narinig ko nalang ang isang boses na nagsasabing.

“Enough for crying my ella. This is the last time I will see your tears. Ako na ang bago mong pamilya. Ako lang ituturing mo at wala ng iba. You’ll stay here kakain at matutulog kasama ko in this very mansion. Forget about everything in the past.” Boses iyon ng taong pinagkakautangan ko ng lahat, Si Congressman Lance Nieves.

Sya ang lahat sa buhay ko kaya naman simula noong araw na yun, Lahat ng naisin nya at kagustuhan nya ay sinusunod ko dahil ayaw ko syang mabigo sa akin. I don’t want to disappoint the only family I have. Takot akong maiwan na namang muli.

Katulad nga ng sinabi nya, ni minsan hindi na muling ako lumuha pa, o nagpakita ng kahinaan.

I wipe my tears using the back of my right hand. “Why do i have to do that Sir? Bakit kailangan pang umabot sa ganito?”

“Why? Hindi mo ba kaya? I thought you're gonna help me? You promised to me.” Nakatitig parin ito ng matiim sa akin na walang kakurapkurap.

“Mr. Congressman!” tumaas na ang boses ko. “We are talking about the human life here!” napatayo na ako sa harap ng table nito.

“And who are you to question me? Yan ba ang isusukli mo sa akin? Ang pagtaasan ng boses at sagot sagutin ako? After I raised you?! Baby, you don't do that to me.” Mahinahon nyang sagot sa akin at tumayo narin ito, naglakad papunta sa gawi ko. 

“Please, I don't want to argue right now. We have to do this for my campaign, so I can protect you. OK? We have to protect our little family. Remember we are one here. We're family” mahabang litanya nito sa akin.

“But Sir Lance,..” 

“This is the only thing I'm asking you after what I've done to your life.” nilampasan ako nito patungo sa kanyang window.

“Makakalis kana. Rest for now” 

Pero bago ako nakalabas ng tuluyan nagsalita pa ito. “Pag isipan mong mabuti Elle, and u know i hate waiting.” 

Nilingon ko ito saglit at tuluyan na akong lumabas ng silid na matamlay ang anyo. 

Agad naman napansin iyon ni nanay dorie ng pagbaba ko sa kusina upang kumuha sana ng maiinom. 

“Iha anong nangyari sayo? Napagalitan kaba ni Lance? Gusto mo bang kausapin ko sya?”

“Nako nanay dorie hindi po.” I change my facial expression as she notice me. Hindi ko gustong nakikita ako ni nanay dorie na malungkot or may problema mas nalulungkot sya para sa akin. Hindi ko kaya makita siya sa ganoong sitwasyon. 

“Medyo pagod lang po ako sa training kanina. Ano po ba yang niluluto nyo?” Napahawak na ako sa balikat neto. 

“Pork ribs Sinigang sa gabi ito iha. Pinaluto ito ni Lance para sayo dahil alam niyang paborito mo ito.” 

Pero bago pa man ako nakapagsalita uli, isang katulong ang pumasok si NèNA.

“Manang Dorie may bisita po sa labas, Rio Guerrero daw po.”

Biglang nag-iba ang ang mukha ni nanay dorie sa hindi ko maintindihan. 

“Ganun ba? Si…sige ako na ang bahala at si Ella ihatid mo muna sa kwarto nya.” Binalingan naman ako nito ng tingin.

“Iha, ipapatawag nalang kita pag handa na ang tanghalian ok?” 

Tumango na lamang ako bilang sang-ayon na sya naman pagmamadali ni nanay dorie sa pag labas. 

“Miss Ella tayo na po.”

“OK. I'll just get my water” at sumunod na ako kay Nena palabas ng kusina.

I stopped walking when I noticed someone was watching me. Paglingon ko sa pinaka sentro ng mansion there he is, Mr. Silverio Guerrero matiim akong tinititigan at tinignan ko din ito ng may pang-uusisa. I just don’t remember kung saan ko ito nakita noon.

Naputol lang ang ganoong sitwasyon ng bigla kong narinig ang boses ni Sir Lance.

“Manang Dorie?’ tawag nito at madali naman akong nilapitan at iginiya na sa hagdan paakyat ng kwarto ko.